ՃՌՈԻ
216
Ճ1՚Ա
հիւանդի
հեծելը,
ծառի
շարժուելուց
ճռռալը
ևն»,
Հճ,
ջաՐանչօլ
«
դռան
ճռռալը,
մանկան
ճչալը))։
0
ՃՌՈԻԵԼ
«
ճռճռալ)),
ունի
նՀԲ, բայց
ա֊
ռանց
վկայութեան,
որից
հասա կ ան
«
ճըռ–
լողական,
թռչունների
ձայնին
յարմար))
Լաստ, գլուխ
ժր։
= Բնաձայն
բառ
է. կազմուած
է
ն
ձայ­
նից՝
ո
սաստկականով
և
ա
մասնիկով։
—
Աճ.
Մառ,
0
ՈՕյւՕ*.
ՅՃՃՅՅ.
էջ 29 վրաց.
Յ ^ ^ օ Տ ^ Յ
0
մճրինավի
«
սոխակ))
և հյ.
ճնճղուկ
բառերի
հետ միացնելով՝
ար–
մատր
դնում է
նաւ՝։
ՕճՌՈԻՈՂ
«
թռչունի
ծլվլոց)),
արմատ
ա֊
ռանձին
անգործածական,
կայ միայն նոր
գրականում.
սրանից են
Տաւաղել
«
թռչունի
ծլվլալ))
Մ արաթ.
«
ճիւաղների
կամ
փողի
ձայն))
Մագ.
ճռուողեցուցանել
Լմբ. սղ.
գրուած է նաև այլ զանազան
ձևերով,
ինչ.
նաււղել, նաաղել, ճոաաղել, Տաւղել
Ագաթ.
Կոչ, թերևս
նոյնից
սխալ
գրչութեամբ՝
ճոա–
ղութիւն
ԱԲ։
= Բնաձայն
բառ, կազմուած
է
հ
ձայնից՝
ո
սաստկականով
և
ու, ող
մասնիկներով,
հմմտ,
ճոաել, նն ա ե լ ։
—
Աճ.
Այս
մեկնութիւնս
տե ս ՀԱ 1899,
204
բ, Թիրեաքեան,
Բազմ. 1913, 341
,
թրք.
Տիվ Շիվ։
ԳԻՌ
ճաիլալ
Երև. «թռչունի
ճլվլալ»,
ճղվողել
Ղրբ՛
«
հաւի հանած
ձայնր»,
ճղվղալ
Ղրբ՝
«
ուրախութեան
ձայներ
հանել»
ևն։
«
դռան
ձայն
հանելը»
Վրք՛ հց՛
(
այլ
ձեռ.
ճռնչել),
որից
ճռչող
«
ճռվռացող
(
թռչուն)»
Կոչ. 153 (նորագիւտ
բառ)։
= Բնաձայն
բառ. կազմուած
է
ճ
ձայնից,
Ո
սաստկականով
և չ ածանցականով,
ձևի
համար
հմմտ.
կոչել, ճոչակ, իաչակ, շոիչ,
սոիչ.
արմատի
համար
հմմտ.
ճոնչել։ —
Աճ.
Այս
մեկնութիւնս
տես ՀԱ 1899, էջ
204
ա։
ճ ռ պ ն դ ի կ
տե՛ս ճրամպիտ։
\
ՕՃՌՌԱԼ
«
ճռճռալ»,
մէկ անգամ
ո ւնի Մ ո֊
լութ. 154ա. «ճռռան
տրտրնջմամբ
որպէս
զանիւս
սայլի»։
֊
Բնաձայն
բառ
6
ո
արմատից,
որիցւ
նաև
ճոչել, ճովոել, ճռուող, ճռ ա եյ, ճոնչե)։
-
Աճ.
ՕճՌ վ Ռ ԵԼ
«
թռչունի
ճռուողել
կամ
նման
ձայներ»,
ունի
միայն ԱԲ։
= Բնաձայն
բառ. կազմուած
է
ճ
ձայնից՝
ռ
սաստկականով
և կրկնութեամբ։
—
Աճ.
