ՄԱՅ
245
Ս՚ԱՅ
և
սոյն
վրացի
բառը
ստուգաբանում
է
«
հայր֊
տէր»։
*
ՄԱՅԱ
«
թթխմոր» Վստկ. 31. «Վասն հաց
եփելոյ՝
զմայան,
գինւոյ
մրուրովն
բռնէ»։
֊
Պրս.
Հ յ Ա տ՚Ձ՜^Յ
«
թթխմոր»։
ՍԱՅԵԱԿ, ի-ա
հլ. «շտեմարան,
մի բանի
շատ գտնուած
տեղը»,
անստոյգ
նշանակու­
թեամբ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գոր­
ծածուած
նար. խչ. 380. «Անդէն ի նմին ազ­
գային և բնաբնակ
լեռն ա յոլով և կարծրա­
խարիսխ
գաւառին
Մոկաց
մա յեկաց
մրր֊
դաց»։ — Իբր տեղական
յատուկ
անուն
գըտ֊
նում եմ գործածուած
մի Աւետարանի
յիշա–
տակարանում՝
1605
թ. «Ի յերկիրն
Մայեկայ
ի գեօղն որ կոչի Սեպ.» (հրտր, ՀԱ 1920, էշ
2 4 ) ։
Նկատելի է որ նախորդ
օրինակում բա­
ռը յօգնակի է և յատուկ
անուն
համարուելու
յարմարութիւն
չունի։
(
Տե՛ս իմ Հայ, նոր բա­
ռեր
հին մատ. Ա. 150, Բ. 288),
©ՄԱՅԵԼ
«
ոչխարի
ձայն
հանելր»,
որից և
մայիւն.
ունին
միայն ՋԲ և ՓԲ. հնից չէ ա–
լանղուած. գործածական
է միայն նոր գրա­
կանում
։
= Բնաձայն բառ է ևրստ այսմ պատահա­
կան
նմանութիւն
ունի սանս.
ւէւ
՚
Ձ՜^՚լլ–
«
մա­
յիլն»,
ատւՈՁ
^Յէ
«
մայել»
բառերի
հետ։ — Աճ.
յստէւ Օւօէ.
1
<սւ
–
ճ6,
էջ 386 քրդ.
ա ս ո ո
«
մայել»
ձևի հետ։ Տէրվ. Նախալ. 46,
97
հնխ. աՏւ արմատից,
հմմտ. սանս.
1
X13
«
մայել»,
ա Յ ^ Յ ^ Յ
«
մայող»,
յն.
ււ7)*0էօս.(Ա
«
մայել»
ևն։
Տօհօքէ61օ
\\
Ղէ2
8 8 29, 46
սանս.
աւաՅէւ
«
մայել»՛,
յն.
ԳԻՌ.֊Ախց.
մէոյէլ,
Կր.
մայէլ,
Վն.
պայել
«
ոչխարի
մայել».—իսկ
Կր.
մ ա յ է ի
Զթ.
մա–
յօլ, մայոլ
«
կատուի
մլաւել»։
նոր բառեր են
Ակն.
մ է յ ա ն
«
շատ
մլաւող կատու», Շմ.
մա | –
վօց = մ ա յ ո ց
Շլ. «մայիլն»,
մայռւյնլ
Վն.
«
կատուի
մլաւել»։
Մայե ս տ ո
տե՛ս
Մագիստրոս։
ՄԱՅԶԵԼ
«
տեսնել,
համտեսելով
այնպէս
իմանալ»,
նորագիւտ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Վստկ. էջ 122. «Որ
մայզես որ քաղցրութիւնն,
բաւական է, և լից
յապիկած
աման»։
ԳԻՌ. —
Մայօել
Ակն. «նշմարելւ՝,
մէդել
Արճ. Խլ. Մշ. Վն. «խորունկ
խորունկ
մտա­
ծել»,
Հզ. «դիտել,
նայիլ»։
ՄԱՅԹ
«
փողոցի
երկու
կողմր՝
անցուդար­
ձի համար
շինուած
նեղ սալայատակ»,
ունի
միայն
Նորայր, Բառ. ֆր.
էքՕէէՕՄ,
իբրև նո­
րակերտ
բառ։
*
ՄԱՅԻՍ
«
Հռովմէական
տոմարի
հինգե­
րորդ ամիսր»
Յայսմ.
Տոմար.։
=
3
ն.
ււօսօտ
ձևից, որ՛ ծագում է լատ.
1
Ո31ԱՏ
հոմանիշից,
այս բառր նախապէս էր
ւ^ՅւԱՏ
աստուծոյ
անունր, որ ՝Դ1ճ\ձշ
455
կցում է
1113101՜
«
մեծագոյն»
բառին, իբր «ա֊
ճում
յառաջ
բերող
աստուած»։
Փոխառու֊
թեամբ տարածուած
է բազմաթիւ
լեզուների
մէջ,
ինչ. ֆրանս. ՈՂ&Լ իտալ.
1
ՈՅ§ց10,
գերմ.
Ի\Տւ\, հբգ.
Մ1610,
ռուս.
«
Յ Տ ,
թրք.
^ . յ Լ օ
Մ13^9Տ
ևն։—Հիւբշ.
367։
ՋԲ
դրաւ
լատինից։
Ընդարձակ
տե՛ս
Բազմ. 1897, էջ138 — 141,
ԳԻՌ.֊Ամէն
տեղ կայ
մ ա յի ս
ձևով. Ղրբ*
մա՛հիս. —
նոյն է և Շիր.
մ ա յի ս
«
ոչխարի
փորհարինք, որ մայիս
ամսուայ
թարմ խո­
տը ուտելուց է
յառաջանում»։
Մսւյ|ւստռ
տե՛ս
Մագիստրոս։
ՄԱՅԼԵԼԷԴ
«
ի սկզբանէ»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 215,
*
ՄԱՅԾ
«
եգիպտացոր
են,
է ա զո ւր
յ
խամ­
բար»,
ունի
միայն
ՀԲուս, § 1961, որ և
յայտնում է թէ առաջին
անգամ
Յովհ. Ան֊
կիւրացի, մօտ 1640-ին,
յարմարեցրել
է այս
բառը՝
= լտ.
Մ131Տ
հոմանիշից,
—
Եգիպտացորենը
ամ երիկեան
բոյս է, որ առաջին
անգամ Կո–
լոմբոսր
փոխադրել
է Եւրոպա՝
նիւթի հետ
բերելով նաև անունը
(
Հաիտի
կղզում, որ
Կոլոմբոսը
գտաւ 1492 թ. դեկա. 6֊ին,
բոյ–
սր
կոչւոլմ է
Ո՜13հւտ) :
Այնուհետև
այս բառը
տարածուեց
Եւրոպա
յի
զանազան
լեզունե­
րում, ինչպէս՝
սպան.
111312,
անգլ.
1113120,
ֆրանս.
Ո131Տ,
իտալ.
1
Ո312,
գերմ.
նախապէս
երկվանկ
տՅՈ1Տ
(
այսպէս
արդէն 1557 թ.)
և յետոյ
Ի/\.Ձ.1Տ (այսպէս
արդէն 1624 թ. տե՛ս
1 0
ս § 6
316
ա). մինչև
անգամ
ունինք չին.
՚*
$Հ
^ 1ՈՅւ
4
–
էՏ9
«
եգիպտացորեն»\
ՄԱՅԾՐԱՅ
«
գաւաթ»
էծ. փիլ. (Պատժա­
նակն մեծ մայծրայ է ...զոր տօսղաքան ա–
Fonds A.R.A.M