ՃՈՆ
212
ՃՈՐ
*
ՃՈՆ.
մատենագիր
Բարսեղին
տրուած
մականունն
է. Մխ. այրիվ. էջ 63, որ Բառ,
երեմ, էջ 199 մեկնում է
«
մուշտակակար»,
այսպէս
նաևնՀԲ
«
խաղախորդ,
մորթ,
գոյն»,
ՋԲ «մորթեգործ,
մոլշտակարար»,
Նորայր՝
Բառ,
ֆր. 1193 բ, իբր մհյ. բառ
«
կաշեգործ»,
որից
նոնընաիր
«
Բարսեղ
ճոնի
ձեռքով
րնտրուած
(
շարական)»
Մխ. այրիվ. էջ 63։
= Վրաց,
^քդ6օ
նոնի
«
գդակ
կարող»,
հմմտ. տակր գւռ.֊Աճ.
նՀԲ
դնում է նաև
կոն
կամ
կօն
ձևով
և համեմատում
է թրք.
Ս
^
§ 0 Ո
«
կա­
շի» բառի
հետ. սակայն
կոն
չէ աւանդ­
ուած
այսպիսի
իմաստով,
տրուած
օրի­
նակում
կոն
նշանակում է «սրբի
յունա­
կան պատկեր,
իկոն»։
Յայտնի չէ նաև
թէ
ի՛նչ
յարաբերութիւն
ունի թրք.
§ 0 Ո
վերի
ձևերի հետ.հմմտ. դարձեալ բո­
շա յ.
նամ
«
ոչխարի
մորթ,
կաշի»։ —
Թոնդրակեցի,
Աւետաբեր
1903,
էջ 459
այս
նոնլւ
կցում է նախորդ
հոն
«
հա­
ճար»
բառին,
ասելով թէ
գաւտռներում
մինչև
այժմ էլ գործածական
է
հոն
«
հա­
ճար, փխբ. սևադէմ կամ թխադէմ
նի­
հար
մարգ»։
ԳԻՌ,
—
է, Տփ.
6
օն
«
մորթէ գդակ
կարող
արհեստաւոր,
մուշտակագործ»,
որից Տփ.
նօնխանա
«
կաշեգործարան»։
(
Իսկ Այն.
կոն
«
կաշի» նոր փոխառութիւն
է
թուրքերէնից)։
ՃՈՊԱՆ, ի-ա
հլ. «չուան»
Բուղ. գ. 14. Չ.ե֊
սոբ, էջ 46 (գրուած
ճօպան),
Ասող. 188, Ոս­
կիփ. որից
ճոպանաձիգ
Թղթ. դաշ. Վրդն.
պտմ.
Մխ. այրիվ. էջ 61.
նոպանաար $6–
նոբ, էջ 46.
նոպանխաղաց
(
չունի ԱԲ)
Յայ–
սըմ.
նոյ. 29, Տաղ. (հրտ. Չօպանեան,
Հայ
էջեր, էջ 8)։
ՆՀԲ
նոյն
ընդ
չուան։
Տէրվ.
ճ1էՁՈէ1.
38
քուղ, կուղ, ղուսպ, կոպնեալ
ձևերի
հետ
հնխ. ՀէԱ արմատից,
նոյն րնդ
սանս.
§Աթհ,
անգսք.
Օ^ՏթՅՈ
«
կապել»,
հսլ.
1
<0Տբ
«
կապ»
ևն։ Հիւնք.
չուան
բա­
ռից,
Սագրզեան ՀԱ 1909, 335 հյ.
չուան
և սումեր.
§ԱՅՈՁ
«
նաւի
չուան»։
ԳԻՌ.-Երև.
Խլ. Վն.
նօպան,
Ալշ. Մշ.
ն օ –
բան
«
հաստ
չուան», Խտգ,
ջօբան
«
չուան»
(
Շիր. և Սլմ. «ցորենի
խուրձերր
սայլի
վրայ
կապելու
չուան», է, Շ լ.
