ՄԱԳ
220
Ս՛ԱԳ
է բառր
սեմական։
Տէրվ.
ճ1էՁՈՈ.
էջ 74
կցում
է
մաքառիլ
բա չին,
որի վրա չ
տե՛ս տակը։
Հիւբշ.
ճաւ. Տէսճ. § 182
անհաւանական
է գտնում
"
Ոձ^հ\&
«
ե֊
ղունգ»
բառախմբի
համեմատութիւնը,
որովհետև
հյ.
մ
շի կարող
գալ
Ո֊ից,
7
օՄ1ՁՏշհ6և, Օշսէտօհշ ԼԱ. 261է. 1883,
էջ 1254 և յետոյ
8
ս § § 6 ,
35,
1
Հ.2
32, 85
տուին
վերի
մեկնութիւնր։
Հիւբշ.
Ճա1. Օւ՜Ձա. 471
մերժելով
հնխ.
Ո Ձ§հ1 3
ևն, ուղարկում
Է
8
ս^§6–/ւ
մեկնութեան,
առանց
այս մասին
կարծիք
յայտնելոս
Ս–ճ\\ճ,
ԸՈէ.
թրգմ. Բազմ. 1898,
120
մերժում
Է
0
VԼ>^
ևն
համ՛եմ՛ատոլ֊
թիւնը,
յ
6
ոտ6ո
ա, 11, աս. ս.
ձոՈ.
63, 79
և ՀԱ 1904, 184 և 274 հաթ.
1
ՈՁ§;, Մ1Ձ§հ
ձևի հետ, որով
հայը
հա֊
մարում
Է բնիկ՝
կազմ ուած
մագ
ար­
մատից՝
-
իլ
մասնիկով
(
իբր սանս.
Ո Ձ ե հՁ
ևն), իսկ վրաց.
մախվիլի
վա–
խառեալ
Է հայերէնից։
Հիւնք.
կ ա ցի՞ն
բառից։
Մի առանձին
քննութիւն
ունի
8
Ա §§6 ,
2
ՃԲհ 1, 164,
ուր բառր
հա֊
մ եմ ատում
է դարձեալ
սանս. ՈՏւճւՂՅ,
յն. ՝ե՝1Հ>Հ ևն խմբի
հետ՝ նոր
լուսաբա֊
նութեամ
բ։
Հնխ. արմատր
գնում
է
*
աօեհ–,
հյց.
"
աօ&հու,
տրակ.
*
օ ա §հ6 1
վերջինը
դարձաւ
*
ՕՈ§1ւ&յ,՝
^ ե ֊ ի մօտ ՈՂ
փոխուելով
\
Ղ֊ի և յետոյ՝
սրա
ազղեցու֊
թեամբ՝
ամբողջ
հոլովումը
փոխուեցալ՝
*
ՈՕեհ–, *ՈՕ^հա
ևն, որից
յառաջացան
սանս.
ՈՅեհՁ–.
լիթ.
ՈՁ^ՁՏ,
հ՚դ.
ՈՕ§3 ,
յն. ԽսՀ ևն։ Բնիկ անփոփոխ
ձևը ցոյց
են տալիս
յն.
Օւս-ՕՕՕա
«
քերեբՀԼԱւչՕՀգ֊)
և
հյ.
մագիլ ք-իլ
նուազական
մասնի­
կով)։—(Այո
մ եկնութիւնր
անընդունելի
է, նախ՝ որովհետև
յիշեալ
ձևերի
հա­
մապատասխանն
է
հյ.
եղունգ
(
տե՛ս
այս
բառր)
և երկրորդ՝
որովհետև
յն.
ՕէՍ-ՕՕՕՍ)
կապւում
է լտ.
1՜
ՈԱՇ1՜0
«
մա­
գիլի ևն սուր ծայր»
բառի
հետ
(
տե՛ս
՝
^Վշ\\ձ&
497,)
և հետևաբար
կապ
չունի
այստեղ։
Այսպէսով
հնխ.
