«
նման»,
Տ1Ո1Ա1
«
իսկոյն»,
Տ1Ո1բ16ճ
«
պարզ»,
Տ6Մ1–բ6Ր
«
միշտ, շարունակ»,
գոթ.
ՏՅՈ13
«
նոյն»,
ՏԱ1ՈՏ
«
մի, մի ոմն»,
ՏՅՄ13–1աՈՏ
«
համացեղ»,
Տ 3 1 Ո Յ ՚ 0 ՝
«
միասին»,
հբգ.
Տ 3 1 Ո 0
«
նոյն», ՃՏ&տՇՈՇ=գերմ.
2
ԱՏ31ա116Ո
«
միա­
սին», հսլ.
ՏՁա Ա
«
նոյն ինքն»,
Տ Յ– Տ է ( 1 ս
«
հա­
րևան (միասին նստող)», հպրուս.
Տ6Ո
«
միա­
սին», լիթ.
ՏՁՈ–, ՏՅ–,
լեթթ.
ՏԱՕ–
(
իբր մաս­
նիկ),
հիռլ.
Տ Օ ա
«
նոյն»,
ՏՅՈ1311
«
նմանու­
թիւն» ևն ևն
(
Ց օ ւ Տ Յ Ը զ
231,
702,
Պ1շ\ձշ712,
7
քՅԱէ1ՈՅՈՈ
249
և մանաւանդ
Բ օ ե օ ւ ՜ ա /
2,
488 — 492)։
Հայերէնը փոխառեալ
է իրանեա֊
նից՝ մասնաւորապէս
արմատի
ա
(
փխ. հնխ.
Շ) ձայնի և ընղհանրապէս
ձևական
նմանու­
թեան պատճառաւ, այսպէս՝
հյ. ճա\1–<Հիրան.
հՅէՈ–, ո ս ւ մ ա – < հ Յ ա Յ – , ո ա ն – < հ Յ Ո – , ա ն – <
<ՅՈ–,
ամ–<շէ11–,
հմմտ. նաև
հ ա մ ա յ ն ,
հա­
մակ,
հ ա մ ա գ ո ւ ն ա կ , հ ա մ ա կ դ ե ն , հ ա ն դ է ս
ևն
(
տե՛ս
այս բառերր
առանձին)։
Յետոսկե–
դարեան
շրջանին՝ յունաբան
հեղինակների
ձեռքով՝
յունարէն
0\
~0– մասնիկի
վրայից
ձևոլած է հյ.
հոմ–)—
Հիւբշ. 174 — 7։
Ուղիղ մեկնեց նախ
ԳԴ՝ կցելով
պրս.
հ է մ
ձևին։ ՆՀԲ լծ. թրք. պրս.
ո է մ ,
յն.
ամա,
օ մ օ ս ,
յորմէ լտ.
ս ի ՚ մ ո լ լ
ևն։
Բ6-
էշաւ. 26, 184, 256
պրս.
Ո31Ո,
սանս.
Տ Յ ա ,
լտ.
շ ս ռ ւ ,
շ օ ո ։ — ^ ա ճ ւ տ շ հ .
22
սանս.
Տ Յ ա ,
տ Յ ա Յ ։
Ցօէէւշհ.
2 1
ա < 3
1850,
357,
ճ ո Օ Յ
80,
331,
ձստճ,
2
շ Ո
ճտթ.
320,
Լ յ § . Ս Ր Տ 6 Տ 0 հ.
85
սանս.
ՏՅա,
զնդ.
հ Յ ա ։
Մորթման
2 0
^ 0
26,
591
պրս.
հ Յ ա Յ
և բևեռ.
ԱաԱ–,
որ գտնում
է
Ա ք Ո Ա Հ ք Յ ճ ւ ա ց ւ
«
համագունդ»
բառի
մ էշ։
Տէրվ, տե՛ս
հ ա մ ա կ ։ 8 ր Ա § ա Յ Ո Ո
I I
2
2,
798
ա մ - բ ա ո ն ա մ , հ ա մ - բ ե ր ե մ
բառերի
մէշ
ամ–,
հ ա մ –
նախամասնիկի
բաժա­
նելով վերիններից,
կցում է իբր
բնիկ
հայ՝ հնխ.
ՅՈ,
ՅՈՕ>զնդ.
ՅՈՅ,
յն. Ա՝էՏ
ևն ձևին։
(
նոյնր տե՛ս
Բ օ ե օ ր Ո ) ՛
1,
58)։
ԳԻՌ. — Անկախ
գոյութիւն
չունի,
բայց
պահուած
է մի քանի ածանցների
սկիզբը,
այսպէս՝
հ ա մ բ ե ր ե լ
(
Աչ՛
հ ա մ բ ՛ ե ր ե լ ,
Ջղ.
հ ա մ բ ՛ ե ր ե լ , խ ա մ բ ՚ ե ր ե լ ,
Ալշ.
հ ա մ բ ՚ Է ր ե լ ,
Սեբ.
հ ա մ բ ՚ է ր է լ ,
Խրբ.
