2 2 6
կռտել,
ներքինացնել»
(
Կամուս,
թրք՛ թրգմ.
Գ. 350). բայց
հմմտ. երր.
փատել»։
*
ՄԱԼԱԶ
«
անչափահաս
մարդ, որի
միրու֊
սր գեռ եկած չէ», նորագիւտ
բառ, որ երեք
անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Մխ. գտ.
329 (
ըստ երկու ձեռագրի).
«
Եթէ կռուին արք
երկու և մինն
մալազ
լինի և մինն
կատար֊
եալ, և ձգէ մա լա զն և փետէ
զմօրուք
կա֊
տարելոյն, դատաստան
լիցի՝ որ կտրեն
զը–
մալազին
մազն
երկու տարպայ»
(
տե՛ս
իմ
Հայ.
նոր բառեր
հին մատ. Ա. 65)։
= Արաբ,
Ո1Յ
1
ՅՏ
հոմանիշ
ձևից, որ
թէև
ճիշտ այս ձևով չկայ Կամ ուսի
մ էշ (թրք.
թրգմ. Բ. 294), բայց
նոյնից են
1
Ո113Տ
«
ոչխարի
բուրդը
թափի
լ»,
<Ա^)Լ
Մ1Յ
1
ՁՏԶ
«
հարթ ու ողորկ
դառնալ»,
(
^յ
Ա
ձյ֊\
Ձ1Ո
1
ՅՏ
«
հարթ,
ողորկ»,
վերջինս
գործած
ուած է Ս. Գրքի արաբերէն
թարգմանութեան
մէջ՝ «անմազ»
նշանակութեամբ.
այսպէս՝
9
> ՜
֊
>
Ծն. իը. 11 ունինք՝
՚1
ՏԱ 3X1
^ յ ձ ^ ^ ս ֊ Շ
(
^յԱք
ձ ^ յ
Սէ յ
յ Տ ֊ է ձ
7
ՁյԱ1ԱՈ
ՅՏ՚ՅՐԱ
\
^3
ՁՈՁ՜
քՁյս1սՈ ՁՄ11ՁՏԱ
(
Եղբայր
իմ Եսալ՝ այր
թաւ
Է և ես լերկ),
նշանակութեան
զարգաց֊
Տան
կողմից
ճիշտ
նոյն
Է հյ.
լերկ
«
ողորկ
և անմազ»
(
տե՛ս այս բառը
),֊
ԱՃ.
Սոյն
մեկնութիւնս
հրատարակուած
Է
նախ
իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատ. Բ.
290,
*
ՄԱԼԱԹՐԱՅ
«
ռէզէնէ,
հոռոմ
սամիթ»
Դաղիան. (ըստ Բառ. երեմ,
յաւել. 575), որ
և
մարաթրոն
(
ըստ ՀԲուս. §
2693)։
=
Յն.
ս
.
օփ«0ք
)07,
ււօէթշ&օ^,
ււօէ^&օ;,
որից և
լա.
ա 37Ձէհա ա ՝
նոյն
նշ.։
Ուղիղ
մեկնեց
ՀԲուս. անդ (բայց սր֊
խալմամբ
գրում է յն.
լ10էՕ0ւ8օ
՚
ււ)։
ՄԱԼԱԽ
«
հիլ,
կակուլա
յ,
Շ31
՜
ճՅՈ10Ո1Աա^
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1931։
ք ՄԱԼԱԽ Ո Ի
«
եղիճ,
\
ւճ\Շ2ւ».
ունի
միայն
ներսէսովիչ,
Բառ. լտ.֊հյ. էջ 592 բ։
= Պէտք է կարդալ
մ ո լ ա խ ո տ ։
յ
Հ
ՄԱԼ11ԻԽ, ո
հլ. (յետնաբար
յգ. գրծ.
մալ–
խօք)
«
հաստ
չուան»
Մտթ. ժթ. 24. Մրկ. ժ.
