ԳԻՌ.֊Ալշ.
Ախց. Գոր. Երև. Խրբ– Կր. Ղրբ–
Մշ. ննխ. Շմ. Պլ.
Ռ.
Սեբ. Սչ. Տփ.
համ.
Ասլ.
հ ա մ ,
Տգ.
հ ա մ ,
Զթ*
Տ օ մ , հ ո մ ,
Հճ. Հմշ. Ավեդ.
հ օ մ ,
Մկ. Մրղ. Ոզմ. Ջղ. Սլմ. Վն.
խ ա մ ,
Ագլ.
հ ո ւ մ ։
նոր բառեր են
հ ա մ ա ր ա ր , հ ա Ս՛ա­
լոր, հ ա մ ե լ , հ ա մ կ ի ց , հ ա մ տ ե ս , հ ա մ ո վ , է ր –
կ ո ւ հ ա մի , հ ա մ ո ւ ի լ ։
ՓՈԽ.-Վրաց. ձ-ո
ա մ ո
«
հաճելի»,
ե օ ծ Յց
ս ի ա մ ե ,
ԼօտՅուՅ^Յ
ս ի ա մ ո վ ն ե , եօ^3ա36շ&օ>
ս ի ա մ ո վ ն ե բ ա
«
հաճոյք,
քաղցրութիւն,
շը–
նորհք»,
՚
շյծՅա ո ւ ա մո , ՚ ց ծ Յ օ ուաԱի
«
անդու­
րեկան»,
եձձՅո ս ա ա մ ո
«
սիրուն,
հաճելի,
գեղեցիկ»,
եօծՅքդյօ ս ա ա մ ո դ
«
ախորժելի կեր­
պով»,
նօծՅ՚ոյծօ
ս ա ա մ&լ ր ի
«
ախորժելի»,
օՅ«ՏՕ ա մ ո դ
«
հաճոյ, մեղմով, կամաց», լազ.
ՅքՈՕէ
Յ ա ճ է
«
կամաց կամաց»,
վերշիններր
փոխաբերական
հ ա մ
«
չափաւորութիւն» բա­
ռից են ածանցուած։
ՀԱՍ՛, ի- ա
հլ. (գործածուած է միայն ա֊
նեզաբար)
«
արական կամ իգական
անդամ»
Փիլ. այլաբ. էջ
108
(
իբր յն.
1՚
էթ0>),
Տիմոթ.
կուզ, էջ 292, Եղիշ. խաչել. էջ 230, Յհ. կթ.
331 (
սեռ.
հ ա մ ո յ ն ) .
Անյ. հց. իմ.։
ՆՀԲ համարում է
հ ա մ
«
ճաշակ, ախոր­
ժանք» բառի մէկ նոր առումը՝ իբր րն–
դոլնարան
զգալի հեշտութեան և ախոր­
ժանաց, որից հանում է նաև հյ.
ա մ ո ւ լ
«
անծնունդ» և թրք. (իմա՛ արաբ.)
113–
1
ա13
«
յղի»*
նոյն կարծիքն
ունի նաև
Լ1ձԽ, ԽՈՂ.
Տէսձ.
67,
որ այս փոխա­
բերութիւն ր մինչև նախալեզուն
հասցնե­
լով՝
հ ա մ ք
բառի հետ է համեմատում
սանս.
Տ Յ բ Յ
«
առնի անդամ,
կանացի
ամօթոյք»,
լտ.
Տ 0 թ 1 0
«
առնի»,
բ ք Օ –
Տ 3 բ 1 3
«
սերունդք,
ծնունդք» և բոլորը
միասին
կցում է
հ ա մ
«
ճաշակ»=լտ.
Տ 3 բ 6 1 ՜ 6
«
ճաշակել, համն առնել» ևն ար­
մատին։
(
Յիշում է
՝
Տի/Յւ\ճշ 618
կասկա­
ծով)։
0
ՒւՅ։քբ6Ոէ161՜
1
ք՝
25, 250
լտ.
բ Ը –
աՏ,
յն.
՜
տօ;
ձևերի հետ։ Պատահա­
կան նմանութիւն
ունին արաբ. ^յ.–Ն
հ Յ Ո
«
կանացի անդամ» (Կամուս, թրք. թրգմ.
Գ. 720), նոյնպէս և թրք. ^\
Յ ա
«
կա­
նացի անգամ», որին ցեղակից է դնում
Թիրեաքեան,
Բազմ. 1913, 341։
2—488
*
ՀԱՄ–.
շատ գործածական
նախամասնիկ,
ունի հետևեալ
նշանակութիւններր.
1. «
նման,
նոյն,
միևնոյն»,
որից
հ ա ­
մ ա բ ն ե ա յ
«
նոյն կամ նման բնութեամբ»
Եզն.
հ ա մ ա գ ո ր ծ
«
գործակից,
միասին
գործող»
Ագաթ,
հ ա մ ա զ գ ի
«
նոյն
ցեղից»
Եզն.
