ՄԱՆ
2 5 3
Ս՛ԱՆ
= 3ն.
Ա.0^10է*7)<;
«
ոսկեայ
վզնոց»
բառից,
դտնւում է Ս. Գրքի
նոյն այն
հատուածների
մէջ, ուր և հյ.
մանեակ,
նուազականն
է
յյլ^V^^x^ՕV.
բնիկ
յոյն բառ է և կապւում է
հիռլ.
ա տ ո շ6
«
Վզի
շղթայ»,
լտ.
ա օ ո ւ1շ
«
վզնոց»
ևն բառերին
(801
ՏՅՇզ
608)» —
Հիւբշ.
363։
ՆՀԲ
«
յն. ևս
մանիսւգփս, մսոփաքս
և
վրաց.
մանիակի,
ի հյ. և ի յն. ստու­
գաբանի
ման եկեալ, ոլորեալ»։
86
էէւշհ.
Ւ1օւ
՜
Ձ6 ՑՐՏՈՆ
30
եբր.
հ Ձ ա ո ւ ե
և սանս.
*
ՏԱ1ՈհՈւ1<3։ Օօտշհշ 25
հյ.
մանել
ար­
մատից և կամ սանս.
1
ՈՁՈ
«
պատուել»,
1
աւՈՁ
«
պատիւ»,
հայերէն
ձևին է կցում
նաև փռիւգ,
ս.0^1*0է
«
պերճ և
սքանչելի
իրք» (ըստ Պլուտարքոսի)։
յստէԼ
2
ՇՈ–
ճտթ. 233
զնդ,
ա1ՈԱ
«
քարեղէն,
գոհա֊
բեղէն կամ վզնոց»
բառի տակ
դնում է
սանս.
աՅՈ1,
պրս.
Մ13Ո§0Տ,
փռիւգ.
յւ^է/Օէ
և հյ.
մանեակ։ Բւշէշէ 2, 307
սանս.
ա'ՄՈՁVՅ
ևն։
Լ Յ § .
8
էւ՜§. ետևն՜.
Լ6Ճ. 47 մանել
բայի
հետ։
Տէրվ. Իձ–
էՁՈՈ. 71
և նախալ. 98 տե՛ս
մանել։
ձիւնք,
յն.
(1
^V^^X7](;:
ՓՈԽ.-Վրաց,
Յ ծ Տ օյյօ մանիակի
«
ման­
եակ» (Ղան, ե, 7՝ ճիշտ
հայերէն
բառի
դէմ),
մինգր.
ա Յ ո ւ է ւ
«
օղ,
եօսշ1շ»։
ՍԱՆԵԻ11Ր, ի-ա
հլ. «կապ,
երիզապինդ»
Կնիք հաւ. էջ 275, Իրեն. հերձ. 181. Նիւս,
կազմ. (Վերջինիս
մէջ այլ ձ.
մա նե ա ր ) ։
*
ՄԱՆԷՍ
«
մեռելների
աստուածացեալ
հո­
գին», նորագիւտ բառ, որմէկ անգամ
գըտ֊
նում եմ գործածուած
Մոլութ, 451 բ.
«
Զհոգիս
քաջ արանց՝
յորժամ
որոշէին ի
մարմնոց,
ի բարձրագոյն
աստիճանս քան
զորպիսու֊
թիւն աստեացս
վերափոխեալ
կարծէին և
զայնս
կոչէին
երթաս և մսւնէս, որոց և մա­
տուցանէին
իսկ զաստուածային
պաշտօն»։
= էտ.
Ո13Ո6Տ
«
մեռեալի
հոգին, դի, դժոխք
ևն»
(
ֆրանս.
աՅՈ6տ),
որից
ճոտ աՁաեստ
«
հոգւոցն
աստուածացելոց»։
—
Աճ,
Ս՛ԱՆԹԱՆԱՅ
«
թանձրութիւն»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 204,
ՍԱՆԻ
«
խ օսող».
ունի
միայն Բառ. երեմ.
էջ 204,
*
ՄԱՆԻ
«
ամսի 16*1 օրը»,
ունի
միայն
Քաջունի. Բ. 101, Գ. 157,
= Ս անի
լեռան
անունից,
ինչպէս որ կայ
Արագած
«
ամսի 20*1 օրը»,
Դորգոր
«
ամսի
21*1
օըր»,
Վարագ
«
ամսի 29*1 օրը» ևն,
բոլորն
էլ լեռների
անուններ։
Ուղիղ
մեկնեց
Քաջունի,
անդ։
ՄԱՆԻ
«
կաղնիի
նման միծառ է»,
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1971 «Յաղագս
ծառոց
վեր­
նագրով
համառօտ
գրուածքէ»
առնելով,
տե՛ս նաև Նորայր ՀԱ 1923, 156՝ իբր թրք.
սարիւն աւլասր։
Սրանից է
մանիք եղ
«
մի
տեսակ
բոյս, լտ.
Շ01՜)՚1սՏ»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1972 (րստ Տիրացուեան,
ՇօոէՈ–
եսէօ § 76
«
արքայակաղնի,
0
Օ1
՜
^1ԱՅ
ՅV6113•
Ո Յ » ) :
ԳԻՌ.-Հմշ.
Տր.
մօնի
«
թեղի կամ
կաղնի»։
*
մ՜ԱՆԻԱ
«
տաքութիւնից
յառաջացած
զա­
ռանցանք, սևմաղձ (րստ հին
բժշկութեան)»
Մագ. թղ. 135. որից
մանիական
«
զառան­
ցական,
սևամաղձային»
Մագ. թղ. 6.
—
եր­
կուսն էլ նորագիւտ
բառ։
= 3ն.
ս.0(^Լ01
«
զառանցանք,
խենթութիւն,
սև մաղձ»
բառից։ —Աճ.
Տե՛ս
իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ.
Բ. 194։
*
ՍԱՆԻՒ՚11ԻԼ
«
պատարագիչ
քահանայի
բազպանր».
գործածում
է միայն
լատինա­
կանից թարգմանուած
Պտրգ. 456՝ սեռ.
մա–
նիբլին
ձևով (նորագիւտ
բառ)։
= Լա.
աՅՈւթսԽտ,
որ յետնադարեան
լա–
տիներէնում
ունէր այս նշանակութիւնը։
—
Աճ.
Մանիշակ
տե՛ս Ման
ուշակ։
*
ՍԱՆԾԱԿ
«
սմբուկ,
բաղմջան»,
իբր
«
հո­
ռոմարէն» բառ յիշում է Ամիրտ,
ունի մ ի ֊
ա ւս ՀԲ ուս, § 1973,
= Նյն,
յւտ^ւ-Հէհօէ,
որ է իտալ.
1
Ո616Ո23–
ՈՅ,
լա,
Ո1610Ո§6ՈՅ
«
բաղմջան,
բադինջան»։
—
ԱՃ.
*
Ս՚ԱՆԿ, ի-ա
հլ. (գրւում է նաև
մանգ)
«
նենգութիւն,
խորամանկութիւն»
Վեցօր.
144. «
խորամանկ»
Հին բռ. որից
մանկաւոր
Եւագր. 304.
մանկաւորել
«
մեքենայել,
խար­
դախել,
նենգել»
Եւագր. Տիմոթ.
կուզ, էջ
158.
մանկաւորապէս
«
խաբեբայութեամբ»
Fonds A.R.A.M