ՃԻԳ
199
ՃԻ՛Լ
Եփր. թգ.
նգնակից
Բուղ,
Տ գ նամն
Կոչ.
քւԸգ–
նութիւն
ՍԳր. Եզն. Եւս. պտմ.
ճգնաւոր
Ոսկ.
յհ. բ. 35 ևն։
ՆՀԲ լծ. հյ.
ձիգ
և թրք.
Տ9գ0
«
սեղմ»,
Տ9(յ9Ոէ9
«
նեղութիւն»,
Էշ\հ–Ո\֊\հ
«
քա­
շել»,
յ€Ո§
«
պատերազմ»
(
տե՛ս
6
ըգ–
նութիւն
բառի տակ)։
Մորթման
2 0
^ 0
24, 80
ևն թրք. տՅզՅՈէՅ,
2 0
^ 0 31, 417
բևեռ.
շւ1աա<
Հիւնք.
տէ՚նիլ
բայից։
ՔիւփԷլեան,
Բազմ. 1910, 153
ո գ > ո յ ժ
արմատից։
Պատահական
նմանութիւն
ունի վրաց.
$օյ~ւ Տիգո
«
նեցուկ,
յե­
նարան»։
ԳԻՌ—Ալշ.
Մշ.
Տըկնել,
Ոզմ.
Տըկնիլ,
Ախց. կր.
Տքնիլ,
Մրղ.
ՏրքնԷլ, Տըյհնէլ,
Սչ.
ջրգ՚նել,
Խրբ.
ջըգ՚նիլ,
Զթ–
ք Ը ՚ Գ ՝ % >
՚
ենխ.
Պլ. Սեբ.
ջրք նէլ,
Շմ. Տփ.
Տըքնվիլ,
Ղ
Ր
բ.
նըք՛ նվէլ,
Ռ.
ջրքնիլ,
Սլմ.
սրյհնհլ,
Ասլ.
ջր.*նիլ.—Տգնատր
բառի
ձևերն են՝ Մշ.
6
~ւկ–
նավոր,
Մկ.
Տքնաար,
Ջղ.
Տք՚նավոր,
Երև.
Կր.
Տքնավօր,
Սչ.
ջգ՚նավօր,
Հմշ. ննխ. Պլ.
Ո.
ջքնավօր,
Ագլ. Տփ.
Տքնա՚փուր,
Ղրբ՝
Ք իք ՚ն ա ՚ վ ը է ր ,
Զթ–
քիգ՚նտվիւՐ,
Սեբ.
ջրք–
նավէր,
Վն.
ՏրյՏնավոր,
Սլմ.
Տրյ6նւու|որ,
Մրղ.
որք նավը 1
՝
Ր,
հըյհնավըԻր,
Ասլ.
ջը*նա–
վէ
՝
ՕՐ,
Շմ.
Տ ըքնօ օ Ր ։—
Ատն.
ունի
ջըք՚նավօՐ
«
ճգնաւոր»,
ջըքնէլ էթւքէք՛
«
ճգնել»։
—
նոր
բառեր են
Տ գնոց
«
ճգնարան»,
Տգնիկ (1^1\քՕ–
1
Ձ)
«
ճգնաւոր
փոքր և խոնարհ»,
Տգմանուկ
«
անխօս
մանուկ»
( 1 ) ,
Տգտալ
Եւղ. «չափա­
զանց
նեղր մնալ»,
նգոտել
Մղ. «ճիգ ու ջանք
գործ
դնել»։
ՓՈԽ. — Ուտ.՝
Տիքնավօր
«
ճգնաւոր»։
ՃԻԳՆ
«
սկիզբն»,
ունի
միայն Բառ. երեմ,
էջ 197,
ՃԻՏ
«
մանուկ,
զաւակ»,
երկու անգամ յի–
շում է Բառ. երեմ, էջ 197 և 198։ Արդի
բար­
բառներում
ծանօ թ է
Տիժ
ձևով,
*
ՃԻԼ
«
ջրոտ
տեղեր
բսնող
կնիւն, սէզ, բա­
րակ եղէգ, պրտու» (ըստ Տիրացուեան,
(
ՅօՈ–
էոեսէՕ
§ 44 յ՚ԱՈ6ԱՏ §1
ՁԱՇԱՏ
Տհւ՜Ււ.).
