Հ Ա Մ
23
Հ Ա Մ
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 173. երևի պէտք
է հասկանալ
«
հայրենի
ժառանգութիւն»
և
որևէ
փոխաբերութեամբ
կապել
նախորդի
հետ։
"
ՀԱՄԱ Ր Ա Կ Ա Ր
(
սեռ.
«
հաշուակալ,
հաշ֊
ուապահ»
Ա. մն. իէ. 1. Ագաթ. Սեբ. (Վաս–
պուրականի
հարկահալաքի
համար
ասուած).
—
սխալ
գրչութիւն
է
հ ա մ ա կ ա ր
Գնձ. 1865,
էջ 24, Աիմ. ապար.
87—89։
= Պհլ.
*
հՁ1ղՅք1<ՅՐ
«
հաշուակալ»
ձևից,
կազմուած
է պհլ.
"
ՈՅքՈՅք
«
համար,
հաշիւ»
և
Ա յ ր
«֊
արար»
ձևերից.
(
վերջինից
են նաև
հյ.
օ գ տ ա կ ար, վնա ս ա կ ա ր, զ ե ն ա կ ա ր ) ,
պհլ.
բառը
չէ աւանդուած,
բայց
նրա
գոյութիւնը
հաստատում
է հայերէնի
հետ նաև
մ իշնա
յե–
րէն
հ ^ ՜ \ ա
3 1
Ո 3 1 – Ա յ 1 « –
Հի֊բշ.
178,
ԳԴ
համեմատեց
պրս,
ա Ա ա ր է կ իյր
բառի
հետ,
որի նշանակութիւնր
և ա–
ռաջին
մասր
նոյն են մերի
հետ,
բայց
երկրորդ
մասը
^ կ ի յ ր
«
բռնել»)
գործ
չու֊
նի մեր
կար–/ք
հետ։
Աւելի վատ
է ՆՀԲ,
որ
դնում
է պրս.
շ ի ւ մ ա ր կ ի ր ։
Առաջին
անգամ
Ւձ. ձ.
(
<յ61§6քՏ 2՝^61է.
261
էՏՇհ. 5, 215)
հայ բառր
կցեց
միշն.
ձևին, Պատկ.
^ 3 1
6
բ . I I 22
պհլ.
հ.3
Մ 1 3 Ր
ձևից,
Հ ա մ ա ր ղ ի լ
տե՛ս
Հա րամ
զիլ։
Հ Ա ՄՐ , ի
հլ. «խումբ»^
անստոյգ
բառ,
որ
մէկ
անգամ
ունի
Նար. տաղ.
476.
«
Գունդ
տրամք
երամից
կայք
յանուրեք
վայր,
վայր
համբից
բիւրից՝
օր սահմանեալ
գետ»։
Այս­
պէս է մեկնում
ՆՀԲ՝ իբր սխալ
գրչութի՛՛ւն
թէ
իբր
ձայնդարձ։
Հ Ա Մ Ր
«
տիկ»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ.
173։
Տե՛ս և
հ ա մ բ ա կ ։
ՀԱՄՐԱ Կ , ի-ա
հլ. «երախայ,
նորածին
մա­
նուկ. 2. տղայ,
մանուկ.
3.
զաւակ,
որդի.
4.
աշակերտ»
Պիտ. Պղատ. օրին Նոնն.
(«
որ­
դի»
Մագ. մեծ են. էջ 14), Տիմոթ.
կուզ, էջ
173,
175, 181, 291, 292. «
դուստր,
աղջիկ»
Տիմոթ.
կուզ, էջ 196. արդի գրականում
գոր–
ծածւում
է միայն
«
թերուս»
նշանակութեամբ։
Այս
արմատից
ունինք
հ ա մ բ ա կ ա բ ա ր
Փիլ.
հ ա մ բ ա կ ա գ ո յ ն
Պղատ. օրին,
հ ա մ բ ա կ ա կ ա ն
Կղկնտ.
հ ա մ բ ա կ ա ն ա լ
Պղատ. օրին,
հ ա մ բ ա –
կ ա տ ի
Շնորհ,
վիպ.
հ ա մ բ ա կ ե ա լ
Տօնակ.
