ՃԱ Ր
հրամայել
նմա բազմութեան
լռել, և
լեալ
ճարտարտումն,
ելեալ ի տեղի մի բարձր
Ս եղբեստրոս
ւ պայծառ
ձայնիւ
աղաղակէր,
ասելով»։
*
ՃԱՐՏ11ԻԿ
«
բծաւոր սպիտակ
գոյնով, որ է
ճանճկէն»
Բուզ. գ.20 (երկիցս) և Գնձ. ու­
րիշ
վկայութիւն
լկայ։
=
Պհլ.
*
Հ&ճՆԱ\
հոմանիշից,
որի հետ
հմմտ. պրս.
օձյօ
՚
Յ Ր Ճ Յ
կամ ձձյՕ
Շ31՜–
էՅ
«
սևի
զարնող
գոյն,
կարմրաւուն ձի»
(\
^Ա11Շ1Տ) ,
«
գոյն,
երանգ,
բայց
մանաւանդ
այն
երանգ, որ ասի թրք.
ե աղր դ ,
այսինքն
սեաւ
գոյն՝ որ ի շառն
(
վարդագոյն)
հար­
կանէ»
(
ԳԳ),
Հ թ.
ՇՁ
1՜
ՁՃ
(
կարդա՛
ԸՅՐՕ՛)
«
կարմիրի
զարնող
գոյն,
մութ
շագանակա­
գոյն»
(\
^Ա11ՇՐՏ),
«
է այն կարմիր
երանգն,
որ
յատուկ է ձիոյ և շորւոյ»
(
ԳԳ), Լ\ձ\՝ճ
«
թուխ»
(
ԳԴ),
օձյօ
յ Ձ ւ ՚ ճ Յ
(
կարդա՛
(
յՅՐ–
ձՏւ)
«
դեղնակարմիր
գոյնով ձի»
( \
^ Ա 1 1 6 Ր Տ ) .
«
է երիվարն այն որոյ
հայրն իցէ արէպի և
մայրն է յայլմէ
ազդէ»
(
ԳԴ)։ — Հիւբշ. 189։
Նախ Պատ կ.
յ ^ 3 7 6 թ . I. 11
և յե տո ւ
Հիւնք. պրս.
լ։31՜ճ, 6
Յ
1՜
ՃՅ։
ԳԻՌ.֊Հիւբշ.
189
և Տաշեան,
Ուսումն
դաս. հայ, 616 սրանից են դնում րստ Ա.
Խաչատրեանի
ն ա ո ո ա ք՛ար
«
մի տեսակ
կար–
ծըր քար՝ սպիտակ
գոյնով ու կարմիր և կա­
պոյտ
երանգներով, որ կամնի տակ են գա­
մում, էրկանաքար
են շինում
ևն»։
Կենդանի
է այս բառը
Մ շ.
ս ա ր դ ո ւ ք աւ՝,
Բլ.
ճ ո ր դ ո ւ ք ա ր
ձևով, որի հետ նոյն է
ն ա ր տ ի ք՛ար
Տաղ.
«
ճարտի քար չեմ, երկաթ՝ որ դիմանամ ես»
(
Տաղ. հրտր. Չօպանեան,
Հայ էշեր, էշ 27)։
—(
Նոյնր
Գրոց բրոց, էշ151 գրուած է
ջ ար–
դ ո ւք ա ր ,
որով
ուզում է հանել
ջ ա ր դ ե լ
բա­
ռից,
սակայն
Բլ. և Մշ. ունին նախաձայն
Տ,
որով այս ենթադրութիւնը
վերանում
է)։
ՃԱԻԱԿ
«
տղայ,
զաւակ»,
որից
ճ ա ւ ա կ ե թ
«
աղջիկ,
դուստր»,
առաշինր
իբր էեզոք և
երկրորդր
իբր իգական
բառի
օրինակ
յիշում
են Մագ. քեր. 242 և Երզն. քեր, ուրիշ վկա­
յութիւն
չկայ։
ՃԱԻԱՂ.
