ՄԱՆ
251
Ս՛ԱՆ
անել
Ղզ՛
«
մի քիլ բան ուտել»,
ա նմա նա նա |
Ղրբ՛
«
անսուաղ,
քաղցած»։
—
Աչս
բառից
կազմուած
իգական
չատուկ
անուն է
Մա–
նան։ —
Ըստ Ոզմ.
մանանա
«
մի տեսակ
րոյս
է»,
ՓՈԽ
Վրաց.
ՅձՏձՏծ
մանանա
«
մանա–
նաչ»
հաչերէնից
է, միջին ա֊ի
պատճառով։
ՄԱՆԱՆԻԽ, ո
հլ. «մի տեսակ
կծու
համեմ,
թրք.
խարտալ,
լտ.
Տ1ՈՁթ1Տ 31^6ՈՏ1Տ Լ
(
րստ
Տիրացուեան,
Օօոէոեսէօ $ 154)
»
ՍԳր. Ոսկ.
մ.
բ,
22,
երր.իա. չետնաբար
դարձել է
մա­
նանեխ
Յաչսմ. Յս. որդի. Ոսկիփ. Գա֊
ղիան։
—
Նձ§. Խա.
Տէսճ.
§
1418
դնում է
պրս՛
օքյյ*.յ՝Ս ՈՁՈ\ԱՅհ
«
արջնդեղ, սև
սոնիճ,
հացհամեմ»,
որ մերժում
է
Հիւբշ. 191՝ նշանակութեանց
տարրերու֊
թեան
պատճառաւ։
Հիւնք.
մանանայ
բառից։
ԳԻՌ.-Մկ. Սեբ.
մանանէխ
(
որից ոճով ա֊
սում են՝ «Մէկի
սրտին
մանանեխ
ցանել»
—
վիշտր
աւելի
ծանրացնել),
Սվեդ.
մէոնիխ,—
րստ
ՀԲուս.
§
1966
կաչ նաև գւռ.
մաննեխ
ձևր (տեղր չի յայտնած)
տե՛ս և
մանանայ
բառի
տակ։
ՄԱՆԱՍՐԱԻԱՆՔ
«
կաչանք,
օթեվանք». ան֊
ստոչգ նորագիւտ բառ, որ մէկ անգամ գբա­
նում եմ գործածուած
Անկ. գիրք հին կտ. էջ
302.
«
Աչսպիսի
պահապանք
կան շուրջ զա֊
թոռոՀ աստուածութեանն.
կաչանք են, մա–
նասրուանք
են, խոռոչք են, հրեղէնք են, կա֊
մարազգեստք
են, լապտերք
են»։
Տեղից
չաչտնի է որ չոգնակի է և
կայանք
բառին
էլ մերձանիշ
է (տե՛ս իմՆոր բառեր
հին
մատ. Բ.
232)։
ՄԱՆԱՒԱՆԴ
«
աւելի,
չատկապէ
ս, տճկ.
Ի՚ււէ՛
Ի՚ււէ քի
սգ
ր–
ե
գ
ն
–
կ
Ի
լ
րդ–
ծն
– (
գ
ո
ր~
ծածւում է շատ անգամ
մանաւանդ դի, մա­
նաւանդ թէ ) ,
որից
նա ՚մանա լ անդ
Ոսկ. չհ.
ա. 3։
ՆՀԲ
«
յն.
ււ5\>07, ււօ&ւօ՚էՕէ, ս–Տ1103՝դտ,
լտ.
Մ13§1Տ, 1ա0,
որպէս և
ՅՈէ6,
իտալ.
Ձ\քՁՈէւ,
է չառաջ... և գահաւանդ,
դա­
րաւանդ,
սարաւանդ,
բարձրաւանդակ,
իբր՝ և անդր, կամ յառաջ
մատուցեալ
ինչ»։
Հիւնք.
օն անդր
ձևից։
ՄԱՆԳԱԽՈՏ.
մի տեսակ
անծանօթ
բոյս
է.
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§
1967,
*
ՄԱՆԳԱՂ
(
գրուած
նաև
ման կ աթ, ի-ա
հլ. (յետնաբար
նաև
11
հլ.)
