ՄԱՆ
254
Ս՛ԱՆ
Տիմոթ.
կուզ, էջ
185.
անմանկ
«
անխարդախ,
անկեղծ»
Ոսկ. մ. ա.
25.
խորամանկ
ՍԳր.
խորամանկել
ՍԳր.
շարւսմանկ
Բրս.
մախ.։
= Պհլ.
*
Ո13Ո§
ձևից, որթէև աւանդուած
չէ, բայց
հմմտ. պրս. (ձԼԼ*
1713
Ո§
«
նեն­
գութիւն,
խաբեբայութիւն»,
օսս.
17131*16,
Ո1ՁՈ§
«
խաբեբայութիւն»,
աՁՈ
§–Ձ
՝\
^<11ՏՅՈէ
՚3
«
սուտ
վկայութիւն»։
Այս բառերր
կապւում
են յն.
Ա,0դք01\>տ6ա
«
խարդախութիւն
բանեց­
նել»,
լտ.
1713
Ո§0
«
խարդախ,
խանութպան»,
իռլ.
Ո16Ո§
«
խաբէութիւն»
և հպրուս.
Ո13Ո
§3
«
բող»
բառերի հետ և բոլորը
միասին ծա­
գում են հնխ.
ա ՅՈ § –
արմատից
(801
ՏՅՇզ
596,
Բօևօւ
-
Ո^ 2, 2 3 3
և
^ Յ 1 Ճ
6
4 6 1 ) : -
Հ ի ւ բ շ –
191,
513։
8
ա Տ Տ6է յճտ. 1834, 377
տակի վրա­
ցերէն
բառերի
հետ։
ՆՀԲ
ման գալ
կամ
մանուկ
ձևից, Տէրվ.
ճ1էՅՈ71. 79
հա­
մարում է բնիկ հայև համեմատում է
պրս.
1713
Ո§,
գոթ.
1113
§ՅՈ
«
կարենալ»,
հսլ–
տՕ§ա, 1710Ճ6Տ1
«
զօրել,
իշխել»
ձե–
ւերի հետ՝
բոլորն
էլ իբրև ցեղակից
յն.
\
ւ՝ղյ&՝>՚1\,
ւա-քքՕ^ՏՏէ՚օւ
8
«
«
մեքենայութիւն»
բառերին։
—
Պատկ.
ք^376բ. I. 11
պրս
1713
Ո§. ՇՅՈ1Ո1,
8
է. 6Ի
/171. 159
մանել
բայից։
Հիւնք.
յն.
^ԱՀ
^Օ՝/
«
նենգու­
թիւն,
խարդախութիւն»։
ՓՈԽ.–Վրաց.
3 * 6
յօ մանկի, Յտօյօ-^ոձտ
մանկիերեբա
«
արատ, պակասութիւն,
մեղք»,
"՜
Յօօյա ումանկո
«
անմեղ»,
~յՅտ6
1
ւ–ւ–&օ ո՝––
մանկոեբա
«
անմեղութիւն»,
Յօնյօ-յծօ ման–
կիերի
«
վնասակար,
կատաղի,
մոլին,
ՅտՏյՕ–
ց<ք»3
&0
մանկիերեբա
«
կատաղութիւն»,
այս
բառերր
հայերէնից
փոխառեալ
են դնում
8
է–0ՏՏ6է
(
տե՛ս
վերր) և Չուբինով
2
էջ
667։
ՍԱՆԿԻ
«
տի կամ խաղաղութիւն»,
այսպէս
ունի
միայն Բառ.երեմ, էջ
204
(
եթէ չկայ
վրիպակ)։
*
ՄԱՆԿԻՊԷՍ
«
Հռովմի
հանրակացարաննե­
րի
վերակացուներր»,
նորագիւտ բառ, որ
իբրև
օտար
փոխառութիւն
գործածում
է
Սոկր՝
446.
«
էին ի սկզբանէ ի մեծն
Հռոմ
տունք
յոյժ
մեծք,
յորս որ
բազմութեանն
հաց բաշխիւր
լինէր, և կարգեալքն
յայսոսիկ
մ անկիպէս
հռովմ ա յեցւոցն
լեզոլովն
կոչին»։
= 3ն.