նորագիւտ
անստոյգ
բաւ։, որ մէկ
անգամ
գտնում եմ գործածուած
1173
թուի
մի
արձանագրութեան
մէշ՝
Վիմ. տար. էջ
32.
«
Շինեցաք սմա ժամատունս
ամարանս և
Ճ Ե Ղ
ձմ երանս և ի կեանս մեր պաշտևցաք ի սմա
զեկաւորս
ճավաղս
հաց»։
Թերևս
նշանա­
կում է «պանդուխտ»
կամ
«
աղքատ»։
*
ՃԱԻԱՐՍ
«
մի տեսակ
խաղող», մէկ ան­
դամ
ունի Վստկ. 47. «Ազգ մի սպիտակ խա­
ղող կայ, որում
հոռոմն
ստինաս ասէ, և այլ
կայ
որում
փուրփոլզնա
ասեն, և այլ՝
որում
ճ ա ւ ա ր ս
ասեն»։
(
Յոյն
բնագիրն
ունի /).ս>Հ>եգ
«
կանաչորակ»
րստ Վաստակոց
գրոց
հրա­
տարակչի
ծանօթութեան)։
—
Նոյն
բառը ու­
նին ԱԲ և ՀԲուս. § 1903
ճոաւՐՍ
ձևով և
«
տեսակ
մըխաղող»
նշանակութեամբ,
ա–
ռանց այլ
բացատրութեան։
=
3
ն.
բնագրի
յճաթՕՀ,
ձևի արաբ, տա–
ռադարձութիւնից՝
սխալ
րնթե
ր ց անութեամ
բ
յառաշացած.
այսպէս
սկզբնագրում
Լ յ - յ ^ ֊ ՛
ճ1օ>ՕՏ,
յետոյ դարձած
(
յ ֊ ^ ւ յ Ա ֊
յ ^ Յ Ր Ց »
Այսպիսի
սխալ
րնթերցուածի
ենթարկուած
է նաև
փ ո ւ ր փ ո ւ դ ն ա յ ,
որի վրայ տես առան­
ձին,֊Աճ.
*
ՃԱՒՇԱՆԻ1աԻ
«
երեսը
պաշտպանող
զը–
րահ». նորագիւտ բառ, որսխալ
գրչութեամբ
մէկ
անգամ
գտնում եմ գործածուած
Քուչ.
64,
«
Չար
փուշն է ի քեզ պատած, որ չկայ
ճարակ
մտնելու. Չար փուշ պատողին
ճըկ֊
բուն՝ ես հագնիմ
ն ա ղ ա ն կոու,
գամ
մտնում
ու վարդ
քաղեմ»։
֊
Պրս.
^ ճ , յ . &
յ Յ Ա Տ Յ Ո - 1 - ա
հոմա–
նիշից, որ կազմուած
է
Հձէ,յէ>
յ Յ Ա ծ Յ Ո
«
զրահ» և
քԱ
«
երես»
բառերից,
աւելի
րնդարձակ տես
ճ օ ջ ա ն ։ —
Աճ.
Հրատարակուած
է նախ
«
Ձեռագրա­
կան
ս ր բա գրութիւններ
Հայ մատենա­
գիրների
մէշ»
աշխատութեանս
մէշ,
1926,
էշ 72
—
73։
ՃԴՈՏԵԱԼ
«
նմանեալ».
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էշ 197,
Ճ441ԻՆ
«
մեծ», գիտէ
միայն Բառ. երեմ,
էշ 197,
ՃԵՂ
«
ճաղատ,
մազերր թափած»
՛
Հետ, ժդ.
41,
որից
ճ ե ղ ո ւ թ ի ւ ն
%
ևտ. ժգ. 42, 43. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ,
ՆՀԲ
լծ.
հյ.
կեղ,
թրք.
ք՚Էլ, ք՚օւչալ,
լտ,
Շ Յ ^ ս տ ։
ճեղ,
ճեղել
տե՛ս
ճիւղ։
194
Fonds A.R.A.M