հ ա մ բ ՚ է ր ի լ ,
Երև.
Ննխ.
Պլ.
Ռ,
հ ա մ փ է ր է լ ,
Ասլ.
հ ա մ փ է ր է լ ,
Տիգ.
հ ա մ փ է ր է լ ,
Ագլ.
Շմ.
հ ա մ փ է ր ի լ ,
Ախց.
հ ա մ փ ի ր է լ ,
Տփ,
հ ա մ փ ի ՚ ր ի լ ,
Ննխ. (գիւղերը)
հ ա մ փ ը ր է լ ,
Ղրբ–
հ մ փ է ՚ ր ի լ ,
Գոր.
հ մ փ ա ՚ ր է լ ) , հ ա մ ա ր ձ ա կ
(
Պլ.
Սչ.
հ ա մ ա ր ց ա գ ,
Տփ.
հ ա մ ա ր ց ա կ յ , հ ա մ բ ա ր ­
ձ ո ւ մ
(
տօնը կամ յատուկ
անուն)։
Հ ա մ ա գ ո ւ ն ա կ
տե՛ս
Հանգոյն։
ՀԱՄԱ Դ ԱՄ, ի-ա
հլ. «քաղցրահամ,
համեղ,
անուշ» Պիտ. փիլ. Միսայէլ
խչ. Վահր. յար.
«
համեղ
ըմպելիք
և կերակուր»
11
սկ. մտթ.
Գ.
69,
Վեցօր.
24
(
տպ.
հ ա մ ա զ դ ո ւ մ ն ) ,
Վրք.
հց. Լմբ. Գր. հր. «հեշտութիւն,
փափկութիւն»
Եւագր։ Այս նոյն բառից է կազմուած
և այլ­
այլուած
հ ա մ ա դ ա ո ւ ղն ա կ
«
խորտկաց
համե­
ղութիւն» Բառ. երեմ, 172։
ՆՀԲ
«
իբր
կրկնութիւն
ձայնիս
հ ա մ ,
որպէս և եբր.
0
$71Ձ
է Յ ՚ Ձ ա
է համ
կամ
ճաշակ»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ.
213
պրս.
հ Յ ա - ճ Յ ա
«
զուգա
յարմ՛ար»։
Հ ԱՄԱ Դ Ե Ռ
«
ոսոխ, հակառակորդ»
Մագ.
գամագտ. գրուած է նաև
հ ա մ գ ե ո , համբ դ ե ո.
նորագիւտ
բառ,
որ այսպէս
է մեկնում Մէ–
նէվիշ. ՀԱ 1911, 389 — 390, Երևի նոյն
բառն
է, որ Բառ, երեմ, էշ 173 անիմաստ
կերպով
իրար յետևից գրում է. «Համ. դէտ
կամ գէտ»
և «Համ. գեռ կամ տէգ»։
Հ ա մ ա լ ա ն
տե՛ս
Խամալօն։
ՀԱՄԱ Կ
«
գորշախայտ
գոյնով»
Ծն. լ.
32,
35.
Կիւրզ. ծն. (ՋԲ մեկնում է
«
միագոյն»)։
ՆՀԲ եբր.
ճ՜սա
«
սև» բառի հետ՝
*
ՀԱՍ ԱԿ
«
բոլոր, բոլորովին,
ամբողշ,
ամ­
բողջովին»
ՍԳր. Եւս. քր. «միշտ, ամէն
ժա­
մանակ, յարաժամ»
Ոսկ, մտթ, և եբր. Փարպ,
որից
հ ա մ ա կ ե լ
«
ամբողջովին՝
բոլորովին
պատել» Ոսկ. ես.
հ ա մ ա կ ի լ
«
բոլորովին
պա­
տիլ, թաթախուիլ,
մալակոնիլ»
Ոսկ. Փարպ.
հ ա մ ա կ ա կ ո յ ր
«
բոլորովին
կոյր»,
հ ա մ ա կ ա –
կ ո ր
«
բոլորովին
գլխակոր»,
երկուսն
էլ մի­
այն
ԱԲ։
= Պհլ. Հ»յբ
ՈՅՄ1յ1<
«
ամբողջ,
ամբողջա­
պէս,
բոլոր»,
մանիք, պհլ.
Ո Յ ք Ո Յ շ
(
Տ յ
1 6 1
ո յ ո ո
,
ւ
^ Յ ա շ հ ա տ շ հ շ
Տէսճ.
Յ Ճ Ւ 1
8,
84),
բելուճ.
ՈՅՈ13Ա, ՈՅՈ տ Ա , Ււ31ՈՅ
«
բոլոր,
իւրաքանչիւր»,
պաղ.
ՈՅՄ13,
պրս.
Ո31ՈՅ
«
բոլոր, ամէնքը»,
հ Յ ա Յ § 1
«
բովան­
դակ»
(
ՒԽւ-Ո
§
1103).
աւելի ընդարձակ տե՛ս
Համ.։֊֊Հիլբշ.
177։
Fonds A.R.A.M