ՄԱՂ
ւառականներում.
որից
մաղկատնյ
«
կճել,
խայթել»
Սիր՛ իա՛ 2. Եղիշ. խաչել. էջ 281,
«
վէրքը
կսկծալ»
Բրս. մրկ. 59.
մաղկաաիլ
«
խայթուիլ»
Եղիշ. խաչել. էջ 279,
281—3,
«
լալուց
մորմոքիլ»
Սիմ, ապար՛
46.
Յայսմ.
Առաք, պտմ,
264.
մաղկատող
Եղիշ. խաչել.
283.
նանայ
61 (
երկու
անգամ՝
օձին
իբր
ածական),
62.
մաղկատութիւն
Անան. եկեղ.
մաղկատիչ
Եղիշ. խաչել. 281, 282.
մաղկա–
տեցուցանել
Զքր՛ կթ՛ գրուած
նաև
մաղկտւսլ
«
մորմոքիլ»
Լմբ. իմաստ,
(
բառիս
«
շլմի՞լ
թէ
զայրանա՞լ»
առումի
վրայ տե ս իմ Հայ. նոր
բառեր
հին մատ. Ա. 49)։
ՆՀԲ
մաղ
կամ
մխել
ձևերից։
Տշհշք–
է610«ւէ2 8 8 29, 13
լտ.
աս1շէօ
«
դա­
տապարտել»,
յն. ֆճ&՚Ո՜ւա
«
վնասել»,
զնդ.
ՈՂՅՀ9Ո(։3.1է1 «ոչնչացնել»,
սանս.
Մաւ՜յԸՅ^Յէւ
«
վիրաւորել,
վնասել»
բառե­
րի հետ՝ իբր
բնիկ
հայ՛
Ս երժում
են
^1տւ\ձշ
499,
ՑօւտՁՇզ 121, Բ օ ե օ ա ^ 2,
2 9 8 ։
ԳԻՌ.— Ակն. Մշ.
մաղգադ,
՚
Էզ.
մխկիտ
«
սրտի
մորմոք, կսկիծ»,
որից Ախց.
մղկտալ,
Ալշ. Մ շ. Ննխ.
մըղգըդալ,
Երև. Ղրբ՛ Ջղ՛ Սլմ.
մըխկտալ,
Տփ,
մխկտալ,
Շմ,
մխկտիլ
«
մոր­
մոքիլ»,
իսկ Ակն.
մաղգդիլ
«
ձեռքր՝
ոտքր
ցրտից կսկծալ»,
Սեբ.
մխկտալ
«
քթի
տակից
մռլտալ,
փնթփնթալ»
(
այս բառի՛ ց է).—նոր
բառեր
են
0՝
աղ մղկտա լ, մղկտաճար, մղկտա­
լի, մղկտան, մղկտացնել, մղկ տ ո ց։
ՄԱ՚ԼԿՈԻ
«
սան»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ,
էջ 203. բայց
հմմտ, նաև
մակու։
ՄԱ՚ԼՑ, Ո, ի
հլ, «լեղուց
վազած
հիւթը»,
փխբ, սրա
արդիւնքը
համարուած
«
բարկու­
թիւն,
տրտմ ութրւն,
դառնութիւն»
Յոր, ժզ.
14.
Գծ. ը. 23. Ագաթ, Եզն. որից
մ՛աղձադեղ
Եզն,
մ ա ղձ ա յ ո յղ
Սիր. լդ. 23, Ոսկ. մ. ա. 18.
սևամաղձ
Ոսկ.
յհ. ա. 21,
մաղձախա ռն
Արծր.
մաղձութիւն
Բրս. հայեաց.
դառնա­
մաղձե այ
Նիւս. բն.
խսւոամաղձոտ
ԱԲ.
բ ազ­
մամաղձ
նիւս. կազմ, նոր բառեր
են՝
մաղ­
ձոտ, մելամաղձութիւն, մելամաղձոտ, մելա ­
մաղձիկ
ևն։
\\
^1Ո(1ւՏՇհ.
1 8
գերմ. ա\1
«
փայծաղ»
բառին
է կցում։
Հիւնք.
քաղցու
բառից
է հանում,
ԲՁէ ա եՅՈ^
ՀԱ 1906, 343 և
ՍԱՂ
1908,
246
հնխ.
