1 8 6
«
կում,
մէկ անգամ
ըմպելը»
Պտըգ. 380,
565, 572, 711 (
Եւ զբաժակն
ըմպէ
երիս
ճա֊
շակս. Առնու ի բաժակէ
արեանն
ճաշակ
մի.
Առնու և ի բաժակէն
ճաշակ
մի. Տացէ նմա
և ի բաժակէն
ճաշակ
մի), «գաւաթ,
բաժակ,
հեղանիւթերի
մի չափ» ՍԳր. «կոնքաձև
կամ
բաժակաձև
բազմակալ
ճրագի»
Զ
ա
ք. Ո. 14,
որից
ճ ա շ ա կ ե լ
ՍԳր. Մծբ. Ոսկ. լհ– բ. 17.
ճ ա շ ա կ ա կ ի ց
Սիրաք թ. 22.
ճ ա շ ա կ ե լ ի
Ոսկ.
տիտ.
ճ ա շ ա կ ե լ ի ք
Երեմ. դ. 19. Երր. ե. 14.
ա ն ճ ա շ ա կ
Ագաթ,
դ ա ռ ն ա ճ ա շ ա կ
Շար.
գե­
ղ ե ց կ ա ճ ա շ ա կ
Տօնակ.
ն ո ր ա ճ ա շ ա կ
Իմ. ժգ. 2.
դ ժ ո ւ ա ր ա ճ ա շ ա կ
ճառրնտ.
դ ի ւ ր ա ճ ա շ ա կ
Մխ.
առակ,
ե գ ն ա ճ ա շ ա կ
նոնն.
կ ե ն ա ճ ա շ ա կ
Պիտ,
հ ո գ ե ճ ա շ ա կ
Նար. առաք,
հր ա հ ա շ ա կ
Նար.
Շար.
ճ ա շ ա կ ա ւ ո ր
(
նոր բառ) ևն։
= Պհլ.
* 0 3 ՚
Տ Յ 1 <
ձևից, որ ունէր
նորն
կրր֊
կին նշանակութիւններր.
հմմտ. պրս.
յԼ2*Լ».
031
ՏՈ1
«
ճաշակ,
համտես,
փորձ,
օրինակ»,
ՕՅՏՈՅ
1
<31՜
ՃՅՈ
«
համր
նայիլ, ճաշակել»,
03–
Տ
1 ՚
Ճ Յ Ո
«
ճաշակել»,
սՅՏ^ՅՐ
կամ
03՜
ՏՈ1§6ք
«
համտեսող»։
Իրանեանից
փոխառեալ
են
նաև
սանս.
-
է ^ ^ օ ք ) 03
Տ31
<3–
«
ըմպանակ,
բաժակ, մի տեսակ
խմիչք», վրաց.
^ ձ ՚ Յ ճ օ յ օ
ճ ա շ ն ի կ ի
«
րմպելիքի
փորձ՝ մի քիչ խմելով,
համտես»,
^Ձ^^^ձՁ
մ ե ճ ա շ ն ի կ ե
«
մա֊
տրռուակ»,
^ ձ ՚ Յ Տ օ յ ց օ ծ
ն ա շ ն ի կ ե ռ ա
«
դիւր
գալ», քրդ.
06
ՏՈ1
«
օրինակ,
նմոյշ», թրք.
06
ՏՈ1
«
համ,
համտես»,
06
ՏՈ1յ1
«
համտե­
սող»,
հսլ.
6
Յ Տ Յ ,
չեխ.
օւշտՏ. օւՏօ,
ռուս, –զտւ–
աՅ, 43ա«3.
ուկր.
օՅ Տ Յ ,
սերբ.
ՕՅՏՅ,
բոզ֊
գար.
ՕՅՏՅ,
լեհ.
023
Տ23,
որից էլ հպրուս.
1
<10Տ1
«
գաւաթ»
(
Ցօւ՜ՈօԱօք
1 3 7 ) ։
Արմատի
համար
հմմտ.
սւ-նս,
օ 5 Տ
«
ուտել,
խմել»
և
ճ ա շ
բառի տակ
յիշուած
ձևերր։—Հիւբշ.
187։
ՆՀԲ «ճաշիկ
իմն», լծ. ռուս,
չ ա շ ա
«
բաժակ»։
66
էէ10Ո. ճ ո Օ Յ
84, 4 0 4
սանս.
յ՚Յետ
«
ուտել»։
ա \ Խ
Տ
^ ճ ^ ՛
38, 5 7 9
պրս.
03
Տ
1՝
ՃՅՈ<
Րւօէշէ
I I
2 7 7
սանս.
03–
ՏՅեՅ
ևն ձևերի հետ,
Հիւբշ. \Լ1
23, 2 9
պրս.
