ՃՈԴ.
211
ՃՈՆ
«
մազերը
թափիլ»
Կզնկտ. հրար,
էմինի, էջ
250,
֊
Ծագումր
տե ս
ճիւղ։
ՆՀԲ
ճիւղ
բառից։
ԳԻՌ.— Պ ահոլած
է
այլևայլ
նշանակոլ֊
թիւններով.
այսպէս՝
Տողել
Վն.
«
մազերր
ճիւղ
֊՝
իլղ
բաժանել,
2.
բուրդ
գզել. 3. որո­
շել», Սչ, «մի բանի
երկու
ծայրից
քաշել,
որպէսզի
երկարի»,
Ալշ, Բլ, Մշ.
«
աղեթա–
վւիլ»,
6
ող
Ակն, «ձգտուն,
երկարող, առա­
ձիգ»,
ճողիլ
Ակն, Եւղ, Սեբ,
«
առաձգաբար
երկարիլ,
տարածուիլ,
բացուիլ,
լայնանալ»,
Ակն, Կր. Պլ. Սեբ. «սատկիլ»,
Ելդ. Սեբ.
«
նազիլ,
սիգանքներ
անել,
կոտրատուիլ»,
ճողալ, ճողճողիլ
«
յօրանջելով
ձգձգուիլ»։
Ճ11՚ԼՃԵԼ
«
ցոլանալ,
փայլիլ», մէկ անգամ
ունի
Կղնկտ,
«
Ընդ
դեղնագոյն
փետուրսն
փոքր ինչ կանաչութիւն
համավար
խառնեալ
արտաքս
ճողճեր».
(
հրտր. Շահն. Ա.էջ 322,
էմին՝ էջ 158. վերջինս
ունի
ճոճէր.
ԱԲ
դնում
է
ճ ողճ ա լ ) ։
(
Տե՛ս իմ Հայ. նորբառեր
հին
մատ. Ա, 23)։
*
ՃՈՂՈՊ11ԻՐՏ
«
րնկոյզ».
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էջ 199, որ և բառաշարքից
դուրս՝ էջ
.112
ընկոյզ
բառի բացատրութեան
մէջ
դնում
է
ճղոպուո։
Կենդանի է այսօր էլ Գնձ. %զ.
Ղրբ,
ճղօ՚պուՐ, ճղո՚ւպուր
ձևով,
որից նոր
բառեր
են՝
ճղոպուրթափի
«
րնկոյզ թափ տա­
լու
ձող»,
ճղոպրամէշ
«
րնկոյզի
միջուկ»,
ճղոպրի, ճղոպրքենի
«
րնկոյզի
ծառ»,
ճղոպ–
րուսւ
«
ընկուզենիների
անտառ»։
֊
Հ ի ն կովկասեան
բառ է անշուշտ, որի
հետ հմմտ. վրաց.
ՅՍ^Ա^"՛ նուբարի, ^օձշոօ
ծարլի,
լազ.
ճուբալի, ճաբարի, ճաբրի,
ճուրբի
«
շագանակ»,
—
Աճ.
ճ 111,11") ՐԻԼ
«
փախչելով
հազիւ
ազատիլ»
Բ. մակ. ժբ. 35. Կոչ. 277. Յհ. կթ. Խոր.
որից
ճողոպրել
«
փրցնել,
կորչել,
խլել,
պոկեր
Եփր.
պհ. 174. Փիլ. ճառընտ. Սագ.
ճողո–
պրիշ
ժղ. հռոմկլ. Պղատ. տիմ.
ճողոպրումն
Պիտ. Մագ.
աննողոպրելի
Իգնատ. ղկ.
424։
ՆՀԲ
ււողելով
ապրել,
Տէըվ.
ՃԱՅՈՈ.
105
կողոպուտ
բառի հետ կցում է հնխ.
