ՄԱՅ
246
Ս՛Ա 3
սեն).
ունին
միայն
ԱԲ և Լացունի,
ճաղեր
76, 104։
—
Նոյն բառը
Նորայր,
Բառ.
ֆրանս.
180
ա, 760 ա համարում
է «ծառի
վրայ
ուռ
կամ
այտոյց,
եւ՜ՕԱՏՏա»
(
իբ ր
մհյ.
բառ),
որ կրկնում
են Քաջունի,
Ա. 1176, Գ. 156 և
Գաբ.
բառ.։
ՄԱՅՊԵՏ.
պարսկական
անծանօթ
մի պաշ֊
տօնեայ,
որ
ունին Փարպ. 262, 291, 307.
Եղիշ. 139։
Պատկ. Ւձ&ՀՈՇԾ.
II. 23
դնում է պրս.
^ 1 Ո Ձ ^
«
գինի»֊\–պեա
բառերից,
իբրև
«
տաճարապետ
արքունի»։
Հիւբշ.
ճւ՚ա.
(
յ1՜ՁւՈ. 69
կարդում
է
մարդպետ
կամ
մարզպ ե տ ։
Կարելի չէ հասկանալ
«
մոգ­
պետ», որովհետև
մայպե տի
կողքին
նաև
մոգպետն
է յիշուած
վերի
վկայութեանց
մէջ,
ՄԱՅՌ
(
սեռ. ի) «երակ»,
մէկ անգամ
գոր­
ծածում
է Եզն. «Ի բարիոք
երակէն
նորա
բարւոք
որդին
եղև և ի քար
մայռէն
նորա
չարն»։
ՆՀԲ
մեկնում
է «երակ»,
որ ուղիղ
է
անշուշտ. ՋԲ «սերմն
կենդանեաց
կամ
արգանդ»,
ԱԲ
«
երակ
կամ
ծննդական
անդամք».—իսկ
Հիւնք.
ուղղում
է
ի շար
մրրոյն։
*
ՄԱՅՍ
«
լտտենի,
ՇՇ\Ատ
ՁԱՏէՐՁՈՏ
(
որ և
բ ո ինշ) »
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1962,
= Արաբ.
ա1տ
կամ ապտ
«
լտուտ»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ. 296 կարդում
է
ՈՂ2ւ)/Տ և մեկնում
է յն. ճա\եգ, որ ի մէշ այ­
լոց նշանակում
է նաև
«
Շ61է1Տ ՅԱՏէք31ւՏ Լ.»
բայց
թրք– դնում է
. – / ֊ –
օ Օ և յ
յ ՚
3
0
Ձ
Ո
օ ա 6
՛
Ո
«
վայրի
պղպեղի ծառ»
և ո՛չ թէ
06
է16Ոեա
կամ
ՇօԱւօաեւյ,
ինչպէս
կոչւում
է լտտե­
նին),
Ուղիղ
մեկնեց
ՀԲուս. § 892,
Մա
յ
սառ
տե՛ս
Մ ագիստրոս,
*
Ս՚ԱՅՏԱՆ
«
հ րապարակ»
Վրք. հց֊ ա. 351,
Ուռհ. 32, Ոսկ. գծ. 325. գրուած
է նաև
մ է յ –
դան
Օրրել, հրտր. է մ. էշ 248,
մոյա ան
Կոստ.
երգն. 175. նոյնր
ունի Շապհ. 40, 45
մ ո յ ­
աան, մէտան
ձևերով,
֊
Արաբ.
Օ ք յ Ա *
ապձ՚ՃՈ
«
հրապարակ»,
որից փոխառեալ
են նաև սպան.
Ձ1Ո՜ՈՃՅՈՁ,
ֆրանս.
Ո\֊\\ձձ2ւՈ։֊Հիւբշ.
270։
Ուղիղ մեկնեց
նախ ՆՀԲ. նոյնր
յետոյ
Հիւբշ.
2 0
^ 0
35 (1881), 661։
+ ՄԱՅՐ
(
մօր, մարբ, մարք,
մարց,
մա րբք)
«
մայր,
մայրիկ»
ՍԳր. Եզն. Ոսկ.
ևն.
որից
մայրաբար
Եփր. ծն.
մայրակեր
Ոսկ.
մ. գ. 3.
