Ճ Ղ Ճ ՛
^ ^ ^ ^ ^ ^
ՀԲուս. § 2655,
նջեման ջուր
ՀԲուս. § 1886
(
տե՛ս
Նորայր,
ՀԱ 1923, էջ 64)։
ՆՀԲ
«
ճիղ,
ճիւղ
իմն))։
ճ ւ լ ճ ա ս ի ո տ
տե՛ս
ճիղմ։
–
Ճ Ղ Ճ Ի Մ
տե՛ս
ճիղմ։
ՆՀԲ «ի
Տիղմ
«
մատաղ,
փոքր))
կամ
ս ե ղմ » ։
Հիւնք.
խղճել
բայից։
Աճառ. ՀԱ
1899,
235
բ իբր կրկնական
ոիղմ
բա­
ռից։
Ճ՚ԼՃԻՄ
«
ճահիճ,
եղտիւր,՛ կանգնած
ցե­
խոտ
ջուր)), երկու անգամ
ունի Բռ. երեմ, էք
194
և 198։ Մէկ անգամ
գտնում
եմ գոր­
ծածուած
ջղջ, քԴ^Ւ^> Տղէին
ձևերով՝ Եպիփ.
բարոյ. (րստ
ՆՀԲ՝ բնագիրն
ունի «Որոնէ
ջղջ
ինչ տեղի)),
այլ ձ. «տեղի
ինչ
տիղմն»).
ԱԲ
գրում
է «Թերևս
ջիղջ
կամ
ջուղջ».
Մառի
հրատ.՝
ջղջին տեղի
(
այլ ձ.
ցխո տ )
Բար.
156,
ՆՀԲ
(
ջղջ
ձևի տակ)
լծ. թրք. չող
«
ձեան
հիւս)). Մառ,
Փ«310յ10ՐՆ 1904,
էջ
XXI
կցում
է վրաց.
Յօտէ*
6
*
֊
ի ս ղ ՚ ն ա
և
ՅյյՏ^յյօւ ն ե ննղ ՚ ո
բառերին,
(
առաջի­
նը րստ
Չուբինով
2
1711
նշ.
«
ճմլել
տրորել»,
րստ
Մառ
նշ.
<աՁթէ՚1ե.
աղ­
տեղել,
ապականել»,
ուստի
նման
չէ
նշանակութեան
կողմից,
երկրորդը՝ նշ.
«
ճահիճ»,
բայց
նման
չէ ձևի
կողմից)։
ԳԻՌ.-Ղըբ.
Տ ի ՚ րն է մնր ,
որ և Ղղ֊
նրնիմ
«
թաց՝ ճահճոտ տեղ», որից էլ
նրնմկուտ
Ղզ–
«
ճախճախուտք»,
(
Իմ գւռ. բառարանում,
էջ
945
մայր
ձևր ենթադրել
եմ
"
ջրսեմ,
հանե­
լով
ջուր
բառից)։
ճ ՚ ա Ի Ղ
«
անիւ, ճախարակ»
Սիւն. քեր. 209
և Երզն. քեր. (իբրև
հոմանիշ
է յիշուած
ա–
նիւ
բառի)։
ՆՀԲ
«
որոյ
նիւղքն
են ուղղաձիգ
րնդ
ամենայն
կողմն»։
ԳԻՌ.
—
ճղուղ
«
անիւի
ճառագայթներ»
ձևր
յիշում
է Խալաթեան,
՛
Օրադ.
ազգ.
էջ 16
(
հմմտ.
Նորայր,
Բառ. ֆր. 1՝Տւ\) ՚.
Ճ՚ԼՏԻԼ
«
ճապաղիլ».
ունի
միայն
Բառ.
ե–
րեմ. էջ 198։
ճ ղ փ ի ւ ն
տե՛ս
ճողփ։
ՃՂՕԿ
«
ճպ ուռ»,
ունի
միայն
V աք ունի, Գ.
153,
ՃՃԻ (ննաոյ,
ննոյ, ննեաց, ննեօք)
«
մ ի ֊
ԱՆ
ջատ,
որդ,
բղոճ,
պլոճ»
ՍԳր.
