ՄԱԿ
231
= Կովկասեան
լեզուներից
փոխառեալ բառ
է թւում. հմմտ. թուշ. 1ՂՂ8ւ\Հ «վրայ, ի վերայ»,
որով
կազմւում են զանազան
ածանցներ։
Լ Ձ § .
Ճա1. Տէսճ. §
1 4 0 6
ուզում է
միացնել
նախորդ
մա ծ
«
կպչիլ ևն» ար­
մատին։
8
ս § § 6
1
Լ7.
32,
85
տուել է վե­
րի
մեկնութիւնր,
ԲՁէաԵՁՈ;/ Տ ճ
1, 1 7
հունդ.
Մ13§Ձ–Տ
«
բարձր»
բառի
հե՞տ։
ւԼձՀՏէ,
Յուշարձան
406
սումեր.
1
ՈՁ§՛
«
գերագոյն»,
1՜
ՈԱ§՛
«
վրայ»,
421
թթր–
ա
&
զ
«
բարձր»,
ույգուր.
ա Ձ զ – Ա է ֊ 1 Ո Ձ ^
«
բարձրացնել»։
*
ՄԱԿԱՂ
«
ոչխարների
փարախ»,
արմ ա հո
առանձին
անգործածական,
որից
կազմուած
են
մակաղիլ
«
ոչխարների
հանգչիլ՝
պառկի–
լը» ՍԳր. Ոսկ. մ. ա.
13, 15,
Կոչ.
3.
Եփր.
ծն. էջ
30.
մակաղել
Յհ. իմ.
մակաղեցուցա–
նել
ճշ.
մա կ աղա տ եղ
«
ոչխարների
պառկելու
տեդր»
ՍԳր. այս վերջին
բառի մէկ վրի­
պակն եմ կարծում
Բռ. երեմ, էջ
202
մակեղտ
«
խաշն անիս տ»։
= Ասոր. մի ձևից, որ աւանդուած
չէ, կայ
սակայն
երր,
Կ
ամ
1
Ո1-
1
Օ1Յ
«
ցանկով պատած տեղ ոչխարների
հա­
մար, փարախ»,
բառր
բնիկ
սեմական
է և
հանւում է երր.
ասոր.
1
<1Ձ,
արաբ.
ԴՀ՜
1
<Ձ1Ձ,
եթովպ.՝֊Ո
Հ \ Ւ .
ա Տ
՛
ասուր.
1
<Ձ1Ա
«
պահել, յետ պահել,
բռնել,
արգիլել»
արմատից
(
տե՛ս
(
յ6Տ6Ո;ԱՏ
1 9 2 1 ,
էջ
421. 345)։
Սեմականից
փոխառեալ
են
նաև
յն.
յւ7.7.տ),0(.
\17.՚*.
տճ<։<; «ցանկով
պատած
տեղ», \ւօ.՜/.է).ւ.0՝է «մսավաճառանոց»
(
որից
հյ.
մակեղոն),
լտ.
Ո1ՁՇ611ս1ո
«
նպարեղէնի
շու­
կայ»
(
ՑօւտՁԸգ,
էջ
602
),–
ԱՃ.
ՆՀԲ
«
գուցէ
որպէս
մակ աղի,
այ­
սինքն ի ձայն աղի հաւաքումն
հօտից»։
Հիւնք.
կ աղամախ
բառից է
հանում։
ԳԻՌ.-Ղրբ–
մակալ,
Խն. Վն.
մաղալ,
Մկ.
մ աղալ
«
անասունների
մ ակաղիլր,
հան­
գիստ, դադար»,
Սվեդ.
մւոնգրղնիւց
«
ոչ­
խարների
մակաղատեղի»,
Ղրբ.
մա՛կալ տալ,
Վն.
մաղալ տալ,
Մշ.
մաղալել,
Ալշ. Մշ.
մղլել
«
տաւարի
մակաղելր»,
Ղրբ՛
մկա ղէլ
«
դառան
նման ապշած
զարմացած
նայիլ»,
Ալշ.
