Մ
ՄԱԱՏՐՈվԹ
«
խոտորումն»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ
200։
*
ՄԱԴԱ՚ԼԱԹ (ի
հլ.րստ նՀԲ, բայց կայ
միայն
սեռ.
~ \ – )
«
կաշուց
պատրաստուած
թուղթ. 2. լայնաբար՝
գիրք» Ես. լղ. 4. Լա֊
բուբ. 23. Եղիշ, Վրք. հց. գրուած է նաև
մա­
գաղատ
Փարպ. որից
մա գ աղաթե այ
Ես. ժը.
2.
Եփր. բ. տիմ. Յայտ, գ, 14. Վրք. հց՚>
֊
Ասոր.
^ յ ^ Օ ս Հ յ յ Յ *
3
Ո
13
§
Յ
119#
Ձ
«
գա֊
յարեալ
մ ատեան,
՝\
քօ1սա6Ո»
ձևից.
բառս
բնիկ
սեմական
է և ծագում
է
\
^–\
§11
«
գլորել,
գալարել»
արմատից,
հմմտ. եբր.
^ՈՅՕ
1
Ո97111Ձ,
Ո ^ Ձ
Ոտ^ւԱ՜Յ՜է
«
գալարեալ
մատեան»,
արամ.
^Ո^Օ
ա9§ւ1190՜Ձ,
՛՛
րից
ք
արաբ.
ձԼ֊լք.
1
ՈՅյՅ՚։13
«
ճոխ
կազմ
ունեցող
գիրք,
մահմ ետականների
քաղաքային
օրի֊
նագիրքր»
և սրանից էլ օսմ.
քՈնյշՏԽ
«
Տաճ­
կական
օրինագիրքը»։—Հիւբշ.
310։
նախ նՀԲ «լծ. եբր.
մէկիլլա,
որպէս
և թրք–
յ^ե\Հ՜
1079(
^
«
թուղթ»։
Այվա֊
զովսքի,
Յաղագս
հնչման
15
եբր.
մա–
կէլլօթ։
Լ Յ § .
Խա.
Տէսճ. § 1399
եբր.
և ասոր,
ձևերից։
Հիւնք. եբր.
մէկիլլօթ։
Մառ,
0
ՈՕյւՕա. 36X33.
էջ 6 պրս.
յ^ձւՏ՜
հձգձձ, վրաց.
քաղալդի
«
թուղթ»։
ԳԻՌ.-Մշ.
մագ՛աղատ,
Տփ.
մա ք՛ աղար
ևն. Ղրբ– կայ իբրև իգական
յատուկ
անուն՝
Մաք աղաթ;
ՓՈԽ.-Վրաց.
Յծյյծշոօօօօ մագալիթի
«
օ ֊
րինակ,
բնագիր»։
—
Անցել է Ս. Գրքի ՔՐԴ՛
թարգմանութեան
մէջ՝
«
գիրք»
նշանակու­
թեամբ. Քթէպան
ժի, պախուսուս
մագաղա–
թան
(
զգիրսն,
մանաւանդ
զմատեանսն). Բ.
տիմ. Գ. 13,
ՍԱԳ1ՄԻԿ11Ն
կամ
ՍՍ.ԳԻՐԻԿՈՆ
«
անուն
խոտոյ
և փշոյ. լտ.
.\
ՅՈէհւ1յ1Ո, 1Ձթթ 6 »
Գա­
ղի ան ։
Կայ պրս.
Օ յ յ ^ ձ Լ աՅՑՅՈ
\–
Ա"Ո
ծա­
ղիկ իմն դեղին,
որոյ
մէջն է սեաւ»
բայց չի ծածկում
վերի
ձևր։
ԳԻՌ.-ՀԲ
ուս. § 1920 առանց
յիշելու հին
ձևը՝
դնում է Սեբ.
մագարիկոն
«
ստեպղին,
թրթնջուկ». ըստ իս շատ
կասկածելի։—-
ՍԱԳԵՏԻՆ
«
մոլեգին»,
ունի
միայն Բռ. ե–
րեմ, էջ 200,
Ս՚ԱԳԻԼ, ի-ա
հլ. (գրուած
նաև
մաքիլ, մա–
կիլ, մագալ)
«
թռչունի
կամ գազանի
ճանկ»
Դան. է. 19. Իմ. ե. 11. Եւս. քր. Ոսկ. մ. ա.
4.
Կոչ. Վեցօր. 162, 169, 192. որից
մագ­
լաւոր
Տօնակ. Վրդն. ծն.
լիամագիյ
Եզեկ.
ժէ. 3.
կորամագիլ
նիւս. բն.
բ ազմամա գ իլ
Եզեկ. ժէ. 17.
հաստամագիլ
Վեցօր. 161.
եր­
կայնամագիլ
ԱԲ.
մագլել
(
գրուած
նաև
մւս1–
լել)
Ոսկ. փիլիպ–
(
տե՛ս
ՀԱ 1913, 490),
Եփր. զղջ. Վրք՛ հց՛
մագլցել
«
ճանկռտել,
եղունգներով
պատառոտել
կամ
ճանկռելով
մի տեղից վեր բարձրանալ»
Եփր. ապա
շիւ.
194.
ճառընտ. որ և
մագլցտել
Ոսկ. յհ. բ.
16,
֊
Թուի
թէ վւոխառեալ
է Կովկասեան
լե­
զուներից,
հմմտ. վրաց.
Յշօցօշյօ Ատիւվի–
լի
«
սրածայր,
սուր», ուտ.
մուխ
«
եղունգ,
մագիլ,
ճիրան», ավար.
1113
X1
«
եղունգ,
մա­
գիլ»,
1
Ո Յ
՚
< * Ո ^ ,
յգ.
Ո
1 3 ՚
Յ
1
«
եղունգ»։
ՒՍՅբւ՜օէհ, ՃՏ13 բօ1.
էջ 103 ավար.
ւՈՅէէ։
նՀԲ «արմատն
երևի
մատն
և
քիլ»։
Հիւբշ. 1Լ1 23, 35 և 36 սանս.
ՈՅԱՈՅ,
պրս.
աաւո,
օսս.
ոճ\
ձևերի
հետ՝ եւրոպական
ՈՅ§ՈՅ, ՈՅ§Ո
1
Յ
«
ե֊
ղունգ»
նախաձևից։
Լ Յ § . ՃՈՈ
.
Տէսճ.
§ 1400
մերժում
է սրանք և
համարում
Fonds A.R.A.M