չ հ ա մ ­
ա զ գ ի
Եզն.
հ ա մ ա դ ո ւ ն
«
նոյն ազգից» Ոսկ. մ.
բ.
34.
հ ա մ ա զ օ ր
Ագաթ,
հ ա մ ա լ ե զ ո ւ
Եւս քր.
հ ա մ ա խ ո ր հ
Ոսկ. փիլիպ.
հ ա մ ա խ օ ս
Եւս. քր.
հ ա մ ա կ ա մ
Ագաթ. Սերեր,
հ ա մ ա կ ա ր ի ք
Ա.
պետ. գ. 8.
հ ա մ ա կ ե ր պ
Ոսկ. ես.
հ ա մ ա հ ա ն ­
դ ե րձ
Բուզ,
հ ա մ ա մ ա յ ր
Ծն. խգ.
29
Եւս. քր.
հ ա մ ա մ ի տ
Ա. պետ. գ. 8.
հ ա մ ա ն մ ա ն
Ոսկ.
յհ. ա. 9.
հ ա մ ա ն շ ա ն
Կոչ.
հ ա մ ա ն ո ւ ն
Եւս. քր.
հ ա մ ա շ ո ւ ն չ
Փիլիպ. բ.
2, 20
հ ա մ ա վ կ ա յ
Եւս.
քր.
հ ա մ ա տ ի ք
Եւս. քր.
հ ա մ ա ր ո ւ ե ս տ
Գծ. իր.
3.-
զարմանալի
ձևով է՝
մ ի ա հ ա մ
Ոսկ. յհ.
ա. 2,
—
շատ
աւելի յաճախադէպ
գործածու­
թիւն
ունի յետոսկեդարեան
գրականութեան
մէջ, ուր շատ բառեր ուղղակի
թարգմանուած
են
յունարէնից.
օր.
հ ա մ ա պ ա ր ի ս պ = յ 1 / .
6
ս.6՚։օ)(օ;
;
հ ա մ ա պ ա տ ի ւ =
յն.
6
ս.6~ւս.օ<;
ևն։
Քիչ անգամ գործածւում է առանց յօդակա­
պի, այսպէս՝
հ ա մ բ ո ւ ն
Կիւրղ. գնձ,
հ ա մ հ օ –
ր ե ա ց
Ղևտ. ժը. 11.
հ ա մ մ օ ր ե ա յ
Մխ. դտ.
հ ա մ ն շ ա ն
Կոչ։ — Նոր գրականում այս մասնի­
կով կազմ ուած բառերր խիստ շատ են. ինչ.
ն ա մ ա գ ի լ ղ ա ց ի , հ ա մ ա զ գ ե ս տ , հ ա մ ա գ ո ր ծ ա կ ­
ց ո ւ թ ի ւ ն , հ ա մ ա կ ա ր ծ ի ք , հ ա մ ա կ ե ր պ ո ւ ի լ , հ ա ­
մ ա կ ե ր պ ո ւ թի ւ ն ,
հ ա մ ա կ ի ր , հ ա մ ա կ ր ա կ ա ն ,
հ ա մ ա կ ր ե լ ի , հ ա մ ա կ ր ո ւ թ ի ւ ն , հ ա մ ա պ ա տ ա ս ­
խ ան, հ ա մ ա պ ա տ ա ս խ ա ն ե լ , ճ ամա պ ա տ ա ս –
խ ա ն ո լ թ ի ւ ն , հ ա մ ա ք ա ղ ա ք ա ց ի , հ ա մ ե ր կ ր ա ց ի
և
այլն։
2, «
Համայն,
ամէն
կողմ, բոլորր, ամ­
բողջ», որից
հ ա մ ա գ ո ւ ն դ
«
ամբողջ
գունդով»
Ագաթ. Վեցօր. Եզն.
հ ա մ ա կ ե ր տ ք
«
ամբողջ
արարածները»
Եզն.
հ ա մ ա կ ո ր ո յ ս
11
սկ.
մ. ա.
20.
հ ա մ ա հ ա ղ ո յ ն
«
բոլորր մէկ անգամից»
Ոսկ. ես.
հ ա մ ա շ խ ա ր հ
Բ. մակ. գ. 18. Կո­
րիւն,
հ ա մ ա շ խ ա ր հ ա գ ո ր ծ
Ագաթ,
հ ա մ ա շ ­
խ ա ր հ ա կ ա ն
Ագաթ. Աեբեր. Ոսկ. ես. Կորիւն.
հ ա մ ա ջ ի ն ջ
Եւս.քր.
հ ա մ ա ջ ո ւ ն ջ
Ոսկ. մ. ա.
7.
հ ա մ ա տ ա ր ա ծ
Եւս. քր. 11սկ. յհ. ա. 20.
հ ա մ օ ր է ն
ՍԳր. Եղիշ. աւելի սովորական է
յետնաբար,
ինչ.
հ ա մ ե ր ա մ , հ ա մ ա ս փ ի ւ ռ , հ ա –
Fonds A.R.A.M