ՄԱՇ
աշոնաորմաւյ,
լտ.
1՜
Ո3061՜0
«
կակղել»։
Լ.Յ§.
Սւ՜§6ՏՇհ.
558
սանս. ՈՂ֊ձճ ևլտ,
քՈՅՇէՁքՕ
«
զոհաբերել,
մահացնել,
ոչըն–
չացնեբ։
Վերջինիս հետ
Լ Յ ^ . 06ՏՁՈ1.
ճեհձ.
282.
Շճա*ո,
Տէ.
շկտօԼ
165
սանս.
քՈՅՏ
«
ծերանալ»։
Հիւնք. յն,
ււՕՕՕէ–
ՕԱ-ՕԱ
«
ուտել,
կլանել,
սպառել,
ծախել»։
Անղրիկևան,
Բազմ. 1905, 512 լծ.
մար­
սել։ ր^ՅՐՏէ,
Յուշարձան
420
թթր.
ՁՏ,
32,
ՁՏ
«
պակասեցնել»,
օսմ.
ՁտՅՈՈ13գ
«
մաշիլ»։
ԲտէՇքՏՏՕՈ, ճւ՝. Ա. ճ1՜Ո1. Տէսճ.
91
հնխ.
1
ՈՅ
1
<–՛
«
ճեղքել,
խթել»
արմա­
տից,
որից և հյ.
մասն,
սանս.
աՁ$Ձ1<Ձ–
«
մոծակ». իսկ հյ.
մաշկ
«
մաշած» յա֊
ռաջանում
է նոյն արմատից
–
կ
աճա­
կանով։
Պատահական
նմանութիւն ու­
նին արաբ. ձԼ*
Մ1ՁՏ
«
անձրևը
հո–
ղերը սրբելով
քշել տանիլ»,
՛
յ,
քՈՅՏՏ
«
ջրի մէջ հալեցնել»
(
Կամաս,
թրք՛
թրգմ. Բ. 350,
351),
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Մշ. Ջղ՛ Սլմ. Վն.
մաշել,
Ննխ.
Պլ. Մրղ. Սեբ.
մաշէլ,
Ասլ. Ախց. Խրբ. Կր.
Մկ. Շմ. Ոզմ. Ռ,
մաշիլ,
Ագլ. Տփ.
մա՛շիլ,
Երև.
մաշվէլ,
Տիգ.
մաշիլ,
Հմշ.
մանուշ,
Հճ.
մէշել,
Զթ՛
մէշիլ,
Ավեդ.
միշիլ։
Նոր
բառեր
են
մաշուկ, մաշուցք, մաշուք, մաշունք,
սիրտմաշուկ, թերմաշ։
ՓՈԽ. — Թրք. գւռ.
Կր.
է61՚1ՈՁՏ
«
թերմաշ»
(
Բիւր. 1898, 627), քրդ.
յ Լ և ^ Օ 1Մ6-
քՈՁծ
«
անտէր
մնացած»,
էւ1՝6Ո133 եՅՈ Ո ա
«
թերմաշ
մնա՛ս»
(
անէծք)
(
մստԱ, ՕւԺ. 1ՀԱ1՚–
ձշ
111).
ծագում են գւռ.
թերմաշ
բառից։
(
մստէւ
ուղիղ ճանաչե՛լ է քրդ. բառի
վերջին
մասը,
բայց
սխալւում է, երբ առաջին
մասը
համարում
է քրդ.
էՄ6
«
ցեղ»
բառից)։
*
ՄԱՇԱՐ
«
սղոցի
բերանը կամ ատամնե­
րը» Մագ. ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
= Ասոր.
%
ֆձՕձՕ
ա Ձ Տ Ձ ւ ՚ Յ
«
սղոց» բա­
ռի գւռ. մի այնպիսի
ձևից, որի
ներկայացու­
ցիչն է ն. ասոր.
աՅՏՏՁՐ
«
սղոց»։
Բառը
բնիկ
սեմական
է. ցեղակիցներից
հմմտ.
եբր.
"
ՈէՍՕ
1
ՈՅՏՏ01–,
նեբր.
"
| ը 0 աՁՏ ՏՅք ,
ա֊
րամ.
1
ՈՅՏՏՅք՚3՜,
եթովպ. գ° ^ (Լ
Ո1
<5տՁ1
՜
է,
խպտ.
եՅՏ՜1Մ
«
սղոց», արաբ.