«
հաստ
կաշեայ
փոկ», Սլմ. «պարսատիկ,
պարսէտ»),
որից
Տուգանել
«
անասունների
ոտքին
չուան կա­
պել,
որպէսզի
արածելիս
հեռու
չերթան»,
նոպան ոլորել
Ախց. «մի տեղ երկար
նստիլ
կամ
մնալ»։
Ձևով հետաքրքրական
է Ղրբ՛
ն ա ՚ պ ա ն
«
մազէ գործած
հաստ
չուան»,
որի
հետ
հմմտ.՝
ՓՈԽ,-Վրաց,
$;>3*6օ նապանի
«
բեռ ՜կա­
պելու յատուկ
փոկէ չուան»,
քրդ.
Օ1^օ– էՕ–
ԲՁՈ
«
չուան»
(
մստԱ,
Օւշէ.
Ր
^1Մ(16
127
և
ՒՀԱՐՃ
.
Օւ՜ԶՈւ.
5 7
սխալ է համեմատում
բառը՝
հյ.
չուան
ձևի հետ), ն. ասոր.
ՕՕթ՚ՅՈ
«
կաշէ
հաստ
պարան»։
Ճ11ՊՃՈՊԻԼ
«
ճզմուիլ,
ճխլուիլ»
Մագ. թղ.
էջ 132, ուրիշ օրինակ
չկայ։
^Կրկնուած
է անշուշտ
նոպ
պարզական
արմատից։
նՀԲ
«
իբր
կ ո Տ ո պիլ » ։
ՃՈՌՈՄ
«
ճոխ, պերճ, սեթևեթեալ,
ուռու­
ցիկ» Ոսկ. Բ. կոր. որից
նոոոմանալ
«
ճոխա­
նալ,
պանծալ»
Ոսկ. յհ. բ. 39.
Տ ոոոմաբան
ճառընտ.
նոոոմաբանել
Կանոն.
Տիմոթ.
կուզ, էջ 202. Մագ.
նոոոմաբանութիւն
Յհ.
իմ.
պաւլ.։
Հիւնք.
Տաոել
բայից։
Մառ,
Ք շ ւ ^ –
ւայշյւհայւ « ՅՅճյւ. շյբօՓեւ... 1Սօւեւ,
XXX I V
կորովի
բառի
հետ՝
կցում է
վրաց.
է)69տ^Յ
օ
01
օ
ղ՚ րմ ա ծ վ իլի
«
պա­
տանի»
բառին, որի սեմական
ցեղա­
կիցներն
են եբր.
Ձ՚2$7
՚
Շ16Ո1
և արաբ.
^Լձ
7
Ա
1
ՅՄ1
«
պատանի,
տղայ»,
յա­
բեթական
արմատր
ԱքՅէՈ»
ՃՈՐՆԴՈԻՆ
«
եղջիւր»,
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էջ 199 (գրուած
է
նորընդուն).
*
ՃՈՈ1՝Լ
«
զօռով,
բռնի»,
յետին
շրջանի
բառ. ինչպէս՝ Տաղ, հրտր, Չօպանեան,
Հայ
էջեր 19, Քուչ. 68 (Պագիկ
մը ճորով
առնում
ևն), Վրդն. առ. 181 (ճորով
ազատեցաւ)։
—
Կենդանի
է արդի
գալառականների
մէջ
(
Ակն. Բլ. Խլ. Կր. Հնգ. Մշ. Ննխ. Շտ. Վն.)
«
դժուարաւ կամ բռնի»
նշանակութեամբ,
որից
նորովել
(
կամ
ջորովել)
«
զօռ
անել,
բռնա­
դատել»
(
Բ ^Օ
1
Յ
,
Օւշէ.
Յաւ.–1է.
Բ Յ Ո Տ
1633,
Fonds A.R.A.M