ՄԱՆ
=
Յն.
ս.օ^8<*՚Ս(օբ
«
ա6ՏՏ6Ո§61՚,
պատգա֊
մաբեր»
(
Տօբհօշ16Տ 731)
ձևից, որ
տառա֊
դարձուած
է լտ.
քՈՅՈճՅէօք
«
յանձնարարող»
բառից։
Նոյնից
է նաև վրաց,
ՅծՏյյշծփ՚յյծօ
մանդ ա ա արի
«
ոստիկան»,
Յ ծ Տ յօ օ փ ՚ ց ծ օ –
՚
ցեց^յյյեօ մանդատարթ-ուխուցեսի
«
ոստիկա­
նապետ
արքայական»
(
Չուբինով
ձ
,
էջ 666—
667),
Ուղիղ
մեկնեց
1
Հ;Մտէ,
Դաստն. I I 77,
Մա նա աո
տե՛ս
Մ անր,
+ ՄԱՆՐ (–նու, ֊ ն ո ւ ն ք , –նունց)
«
մանր,
փոքրիկ,
պստիկ»
ՍԳր. Եւս, քր, Ոսկ.
Եփր.
ա. կոր. որից
մանրել
ՍԳր.
մանրուած
Ա–
մովս. թ. 9.
մանրիկ
ՍԳր. Ագաթ. Կոչ.
ման­
րամանր
Եփր. ա. կոր.
մանրապատում
Ա֊
գաթ.
մանրատունկ
Եզեկ. ժէ. 5.
մանրաիփս
Յոբ.
ը. 17. Կոչ.
մանրաիւոակ
Ագաթ,
ման­
րակծծի
Ոսկ. բ. տիմ.
մանրամաղ
Վեցօր.
Ագաթ.
մանրսւվասաո
Զքր– սարկ. Ա. 20
(
չունի
ԱԲ) ևն, Գրուած
է նաև գւռ,
ձևերով՝
մանար, մանտրունք
Կիր. պտմ.
մանդրուն
Կոստ. երգն. 110. սխալ
գրչութեամբ
ման–
տար
Սուտ-Շապհ.
էջ 3։ նոր բառեր
են
ման­
րանկար, մանրանկարիչ, մանրանկարչական,
մանրանկարչութիւն,
մանրամասնութիւն,
մանրամասնօրէն, մանրատառ, մանրէ, ման­
րազնին,
մանրադէտ,
մանրադիտական,
մանրավէպ, մանրասսի
ևն։
֊
Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
քՈՅՈԱ–
արմատից,
որի
պարզականն
է
1116
Ո-
«
փոքր,
փոքրա­
նալ»,
ցեղակիցներն
են սանս.
յ ֊ | |
ժր
Ո 1 3 Ո ՚ 2 1 <
«
սակաւ,
մի քիչ, մի քիչ
ժամանակ,
միայն»,
քուչ.
Ո161ւ1ճ
«
նուազագոյն»,
յն.
ս.(ո>0
«
մանր»,
\
ւԱ՝)ձգ «ցանցառ,
անգայտ,
թոյլ»,
լիթ.
տՇՈ^ՁՏ
«
սակաւիկ,
չնչին»,
հիռլ.
Ո16Ոե
«
փոքր»,
նիռլ.
ա6ՁՈԵհ
«
սակա­
ւիկ» կամիս.
1
է1ՁՈ–ա–ե
«
փոքր
լինել», հսլ.
,
Ո1եՈյեյե
«
նուազագոյն»,
գոթ.
1
Ո1ՈՏ
«
նուազ»,
1
Ո1ՈՈ12Տ
«
փոքրագոյն»,
լտ.
ՈՈՈԱՏ
«
նուազ»,
1
աատէ6ք
«
ծառայ»
(
որ
յետոյ
եղաւ
«
մի­
նիստր, նախարար»,
իբր թագաւորի
ծառան),
տե՛ս
Տուօսէ–1^6ա6է
586.–
յն.
(1(
^0
ձևը
ըստ
Հեսիքիոսի՝
Աթամանացոց
բառ
է, որի
մասին
խօսում
է Մարքվարթ
ԱՇձ.
8 (1928),
էջ
211։ \\
^
Ձ
1
<
ՅՇ
487,
ՏօւտՅՇզ 608, ԲօԽ ա ^
2,
266)։
Հյ.