§1՜Ձեհ
«
գրաւել,
բռնել,
ունել»
արմա­
տին։
Ճ11Ղ՚11՚ՏԻ
«
ճճի,
շողոտ
կենդանի»,
երկու
անգամ
ունի Մագ, թղ. էջ 202 և 218. «Բա­
ցանցութիւնք
ճիոց և ճողորտեացն
արտասոր–
եալ.—ճեճեկեալ
ճիօրէն
ճողորտեաց»։
ՆՀԲ
«–
Հողեալ
մասունք
անպիտանք
կամ
շողոտ
կենդանիք»,
(
բայդ
զուր է
«
բզքտած,
ճղրտկած,
շողիքի պէս բա­
ներ»
նշանակութիւնը,
որ դնում է ՆՀԲ.
բացանցութիւնք
«
արտաթորութիւն»
բա­
ռը
ցոյց է տալիս, որ ճճիների կամ շո­
ղոտ
սողունների
մասեն է խօսքը»։ Մառ,
#
Փ
6 1
–
Շ6օբ. 1, 9
վրաց.
ձաղ|ի,
լազ.
շողորի
«
շուն»
բառերի
հետ։
0
Ճ11ՂՓ.
արմատ
առանձին
անգործածա­
կան,
որից յառաջանում
են
ճողւիիւն
«
ծեծի
ձայն»
Արծր.
ճողփումն
«
ալիքների
կամ ջրի
պատառուածքի
ձայն»
Փիլ. յովն. Վրդն. ծն.
ասւում է նաև
ճղփումն
Փիլ. լիւս. 160.
(
իբրև
«
ղռան
ճռնչիւն»
գործածում
է Զքր՛ սարկ, Ա,
59),
ճղփիւն
Պտմ. աղէքս,
126.
Միխ. աս.
էջ 288.
ճ աղփ ամն
ԱԲ.
ճղփուն
Յայսմ. ապր.
23,
֊
Բնաձայն
բառ է. հմմտ. տակի
գաւա­
ռական
ձևերր,
ինչպէս նաև վրաց.
^ Ձ ՚ Յ ^ ՜
Յ՚ըյշոտօւձ;,
նղ՚ումպուլաոբա
«
ջրի
ճողփիւն»։
—
ԱՃ.
ՆՀԲ
նոյն է դնում
ռմկ.
ճլօվւ, նլօմփ։
ԳԻՌ. — Նոյն են Վն.
ճլօփ
«
լողալու ժա­
մանակ
ձեռքր
ջրին
խփելուց
յառաջացած
ձայնր»,
Պլ.
շլօմփ
«
ջրի մէջ մի բան ընկ­
նելուց յառաջացած
ձայնը»,
Վն.
ճլմփ
«
վայր
րնկնելոլ
ձայն»,
ճլփալ
«
մի բան պատին
խփելու
ձայն»,
Մշ.
ճլպալ
«
ջրի մէջմի բան
ընկնելու
ձայնր»։
«
քաշքշելով
բզկտել,
փետել»
Եղիշ. ը. էջ 125. որից
ճողքումն
Բրս. ար­
բեց, գրուած նաև
ճոիւքոլմն։
֊
Մեկնութիւնը
տես
նիւղ։ —
Աճ.
ՆՀԲ
լծ. ճեղքել։
Ճ113ՓՆ
«
հաճար»
Բժշ. ունին
միայն նո–
րայր, Բառ. ֆր, 1130 ա և ՀԲուս.
§
3362.
անստոյգ
բառ. հմմտ.
յաջորղր։
Ճ11Ն
«
հաճար»
Բժշ. կարելի է կարծել նաև
«
որոմ,
այծակն
կամ մի տեսակ
ցորեն»
Ամիրտ. տե՛ս
ՀԲուս. § 1902, առաջին
նշա–
նակութիւնր
հաստատում է՝
ԳԻՌ.
—
ճոն
Երգ. Կս.
«
հաճար»։
Fonds A.R.A.M