Ճ Ա Մ
180
Ճ Ա Յ
վարսակալ»,
որ ուղիղ է ըստ
ծագման)։
նոյն
բառն է անշուշտ, որ Զքր. սարկ, Բ. 68
հին ձեռագրերից
հանելով
գործածում
է. «Ի
գիշերի գաղտ
եղեալ փախեաւ
հեծեալ ի շո­
րի և ճամբար
իւր եգեալ
յաւանդ»։
֊
Պհլ.
Լ\ձ\1\ն֊.է «գլխի կապ»
ձևից.
(
յիշ–
ուած է կանացի
վզկապի և դինգերի
հետ).
հմմտ. նաև պրս.
^.յձ.շ֊
03
ՈԵ
31՛
«
շրջանակ,
վզկապ,
գլխակապ,
ճակատակապ»
( 2 6
Ո -
1
(61՛).
«
փայտեղէն
կամ երկաթեայ
շրշանակ,
որ
շրջապատեալ
զտակառս՝
պարապնդէ
զնոսա, նաև այլ զինչ ևիցէ իր
շրջանակեալ»
(
ԳԴ).
աֆղան.
օՁՈւեՁք
«
շրջանակ,
գունտ»։
Իրանեանից
են փոխառեալ
նաև ասոր.
|
՚ – ՚
^ ւ , ^ յ ՛ ՏՁՈ1ե31՜Ձ
«
կիսալուսնաձև
զարդ»,
թրք.
06
Ո1ե&1՜
«
շրջանակ»,
քրդ.
66
Ոե61՜
«
շըր–
ջանակ»։—Հիւբշ.
186։
Բառս չգիտեն
նՀԲ, ՋԲ և ԱԲ։ Գտաւ
ու մեկնեց նախ Եւրոպա, 1852, էջ123։
Սրանից է նաև Պատկ. Սեբ. 1879, 199
և
^ՅէԹթ. II. 2 ։
*
ՃԱՍ՚Ի՝ԱՐ
(
գրուած նաև
ճանբար, ջամ­
բար, ի–ա
հլ. ըստ նՀԲ, բայց
առանց վը֊
կայութեան)
«
բանակ,
բանակատեղի»
ՍԳր.
Բուզ. Ոսկ. եփես. 930. Սեբ.Խոր.
որից
նամբարապա տ
«
բանակով
պատած» ԱԲ։
= Պհլ.
0
Ձ1ոե<Մ
«
շրջանակ»
ձևից
(
տե՛ս
նախորդ
ճամբար
բառի տակ), որ ունեցած
պիտի
լինի նաև «բանակ»
նշանակութիւնը.
առհասարակ
«
խումբ»
նշանակող
բառերը
կապ
ունին
«
բոլորակ»
գաղափարի հետ.
հմմտ.
գունդ, պար,
տճկ.
թօփ
ևն,
ներկայ
դէպքում
հմմտ,
յատկապէս՝
գումարտակ
«
բանակ,
2.
մանեակ»։—Հիւբշ.
էշ 186։
Ուղիղ
մեկնեց նախ Եւրոպա, 1852,
123
«
գուցէ
հայոց բանակն ալ բոլորա­
կաձև
դրուելուն»
պատճառաւ։
Լ Ձ § .
ԽոՂ.
Տէսճ. § 1368
պրս.
ՇՅՈՕՁք
«2
ԸՐ-
շանակ»
բառից։
Հիւնք.
շամւիար֊ից։
"
ՃԱՄԲ Ա Ր Ա Կ
«
ճոպան
կամ
երկաթեայ
փոկ»,
ունի
միայն Բառ. երեմ, էշ 195. կեն­
դանի է արդի գա
լա
ռա կանն ե ր ո ւմ
(
ինչպէս
Երև. Մշ. Վն.
Լ.
Ղրբ՝ են) «գութանի
շղթայ
կամ հաստ փոկէ կապ»
իմաստով։
= Պհլ. *էտւանձՈ\ւ\ ձևից, որի աւելի
նոր
"
Շ Ձ ա ե Ձ ք Ձ
ձևն է մատնանշում
վրաց.