ԳԻՌ.-
ճովոալ
Ակն. «ճռուողել»,
Վն.
«
պոռչտալ,
նոր կօշիկի
ձայն ևն»,
նովոան
Մշ. «ճռուողալից»,
ճռվոուն
Վն,
«
ճռճռացող
(
կօշիկ)»։
*
Ճ1՚ԱԳ, ի-ա
հլ. (յգ,
ճրագք
կամ
ճրա–
գունք)
«
ճրագ, ջահ, լոյս,
մոմ» ՍԳր, Կիւրզ.
թագ.
որից
ճրագ գիշերոյ
«
ամենաթանկագին
ակունքը»
(
որի առասպելական
ծագումը
տե՛ս)
Տաթև. ամ. 162.
ճրագաբերան
ՍԳր.
ճրագարան
ՍԳր.
ճրա գ ալոյց
Արշ. Կամրջ.
Գնձ.
ճրագու
«
ճարպ»
Եզն. Վստկ. Կանոն.
27, 37 (
վերջինր՝
նր ա գ ոյն) ,
Ոսկիփ.
նրագա–
կալ
Վրք.
հց.
եօթնանրագ
Գնձ.
եօթնճրա­
գեան
Սերեր, ևն։
–
Պհլ.
* 6
ՄՁ ^
հոմանիշից,
որ
աւանդուած
չէ, հմմտ. պրս,
է \ ճ ք ՚ ձ
՚
Հ
«
պատրոյգի
ծայրի
բոցր,
լոյս, ճրագ, լամբ»,
սողդ.
6
ւքճ^
«
ճրագ»,
սրանից են փոխառեալ
նաև բելուճ.
0
Մ Յ §
«
ճրագ»,
օսս.
Օյ
3՚\
>
«
լոյս»,
բրդ.
01
(՜
Ձ,
ՍՄ31
«
ջահ, լապտեր»,
ասոր.
՚/
>0
Տ31՜3–
§ 3 ,
արաբ.
շ-ք
^
ՏՄՅյ
«
ճրագ»,
արևել.
թրք
է \ յ Հ .
ՇՄՅ՜\>
«
ճրագ», ավար,
ճիրախ
«
մոմ»
և թերևս
նաև թրք. \ ^հ.
ձՅա
«
մարխ»։—Հիլբշ.
190։
Տշհաճշւ՜, 1՝հ6Տ31Մ. 46
դնում է փո­
խառեալ արաբ.
ՏՄՅյ
ձևից։
Աւետիքեան,
Քերակ. 1815, էջ 314 անվճռական
կեր­
պով
ուզում է փոխառեալ
դնել տճկ.
ջէրաղ
բառից։
Ուղիղ է մեկնում
նախ
ԳԴ՝ համեմատելով
պրս. ձևի հետ։
Բ6-
էշոո.
25, 26, 34
արաբ,
տւէ՜ւյ։
Տօէէւշհ.
Բսճւա6ՈէՅ 55, 243
և Խւշտւ
75, 238
պրս.
է՚ՈԱգ, ասոր.
Տ91՜3§,
օսս.
կԽ՚Տգ,
0
ՄՅ"\>։
Սրանց են հետևում
նաև
միւս­
ները։
ԳԻՌ
Ալշ.
Մշ.
ճրագ՛,
Ախց.
Երև. Գոր.
Կր. Մրղ. Շմ. Ջղ. Սլմ. Տփ.
ճրաք,
Հմշ.
Պլ.
Ռ.
Աեբ.
Տիգ.
ջրաք
(
Պլ. գործածական
է մի­
այն
ասացուածների
մէջ, ինչ.
Սիրտիս
ճրա­
գը մաըեցաւ).
Մկ. Ոզմ. Վն.
ճրաք՛,
Ղրբ՛
Fonds A.R.A.M