օ՚ՅտւճՅո։
Լ Յ § .
Խա.
Տէսճ.
§ 1 3 7 6
պրս.
*03
~
ՏՅ
կամ
ՕՅՏՅ
ձևից։
Հիւնք.
ճա­
շա կ
«
բաժակ»
= պրս.
| Յ Տ Յ Ճ Յ
«
չափ ինչ
իւղոյ»,
հ ա շ ա կ
«
համ» = պրս.
ՕՅՏՈ1,
ՕՅՏէ
ԳԻՌ.—
ճ ա շ ա կ
«
հաղորդութիւն»
նշանա֊
կութեամ
ր ունին
Ախց. Երև. Շմ.
ճաշա կ ,
Ալշ. Մշ.
ճաշա գ ,
Ատն. Ննխ. Պլ.
շաշա գ ,
Խրբ.
շէոշէոգ,
Ասլ.
ջաշագ, ջ ա շ ա յ ,
Սեր.
ջ ա շ–
շագ,
բայական
ձևով՝
Ջղ,
հա շ ա կ վ ե լ ,
Տփ
ճ ա շ ա կ վ իլ ,
Ղրբ՛
հ շ ա ՚ կ վ է լ ,
Սլմ.
ճ ա շ ա յ վ ե յ
«
հաղորդուիլ»
ևն։ — Տփ.
ճ ա շ ն ի կ
«
համ,
ճա­
շակ» փոխառեալ
է վրաց.
^ ծ ՚ Ց Տ օ յ օ
ճ ա շ ­
նի կ ի
բառից,
որ ծագում
է պհլ.
*03
Տ
՚
Ու1֊։
= պրս.
03
ՏՈ1
«
ճաշակ,
համ»
բառից։
ՓՈԽ.-Վրաց.
^ օ ՚ Յ յ յ օ ճ ա շ ա կ ի
«
գաւաթ,
թաս» գործածուած
է Երեմ. ծբ. 19, որի դէմ
հայ
թարգմանութիւնն
էլ դնում է
հ ա շ ա կ
ձևր. վրացի
բառր
կարող
է լինել
անկախ
փոխառութիւն
իրանեանից
և կամ
թարգ֊
մ անութեան
ժամանակ
հայերէնից
տա ռա­
գա
րձուած։
Ճ Ա Շ Ա Տ
«
անկեղծ».
անստոյգ
բառ, որ եր­
կու անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Հայել.
296—7.
«
Զ
ո
ր ինչ այժմ առնեմ կամ առ յա­
պայ
արարից,
ամենայն
ինչ ճաշատ
սիրոյ
յառաշ
գայ. Ապա
յետոյ
ի սիրոյն
ճաշատ
ապաշխարութեամբ
դարձդ ի առ տէր Աստ­
ուած»։
Ճ Ա Շ Կ Ի
կամ
Ճ Ա Շ Գ ԻՆ
«
մի տեսակ
հոտա­
ւէտ
ծաղիկ»
Սալաձ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1856.
նոյն է
հ ա շ ք ի ն թ
հոմանիշր
(
Ամա֊
տունի,
Հայոց բառ ու բան, էշ
426)։
*
Ճ Ա Շ ԿԻՐ
«
պալատական
այն
պաշտօն֊
եան, որ արքունիքի
ճաշեղէնների
վրայ էր
հսկում»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ
անգամ
ունի Մին. համդ. 15. «Վաղարշակ
եղ զինա­
կիր,
ճաշկիր,
գինեպան... սառն
ասլանս,
դռնապանս
և այլ
սոյնպիսիս»։
= Պրս.
յՏԼձյ*.
Օ Յ Տ ^ Յ Ր
կամ
^ Տ օ ս Լ 1 ե >
ՕՅծա՚Տ
՚
Ո՜
նոյն
նշ։ — Աճ.
Աոյն
մ եկնութիւնր
հրատարակուած
է
նախ
իմ Հայ. նոր բառեր
հին մատնն.
Ա. էշ 138։
ՃԱ Պ ԱՂ, ի
հլ. «ծաւալուած,
տարածուած,
փռուած»
Շիր. Վրդն. ծն. որից
ճ ա պ ա ղ ե լ
«
սփռել,
ծաւալել»
Խոր. Ոսկ. կուս. «պարա­
պիլ,
զբաղուիլ»
Խոր. Երզն. մտթ.
ճ ա ղ ա պ ի լ
«
ցրուիլ»
(
նիւթապէս)
Երզն. լս. Մեսր. եր.
(
մտքով)
Երզն. մտթ. Վրդն. ծն,
(
յետնաբար
Fonds A.R.A.M