Ճ Ճ Ո Ի
2 0 7
0
ՃՃՈԻԵ Լ
«
ճնճղուկի
ճռուողեր)
Լմբ. առակ,
«
կախարդի՝
թռչունի
նման
ձայներ
հանելր»
Ոսկ. ես. 106. Գէ. ես. որից
ճճո աղ
«
ճռվռա–
ցող
(
թռչուն)»
Կոչ. 153 (նորագիւտ բառ),
ճճուողութիւն
Արշ.
ճճուողական
«
ճնճղուկի
ձայնի
նման
(
լեզու)»
Մխ. այրիվ. էջ 44։
-
Բնաձայն
բառ՝
կազմուած
ճ
ձայնից՝
կրկնութեամբ
և
ա
մասնիկով,
հմմտ.
ճոն–
հուել, Տաւաղել, Տշել
ևն։ — Աճ.
Տե՛ս իմ յօդուածր՝ ՀԱ 1899. 204 բ,
ՃՍ՚ԼԵԼ
«
ճզմել,
սեղմել,
ճնշել»
ՍԳր. Եփր.
թգ. որից
ճմլե ց ա ց անել
Գծ, իա. 13. Ոսկ.
յհ. բ. 33. Մանդ.
ճմլական
Յայսմ.
ճմլանք
ԱԲ.
սրտաճմլեալ
Լմբ. պտրգ.
սրտաճմլիկ
Սար,
տաղ։
Հիւնք.
լմել
բայից։
Ր6Ճ6ՐՏ6Ո,
Հայ.
դր. լեզ. 97
սեմ, սիմ
բառի
հետ՝
յն՝.
ՕքքՏքւՕտ;
«
կապ»,
"(
ՏVX0
«
առ»,
հսլ.
26
էւ
«
ճմլել»,
հիռլ.
§617161
«
շղթայ»
ձևե­
րին է կցում՝
իբրև
ռնիկ
հայ։
(
Յիշում
են Գ1տւ\ձշ
336
և
ԲօԱօա^ 1, 573՝
հնխ.
§6111–
արմատի
տակ)։
\
Լճ1՝Տէ
Յուշար­
ձան 427 թթր. գսոՂ,
շսա,
գօա,
օսա
«
քամել»,
չաղաթ,
օսմ.
^Ա1Ո–1ՈՅն|
«
ճըմ–
ռել»։
ԳԻՌ.–Մկ.
հ մ ^ լ ,
Սչ.
շմլհլ,
Տիգ.
ջմլէլ,
Մ շ.
6
լմիլ.
ուրիշ Է հոմանիշ
ճմռել,
որ տա–
րածոլած
Էբազմաթիւ
գաւառականն
եր
ում,
ինչ. Կր. Մրղ.
ճմոէլ,
Ոզմ.
ճմււիլ,
Պլ.
ջըմ–
ոէլ,
Ռ.
ջըմըոէլ,
Ակն. Սեր.
ջրոմէլ,
Ասլ.
ջոմէ՝լ,
Տփ.
ճմբրիլ,
Սլմ.
մճոել
ևն, որի
սաստկականն
Է
նմ ո թ ե լ ։
Տ մղճ ե լ
տե՛ս
ճիղմ։
ՃՄՆԴՈԻԿ.
անծանօթ
մի բոյս
Է. Գաղիան.
որ և
ճիմինդակ
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1888, որև համարում
Է «տերեփուկ,
Ը6Ո-
էՁ1Մ6Ձ»։
*
ՃՄՐԻ
«
գձուձ» Վրդ.առ. 246. ունի
մի­
այն
ՀՀԲ, առանց
վկայութեան,
գրուած Է
ջմրի, ջրմի
Վրդ. առ. 257։
=–Թրք. ^^օ–
յւարւ
«
ժլատ. 2.
գռե֊
հիկ»,–ԱՃ.