յ յ » 3 –
ձ»<5>4 ջամբարա « բ 6 1 * ա » ^ (^0X0
արօրի փո–
կր» (Չուբ.
2
1765).
ուտ.
չէոմբՈ1Ր1Ո
«
լծի փո­
կը»։—
Աճ.
ՃԱՄՐ Ր ՈԻԿ
«
մազէ պարկ, մախազ»,
ունին
միայն
ՀՀԲ և ՋԲ. մէկ անգամ
գանում եմ
գործածուած
Յայսմ. փետր. 24. «Եւ առեալ
եդին իմազեայ
մախազն
իւրեանց... և առ­
եալ
յինքն
զճամբբուկ
նոցա»։ նոր գրակա­
նի մէջ սկսաւ
գործածուիլ
«
ճամբորդական
պայուսակ»
նշանակութեամբ։
ԳԻՌ. — Մշ.
ճամբրուկ
«
ճամբի
պաշար կամ
նրա
ծրարր», որ և
ճ ամբ ր այ
( 1
^ 0 1 3 )
«
ճամբորդական
կամ հովուի
պարկ»։
նո՞յն
է արդեօք նաև
Լ.
ճամբոուկ անել
«
քղանցքը
բռի մէշ հաւաքելով վեր բարձրացնել»
(
Ազգ.
հանդ. ժա. 40 և Ամատունի,
Հայոց բառ ու
բան,
էշ 423—4)։
ՃԱՄ11ԻԿ, ի-ա
հլ. «զգեստի
վր՚սյ
գեղե­
ցիկ բանուածք,
պատի
վրայ նկարուած
զար­
դեր» Եփր. օրին, էշ 271. Ոսկ. մ. բ. 24. Փի­
լիպ. ժ. որից
ճամկաւոր
Ես. գ. 23. Ոսկ.
եփես. 814 և եբր.
ճամկաւորել
Վրդն. երգ.
ոսկեճամուկ
Ես. գ. 23. Յհ. կթ.
բ ազմա ճ ա ­
մուկ
Ոսկ. փիլիպ.
խայտաճամուկ
(
արդի
գրականի
մէջ) «գոյնզգոյն
զարդերով, խա­
տուտիկ»։
ՆՀԲ պրս. յՏաՁ. «զգեստ»,
յ՚ՁՈ1Ձ§1
«
կերպաս»,
թրք.
յՁՈքշՏ
«
սնդուս»։
8
ս § –
§6, 8է1՜§. 17
իրանեան
եիդգահ
բար­
բառով
շ ա է ա հ
«
զարդ»
ձևի հետ (կարե­
ւոր է ստուգել)։
Թիրեաքեան,
Կարնա֊
մակ էջ 21 և ՀԱ 1914, 56 պհլ.
Լ^ռճճՀ
պրս.
յՁքՈՁ
«
զգեստ»
բառերի
հետ։
Ճ Ա Յ , ի
հլ. «ուրուր»
Օր. ժդ. 15. «մի տե­
սակ ագռաւ»
Վեցօր. 163. Եզն. «մի տեսակ
արագիլ»
Վեցօր. 167. Վրդն. ծն. «մի տեսակ
ծովային
թռչուն, տճկ.
մա րթի »
ՆՀԲ
(
արդի
արևմտեան
գրականում
գործածւում է մի­
այն այս վերջին
նշանակութեամբ),
որից
նայ ե ակ
կամ
ճայե կ
«
մի տեսակ
ագռաւ»
Մխ. առակ. Միխ. աս. Վրդն. առկ. 35։
֊
Նման
են հնչում տարբեր
լեզուների
մէջ
զանազան
հոմանիշ
բառեր,
ինչ.ատրպտ.
թբք–
^Լ».
–֊–
V
« «
Օ բ ա ^ » ՚ ե ,
ցին»
( 5
^ 3 –
ՐՕՑ՚հ 1, 4 6 6 ) ,
վրաց. Հ-ձօ
ճարի,
ճարո
« 0
^ x 0 ^ 3 1 1 ^ 1. ,
բ ե ւ ճ օ յ ւ օ տ ՚ ե ,
սՁւաՅ»
(
Չու–
Fonds A.R.A.M