մանր
կազմուած
է այս
արմա–
17-488
Ս՛ԱՆ
տից
Ր
մասնիկով,
ինչպէս
որ
նուազական
մասնիկով
էլ կազմուած
է
մանուկէ—
Հիլբշ,
472։
ՆՀԲ լծ. լտ.
աաօւ–, աաստ, աւոսէստ։
աաճւտշհ.
2 3
մանուկ
բառի
հետ՝
հա­
մեմատում
է լտ.
ւաՈՕք
«
փոքրագոյն»
ձևի
հետ։
Լ Յ
§ . Սր§6ՏՇհ.
438,
աՈՇՀ
Տ Պ 1 ա
42, 2 5 8
և
66, 2 7 4
նոյնպէս
մա­
նուկ
բառի հետ, սանս.
աՅՈՏ ե
ևն։
մստ–
էւ, Օւշէ. 1Հսրճ6,
էջ 406
հյ.
մանուկ
և
քրդ.
տՑոճա՛
«
տղայ»։
ՇՅՈ1Ո1, Թէ.
ճկա.
59.
հյ.
մանրել = /ք//ր
ատ
«
ա~
լիւր»։
Տէր՚ԼԻւ՝
Նախալ. 29 հնխ.
ա Յ
արմատից
է դնում
յն.
ս,է>6(0,
լտ.
Ո11-
ՈԱՕ
«
մանրել,
նուազեցնել»,
գոթ.
ՈՈՈՏ
«
նուազ»,
սանս.
աւՈԱ
և
հյ.
մանուկ։
աա6ւ՚,
Խտշո.
V I
լա.
աաօւ–,
գոթ.
աւոտ
ձևերի
հետ,
6
ս § § 6
3 2 , 1 8
սրանց
հետ
նաև
յն.
\
ւօ.՝յ1)
«
փոքր»,
օսկ.
տ շ ա ո ւ ա ։ ^ շ ւ Ա շ է
^ Տ Լ 8, 1 6 4
յն.
ս.^6օս),
գոթ.
ւաոատէտ,
լտ.
տ ա ս օ
ձևե­
րի հետ՝ հնխ,
աաԱ–
արմատից,
բայց
յետոյ
մերժելով
այս,
տալիս
է
վերի
մեկնութիւնը
(
անձնական),
որ
ընդու­
նում
է նաև
Հիւբչմ
ան։
Հիւնք.
ման
«
մանանայ»
բառից։
Սրմագաշեան,
Ար֊
մէնիա
ռում,
տՅՈէՈէ, աՅՈՍՈէ
հոմա–
նիշների
հետ։
ԳԻՌ.-Պլ.
մանրը, մարը, մւսնդրը, մանդ–
րը,
կշ.
Ագլ. Երև. Մկ. Մշ. Շմ. Ջղ. Տփ,
մանդր,
Ննխ.
մանդո,
Ախց.
մանտո.,
Սչ,
մ ա ՚ն դ րը ,
Տիգ.
մանդր,
Զթ.
մ օ ՚ ն դ ո ր , մ ո ՚ ն դ –
ոը,
Սվեդ.
մունդր,
Ռ, Սեբ,
մ ա նյը ,
Խրբ.
մայր,
Պրտ.
մա՛յրը,
Ասլ,
մ է օ ՚ ր յ ը ,
Ակն.
մ օ յ –
րը,
մ օ յ ը , մ օ յ ։ —
Նոյն բառից
է Հւր.
մաովէլ
«
կոտրիլ»։
—
Նոր բառեր
են
մանրուք, մա՛ն­
րունք, մանրուցք, մանսւրուքս, մանտրտել,
մանտրտտել,
մանտրտիկ,
մանտրտուիլ,
մանրաձուկ, մանրակար, մանրացան, մանր–
գիր, մանր&ատ, մանրկեկ, մանրման, ման­
րուկ, մանրունի։
ՓՈԽ
Քրդ.
^ ք յ Ա *
տ6ՈճՅ>
«
տղայ»
և
Ո
16
Ո
(1
ՅՈ
1
<6
«
տղայ»
գալիս
են մեր գւռ.
մանտր, մանտրիկ
ձևերից
(
տե՛ս
յստէւ,
Օւշէ
1
ՀԱ1-Ճ6,
էջ 406),
"
ՄԱՆՐԱԳՈՐ, ի-ա
հլ. «մի տեսակ
թրմ–
257՝
Fonds A.R.A.M