ՄԱՄ
243
ՄԱՄ
մա կ
ննխ.
Պլ.,
մամիւգ
Ասլ. «սարդ»
(
իմաս՛
տի
զարգացման
համար
հմմտ. քրդ.
թՄւ1<
«
մայր,
մամ. 2. սարդ»,
^յայ.Տ0ԸՀ0»–%ձ(^1օց.
–
ոօ
գեդա-զարդելի
«
մ ա յրիկ-սարղ»,
հիւս,
օստյակ.
Ո1Մ1ՏՁք–11Ո1
«
սարդ»,
բուն
«
ոստայ­
նի մայրիկ»
)։
ՄԱՄԱՑ (ի -ա
հլ. ըստ նՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
նոր մարսուած
և
կաթնանը–
ման
մի խիւս դարձած
կերակուրը
ստամոքսի
մէջ. ֆր.Շհգ\–»
Ոսկիփ.։
Պատահական
նմանութիւն
ունի ուտ.
մոմո ծ
«
շողիք,
խլինք»,
մոմո ծ հն բե–
ս ան
«
խնջել»։
•
Ս՜ԱՄՒԱՐ
«
մզկիթի
բեմը՝ ատեանը
կամ
խորանը»
Գր. տղ. եմ. Վրդն. պտմ. էջ 96։
= Արաբ.
յյ^Լ»
1
աոե31՚,
որից նաև
թրք.
քրդ.
1
աոհ61՚, ա ւ ա ե ԸՐ
«
մզկիթի
բեմը, որ­
տեղից
քարոզիչն
է խօսում»։—Հիւբշ.
270։
Ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ։
*
ՄԱՍ՚ԹԱՎԱՐ
«
վրացական
մի
պաշտօն֊
եայի
անուն»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ ան­
գամ
գործածում
է Օրրել. 260.
«
Զծիրավ
ծղօրն Պ զնձահանիցն
և զմեծ
մ
ամթավաբն
Գարշտէոլցն»։
= Վրաց.
8
օ>8»օ> - 8<
Ո»Յ
4
6
° մամաթ-մթա –
վարի
«
պատրիարք,
հայրապետ,
պետ հո֊
գևորականաց»
(
Չուբինով
2
663)։
—
Աճ.
Շահնազարեան,
հրտր. Օրբել. Բ. 303
դնում
է վրաց.
մամթա վ ար
«
ոստի­
կան»։
*
ՄԱՄԻ1*՝Ա,
որ և
մամիսա, մամիա այ,
մամշա
«
մի տեսակ
բոյս
է. լտ.
ՇՈ61ւճ0ՈաՄ1
§1
ՅԱՇԱՄ
1»
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. §
1949։
= Արաբ.
Ա^Ա
աՅաւէՅ
կամ
ԱԱ^Ա
ՀՀՃ֊աճ^քՏ. (ըստ զանազան
արտասանութեանց
կարղացւում
է
մամիթա
կամ
մ ա մի ս ա ) ։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս,
Ս՛ԱՄԻՐ
կամ
ՄԱՔԻՐ «Հաս»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 203 և 207. երկու
ձևերից
մին
սխալ
է.
Ըստ
Հ. Պ. Տէր֊Պօզոսեան
ՀԱ 1922,
1
էջ 554 նշանակութիւնը
պէտք է
ուղղել
ոաւր =
ՈՕՐ։
*
ՄԱՄԻՐԱ
կամ
ՄԱՄԻՐԱՆ
«
փոքր
ծիծեռ­
նախոտ,
շհ 6 1 ւ ճ 0 Ո ա ա »
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1950,
֊
Արաբ,
պրս. 0\աՏւՈՂՄ՚ՃՈ.
«
ծի֊
ծ եռն ախ ոտ»։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. % 1300,
Ս ԱՄՅ.ԻՐ
«
խանգարեալ»,
նորագիւտ
բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
Մ անդ, սիր.6, իբր օտար բառ. «Որ ոչ սի֊
րեսցէ
զՏէր
Յիսուս,
եղիցի
նզովեալ
մարա­
նաթայ.,,
այսինքն
Տէր եկն և նոքա ոչ հա­
ւատացին, որք կոչին
յամենեցունց
մամձիրք,
այսինքն
խանգարեալք,
զի ոչ օրինօքն
վա­
րեցան և ոչ հաւատոց
հնաղանդեցան»։
նոյն
բառր գիտէ նաև Բառ, երեմ. 202, 204
մա–
ձիր, մանձիր
«
խանգարեալ»։
*
ՄԱՄ11ՆԱՅ (ի
*
>լ. ըստ նՀԲ, բայց կայ
միայն սեռ.
֊
ի
) «
ինչք,
մթերեալ
հարստու­
թիւն» Մտթ. զ. 24, Ղկ. ժզ. 9, 11, 13. Եփր.
բ. կոր. 94.Ոսկ. մ. էջ 106. Փիլիպ. 414. Կոչ.
30. «
սատանայ»
Երզն, մտթ, 151. գրուած
մամո վ նայ
Եփր. ասաց,
նիկ. (հրտր,
Յուշար֊
ձան, էջ 207), նոր գրականում
գործածւում
է
«
դրամ»
իմաստով,
սրանից
մամոնապաշտ
«
փողի
գերի» Եպիփ. ծն,։
-
Յն, ււօւրաա,
ս.0(Ա.Ա.(ւ)՝;5
կամ ասոր, խ
^^ձօձ<^
ա31ո0113
հոմանիշ
ձևից տ առա
դարձուած՝
Աւետարանի
թարգմանութեան
ժամանակ։
նոյն
միջոցով
տարածուած
է շատ
լեզուների
մէջ,
ինչ. լտ.
աՁտ տ ՕՈՁ,
դոթ.
Ո13111Մ10ՈՅ,
ռուս.
«
Ձ 1 « 0 Տ Յ ,
գերմ. 1\\.ՅւՈ\ՈՂՕՈ ևն։ Բառիս
ծագումր
սեմական
է։
Հներից
Մեկն. ղկ. «Մամոնայ՝
րնչիցն
մեծութիւնն
ասի ըստ հեբրայական
բա­
ռին»։
Գիրք. առաք. 351 բ. մեկնում
է
«
Մամօնայի,
որ թարգմանի
ասորերէն
փարթամութիւն»։
Ուղիղ
մեկնեցին ՀՀԲ
և
ՆՀԲ։
+ ՄԱՄ11ԻԼ (ո
հ
ի
ըստ նՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
ճնշելու՝
ճզմելու
գործիք՝ մե֊
քէն այ» Ագաթ. Շիր. ճառընտ.
որից
մամուլ
գրոց
«
ԳՐՔԻ
բուն
նիւթը՝ նպատակը»
Եւագր,
հմմտ. նաև «ի մամուլս
գիտութեան
և աշ­
խատութեան»
Տաթև, ամ. 114։
= Բնիկ հայ բառ. կրկնուած
է
մուլ
ձայն­
դարձից, որի վրայ
մանրամասն
տես
մալ։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ նախ Տէրվ.
Մասիս
1881
մայիս
5
և նախալ. 98
(
տե՛ս
մաղ
բառի
տակ)։—
նոյնը նաև
Fonds A.R.A.M