Ա
՚
֊
,,,, .
.
ա յ ծ
ընտրել զմաքրագոյնն ի հաղիկա կամ ի
ծնունդս
ցորենոյ»։
Ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
= 3ն. 5.ճւ1շ,
5
X1X01;
«
ցորենի
խաշու»,
լտ.
յ Ա օ Յ ,
հ 3 1 ւ 0 3
«
մի տեսակ ցորեն,
6
թ 6 3 Ա –
1
X6, Տբ61է§ՐՅԱբ6Ո.
2.
սոյն ցորենով խա­
շու»։—Հիւբշ.
360։
ՆՀԲ լծ. արաբ.
|ք31ւյ
«
վուշ կամ բամ­
բակ մաքրեալ ի սերմանց»։
*
Հ Ա Ճ , ո
հլ. «հաճեալ, հաշտ, բարեհամ­
բոյր» Բ. մակ. բ 23. Ոսկ. ես. Ս՚ամբր. «հա­
ճոյական բան, հաճոյք»
Ուռհ. «հաճութիւն»
Կիւրղ. ել. որից
հ ա ճ ի լ
«
հալանիլ,
ախորժիլ,
սիրել, հաշտուիլ»
ՍԳր.
հ ա ս ե լ
«
սիրտը շա­
հիլ» ՍԳր. Կոչ. Եւս. պտմ. Ագաթ. Ոսկ. ես.
«
մեծահոգութեամբ
ներել» Ոսկ. հռովմ. 86.
հ ա ճ ո յ
ՍԳր. Ոսկ.
հ ա հ ո յ ք
Աղ. ճե. 4.
հ ա ճ ո ­
յ ա կ ա տ ա ր
Ագաթ,
հ ա հ ե ց ա ց ի չ
Ագաթ,
հ ա հ ո –
յ ո ւ ր ի ւ ն
Ոսկ. դաղ. Եփր. ղևտ.
հ ա հ ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր.
դ ժ ո ա ւ ր ա հ ա հ
Փիլ.
յ ա ր ե ճ ա հ ո յ
Փիլ.
տ հ ա հ
Ոսկ. ես.
տ հ ա հ ե լ
Ոսկ. եփես,
ա ն ձ ն ա ­
հ ա ճ
Փարպ. Խոր.
մ ա ր դ ա հ ա ճ ո յ
ՍԳր. Եւս.
պտմ.
մ տ ա հ ա ճ ո յ
Կոչ.
հ ա ն ա կ ի ց
Իրեն. հերձ.
95, 102.
ի ն ք ն ա հ ա հ
Խոր.
կ ա մ ա հ ա ճ ո յ
Մաշտ.
ր ա դ մ ա հ ա ճ ո յ
Ոսկ. սղ.
հ ա հ ո յ ա խ օ ս ո լ թ ի ւ ն
(
նոր բառ) ևն։
= Իրան.
ՒւՅՇ–
ձևից փոխառեալ. հմմտ.
զնդ.
հ 3 0 – ,
պհլ.
Տ 3 0 1 է ՅՈ ,
պրս.
Օ յ . յ
յ ~ .
Տ 3 2 1 -
Ճ յ Ո ,
արմ ատի
բուն նշանակութիւնն է «հե–
տևիլ», ինչպես
ունին յն.
Տ1էՕԱ.011
լտ.
Տ 6 գ Ա 0Ր ,
հիո-լ.
Տ 6 Շ հ ւ ա , Տ 6 0 հ 1 Մ ,
լիթ.
Տ Շ Ա Ա ,
սանս.
Տ Յ –
է Յ է 6
ցեղակիցները։
Այս նշանակութիւնը
հե–
տրզհետե
զարգանալովն
դարձել է
«
յարիլ,
յարմարիլ, պատշաճիլ,
վայլել,
սազիլ», և
վերջապէս՝
«
դուր գալ, ախորժիլ»,
այսպէս՝
զնդ.
հ Յ Ը 3 1 Ո է 6
«
պատշաճում
են,
համաձայն
են» (հմմտ.
Ո Օ Ա
Ճ յ Շ Ո Յ
Ո01՚է Ա Ո քՅՈ Օ հ Յ Շ 3 1 Ո –
է6
հատուածի
մէշ՝ Եասնա խե. 2). պրս.
Տ Յ –
2 1
ճ Յ Ո
«
արժանանալ»,
Տ 3 2 3
«
արժանի, պատ­
շաճ, վայելուչ»,
պհլ.
ՏՅ<յ7էՅՈ
«
արժանի լի­
նել»,
Տ Յ Օ Յ Ա
«
արժանաւոր», և
թ 3 1 է ւ – > բ Յ է –
նախամասնիկով՝
թ Յ է - Տ Յ Շ ,
որից հյ.
