ՃՈԻՀ
214
Ճ11ԻՌ
րապտոյտ,
2 1
^ 2 3 § »
(
անդ, էջ 1292 ա). գա­
ւառականն
երում՝
ճկուիլ, ճկուն, ճկւփլ, ճկո–
ճկո, ճկոացնել, ճկոկիլ
ևն։
որ և
ճոճի, ջուճի.
նորագիւտ բառ,
որ գտնում եմ գործածուած
Վրդն, առ, էջ
26—27
և մեկնում
եմ «խեղկատակ,
ծաղ­
րածու»,
իբր՝
= պրս,
Հ^֊տ–
յ՚Ահւ,
«
է անուն առն միոջ,
որ էր առակախօս
և ծաղրածու,
որպէս և
յաշխարհին
Հոռոմոց
կոչեցեալն
նասրէտտին
խօճա,
որոյ
պատմութեամբքն
լցեալ է աշ­
խարհ»։—
Աճ.
ՃՈԻՃ
«
առնանդամ»՛
ունի
միայն ԱԲ, իբր
մհյ, բառ գիտէ
Նորայր, Բառ, ֆր> 1268 բ։
Պատահական
նմանութիւն
ունին վր֊
րաց.
ո<– 6ծ չուչա
«
առնանդամի
մաշ­
կը,
բւ՜ՇթԱՇՇ»
և կազիկումուկ
չեչ՝
«
առն­
անդամ»։
ԳԻՌ
Մկ.
ճուճ,
Ալշ. Մշ.
ճուշ,
Հճ. Պլ.
Ռ.
քուջ,
Սեբ,
քուջ,
Տփ.
ճուճու,
Ախ՚ց.
նու–
ճոլլ,
Շմ.
ճիւճիւլ,
Ղրբ՛
ճի՚ւճիւլ,
ճի՚ւճօղ.
ընդհանրապես
գործածական
է միայն
երա­
խայի
համար,
բայց
Մկ. Պլ. ընդհանուր
է
(
նաև
մեծերի
համար է գործածւում)։
Ռրից
ճուճլաթ
«
խանձարուրի
այն մասը՝
որով
մանկիկի
առականքն
են փաթաթում»։
Հմմտ.
նաև ուտ.
ճօճօլ,
«
մանկան
առնի»։
ճաճաղ
տե՛ս
Դժոխ։
ՃՈԻՃԱՆ
«
կճղակ»,
ունի
միայն Բառ. ե֊
րեմ. էջ 199։
*
ՃՈԻՄՃՈԻՄ
«
մի տեսակ
բոյս է» Ամիրա,
ունի
միայն
ՀԲուս. §
1909։
֊
=Արաբ.
յսայսա՝
նոյն նշ.
(
բայց
այսպիսի բառ չեմ գտնում ո՛չ Կամոլ–
սում և ո՛չ էլ
Տէ6տՏշհՈ61ճշ1՜–/՛
մօտ)։
Այսպես
մեկնեց
ՀԲուս։
*
Ճ11ԻՆԴԻԿ
«
զինլոր»,
առանձին չէ գործած­
ուած,
բայց
սրանից
ունինք
ճունդկոլթիւն
«
զինւորութիւն»
Միխ. աս. 457. «Եկին ի Մի­
ջագետս և երթեալք ի Թկրիթ՝
մտին ի ճունդ–
կութիւն
բերդին»։
= Արաբ. ^յլԼօ.
յԱՈճւ
«
զինւոր.
զօրք,
հեծելազօրք»,
փոխառեալ
է պրս, ^լԼհ. գ\1Հ1ճ
բառից,
որից նաև հյ.
գունդ։
(
Տե՛ս այս բա֊
ոը)։ — Աճ.
Նորագիւտ
բառս գտաւ ու մեկնեց Ա֊
ճառ.
Հյ. նոր բառեր
հին մատնն. Ա. էջ
182,
ՃՈԻՇ
«
ճագոմ,
§ա».
ունի
միայն
ՀԲուս,
§ 1910, որ և ԳԲ համարում
է
«
սպիտակ
ճագոմ»։
(
Տե՛ս
նուոպ
Գւռ.
բառ.)։
ճք|1՚Շ
«
թարախոտ»,
առանց
վկայութեան
գտնում ենք միայն Բառ. երեմ,
յաւել. Գէ
որդ Դպրէ, էջ 553։
«
էոլողՈնթիւն
տե՛ս
ճռուող։
,
ճուչ,
տե՛ս
ճիչ։
*
ՃՈԻՌՍ.Կ ^ամճՈԻՐԱԿ
«
արուբազէ»
Մագ.
քեր. 228 և 240. «Բազէի արական՝
ճուռակ»։
= Պհլ. *էաուճ
ձևից. այս ձևը աւան­
դուած չէ, բայց
ունինք
պրս.
0
՚
ֆ֊,
էԱքքՅ
«
փոքր
բազէ և որձ բազէ»
(
ԳԴ). սրա հետ
հմմտ. նաև պրս.
՚
կօՀօ–
յս1՜1՜Ձ–ե1ւ2
կամ
յ1ՄՅ–ե32
«
արու բազէ»,
իրանեանից
ենփո­
խառեալ նաև աֆղան.
խ1՚1՜@, յ1Մ1՜ՅԵ32
«
մի
տեսակ
բազէ»,
քրդ.
յԱՈ՜Օ
«
բազէ», արաբ.
^ յ յ շ Ա Ո ՜ Ձ գ
«
սպիտակ
բազէ»,
յն.
X^ՕՍթ^XէՕV
(
վերջինիս
հետ հմմտ. Սագ. քեր. 228
Սակս ոչ ունելոյ
ՃԷ
նոցա
(
Յունաց),
յոր–
ջորջեն
զճոսւա կն ծոսաւկ)։–Հիլբշ.
190,
Նախ
ՆՀԲ
(՛
գաւազ
բառի տակ) մեկ՛­
նում է պրս.
ճիւրրէպազ.
իսկ բուն
ճու–
ոակ
բառի տակ
դնում է լծ, յն.
12
թ
օԼ։
Լ Յ § .
Խա.
Տէսճ. § 1396
կասկածում
է
պրս.
յԱւ՜ՐՅ
և արաբ.
2111-
րՅզ
ձևերի վը–
րայ,
բ
ա
յ ց
ընդունում
է յն.
է,ՕԱթ0^էօ՚\>։
Հիւբշ.
յիշում է այս վերջիններր
և Եր֊
զրնկացու
ճուոակ
գրչութիւնր
կարդում
է
*
ջաոակ։
Երկուսն էլ ծանօթ
չեն պրս.
ՇԱքքԶ
ձևին, որով
միայն
կանոնաւորա­
պէս
մեկնւում է
հայերէնր։
ՃՈԻՌԵԿ
«
ախտ կամ կեղ»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 199։
ՃՈԻ1ՒՆ
«
ծունկերից
մինչև
զիստն
եղած
մասը»
Տաթև. հարց. 243 (չունի ԱԲ).որ և
ճուո
«
ոտք»
Մխ. բժշ. 33, էֆիմ. էջ 27։ Բառս
յիշում է նաև Բռ. երեմ, էջ 335 ռ\ոք բառի
բացատրութեան
մէջ՝
այսպէս.
օլւ)իւ
(
իմա
ոլոք)
«
ճուռ»։
Կենդանի
է արդի
գաւառա­
կաններով
ճուո, չուո, ճօո
ձևերով ևզա­
նազան
նշանակութիւններով
(
յղ.
ճոնեւ՝, ճըո–
վոներ).
տե՛ս և Գւռ. բառ.։
Fonds A.R.A.M