բնագրի
ԱՀ* *( 7.1715;
ձևից տառա–
դարձուած, որ
քւօէք/.1<1ւ
«
հացավաճառ»
բա­
ռի յոգնակին
է. վախառեալ է լատ.
171311
Շ6թՏ
«
կապալառու
ևն» բառից
(
Տօբհօշ)6Տ
7 2 6 ) :
Ուղիղ
մեկնեց
Մ. Վ.
Տէր-Մովսէս–
եան, հրտր. Սոկր. էջ
446։
*
ՄԱՆԿԼԱԻ
«
լախտ կամ բիր»
Մխ.
ղտ.
«
Որ զկարդալ
իւրով
յալոլր
մարտին
զանց
առնէ, մանկլաւով
ծեծեն»։
= 3ն.
ր՚յ.՝Հ
*
ճ6
,
$10՝)
«
յանցաւորներին
ծե­
ծելու կաշեփոկ»
բառից, որ ծագում է լտ.
1713
ՈԱՅԱՏ Շ1Յ\^3
«
ձեռքի
գաւազան կամ մա­
հակ»
ձևից
(
ՏօբհօօԽտ
7 2 6 ) ։ —
Հ ի ֊ բ շ ՛
363։
Ուղիղ
մեկնեց
ՆՀԲ, հտ. Բ. էջ
1057",
*
ՄԱՆԿԼԱԻԻԿ
«
սենեկապան
արքայի, ար­
քունի սպասաւոր»
Վրդն. պտմ. տպ. Վենետ.
էջ
77
(
իբր օտար բառ գրում է և
մեկնում
«
Մանկլաւիկքն,
որք են սենեկապանք ար­
քայի և մօտակայք»),
աւելի
ուղիղ
ձևն է
մանգլափտ
Նար. խչ.
380
(
դրուած է սեռ.
մանգլաւտի
ձևով,
որից
ՆՀԲ հետևցնում է
ուղ.
մւսնգլաւտ,
որսխալ
է)։
= 3ն.
\
ւ7.Հ1
«.
ճօ.ֆւքղՀ
«
կաշեփոկով
զինեալ
մարդ
(
կայսեր
իբր պահապան)»
բառից, որ
ծագում է ււՕ
.
Հ%ճձֆ
.
Օ՝* բառից, սրա
վրայ
տես
մանկլաւ։—
Հիւբշ.
363։
ՆՀԲ հտ. Բ. էջ
205
գ «որպէս
մանուկ
լալիկ»,
բայց էշ
1057
ր տալիս է
ուղիղ
մեկնութիւնը։
Նոյնը Պատկ.
./
VI
3767) 1 3
յ ա
I, 3 ։
Ուղուրիկեան
(
տես ԳԲ, էջ
893
և
1405)
լտ.
1713
ՈԱՏ
«
ձեռք»
֊\–
Շ ^ Յ
«
մահակ»
(
իբր ձեռքր մի լախտ
կրող
արքունի
սենեկապան)։
Մա նսիր
տե՛ս
Մ ամ
ձիր։
Ս՛ԱՆ111՛ 14,
«
այրիլ,
մրկիլ».
նորագիւտ
բառ, որմէկ անգամ
գործածում է Մագ. թղ.
237,
հմմտ, գւռ.
մնձրիլ
«
այրիլ,
խանձիլ,
մրկիլ». ըստ այսմ սրա հետ կապ չունի նա­
խորդ
մանօիր
«
խանգարեալ»
բառր,
որի վր֊
բայ տե ս նաև Աճառ. ՀԱ
1923, 253։
ՄԱՆ՚ԱԱՅ.
նորագիւտ բառ, որ մէկ ան­
գամ
գտնում եմ գործածուած
Օրրել, էջ
345.
«
Սա
(
Ղազան ղան) յոյժ ատեցող էր քրիս­
տոնէից և թշնամի
եկեղեցեաց, որ ասպա­
տակ ածեալ՝
գայր իբր զմրրիկ
փոթորկեալ
նախամարտիկ
լինել,
զոր մանղլայ
կոչէին»։
Fonds A.R.A.M