1 6 9
•
Լ.1Ո1Ի
նշանակեաց...
իսկ ուր
զանազանեցին
զբանն՝
ղիմնիսկոս
և հիպողիմնիսկոս
եղին,
մին ատտիկեցի
նշան է և միւսն
բժշկաց։
—
նոյնը
գրուած է
լ ի մ ի ն ի ս կ ո ս ՝
Վրդն. սղ. յռջ.
(
Իսկ
լիմինիսկոսն
է ի վերայ
երկուց
ստու­
գաց
նշան)։ Այս ձևով է յիշում նաև Բառ.
երեմ, էշ 133 և մեկնում է «այն է որ ի
լուսանցն
դրոշմեն
գրոցն»։
= Յն. ճո
։
\
ւ՝)ւօ՝ձօզ
«
երիզ, ժապաւէն,
թըռ֊
չուն
բռնելու
ցանց,
վէրք պատելու
խծուծ
ևն», որ և լտ.
161
ՈՈ1ՏՇԱՏ
«
պսակի կամ թագի
ժապաւէններր
ևն»։
Բիւգանղական
շրջանին
յոյն բառր
նշանակում
էր նաև
գրչագրական
-.-
նշանր և այս իմաստով
գրւում էր նաև
ճգԳ1–*<Հ
(
Տ 0 բ հ 0 Շ ւ 6 Տ 7 1 3 ՛ ) ,
որից էլհա­
յերէն
ձևը։ — Աճ.
նորագիւտ
բառս գտաւ ու մեկնեց Ա֊
ևառ. Հա,, նոր բառեր
հին մատ. Ա. էջ
125,
Ղիս)
տե՛ս
Ղպնիլ։
*
Ղ Լ Է Ֆ
«
պատեան,
ծածկոց» Վստկ. 135.
«
Եւ թէ ոք պրտուով
քթոցի
նման ղ/էֆ շինէ
նռան»։
–
Արաբ,
731՚31՛
«
պատեան,
ծածկոյթ»,
որ դարձել է թրք.
(
^.^1*
գտ13ք
«
վերմակի
կամ
բարձի
երես»Հ> ռմկ.
ր ւ ո լ ր ֆ ։—
Հմմ տ .
նաև
հյ.
կ ե ղ և
և
կլեպ։–
Աճ.
Վաստակոց
գրոց հրատարակիչը՝
էշ
252
համարում է արաբ, բայց չի յիշում
արաբ
թառը։
Ղ Լ ԸՄ Պ ՕԶ
«
ճակնդեղ»
Բժշ. (իբր ռմկ.
բառ),
ունի
միայն
ՀԲուս.
§
1819։
ԳԻՌ
Վն.
կլմպուլ,
Երև.
կ լ մ բ օ դ
«
ճակրն֊
դեղ». — այս
օ, կ, ղ
ձայների
զուգորդութիւնը
ցոյց է տալիս, որ բառր
թրքական
ծագում
ունի։
*՚
ԼԼԿՆԴ11ԻՄ
«
հնդիկ
թութիա, որ է
ՏԱ1–
քՅւ6
ձ&
ՕԱհՈ"€, Շ0Աբ61"0Տ6, V^է^^օ1^,
ծաղիկ
պղնձոյս
ժանգառ»,
ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1820, անծանօթ
մի գրողից
առնելով։
= Յն. ՝/Օ.Ճ՝/.0.՝յ$0՝) բառն է, որ բուն
նշա­
նակում է «պղնձի
ծաղիկ»
(
<Հյն.
^Օէ^ՕՀՕւ;
«
պղինձ»
+ Օ^&Օտ;
«
ծաղիկ»)
և նոյն
ժան­
գառն է. տառադարձուած
է նաև
1'
աղկան–
թտյ, կ ա լ ողջն տ ա ր , ղ ա լ ղ ա ղ ի ն ղ ա ս
Գաղիան
Հ
կա լկա տ ար
«
երկաթի
կարմիր
թթուածնատ,
այրած
արշասպ»
Բժշ. (րստ նորայր, Բառ.
