170
շատակուած
է ԺԴ դարում՝
արաբ
աշխար֊
Հագիր
Րբն-ի-Բ ա տուտ ա յի մօտ (հտ* II, էշ
365)
գււաշշ
ձևով։
նՀԲ «բառ
թաթարի»։
ՂՈքԱՆՈ Ս
«
շ
ին ուածք».
ունի
միայն Բռ.
երեմ. էշ 193,
Ղ Ո Ր ՛ Ր Օ
«
կնդրուկ»,
ունի
միայն Բառ. երեմ,
յաւել.
569։
՚
Լ Ո Թ Ո Ր Ո Ս
«
ոլոռն»,
ունի
միայն Բառ. ե֊
բեմ.
յաւել,
569։
Ղ Ո Մ Ո Ս
«
եղուկ կամ եղկելի»,
ունի մի֊
այն Բառ. երեմ, էշ 193։ նոյնր գիտէ ՓԲ
ղ ա մ ո ս
ձևով՝
«
եղկելի,
ողորմելի,
թշուառ»։
ՂՈՅԻՈՆ
«
մի տեսակ
թռչուն՝ որ լինում է
Հնդկաստանում»
ճառրնտ. = Վրք. և վկ ա.
543 (
այլ ձ.
ղ ո ա յ ) <
= Անշուշտ
օտար բառ է, թերևս և խա֊
թարուած,
որ թարգմանութեան
ժամանակ
բնագրից
տառաղարձուած
է. բայց
բնագիրր
չգտնուելով
դժուար է
ստուգել։
՚
Լ Ո Վ ԱՆ
«
առ ինքն խոտորեալ».
ունի մի֊
այն Բառ, երեմ, էշ 193։
՚
Լ Ո Ր Կ Ա Յ ,
որից
ղ ո ր կ ա յ ա թի ւ ն.
անստոյգ
բառ, որ մէկ անգամ
ունի Մագ. թղ. էշ 218.
«
Բայց
զհայցեալդ
առ ի մէնշ
ղոսկեկոկոնդ
եթովպացի
յաղագս
ղորկա յութեան
զգեղե֊
ցիկս
շնորհեցաք. և եղիցի քեզի
մաքրու֊
թիւն և յառողջութիւն
հոգւոյ և
մարմնոյ»
(
այլ
ձ.
ղ ո ր ա կ ա թ ե ա ն , ղււրկութնան.
ստոյգ
ձևր
յայտնի
չէ. տե՛ս իմՀայ. նոր բառեր
հին մատ. Բ. 194)։
* ՚
Լ( 1 Ր Տ Ո Ս
«
թափառական
մուրացիկ», մէկ
անգամ
ունի Ոսկ. պօղ. Ա. 813.
«
Չտեսանի֊
ցե ս զմուրողսն,
զոր բազումք
ղորտոսս կո֊
չեն,
զիարդ
յածեալ
ծփեալ
շրշին,
մանա­
ւանդ որ խաբեբայքն
իցեն։
֊
Յ ն . փոխառութիւն
է, ինչպէս
երևում է
Ոսկեբերանի
ասութեան
ձևից, բնագիրր սրա
դէմ
ունի
/.
ա՜օղՕՀ, որ մեկնում են «փո­
ղոցներում
ներկայացումներ
տուող
թափա–
ռաշրշիկ կամ սրնգածոլ». սրա
աղաւաղեալ
տառադարձութիւնն
է մեր բառը։ — Աճ,
Վարղանեան
ՀԱ 1921, 415 առաշին
անգամ
երևան
հանելով
այս բառր,
գտնում է որ կապ
չունի յն, ձևի հետ և
ուզում է կարդալ
լ ա ՝ ա
«
ծոյլ»։
՚
Լ ՈԻԶ Ա Պ
«
մի տեսակ
բոյս
է. գետնադափ–
նի». տե՛ս ՀԲուս. § 1824։
* ՚
Լ ՈԻԼ Ա Յ
«
գմբեթ»
Արձան. 1286 թ. (տե՛ս
Վիմ. տար. 129) և 1326 թ. (անդ՝ 163),
= Արաբ. ձԼՀ գս\\ճ «աշտարակ»
բառն
է, որ թուրքերէնի
մէշէլ դարձած է
ձ.)
զաՕ>ռմկ.
խ ո ւ լ է ։ –
Ա ճ.
"՚
ԼՈԻԼՂԱՍ
«
մի տեսակ
բոյս.
ՅՐԱտ
0
օ1օ–
Շ Յ Տ 1 3 »
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§
1825
յաւել.,
= Արաբ.
Ա 1 յ գ ս1 գՅՏ
նոյն
նշ. (տե՛ս
Կամուս, թրք. թրգմ. Բ. 278 և
Տ է 6 1 Ո Տ 0հ Ո 6 1 –
ճ 6 ք \ \ ^ 2 ա 12, 324).
սրանից է
փոխառեալ
նաև լտ, ուսումնական
բառր։ — Աճ,
*
ՂՈԻԼՊ
«
մի տեսակ
բոյս,
քարասերմնիկ,
կաքաւկրկուտ,
մարգարտախոտ,
լտ.
1
ւէհՕՏ–
բ6ՈՈԱա 0քքւՇ1Ո316 Լ »
(
Տիրացոլեան,
ՇօոէՈ–
եսէՕ § 3 7 7 )
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1826,
= Արաբ.
|
^ յ յ
զս\Ն նոյն
նշ. (տե՛ս
Տ է 6 ա տ շ հ ո 6 ւ ճ 6 ւ – ՚ տ ա 12, 3 2 4 ) ։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս։
"՚
ԼՈԻԿՆ.
անյայտ բառ. մէկ անգամ
գրտ֊
նում եմ գործածուած
Սասն. 62. «Ղուտ (որ
է «խնկենի»)
խնկատու,
ղուկն
պատուեալ»։
Ըստ իս է՝
= պրս. (ձՍ \ա\ նշանաւոր
ներկանիւթր,
որ
հայերէնի
մէշ փոխառեալ
է աւելի սո­
վորական
լ ա ք , լ ա յ ք ա
ձևերով,
մանրամասն
տե՛ս այս բառերր։
—
Աճ.
ՂՈԻԿԻԱՆ
«
սպիտակ
խունկ».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, յաւել.
569։
՚
ԼՈԻՂԱԿԻԼ
«
հրապուրուիլ».
քարագիւտ
բառ, որ երկու անգամ
գտնում եմ գործած­
ուած
Եփրեմի վկ. արևել. էշ 192. «Ոչ միա–
բանեսցոլք,
ո՛չ ղուղակիմ ք և զկամս քո և
զթագաւորին
քո ո՛չ առնեմք... Պաւղէ
ղուղա–
կեցաւ ի
մեծութիւն»։
նորագիւտ
բառս
երևան
հանեց նախ
Աճառ. Հայ. նոր բառեր
հին մատ. Բ. 8,
մեկնելով
«
համոզուիլ,
ցանկանալ»։
Վարղանեան
ՀԱ 1922,289 րստ
ասորի
բնագրի՝
մեկնում է լաւ ևս
«
հրապուրել,
ողոքել,
հրապուրուիլ»։
Այլ է՝
Ղ ա ղ ա կ ի լ
«
պահուիլ»
տես
Ղօղիլ՛
Ղ ա ղ ա ն
տե՛ս
Լող։
Fonds A.R.A.M