ՄԱՆ
249
Ս՛ԱՆ
չընդունելով
ՆՀԲ֊ի
մեկնութիւնը,
մայր
համարում է անկախ
արմատ,
«
մթու­
թիւն»
իմ աստով ։
ԳԻՌ
Սեր.
մարը մրդնէլ,
Ախց. Կր.
մա­
րը մտնիլ,
ննխ. Պ՛լ, Ռ.
մարը (մտնել, մըտ–
նալ),
Սլմ.
մար մնել,
Ղրբ.
մար մըննէլ,
Շմ.
մա ր մտնիլ,
%
թ.
մ ա յ ր մօդնուլ,
Ջղ.
մէր
մտնել,
Երև,
մէր մտնէլ,
Տփ.
մէր մտնիլ,
Սվեդ.
միրիլ
«
արեր
մայր
մտներ).-բայա­
կան ձևով՝ Ս՛չ.
մարել
«
նուաղիլ,
ուշքից գը֊
նալ» (իսկ ճրագի
համար
ասում են
անցը­
նել),
Սլմ.
մարել,
Ախց. Մշ. Պ լ. Սեր.
մա–
Րիլ
(
յիշում է արդէն Բառ. երեմ, էջ 246),
Խրբ.
մտրիլ,
Հմշ.
մէրիլ
«
շիջանիլ,
հանգիբ
ևն։ Կրկնական են ՚Հղ.
մէրհամէր
«
արևր
մայր
մտնելու
կէտի
վրայ»,
մսւրմ՚րիլ, մար–
մըրկիլ, մարնմրիլ, մարմշտիլ
ևն։
–\֊
Ա
ԱՅՐԱՆ
(
սխալ
գրչութեամբ նաև
մաց–
րան, մայր ա ս )
«
պատուաստելու
տեղը, ծա֊
ռի
ծունկը» Վստկ. 35,38, 43, 51, 60,
= Հյ.
մայր
բառից՝
իբրև պատրուսի
մայ֊
ըը. հմմտ. գւռ.
մէրան
«
մակարդ»
(
տե՛ս վե~
րը
մ ա յ ր յ »
ՆՀԲ վերի
ձևով,
Մայյւի
«
անտառ,
որջ» տե՛ս
մ ա յր ;
ՄԱՆ
«
պտոյտ,
շրջան,
ոլորք,
գալար»
Վրդն. ծն.
«
կոր,
ծոմ ռուած»
Վեցօր. 195
(
լուսանցքի
վրայ
նշանակոլած).
որից
ման
աոնոլլ
«
ոլորիլ»
Վրդն. ծն. Տաթև. ամ, 31
(
Օձն
հինգ ման առնու ի գնալն),
մանել
«
թել
ոլորել,
հիւսել,
մանել»
ՍԳր. Վեցօր,
Սեբեր.
«
բեղերը
ոլորել» Ռսկ. պօղ. ա. 330.
մանիլ
«
ոլոր
ոլոր երթալ»
էծ. նար. «մազերի
գան֊
գուրները
կախուիլ»
Անան. պատճառ յա֊
զագս
զԽոսրով
նզովելոյն,
հրատ, Արրտ.
1897,
էջ 276 (Մօրուացն
ղհերսն ապա թո֊
ղուլ,
երկայնիլ և մանիլ
ցսրունսն).
մանելիք
«
իլ, աղեկատ»
Յայսմ.
մանոց
«
իթ Փիլ,
Կանոն,
մանուած
«
ոլորք,
գալար,
հիւսք»
Խոր, Վրք. հց, «մանած
բան» Պղատ,
օրին,
«
խօսքի
կնճիռ» Պիտ.
մանուածապատ
Վե֊
ցօր.
մանուածոյ
ՍԳր.
ոսկեման
Ա. տիմ. բ.
9.
հռովմ. 416.
չուանաման
Ոսկ. մ. ա. 20.
բ ազմամա ն
Առ որս. փիլ.
բարա կ աման
Վե֊
ցօր. 121.
դժուարմանուած
Լմբ.
ժող.
խառա­
մանել
Վրդն. սղ.
կտաւամանութիւն
Լմբ. ա֊
ռակ.
մազմանո ց
Երգն, մտթ,
շարամանել
նիւս. Պիտ,
մանիս
«
գալարք
օձի»
մհյ.