"
պ ա տ ֊
ս ա ն > սլ ա տ շ ա Տ
«
յարմար,
վայելուչ»,
յն.
Տ ս ա
«
հետևիլ», բայց նաև «պատշաճիլ, յար­
մարիլ, համաձայն
լինել»։
Հայերէնի մէջ էլ
կայ «համաձայն,
հաւան» իմաստը, հմմտ.
15
Հաճք և հաւանք և միաբանք, Մամբր. Հա­
ճել և հալանեցուցանել
զմարդիկ. Եւս. պտմ.
բ. 10։ Այս «պատշաճիլ»
իմաստից
ածանց֊
ւում է «ախորժիլ,
դուր գալ», որ թէև չէ՛ ա֊
ւանղուած
իրանեան
գրականութեան մէջ,
բայց կարող էր գոյութիւն
ունեցած
լինել և
կամ
յառաջացած է հա յերէնոլմ.
հմմտ.
գերմ.
հ շ հ Յ § 6 Ո
«
յարմարիլ, պատշաճիլ, ա–
խորժիլ,
հաճիլ»։
ՆՀԲ լծ. թրք.
հ ա զ
(
իմա՛ արաբ. \ձյ֊,
)
յ 3 2 2
«
ախորժիլ»
)։
Բագրատունի, Քե–
րակ. զարգաց. էջ
651
լծ. հյ.
հ ա շ տ ։
Հիւնք.
հ ա չ ն լ
բայից։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
աաէ
ԻՀՏԼ
ւօ, տօ և
յճտ.
13
(1909),
314։
Մառ.
Էաղ. քերակ. Էջ
230
լազ.
խածի
«
լաւ, հաճելի»
բառի
հետ։
Պատահական
նմանութիւն
ունի վրաց,
ս ա ա ջ ո
«
խնդիրք»։
՛
ՀԱՃ «մի տեսակ փուշ, թրք.
ղ ա ք ա ե ա ն–
տաղ,
պրս,
խ ա ր տ ա ր ո ւ »
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1606,
= Արաբ. ^Լտ–
՚
յ Յ յ ,
որ Կամուս, թրք. թրգմ.
Ա.
387
մեկնում
Է «ուղտափուշ», իսկ
ՏէՇ1Ո–
տ օ հ ո 6 ւ ժ 6 Ր ՝ \ \ ք 2 1 ա
12, 1
«
Տ շ հ 6 հ Յ 1 - օ ա Յ Ո ս ա ,
Տ բ 6 0 1 6 Տ € Ա Տ Շ Ա է 3 6
(
Յ ե տ 1 Ո է հ ս Ո 1 ) » ։
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս. անդ։
Հ Ա Ճ ԱՂ
«
լուացած, մաքուր մետաքս», նո­
րագիւտ բառ, որ մէկ անգամ
ունի Վրղ. աո.
249 (
այլ ձ.
ճ ա ջ ա լի,
կայ նաև
ճ ա շ ա խ
Վրղ.
առ. I. էջ 230)։
—
Հմմտ.
նաև
հ ա ջ ա ղ ։
Մ առ. Վրդ. առ. I, էջ 44 արաբ ^6*
Ճ2Լ22., պրս.
՚
ք
§ 3 2
«
մետաքս» + պրս.
յ (
31
«
կարմիր»
բառերից։
Նոյն,
1
՝61
<Ը7ե1
«
Բ յ յ .
ո օ
1
<յտ«.
Փ«յւ–
հտ
–
1
> կ
1 1 5
(
Հ-Շ–
11«
ՏՐթ.
1925)
ասոր.
ք-օ.
զ 3 2 ,
վրաց.
է՞օ>յ դ ՛ ա հ
ևն բառերի
հետ։
ՀԱՃԱ Ր , ո
հլ. «մի տեսակ
հացաբոյս
է».
ՍԳր.
֊֊
=Թեոևս կովկասեաններից
փոխառեալ
բառ. հմմտ. լազ,
ճ ո ա ւ րի ,
վրաց.
^ 3
4
3
°
Ո
Ր ՚ "
վ ա վ ի
«
հաճար», վրաց.
դ դ վ ա րի,
մինգ.
դ շ ա –
յ է
«
վարսակ», ափխազ.
ահա, ա հ ա ր ս ւձ
«
ցո–
րենեղէն», արաղ.
ՒԼ321՜1՜Ա,
շապս.
հ Յ յ ՚ Մ Ո
«
ա–
Fonds A.R.A.M