«
ցորենք կամ
խոտ
քաղելու
գործիք»
ՍԳր. Սերեր,
որից
մանգաղակ
«
յօտոց»
Կոչ. 116.
մանգ աղաձև
Գիւտ.
թղթ.
մանգ աղամա ան
«
մատր
ման­
գաղաձև»
Տեսիլ դան. էջ 133։
֊
Ասոր.
)3
–
Հ
^>օ ա Յ § § Յ ւ Յ
(
հնագոյն
ձե֊
ւը
*1
ՈՅՈ§Յ
1
Յ,),
ն. ասոր.
Ո13
^1
Յ՛
ձևից, սրա
հետ
հմմտ.
երր.
1
ՈՅ§§Յ
1,
արամ.
Մ13§§Յ1Յ,
որից փոխառեալ
են արաբ,
ա ա յ
՚
Յ Լ
փարսի
Մ13Ո§Յ
1,
բոլորն էլ «ման­
գաղ»
նշանակութեամբ։
—
Հիւբշ. 311;
Նախ
Տշեէօձ^,
1՜
Ո6ՏՅԱէ՜.
էջ 45 եբր.
ձևից փոխառեալ։
ՆՀԲ լծ. է դնում եբր.
մակէլ, մէկէլլա,
վրաց.
մանգալի,
բայց
հայերէնը
հանում է
ման գալ
ձևից։
Լ Յ
§ .
ԲշԱզզ.
Տ
1
՜–
8 3
և
ձ–™–
Տէսճ.
§ 1419 ասոր, և արաբ, ձևերի
հետ։ Տէրվ.
ճ1էՅՈՈ. 74
քաղդ.
Մ132;§3՚1
ձևից։ Պատկ.
Ւ\&7Շբ.
I,
էջ 17
պրս,–ից։
ԳԻՌ.-Ալշ.
Ասլ. Երև. Խրբ. Մշ.
Ջղ. Տփ.
մանգաղ,
Սեբ.
մանգ՛աղ,
Ախց. Կր.
մանկաղ,
Մկ.
մանգ՛աղ, մանգէդ,
Մրղ. Ոզմ. Վն.
մանգ՛աղ,
Աշտ. Սչ.
մանգ է դ
(
տե՛ս Ամատ.
Հայոց բառ ու բան 458), Մժ.
մանգէդ,
Սլմ.
մանգ՚եղ,
Հմշ.
մօնգաղ,
Զթ.
մանգօղ, ման­
գոդ,
Հճ.
մանգ՛օղ,
Սվեդ.
մ ա ն գ իւղ։
նոր բա­
ռեր են
մանգաղաբերան, մանգաղաթև., ման­
գաղաւ
ՈՐ
,
մանգ աղաքաղ։ —
Բոլորովին
ուրիշ
բառ
է
մանգգոն
«
մանգաղ»
(
Բլ. Բբ. Մշ.
Սլմ. Կր.), որ փոխառեալ
է ասոր.
^ * Օ/–
աՅ§ 2 0 ՈՅ
ձևից։
ՓՈԽ.-Վրաց. Յ-Տձ֊Հոօ
մանգալի, 6օ>3շ^–ոօ
նամգափ,
լազ.
Մ13Ո§31ւ,
ինգ.
Ո3ա§31.
ՈՅա^Աւ,
մինդ.
աՅ§ՅՈՅ,
ուտ.թուշ.
աՅՈ–
§31,
կիւր.
աՅՈ^ՅԼ աՅե ևՅԼ
ափխազ.
ՅՄ13-
§ՅՈՅ,
ագ.
աՅգվ31,
չեչէն.
տ ՅՈ
^ՅԼ
բո­
լորն էլ «մանգաղ»
նշանակութեամբ,՛՛՛ուտ.
1
ՈՅՈ§Յ
1
«
երկարակոթ
ցաքատ՝
փշաթփեր
կտրատելու
համար»։
*
ՄԱՆԳԱՆԱՅ
(
սեռ.
֊
ի )
«
պատերազմ
ս՛­
կան
մեքենայ»
Գր. տղ. եէմ.-
—
Մեկնութիւնր
տե՛ս
Մանգղիոն։
ՄԱՆԳԱՌ
(
սեռ.
մանգ ա ո ան)
«
մի տեսակ
Fonds A.R.A.M