ֆր. 257 ա )։ Այս տա ռագա րձութիւններր յա­
ռաջացած
են արաբերէնի
միջնորդութեամբ,
ուր ունինք քիմիագէտների
լեզւով
Շօ1օօէՈ31",
որից էլ հֆրանս.
Շօ1շօէ31՜<
ՀԲուս.
սխալմամբ
մետաղր
համա­
րում է բոյս
(
որովհետև
թ ո ւ թ ի ա
նշա­
նակում է թէ՛ բոյս և թէ մետաղ)։
Վե­
րի ձևով
ուղղեց ու մեկնեց
Նորայր ՀԱ
1921,
էջ 337,
*
ՂԼՄւ1Ն Ա Յ
(
յատկապէս
ասւում է
ղ լ մ ո ն ա յ
կաւ)
«
միտեսակ
կաւ՝ որ իբր դեղ էր դոր–
ծածւում»
Մխ. բժշ. 72։
–3
ն.
–
Հւււա՝/,էօւ
Հքլ,
լտ.
էշւ՜ՐՅ շհշ ա օ 1 ւ 3 6 ,
որ հասել է մեզ արաբ.
Հյմյ+յձ
գ1աս\կՏ
տառադարձութեան
վյրայիգ
աղալաղուելով։
Ուղիղ
մեկնեց
Տ61ս6ւ,
Մխ. բժշ.
§ 204,
ՂՂ Ո ԻԻԹ
«
լտուտ,
չէքլէմպիճ»
(
որ է ր ը ֊
ռինչ,
Շշ1է1Տ ՅԱՏէքՅւ1Տ
պտուղը,
նկարագրու֊
թիլնր տե՛ս
բււինշ).
ունի
միայն
ԳԲ.սրա
հետ
նոյն է անշուշտ
Քադունի
Գ. 151
ղ
ո
ղ –
ւ | ի թ ի
«
թուփ
նման
վայրի
տանձեաց»։։
*՝\–
^՝
«
վայրի
մանանեխ»
Բժշ. ունի
մի­
այն ՀԲուս. § 3359
Բառս
յիշում է Ամիրտ.
հետևեալ
ձևով. «Լապսան
(
= յն.
7
^քձ՝Ւղ
լտ.
13
թՏՅՈՅ,
ֆր.
131
ՈբՏՅՈ6,
հայ
խ ո յ ա լ ի .
ոմանք այս խոտիս
թուրքերէն
ղ 6 ի
կասեն և
ինքն
վայրի
խարտալն
է» (տե՛ս
նորայր,
Ի առ. ֆր. 731 ա),
֊
Արևել.
թրք.
էէՏՕՅՇՅ,
որ
Տ ^ Յ Յ Ր Օ Տ ՚ ե 2.
<֊5գ
40
մեկնում
է
«
յԼՇԸՈՇ1Ս1՚հ, ՕԱէՈ՜հ
1
թ 3 8 3 .
2.
յ ա 6 ո > » ։
—
Աճ.
*
ՂՄ Ո
ի
Տ
«
ձիու կաթ կամ
ձիու
կաթով
պատրաստուած
մի տեսակ
թաթարական
ո֊
գելից
րմպելիք»
Կիր. պտմ. էշ 148.
գրուած
է նաև
խ ը մ ր զ ՝
էշ 138,
ի ւ ր մ զ , ղ ա մ ի զ
ՆՀԲ։
֊
Արևել.
թրք.
գ ւ ւ ա շ ,
չաղաթ.
Հ֊^յձ
զւահ,
հաքուդ.
ԽՈՂՅՏ,
մոնղոլ.
1
\
Ա1՜Ո12,
"
Ր
ոս
ցից
փոխառեալ
են նաև ռուս.
պԱհ1Շ՜հ,
հռուս. պԱ^Յ՚հ,
«
Օ ^ ^ Յ ՚ ե ,
պԱԱՅ՚հ,
ուկր.
1
<օա>՚շ,
լեհ.
1
<սայքտ, 1աաւտ
հլեհ.
հօ–
11112,
եւրոպական
լեզուներով
1
ՀԱ
1
Ո
1
Տ՝
նոյն
նշ֊ (հՇՀՈ֊ա
644).
թաթարական
բառը յի.
Fonds A.R.A.M