25.
Ղկ. ժը, 25. Պտմ. ազէքս.
Յայսմ.
վրի
պակով
գրուած է
մամուլ
ճառընտ.
(
Մինչև
ի կտրել
զմամուլս
առագաստին)։
= Ասուր.
աՅճս113ՈԱ
«
հաստ
չուան»,
որի
արմատական
ձևն է
ՃԱ
11
ՅՈԱ
«
չուան»
(
^ԱՏՏ–
ճաՕւէ. ՃՏՏ. 6Ո
§1. ՒւՅՈՕ՚աե.
էջ 522ա և
315
ա).
հայերէնի
մէջ
X—
1
շրջուելով
դար
ձել են
լ—խ.
իսկ վերջաձայն
֊1
Ղ\1֊ի
անկումը
նոյն է ինչ որ
§1 Տ Ո Ո Ո Ա
> կշխւ։ ֊ ֊
Աճ.
ՆՀԲ, ՋԲ և ԱԲ բառս
դնում են նաև
մալխ
ձևով, սակայն սա ենթադրուած
է
մ ա լխ ոյ
սեռականից
և գոյութիւն
չունի,
ուղղականն
է միայն
մալուխ,
ինչպէս
ունին
Երզն. մտթ. Յայսմ։
—
ՆՀԲ և սրան
հետևելով
ԱԲ
մալուխ
բառը
հասկանում
են նաև «ուղտ»
իմաստով։
Այսպէս նաև
հներից
ոմանք,
ինչ. Բրս. մրկ. 83, 84.
Դիւրին
է մալխոյ,
այսինքն
ուղտու.
...
Տէրն ասաց թէ
մալխոն
( \ ) ,
որ է
ուղտ. Դրնղ. 458։ Բայց այս բանը
թիւր–
իմացոլթեան
արդիւնք է։ Արդարև Մտթ,
ժթ. 24, Մրկ. ժ. 25, Ղուկ. ժը.25 «Դիւ
րին է մալխոյ
մտանել
ընդ ծակ աս–
ղան»
հատուածում
մալուխ
բառի դէմ
յոյն բնագիրն
ունի
ՀՕ.\~՚ղ).<յՀ
։
որ նշա
նակում է «ուղտ»,
ինչպէս
գտնում ենք
Աւետարանի
բոլոր
նոր
թարգմանու
թեանց
մէջ։
Ուղտը
ասեղի
ծակից անց
կացնելու
համեմատութիւնը
անշուշտ ա֊
րևելեան
ընթացիկ
մի պատկեր էր, որ
գտնում ենք նաև Ղուրանի մէջ (է, 38)։
Յիսուսի
օրինակով
Մ ուհամ մ էդ էլ ասում
է, «Ամբարիշտն՝
որ
հպարտութեամբն
իւրով
համ արեսցի
սուտ
զվարդապե
տութիւն
մեր, գտցէ
զդրունս
երկնից
փակեալս։
Մ տցէ նա անդր՝
յորժամ
ուղտ
մի անցանիցէ
ընդ ծակ ասղան
միոյ»։
Բայց մեր հայրերը
նոյն
յն. բառի տեղ
գտնելով
/
Օէքււ^ՕՀ
«
չուան» կամ
իրենք
այսպէս
կարդալով՝
թարգմանել
են
մա
լուխ
«
չուան»։
Ըստ
8
օ1ՏՅՇզ
(
էշ 403,
ծան.)
յունաց մէջ էլ ձգտում
եղած է
Աւետարանի
%
ձ^.1^ճօզ
«
ուղտ»
բառը
կարդալու
–
ՀՀւււճօՀ
«
չուան»,
իբրև տե
ղին
աւելի
յարմար։
—
Սխալւոլմ են ՆՀԲ
և
միւսները
կարծելով
որ հյ.
մալուխ
նշանակում
է «ուղտ», թէև սրանով
մեր
Fonds A.R.A.M