*
ՃՆԴԻԱՆ
«
մի տեսակ
բոյս.
§ՏՈէ1ՁՈՅ»
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1890,
= Արաբ.
Ս Ա ^
&
յՅՈ + 13Ո
հոմանիշից
(
տե՛ս
Տէ6ւոտշհո6ւճ61–
\
յ 1 ա
11, 329)։
-
Աճ.
ճ ն դ ի ա ց
տե՛ս
Կճնդիաց։
ՀԲուս.
լատինի՞ց։
ՃՆԴԻԿ
«
զուտ սև», նորագիւտ
բառ. մէկ
անգամ
ունի Վստկ. 199. «Պղատոն
իմաս­
տունն
զպօզն
(
ձին) գովեաց, և ի հետ՝
զճրն–
դիկ սևն և ապա
չքում ա
յթն»։
ԳԻՌ.-Մշ.
Նբ.
ճճղրեկ
«
զուտ
սև»։
*
ՃՆԴ<ՈԱՏՍ.ՍԹ
«
կղբու
ձու» Վստկ. 215.
Ծխեա
իւրեանց
զայս
երկու ազդ խոտս,
ճնդպատասթ
և... (մնացածր
թերի
է. արդէն
առաջինն
էլ խոտ չէ)։
= Պրս. ձ^,
յ Ա յ յ լ Լ օ յԱՈճե1ճՅՏ.էՅՐ
«
ա–
մորձիք
շնջրւոյ»։
Ուղիղ մեկնեց
Ալիշան՝ Վստկ. էջ 215
ծան.։
ՃՆԻ.
անծանօթ
բժշկական
մի բոյս, մէկ
անգամ
գործածել է Վստկ. յիէ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 3360,
*
ՃՆԻԺ
«
երինջ»,
միջին
հյ, բառ։
Վկայու­
թիւնը
յայտնի
չէ։
֊
Ֆրանս.
§6Ո1ՏՏ6
«
երինջ»։
Ուղիղ
մեկնեց
Այտնեան,
Քննակ.
քեր. էջ 155։
ՃՆԻԺ
«
պալատ,
ապարանք».
նորագիւտ
բառ, որմէկ անգամ
ունի Վրդ. առ. 205։
0
ՃՆՃ՚Լ11ԻԿ, ի-ա
հլ. (նաև
֊
կ ա ն , ֊ կ ա ն ց )
«
ծիտ
թռչունը»
ՍԳր. Եփրւ աւետ.
որից
ճնճղկա լեզու
«
մի տեսակ
բոյս»
Բժշ.
ճրն–
ճրղկելի
Յայսմ.։
֊
Բնաձայն
բառ. կազմուած է -
ակ
մաս­
նիկով
ճնճուղ
ձևից, որ պահուած է գաւա–
ռականում. իսկ
ճնճուղ
յառաջացած
է
"
ճաղ
պարզ արմատից՝
կրկնութեամբ,
իբր
*6
ուն–
ճաղ,
ուր
ն
ձայնը
արդիւնք է
տարանմանու–
թեան. հմմտ.
դ ո նղ ո ղ ։—
Աճ.
Հներից
Լմբ. առակ, և սղ. ստուգա­
բանում է իբր բնաձայն.
«
ճնճղուկն
ստուգաբանի
ի ձայնէն, արդ որպէս
նո­
րա
ճճուելն.
–
Հն.ւ\ղոլկն միշտ ի
ճռուողել
կայ,
յորմէ և զանունն
ստացաւ»։
Բնա­
ձայն է համարում նաև Տաթև. հարց.
220։
Տշհք6ժ61–, 1Ւ16Տ31Մ. 44
վերջի վան­
կը համարում է
ակ
մասնիկը։ ԳԴ պրս.
<ձ–տ.
ՇԱ՚\>Ա1<
«
ճնճղուկ»։
Ինճիճեան,
Fonds A.R.A.M