մաղա՜լ մաղա՜լ
«
բացագանչութիւն՝
ո–
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Մ Ա Կ
րով անասուններին
մակաղելու
են
կանչում»։
ՓՈԽ
Ուտ.
17132
^31
«
մակաղատեղի»
(
տե ս Մ. Վ.Բարխուդարեան,
Աղուանից եր­
կիր և դրացիք, էջ
95,
Թիֆլիս
1893),
քրդ.
ւ^-և*
Ո\Շ՚^Շ\ «անասունի
դադար՝
հանգիստ
առած
տեղր, մակաղատեղի»
(
յստէւ, Օւշէ.
ՒԱււ-ճշ,
էջ
402
և
յճտ.
V I , 19, 5 2 7 ) ։
ՄԱԿԱՂ.ՈՎԹ
«
մական,
գաւազան,
ճոկան»,
ունի
միայն Բառ.երեմ, էջ
201.
իսկ Յաւել.՛
Գէորգ դպրի, էջ
553
գրուած է
մա կ աղո վթ։
ՄԱԿԱՆ, ի –ա
հլ. «գաւազան,
ցուպ»
նիւս,
կազմ. Փիլ. սամփս. Եղիշ. ղտ, որից
մակսւ–
նել
«
ծեծել»
Թէոդ. մայրագ.
մա կ անաբար
«
փայտանման»
Փիլ. իմաստ,
մականական
Խոր.
մականակիր
Մամիկ.
մա կ անախաղ
«
ջիրիդ»
(
սոր բառ), արդի գրականում
մա­
կան
նշանակում
է «թագաւորական
գաւա­
զան,
գայիսոն»։
Մառ,
51
Փ
61
–
շ6օբ. 1, 55
չէրքէզ–
փխա,
հյ,
փայտ,
բասկ.
ատ1<ւ1Ձէս
«
ծե­
ծել»
բառերի
հետ։ Պատահական
նմա­
նութիւն
ունի ասոր.
՝%
^յՕձօ
Ո13գ՚Ձ1Ձ
«
գաւազան»։
Մա կ ա ռ
տե՛ս
Մ
ակ։
ՄԱԿԱՐԴ, ի
հլ. «խախաց,
մածունի
մէ–
րան»
Բուղ.
14
(
փխբ. մեղքի
համար
առուած
է). Վրդն. սղ. Խոսրովիկ.
Գնձ, որից
մա­
կարդանալ
«
խմորիլ»
Բժշ.
մակարդել, մա–
կարղիլ
Աահմ. նոսր. նար. Երգն. մտթ.
403.
մակարդէտ
«
խմորի՝
մէրանի
աման» Բժշ.
մեղսամակարդ
Պիտ.։
ՒԱւ՜օ1ւճ6տ, Ո.
օսգոբ.
188
կցում է
յն.
(
յւօւՅՕՏէ՝^
«
շաղախել»,
յւ^ււթւէ*
«
ա–
լիւրով և արգանակով
շինուած
ուտե­
լիք», լտ.
աՅՇ61՚0
«
ճմռել,
շաղախել»,
հայերէնր
դնում է կապադովկ.
ւա*օ։բ՚Ա
հոմանիշից
փոխառեալ։
Հիւնք,
մկրտել
բայից։
ՏօՈ6քէշ1օ՝\*դէշ 8 8 29, 59 ֊ ա ր դ
մասնիկով
կազմուած
է
դնում։
ԳԻՌ
Ախց. Կր–
մակարթ,
Խրբ.Մշ.
մա–
դարդ՛,
Ակն. Սեր.
մադարթ,
Ասլ.
մագարթ,
մագսւր",
ննխ.
մագարթ, մագաշթ,
Տիգ.
մէՈ–
գարթ,
Սվեդ.
մագոլրդ՛,
Աթ,
մա գ օյթ, մա–
գորթ,
Հճ.
մագոյթ,
Ռ.
մ ա գ ըրթ է լ. -
ն ո ր բա­
ռեր են
մակարդուիլ, մա կ արդնոց։
ՓՈհ.~–\,աղ.
Յտյծօյօ մակաթի, Յծ ծ ^օօօ
Fonds A.R.A.M