Եզն. որից
ննեկեր
Յես. թ. 5, 12.
շարսւնեի
Տիտ.
ա.
12,
Ոսկ. մ. գ. 3. Եզն.
չարսւսսիկ
Յկ. կր.
52.
բաղմաննի
Եղիշ.
նՏեսպան
(
նոր
բառ),
ասւոլմ
է նաև
ննոլ
ՀՀԲ,
նինի
Մանդ, էջ 127,
Խոր. աշխ.
Զքր– կթ– Բժշ. Վստկ. 34, 119
(
Բառ.
երեմ, էջ 198
ունի
ճին
և
նինոլ
ձևե­
րով),
որից
նինեկեր
կամ
նինեհար
Վստկ.։
Այստեղ
է պատկանում
թերևս
նաև
նի
ան­
ստոյգ
բառր,
որ ՆՀԲ և ՋԲ
մեկնում
են
«
ժժմակների
լորձունք,
շողիք»,
բայց
տրուած
օրինակն
երր
ցոյց
են տալիս
«
ժժմակ
կամ
ճճի»։
Միջնադարեան
բժշկական
լեզւով
Տնի
նշանակում
էր «մի տեսակ
դեղահատ,
մի
քիչ երկար
ձևով և ո՛չ գնդաձև»,
հմմտ. Մխ.
բժշ. 146. (Աանազան
դեղեր)
շաղւէ
տաք
ջրով
և արա՛
ճճվնի
մթխալ
մթխալ,
առնե­
լոյն
չափն
ճճու մի, տաք
ջրով։ — Կայ
նաև
նինոլ լինել
«
ճխլուիլ»
Վրդն. առկ. 25.
բայց
յայտնի
չէ թէ կապ
ունի" սրա
հետ։
Ինճիճեան,
Հնախ. Գ. 21
6
բնաձայ­
նից
է դնում։
ԲշէՇէ՜ա.
26
աֆղան,
^յյյյյ>
6
է111Շ1
«
որդ,
միջատ»։
Հիւնք.
պրս.
01103
«
վառեակ»
ձևից։
ԲՁէւ՜սեՁՈ^
Տ ճ
1,
312
հունգ.
2
Տ1՚2Տ11<
«
որղ»
բառի
հետ։ Սագրզեան
ՀԱ 1909, 336 և
ր^տէ,
Յուշարձան
409
սումեր.
717.1 «
սրդ»
բա­
ռի հետ։ Պատահական
նմանութիւն
ունի
չին.
6
,1-
ՕԱ
1
«
սարդ»։
ԳԻՌ.֊-Ախց.
Երև. Կր. Տփ.
սինա,
Մշ. կ–
ջու,
Ալշ.
նիջու,
Ասլ. Եւդ. Զթ– Հճ. Խրբ. Սեբ.
ջիջի,
Շմ.
նիւնիլ,
Հմշ.
ջիջու,
Ննխ.
ջուջու.
այս
բոլորը
նշանակում
են «ճճի»
(
րնդհան–
րապէս),
իսկ Սվեդ.
ջիջտ
ունի
միայն
«
շե­
րամ»
նշանակութիւնը։
Նոր բառեր
են
սնկոյօ
«
հաւկոյր,
կարճատես»,
ննո ատ
«
որդնոտ»,
ննուոտիլ
«
որդնոտիլ»։
ՓՈԽ՝>.-Վրաց.
3
0
ձ
նիա,
§<–օ
նաւս
«
ճճի, որդ»,
որից
3
°*՜$՛–*
Աիա-Աւ՚ւլա
«
որ­
դեր»,
Յ օ * 6 ° նիանի
«
ճճուոտ»,
$ՕՅ~
);
>6~>՚–ծ*
Տիափանդարա
«
աղբի
բզէզ»
(
տես
բնդեոն),
—
լավ. ճ
«
ճճի, որդ»,
բոհեմ.
յԱԶ
«
ճճի»,
սրանց
հետ
աւելի համապատասխան
է
Տի
ձևր։
ճ ճ ի մ ա ն
տե՛ս
ճղեմն։
2 0 6
Fonds A.R.A.M