ՄԱԶ
222
ՍԱԶ
ՆՀԲ
«
որպէս
յն.
\
ւձօՀ\.է
«
խարա֊
զան»։
*
ՄԱԶԱՏ
«
խաղալիք».
յետին
Հայերէնի
յատուկ բառ, որ գտնում եմ մէկ անգամ
գործածուած
Կոստ. Երգն. 159,
«
Զհամբե­
րելն իհետ պահէ զերդ
հրեղէն
թուր մի փո­
լատ, որ չլինիս
հաքր աստենիս, որ չարնէ
զօրն
զքեզ
մ աղատ»։
= Պրս. ձ\ձ*
Ո
՜1
Ձ
2
ՅՃ
«
խաղ
ինլ»։–ԱՃ,
Պօտուրեան,
հրտր. Կոստ. Երգն, էջ
52
մեկնում է արաբ,
«
նախանձ»,
որ
անյարմար
է
իմաստով։
*
Ս ԱԶԱՏ
«
աճուրդ»
Անսիզք 79. գործա­
ծական է նաև արդի
ռամկականում.
= Արաբ, ձ \
ա 3 2 3 ~ ճ
«
աճուրդ», որ յա–
ռաջանում
է
(
օ և յ
7.
կ՜Տձ& «աւելի,
աւելա–
ցում»
բառից։
—
Աճ,
"
ՄԱԶԱՅԻՍ*
-
,
մէկ անգամ
գործածուած
է
Յոբ,
լր, 32 հատուածում,
«
Բանայցե՛՛ս
զմա–
զարովթն
ի ժամանակի
իւրում»,—
Ոսկիփ,
մեկնում է «մթատեսակ
աստեղն, զոր մա­
զարովթ
կոչէ».֊Շիր.
գրում է
նազարովթ
կամ
նազարօթ
և համարում
է «աստղ»։
—
Իբրև աստղի
անուն
ունի նաև Վրք. և վկ. ա.
682. «
Բայց այլաստեղք... որպէս
արուս­
եակն և մազարովթն
և ալաւսունքն
և
Հայ–
կրն»։—Հմմտ.
նաև Սարդ,
յուդ, Բ. էջ 650.
«
Իսկ
մ ազարովթն
ամենևին ո՛չ տեսանի, եր­
բեմն որ գիշերավարն
է՝ առաւօտուն
աստղ
լինի, և այլ փոխանակ
նորա՝ գիշերավար, ե
այսպէս
իբրև ի շփոթման
են գնացք
նոցա
և միշտ մոլորական
շրջին, ուստի և
զանունն
ընկալան»։
= Եբր.
Ո՞ւ՜ՍՕ
1
X1327.3^0-0՝
բառն է, որ
""1"
է
Ո ՝ 6 է Ձ
1713223160՛
ձևի հետ և նշա­
նակում
է «համաստեղութիւն,
կենդանա­
կերպ, մեծ արջ, բոյլք,
լուսաբեր կամ
ուրիշ
մի աստղ» ըստ զանազան
մեկնիչների,
վա–
խառեալ
է բաբել.
17132231
էԱ
բառից։ Մեր
ձևը
յառաջանում
է եբր. բառի
յունարէն
Ա.ցւ<ԼօՕ(5<ւ^
տառադարձութիւնից
(
Տօբհօշ1տՏ
727
ա), որի դէմ անշուշտ կար նաև
*\–0
Լ,(1()ձ$
ընթերցուածը,
ուր
(
X
Վ՚խ՛
01)
համապա­
տասխան
է թէ
հայուն
և թէ
եբրայա­
կանին։
Ուղիղ
մեկնեցին
ՀՀԲ և ՆՀԲ,
Ս ԱԶԳ
«
պինդ,
խիստ,
ամուր»,
նշանակ֊
ուած է Անյ. հց. իմ, մի ձեռագրի
լուսանց­
քում՝
իբրև
բացատրութիւն
հոմանիշ
սոթ
բառի,
նոյն է նաև
ս՛ազդ
«
հաստ»
Քուչ. 47
(
Հ ա ՜ յ իմ մազդ
ուռի
մորճիկ,
չորանա՛ս թէ
զիս
մոռանաս),
որից
մազդութիւն
«
թանձ­
րութիւն»
Շիր.
մաստութիւն, մաստնութիւն
«
հաստատութիւն,
ամրութիւն»
Մծբ. ունինք
նաև
մաստութիւն
«
համ՝բերատարութիւն»,
որ
չորս անգամ
իրար ետևից գործածում
է Տ ա ֊
թև. հարց, էջ 584՝ հետևեալ
ձևով.
«
Հեզու­
թիւնն
նոյն է րնդ մ աստութիլնն.
զի ասեն
թէ մաստութիւն
է որ ոչ զգայ
զդառնութիւն
ինչ
սգոյ, և մաստութիւնն
նոյն է ընդ համ­
բերութեանն,
զիհամբերութիւնն
է
տևումն
մարմնաւոր
նեղութեանց,
իսկ մ
աստութիւնն
տևումն նախատանաց»
(
իբր
«
դիմացկունու­
թիւն»
)։
= Արևել. իրան.
1713
ՏէՅ
«
մեծ»
(
^ Տ Լ 20,
10),
որ զնդ. 8
ճ
1713
Տ1էՅ–, 1713Տ1է–
«
րն­
դարձակ, տարածուն,
մեծ» բառն է։ Այս բա­
ռր եթէ ձևով ու իմաստով
շատ յարմար չէ
վերի
մազդ
բառին, ընդհակառակը
շատ հա­
մապատասխան
է գւռ.
մաստ
ձևին, որ տե՛ս
տակը։ — Աճ.
ՆՀԲ
մազդութիւն
մեկնում է
«
որպէս
թէ մածութիւն,
մ ատզումն
կամ մաս­
տութիւն,
այսինքն
հաստութիւն»։
Լ Յ § .
(
յ6Տ. ճեհճ.
էջ 31 զնդ.
1713
Տ1էՅ
«
մե՛ծ,
աճած»։
1
Հ31
՜
տէ,
Յուշարձան 406 սումեր,
1710*,
ՄՈՏ
«
բազմութիւն»։
ԳԻՌ.–Խրբ.
Հճ. Մլթ. Սվ. կայ
մաստ
«
մեծ, հաստ»,
որից
մաստ ասեղ
«
մեծ կամ
հաստ
ասեղ»։ ԳԲ գիտէ նաև
մաստուո
«
եր­
կաթէ մեծ մուրճ, կռան», որ այլուստ
ինձ
ծանօթ
չէ։
*
ՄԱԶԴԵԶՆ, ն
հլ.
(–
զան, ֊ զ ո ւ ն ք , ֊ զ ա ն ց )
«
զրադաշտական»
Բուղ. Խոր. որից
դեն մ ազ–
ղեզանց
(
կամ նաև
օրէնք, աղանդ մազդ ե ­
զանց)
«
զրադաշտական
կրօնր»
Եղիշ. Բուղ.
Խոր.
մազդ եզա կ ան
«
զրադաշտական
կրօնին
վերաբերեալ»
Արծր.։
= Պհլ. (արձանագրութեանց
մէջ)
17132–
ՃՕՏՈ
կամ
7
Ո32ճՅ
)՚
ՅՏՈ
«
մազդեզն»,
պհլ.
յւս
լյլ^Յ յ Տ 1 \ ֊ – ձ ,ղշ
ճ6Ո–1–ւ7132(36ՏՈՅՈ
(
կամ
Fonds A.R.A.M