բառ։
Շճոտւ, ա. շկա.
159
սանս.
ատո՚–
Ճ ՚ Ձ 1 Յ
«
շրջանակ»
բառի
հետ։ Տէրվ. նա–
խալ. 98
մանեակ
բառի հետ
միասին՝
դնում է հնխ.
աՁՈ
արմատից,
որից նաև
յն.
ըդւԱ-պզ,
լտ.
աօա16,
հսլ.
տօատ–
էօ։
ձիւնք,
պրս.
մանիյսւէն, մանիսթէն
«
նմանիլ»,
լտ.
էՈՁՈԱՏ
«
ձեռք)).
ացՈ1–
քՅՇէԱՏ
«
ձեռագործ»։
ԳՒՌ.-Ալշ,
Հճ. Մշ. Ջղ. Սլմ, Սչ, Վն.
մա­
նել,
Ախց. Գոր. Երև. Կր. Ղրբ. Ծիղ. ննխ.
Պլ. Ռ. Սեբ.
մանէլ,
Ասլ.
մանէ՝լ,
Ագլ. Զթ.
Խրբ. Ակ. Շմ. Ոզմ. Տփ.
մանիլ,
Սվեդ. Տիգ.
մանիլ,
Հմշ.
մօնուշ,
բոլորն
էլ «թել
մանել»։
Պարզ արմատր
ցոյց են տալիս
ննխ. Տփ.
Երև.
ման գալ,
Ջղ.
ման գ՛ոլ,
Ղրբ–
ման
կ՛ալ,
Ասլ.
մա գ՛ալ,
Հմշ.
մօն էգաշ,
Ագլ.
մուն գիւլ
«
ման գալ, շրջիի պտտիլ,
որոնել»։
«
Ման գալ» և «մանել»
գաղափարների
նոյ֊
նութեան
համար
հմմտ.
Քուչ, էջ 54.
«
Այս
ծովական
գիշերս ի բուն՝ ես երկու
շրջան
մանեցի»,
հմմտ. նաև ասոր.
\ \
յ յ յ >
^3
^61
արմատը, որ նշանակում
է թէ
«
պտտիլ,
անցուդարձ
անել» ևթէ՛ «հիւսել,
մանել»։ —
նոր բառեր են
մանիշ, մանք, մանսուք, մա­
նողէս կ, մաննփոիւ, մանուման անե|, մանու–
,
փոխ,
մանած, մանամանա տ եղ
«
զբօսա֊
վայր»,
մանացնել
«
պտտցնել»,
մանեսկտալ
ևն։
Հետաքրքրական
է
մանդարձնել
Խտջ.
«
միւս
երեսր
դարձն ել», որկազմուած է
չշը֊
փոթելու
համար
դարձնել
«
պտտացնել»
և
«
միւս
երեսը
շուռ տալ»
գաղափարն
երր։
ՓՈԽ. — Վըաց.
Յօ%9օ6օ մազմանի
և թրք.
գւռ. Ատն, և Կս.
ա32Ո13Ո
«
մազման,
չուան
շինող» (տե ս
մ ազ
բառի տակ),
գրական
թրք. կայ
ՕԼօ ^ Տ " էւՈՈՁՈ
«
իլ, րոք», որ
փոխառեալ է գւռ.
քարման
«
իլ» (Ակն. Զթ՛
Խն,
Մշ. Տր.) բառից,
Հաճինի
թուրքերր
ունին
ՃՇՈՈՇՈ ձևով,
մինչ
հա յերր՝
ք ա յմօն
(
այս­
պէս նաև Զթ՛)— կապադովկ,
x^թ[1^V^
«
իլ»
որից
*
Յք)(1.ն^Ա0)
«
պատուիլ»,
ա^Ա՝է
ււօս,
ԱՀ
«
թափառիլ»
,
է,^գԴ.՝)\Դ. «շրջանակ»
(
ր^ՁքօԱճշՏ,
1
Ղ. ՍՕ-րփ.
55
և 169)։ Հմմտ, նաև
մաւոման
«
իլ»։ — Վերջապէս
հայերէնից է բոշայ.
ման–
իւիկարել
«
մանել»,
որի մէջ
–
խիկար–
յա֊
Fonds A.R.A.M