մայրակնութիւն
«
իր մօր հետ
ա֊
մուսնանալը»
Ոսկ. տիտ.
328
(
չունի
ՆՀԲ),
մայրաքաղաք
ՍԳր.
մօրաքոյր
՚
Լևտ, ժը. 13.
մօրեղբայր
(
հնից
չէ աւանդուած),
մօրհղ–
բօրորդի Պղատ. օրին,
մօրու
«
խորթ
մայր»
Ոսկ. պՕղ. Ա. 328. Սերեր. 42 (նաև
գրուած
մարու).
Եւս. քր. Բ. էջ 116 (ձ.
ի մօրէն),
աստուածամայր
Շար. Սկևռ. Գնձ.
անմայր
Ես. ծդ. 1. Եբր. է. 3. Կոչ.
գորովամայր
Մաշկ,
եղերամայր
Ոսկ. եբր. և Փիլիպ.
ման­
կամայր
Ագաթ,
մա տ աղամայր
Գ. մկ. ա. 11.
ոսկեմայր
Ագաթ,
կնք ամայր
Մխ. ապար.
կոշամայր
Վրդն. ծն.
կուսամայր
Պիտառ.
համամայր
Ծն. խգ. 29. Եւս. քր.
միամօր
ՍԳր. (յգ. սեռ.
մի ամօր ա ց
Տոբ. ր. 19),
համմօր ե այ
Մխ. ղտ. ևն,
֊
Բնիկ
հայ
բառ,
որ
գալիս
է
հնխ.
ա՜Տէ^է
ձևից–
հմմտ.
սանս.
1\\
Հ՝Հ
աՅէ31–,
զեդ.
ք յ յ ֊ ^ ^ - Հ
էՈՅէ31՚,
հպրս.
^ յ
ք
յ քքք
5 ֊
յ – ք
քյ––
ա ա ,
պ,գ
17131,
ա՚Յ՜էՅք,
պրս.
յձ.*
ա
՚
ՅճՅէ–,
արևել.
իրան.
1
Ո6Ո
(
տե՛ս
ծ ւ Տ Լ
18,
101),
աֆղան.
Ո701-,
թոխար.
ա
՚
ՅՇՅւ–,
յն. ր՜քր՚գ,
գոր.
Լ10է17) թ
լատ.
ՀՈ՜Տէ&Հ՝ (իտալ. սպան.
1
ՈՅ(1ք6,
ֆրանս.
ՄաՐՏ),
հբգ.
ւՈԱՕէշւ՛,
գերմ. ի\սէ\&է,
հոլլ.
աօշձշք,
հսլ.
1
է13էւ,
ռուս. Աճէհ, լիթ. ած–
էյ՚ոՅ,
լեթթ. տ՜Տէշ,
հպրուս.
ասն,
տօէԽ,
հիռլ.
1
ՈՅէհՄ,
հիսլ–
ՄւՕձՇՐ,
անգսք,
ւՈՕ
՜
ՃՕք,
անգլ.
աօէհՏք
ևն, բոլորն
Էլ «մայր»
նշա­
նակութեամբ,
իմաստի
փոփոխութիւն
են կը–
րած
լիթ.
1
Ո016՛, քՈՕէշ
«
կին»,
ալբան.
էՈՕէքՏ
«
քոյր»
(
նախապէս
«
երէց
քոյր»,
որ մօր
պաշտօնն
էր կատարում
իրանից
վ՚ոքր
հա­
րազատների
համար),
հմմտ. նաև
յն.
ս.7
)
~0Ս(,~
և հպրուս.
բօաՅէք6
«
մօրու»
(\\
ՀՁ
1
ՃՇ
469,
ՑօւՏՅՕգ
635,
Տաօսէ
–1
^6ա6է
565, 1
>ՅԱէ–
Ո13ՈՈ 171,
ԲօԽյւ-Ոյք 2, 229)։
Հայ. սեռ.
մօր<մաւր
<Հհնխ.
քՈ՚Յ՜էւ՚ՕՏ
ձևից, իսկ
մօրու
< մ ա ւ ր ո ւ
< Հ ^ .
քՈՅէւ՜Ա>՚՚2՚–
ձևից։ -
Հիւբշ.
472։
1
<.13թ1՚Օէհ, ՃՏ13
բօ1.
103
ֆրանս.
1
Ո6-
Fonds A.R.A.M