նորա­
գիւտ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գոր­
ծածուած
Լծ. նար. «Կնիւն՝
ճղեմն է, որ ի
հեղեղատս
բուսանի,
մանրուբոլոր
ճիլն»,
(
տե՛ս
ՆՀԲ
Տղեմ
բառի
տակ)։
= Վրաց.
3
° 0 յ
օ
ս
ՒւՒ
հոմանիշից
փոխառ֊
եալ։
Հայր փոխառեալ
դնելու պատճառն
այն
է, որ շատ յետնաբար
գործածուած
ռամիկ
բառ
է. մինչդեռ
վրացին շատ հին է և գոր­
ծածուած
է նաև Ա. Գրքի
թարգմանութեան
մէջ. այսպէս՝
Ել. բ. 3. Ես.ժթ. 6 ևն.
միև֊
նոյն ժամանակ
վրաց. ձևը գտնւում է
կով֊
կասետն
ընտանիքի
մէջ՝ զանազան
կերպա֊
րանքի տակ. ինչ. վրաց.
$0–
որւ ՏիէՈ
«
պր֊
տուղի կանաչ
կեղև»,
3
4
05*
Սալա
«
մացառ,
եգիպտացորենի
կեղև»,
ինգիլ.
^»Հ~ձ«– 6սւ–
լայ
«
եղէգ, պրտու»,
թուշ.
եալ
«
եղէգ,
յարդ,
սէզ»։ — Աճ.
ԳԻՈ.–Ալշ.
Երև. Մկ. Մշ. Շլ. Սլմ.
Տիլ
«
կը–
նիւն»,
Ջղ՛
Տիլ
«
հադաղակի
երեսը
պատող
խսիրր».
որից
Տլկոաւ
Շլ. «ճիլ շատ
եղած
ճախճախուտ
տեղ».—րստ
Բլ. որոշւում է
գլոր Տիլ «տՇՄբստ 13ՇԱՏէոտ»
և
տափակ սիլ
«
յ՚սոշստ շքքստստ»
(
Ազգ. հանդ. Ե. էջ 21
֊22),
ՓՈԽ
Թրք.
յ . ^ ,
յլԼ
քրդ.
յ՚Ա
«
սէզ,
ճիլ»
փոխառեալ
են հայերէնից
(
որևէ
արևմտեան
բարբառից,
ինչպէս
ցոյց է տալիս
նախա­
ձայնը),
այսպէս նաև արաբ.
(
յ
֊
յտ
.
յԱ
(
նաև
յ
Զ
1 ,
յս1,
որ հնչման
անվստահութեան
նշան
է) «արտը
հնձելուց
յետոյ
մնացած
ցօղուն֊
ները»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Գ. էջ 165)։
0
ճ Ի Կ
«
ճիչ, փոքրիկ և աննշան
ձայն»,
որից
Տիկ
հանել «մի փոքրիկ
ճիչ արձակել»
Ես. ժ.
14.
Ոսկ. ես. 161. Ոսկ. մ. գ. էջ 52 և ա.
տիմ. է՛ջ 149 ևն,
= Բնաձայն բառ է. հմմտ.
Տիշ։
ՆՀԲ և Հիւնք.
հանում են
սիչ
բառից։
Պատահական
նմանութիւն
ունի
արևել.
թրք–
>լ*.օ.
յ17
«
ճիկ,
ճիչ»։
ԳԻՌ
Պահուած է միայն
Տիկ, Տիկ անել,
6
իկ–բօ, Տ ի կ ո լ վ ի կ , Տ ի կ - վ ի կ
մանկական
խա­
ղերի անուան
մէջ։
ճի կ ռ
տե՛ս
ճկուռ։
ՃԻ՚ԼՄ
«
դեռաբուսիկ,
մատղաշ»
(
մանկա­
կան հասակի
համար
ասուած)
Ոսկ. եփես,
էջ 904. որից կրկնութեամբ՝
ՏղՏ իմ
«
փոքրո­
գի, կծծի, ժլատ»
Ոսկ. մտթ. բ. էջ 706, 708.
709 (
= յն.
(
օ)(յ.17.թն),6՚յ՚0
(
.
զփոքրոգի,
չնչին
բաների
ուշադրութիւն
դարձնող. 2. կծծի,
ժլատ»),
ՏղՏմա գ ոյն
«
ագահագոյն»
ԱԲ.
Տրղ–
Fonds A.R.A.M