հ ա մ բ ա կ օ ր է ն
Մագ.
դրուած
է նաև
ա մ բ ա կ
Նար. երգ. բոլորն
էլ
յետին։
ՆՀԲ լծ. յն. 1էՕԱՀ, 1ՀԱ1Հ, «տղայ»,
հյ.
մ ա ն ո ւ կ , մ ա ն չ ,
պրս.
հ31ՈթՅ
«
ըն­
թացակից,
արբանեակ»։
Հիւնք.
պրս.
հ է մ բ ա
«
րնթացակից,
օգնական,
հետե­
ւող»,
յն.
օյյւ
,
սեռ.
կւգԱ՚ձօզ
«
տր–
հաս, խակ»,
8
ս § § 6
\
Լ2
32, 13
մեկ­
նում է իբր
ամ- բ ա կ ,
կազմ ուած
ա ն
բա­
ցասականով՝
բ ա կ = հ հ 3
«
խօսիլ»
ար­
մատից,
հմմտ.
բ ա ն , բ ա յ.
ըստ
այսմ
հ ա մ բ ա կ
նշանակում
է բուն
«
դեռ
ան­
խօս
մանուկ»։
Հին բռ. գտնում
ենք
հ ա մ բ
«
տիք»,
որ կարծես
կապ
ունի այս
բառի
հետ,
բայց անստոյգ
է,
որովհետև
նոյն
բառը
Բռ. երեմ. 173
մեկնում
է
«
տիկ»։
ՓՈԽ.-Արդեօք
հայերէնի՞ց
է
փոխառեալ
արաբ,
յ ^ յ ,
հ ս ե ո Յ զ ,
ձ յ 1 ± յ >
հՅ ե ո ս ՜ զ ,
65
կ.1–«յ> հՅեուԱ, ^ յ և ծ
հ ս Ե Յ Ո Յզ
«
նորա֊
հաս երիտասարդ
ծառայ»,
լ ^ Լ յ ^
հս ԵՅՈ ՈՅգ ,
/
Լ–Հ*–>
XՅՈե^^,
ՀճԼյ֊ձ
ՈՅեՅՈՈՅԱ
«
ան­
խելք, տխմար
մարդ»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ.
Բ. 898, Գ. 67 և 121),
Հ ա մ բ ա ռ ն ա լ
տե՛ս Համ և Բառնալ,
Հ ա մ բ ա ր
տե՛ս
Ամբար։
Հ Ա ՄՐ Ա Ր
«
ջայլամ»,
ունի
միայն
Բառ.
ե–
րեմ. էջ 174։
Հ ա մ բ ա ր
տե՛ս
Համ բարապետ։
"
ՀԱՄԲ Ա Ր Ա Կ
«
շտեմարան»
Օր. լգ, 28.
Եփր, ծն. 128. Մծբ. 229. «մատակարար,
կե­
րակրիչ»
Մծբ. էջ 229, 369 (տե՛ս
Վարդա֊
նեան
ՀԱ 1913, 301—2).
որ և
ա մ բ ա ր ա կ
«
շտեմարան»
Կանոն, էշ 51։
= Պհլ.
Յ Ո Ե յ Ր յ Ա ,
որ գտնում
ենք պհլ.
Յ Ո –
հՅՐՅԱբՅէ
«
համբարակապետ»
բարդի
մէջ.
րնդարձակ
տե՛ս
Ա մ բ ա ր ։ —
Աճ.
"
ՀԱՄԲԱՐԱ Կ Ա Պ Ե Տ
«
պետական
համբարա–
նոցի պետր»
Բուզ. Եղիշ. ը. էջ 111. որ և
ա մ բ ա ր ա կ ա պ ե տ
Եղիշ. Փարպ.։
= Պհլ.
Յ Ո ե Յ ք Յ ե թՅ է
«
համբարակապետ»,
որ
կազմուած
է
ՅՈԷ)31՜–յ1<
«
համբար»
+
թՅէ
«
պետ»
բառերից.
աւելի րնդարձակ
տե՛ս
Ա մ ­
բ ա ր ; —
Աճ.
Fonds A.R.A.M