յ\.ձ–Հ,
ա ւ ՏՅՐ
կամ
յԼձ.՛^
Ո13ՈՏՅՐ
«
յատրց,
կըտ–
րելու
գործիք,
թրք. պըչխը»< Այ
ս
բառերի
ՄԱՏ
արմատն է եբր.
֊
յ ՚ ^ յ »
ՈՏ1՛,
նեբր. ~\ԸՀ
ՈՏք,
արամ.
~ 1 ը յ ՈՏք,
ասոր.
»,/–
^ւ
ք
ՈՅՏՅք
«
սղոցել»,
արաբ, ^յ^յ
Ո351՜
«
սղոցել»,
^ ձ , \
ՁտՐ
«
ատամները
սուր
լինել»
(
հմմտ.
՚
ՀԼԼ\ձ
էՁՁՏՄ
«
ատամները
սրել»,
յձՆ^յ։
աԱ35»Յք
«
սուր, հատու»),
ասուր.
է– ք * ՜ ^ ^
1
ՈՅ–Տ|3–ա
«
կտրել,
կտրատել»
(8
ւ
՝004
<61ւՈ.
208,
Կամուսի
թրք. թրգմ. Ա. 749,
Օտ–
Տ6Ո1ԱՏ
17, 465,
ՕշԱէշտշհ, ճտտ^ւ՝.
Ա&Ոձ^Օէ–
էտւ՜ե.
432,
ՏէքՁՏՏա316ք, Ճ1բհ3ե6է. \^6ք2.
ձ.
Յտտյո՜.
Ա. Ձ
1
<1<
ՁՃ
.
Ա՚օւ՜էշք
648)։
Սեմա–
կանից են փոխառեալ
նաև քրդ.
քՈՅ՚տՅք
կամ
Մ16ՏՅՐ
«
սղոց»
(
ձ՜ԱտԱ,
1
ՀԱ1՜Ճ.
(
յՈւՈՂ.
60, 95,
86
ւճՁւ՜, ՕքՅա. 1Հսւ՜ճ6
72),
կիւրին.
աւտ–
«
սղոց»
(
յիշում
է
.
Խտէ՛,
անդ), թրք.
^ • ֊ – ^ աս&6ք
«
շեղակի
սղոց»
(
Կարապետ֊
եան,
Օսմ. բռ.
872)։–
ԱՃ.
ՆՀԲ
մաշել
բայից է
հանում։
ԳԻՌ. — Գոր.
Ղրբ.
Շմ.
մաշաո
«
սղոց»,
որից
մաշաոել
«
սղոցել»,
իսկ Սլմ.
մաշար,
Մրղ.
մուշաս
փոխառեալ
են տեղական
թրք.
ՄատՅք
ձևից։ (Ըստ Ամատ. 460 ունին նաև
Կնձ. Վն.
Ալքս.)։
ՓՈԽ.—Ուտ.
մաշար
«
սղոց»։
"
ՄԱՇԱՐԱՅ (ի
հլ, րստ ՆՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
պարտէզի
ածու» Վստկ,
143,
146,
152,
= Արաբ.
օ
^ևԼ
-
օ
Մ1Ձ ՏՁ Ր 3
«
ածու» (Կա­
մուսի
թրք՛ թրգմ. Բ. 109), բառս
բնիկ
սեմական
է, ցեղակիցներից
հմմտ,
ա֊
րամ.
ծՕԱ/Զ
Մ16Տ9ւ՜11
«
ածու».
ասուր.
–1
՜
Ա
–
Ա
կամ
աս-ՏՅ-ա-ս (ոատՅւ՜ս, ա ս ՅՅւ ՚ ս )
«
պարտէզ, արտ», սումեր.
ա Ա Տ Յք
«
պարտէզ,
արտ»
(
ճ ս է քՅՈ , ՏսՄ16Ո6Ո 6է աճօ-տսւ
-
.
էջ
157,
06
Աէշտշհ, ճտ.
Ա.ոձ™.
421,
ՏԱՅՏտաՁ–
16
Ր, Ճ1բհ3ե.
ա ռ
679)։–
Հիւբշ.
270,
\
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ,
համեմատե֊
լով
պրս.
(
իմա՛
արաբ.)
մէշարէ,
թրք.
մաշալա
հոմանիշների
հետ։
Նոյնը
Հիւբշ.
2
Լ
> ա յ 35 (1881), 661։
ԳԻՌ.
—
Մաշարսւ
«
ածու»
Այն. Մշկ. Ք. իսդ
Մկ.
մշսւՐա
«
դդումի,
վարունգի
կամ
ձմե­
րուկի
ածու»։
259
Fonds A.R.A.M