*
աօ1<հ–
ձևի
ենթադրութիլնր
յօդս
կցնդի)։
—
\
Յս^Շ֊ի
համեմատութիւնը
մերժում
են
\\
^Ձ
1
Ճ
6
851
և ԲօԽույ
1, 181։
Բտճտքտտո,
Հայ.
դր. լեզ. 98 հայ բառը
դնում է
֊
ի լ
նուա­
զական
մասնիկով։
ՄԱԳԻ՚ԼՈՆ
«
տաւիղ»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ
200։
"
ՄԱԳԻՍՏՐՈՍ, ի-ա
հլ. «յունակաս
իշխա֊
նական
մի տիտղոս»
Շնորհ, վիպ. Լմբ. մատ.
535.
Վրք. հց. որ և
մաքիստրոս
Յալսմ.
մա–
գիստրիանոս
կամ
մագեստրիանոս
Բուզ.
103.
մագիստրիոն
ԱԲ.
մագիսսւրինոս
ՋԲ.
մագիստրեան
«
իշխաններ»
ճառրնտ.
միջնա­
դարեան
յոյն
արտասանութեամբ՝
մաժիս–
արոս
Ասող. 182.
մաժիստոոս
Ասող. 279,
260, 261.
Լաստ, նոր յունարէնի
հնչումով
էլ՝
մայիս տ ռ
Շնորհ, պտճռ. միաբ. (տե՛ս
Շնորհ,
ընդ. տպ. Եմ. էջ 144, 146, 155),
մայս տ ո
Վրք. շնորհ. 76.
մայէստր
Սկևռ. պատ. 13.
սրանցից
մագիստրութիւն
Եւս. պտմ. ր. 11,
էջ 642.
մագիստրոսութիւն
ճառընտ.
մա -
(
քիստոոսութիւն
Ասող, էջ 278. Լաստ.։
=
3
ն.
յա^էօւթօւ;,
յյւօդ
\.
ՀՂ.Հ1Ա՝)եզ «կայսե­
րական
տան
գլխաւորը»,
ււօւգ
131(50
X7)։;
«
մա­
գիստրոսի
պաշտօնր».
յունարէնն
էլ փո­
խառեալ
է լտ.
Մ1Ձ§1Տէ6ք
«
նախագահ,
գլխա­
ւոր, վարպետ»
բառից, որ կազմուած
է
Մ1Ձ§–
ՈԱՏ
«
մեծ»
բառից՝
կրկնակ
բաղդատական
մասնիկներով։
Նոյն
լատին
բառը
ռոմանա­
կան
լեզուների
մէջ դարձել
է՝ իտալ.
Մ1Ձ6Տ-
էւ՝0,
հֆրանս.
1
ՈՁ1Տէւ՜6,
ֆրանս.
Մ131էւ՚6,
որոն­
ցից էլ յետին
մայս տ ս
ևն ձևերը։—Հիւբշ.
էջ
362։
ՀՀԲ
դնում
է լատիներէնից։
Ինճիճ–
եան, Հնախ. Բ. 229 և ՆՀԲ «լտ. 1ՂՂ2ւ
§1Տէշ1–,
յորմէ
յն.»,
"
ՄԱԳՆԵՍՏԻՍ
«
քաշողական
ուժ
ունեցող
մի քար» Նար. էջ 111. գրուած
մանգնեստիս
Անան. եկեղ. որ և
մա գնիտ
Նիւս. բն.
Յայս֊
մաւ.
մանգնիտ.
Տաթև. ձմ. կ.
մա գնիդ էմ
Բո,
երեմ. էջ 200. ուշ ժամանակ՝
մղնադիս
(
Պատկ.
,3,
բ31՝. «Յ&ա.
էջ 46),
մղլադոլգ
էֆիմ. 247 (տե՛ս
ժաոատ).
ժողովրդական
ստուգաբանութեա՞մբ
դարձած
ս՚կ-նատիգ
Մխ. բժշ. 120.
—
արդի
գրականում
րնղուն–
ուած է միայն
մագնիս,
որից
մագնիսական,
մագնիսացում, մագնիսացնել, մագնիսակա­
նութիւն։
Fonds A.R.A.M