տշ\–
«
աղտեղել»
ար­
մատից,
հմմտ,
յն. գւշճՕւՀ «սև» և սանս.
Մ1Ձ1աՅ
«
կեղտոտ»,
Ո
731
ՅՏ
«
պղծութիւն»
ևն։
(
Մաղձը
միւս հնդևրոպական
լեզու­
ների
մէջ
գոյնի
համեմատ
կոչւում
է
«
դեղին»,
բայց
ո՛չ «սև», տե՛ս
\\
^Ձ1ՃՕ,
էջ 279),
Թիրեաքեան,
ՀԱ 1912, 288
նոյն րնղ
մաղա ս։ Բ6ւ67ՏՏՕՈ
Լ Ս Ճ 1916,
8 3
(
ըստ
Բօեօ ա > ՛ 2, 3 0 0 )
հնխ.
աշկ
՚
հ–
«
ուռչիլ»
արմատից,
հմմտ,
լիթ,
Մ1ւ12ւ–
ՈՁՏ,
լեթթ.
1
Ու1ք6ՈՏ
«
հսկայ»,
ևն,
ԳԻՌ.-Ագլ.
Հւր.
մաղձ,
Մշ.
մախձ՛,
Գոր.
Ղըբ.
մախծ,
Ախց. Երև. Կր. Մկ. Շմ. Ջղ. Տփ.
մւսխց,
Ոզմ. Վն.
մախս,
Սլմ.
մէողդ.
իս՛կ Պլ.
պահուած
է միայն
քախցը-մախցլւ
կրկնա­
կանի
մէջ (նշ. «քաղցրով
ու թթուով
խառն
մի տեսակ
անախորժ
համ»),
նոր բառեր
են
մաղձոտ
«
կեղտոտ՝
իւղոտ
բուրդ»,
մաղձիլ
(
Տիգ.
մախցիլ^
«
ստամոքսր
քացխիլ,
թը–
թուիլ»,
Ս՛Ա՛ՍԱՄ
«
ճակտոց,
եռանկիւնաճակատ,
անգլ.
բ6է1ւ1Ո6Ոէ,
թրք.
սաչաք».
ունի
միայն
Փափազեան,
Անգլ. բառ.
Պօլիս
1910։
*
ՄԱ՚ԼՃ11ԻՆ
«
դեղօրայքով
պատրաստւած
բժշկական
խիւս»
Նոր վկ. էջ 260 (ԺԵ
դար),
գրուած
կայ նաև
մայջուն
Կոստ. երզն. 138,
մանուն
Վստկ. 169, Տաթև. ձմ. ճժդ։
֊
Արաբ,
ՕյՀւտ֊*
աՁ՚յԱՈ
նոյն
նշ. ծա­
գում է
ՀյՏւՇ
՚
ՅյՈ
«
իրար հետ
շաղախել»
արմատից։
—
Աճ.
Ուղիղ մեկնեց Աճառ. նոր. վկ. էջ
788։
Մաղմաոսսոեսւսկ
տե՛ս
Մաո,
ՍԱ՚ԼՍԱ^.
անստոյգ
բառ,
գործածել
է
միայն Պիտառ, «Եւ են թանձր
եթերքն
հա­
րիւր, որ է երեքհարիւր
մաղմաջք,
և
մաղ­
մաջ
օգն
ունի
զթանձրութիւն
ծովու», — ՆՀԲ
մեկնում
է «բառ
անյայտ՝
որպէս
նշանակ
աշտիճան
ա ց վերին
օդոց կամ եթերաց»,
իսկ
ԱԲ երկուսր
իրարից
զանազանելով՝
«1,
աս­
տիճան, կարգ, յարկ, 2,
թանձր»։
ՄԱ՚ԼՆԵԻԱԿ
«
օդի տեսակ»,
ունի
միայն
ԱԲ. մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
«
Վասն
Ամանաց
լուսաւորաց
Եղիոսի
և Ե–
պիփ. կիպր՛»
հըտր, Բազմ, 1893, 574,
«
Իսկ
աստեղացդ
ամանք՝
օդք են և ի նոսա ծած­
կին
և ի նոցանէ
վարին,
և այս են օղք առ
2 4 0
Fonds A.R.A.M