Ղ ՈԻՂ
1 7 1
ՂՕՂ
ՂՈԻՂԱՆԱ Կ
«
պտղաբեր»,
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էշ 193։
Ղ ՈԻՄ
«
մ՝սրացորեան,
եգիպտացորեն,
կու֊
կուրուզ,
լազուտ,
խամբար».
ունի
միայն
Քաջունի, հտ. Գ. էջ 151։
"
Ղ Ո ւ ՚ Մ Ա Յ
«
երկրորդական
կամ
ապօրինի
կին)), նորագիւտ բառ, որ մէկ անգամ
դըտ֊
նում եմ գործածուած
Տաթև. ձմ. ճկ. «Եկին
այլազգիքն
առ
ղումայն
Սամփսոնի՝
Դալի֊
լա,
զի խաբէր
զՍամփսոն
և մատնէր
նոցա))
(
հմմտ. Դատ. ժզ.
4—31)։
= Բ՝թր.
լ յ ;
զսատւ, որ և
^ յ . ձ
7
ս ա Ձ
–
այսպէս են կոչում
միմեանց՝
մէկի
առած
մի քանի
կանայքր. որ և տճկ.
<Լօյ.ւ>
զս–
ՈՂձ «ներ))։ (Սրա հետ կապ
չունին
ռուս.
պստւ,
հունդ.
և օ ա Ձ ,
լիթ.
յ ա ւ ա տ ,
լեթթ.
1
<ԱաՏ, եսւՈՁ
«
կնքամայր»
ձևերր,
որոնք)
ըստ
Ը>Հ,ՈՂՇ\\լՀէ
662
ծագում ենլտ.
ՇՕէՈթՁէՇք
«
կնքահայր»
բառից)։
—
Աճ.
ԳԻՌ
Խրբ.
խ ո ւ մ ա
«
ապօրինի
երկրորղա֊
կան կին, որ բուն
կնոջ կենդանութեան
ժա֊
մանակ
պահում են», Ակն՝
խ ո ւ մ ա
«
այս ա֊
նունը տալիս է մէկի
երկրորդ
կինը իր ա֊
մուսնոլ
առաջին
կնոջր».
Բլ.
խ ա մ ա
«
այս֊
պէս է կոչլում
աղջիկր՝
ամուսնանալու
ժա֊
մանակ»
(
Ազգ. հանդ, Ե. 134)։
—
Նոյն
բառից
են ծագում նաև
խ ո ւ մ ա ն ի կ
Խր. ննխ.,
իւա–
մ ա ն ի կ
Սչ.,
խ ա մ ա ո ո ւ կ
Տիգ. «տիկնիկ,
կուկ­
լա»
(
թրք.
էձԼտ֊
՜
յւ1<
փաղաքշական֊նուա֊
զական
մասնիկով)։
Ղ Ո ԻՄ ՚ Լ ՕԻՄ Ա Յ
«
մետաղեայ
անօթ
օղւոյ»,
ունի
միայն
Քաջունի
Գ. 151։
Ղ՚սմոԱ
տե՛ս
Ղոմոսւ
Ղուաայ
տե՛ս
Կուպայ։
*
ՂՈԻ1ՒՈԻԹԱՅ
«
խորհուրդ,
ատեան, ժո­
ղով»
Մ աղաք. ար.էջ 10. որ և
ի ա ս ւ ո ւ թ ա յ ,
խ ո ո ո ւ թ ա յ
Մ աղաք. աբ.էջ 9, 29, 37։ —
= Թթր.
^յԼԼԼյյյձ
զԱՐււէՅ^
«
հանդիսաւոր
ժողով, ատեան», այս բառն է որ նորերս Ա֊
դրրբա յջանցին
երր
վերակենդանացրին
զԱ1՝–
Ա1է3>ք
ձևով։
Ուղիղ
մեկնեց Պատկ. անդ՝
64։
Ղուրան
տե՛ս
Կուրան։
*
Ղ ՈԻ Տ
«
խնկի ծառ», նորագիւտ
բառ, որ
մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Սաս–
նեցի, էջ 62։
= Եբր.
էՅ^շ 1սէ « ւ Յ մ Յ ո ա ո » ։ –
Ա ճ .
՚
ԼՊԵԼ
«
մի տեսակ
թռչուն»,
ունի
միայն
Քաջունի,
Գ.151,
ՂՊՆԻԼ
«
բարկանալ,
զայրանալ,
դժկամա֊
կիլ» Ոսկիփ. Մարթին. Առակք
ռղոմպ. ժզ.
որ և
ի ւ պ նիլ
Վրդ. առ. 109, 110 (այլ ձեռ.
բ ա ր կ ա ց ա ւ ) ,
անշուշտ
ունի նաև
«
ամաչել»
նշանակութիւնր
(
ինչպէս
ցոյց է տալիս ար֊
դի գւռ.
ի ւ պ նի լ
«
ամաչել»),
որից
ղ պ ն ա ո ա ր
«
ամօթահար»
(
նորագիւտ
բառ) Կոստ. երզն.
135 (
Ես ղպնահար եմ և ամօթով)։
Արմատն
է
ղի ա
«
ամօթ, պատկառանք»
Կոստ. Երզն.
178 (
Շատ ղիպն ու նամուս
առնուս),
հմմտ
նոր բարբառներում
խ ի պ
«
ամօթի
զգացում»,
որ և
խ ի փ
Քուչ. 64 (Ինձ խիփ ուղուսայ
կու֊
գայ՝ քո ծոցուդ այլմարդ
տիրանայ)։
նՀԲ լծ. ռմկ.
խ պ ն ի լ
«
ամչնալ»
և թրք.
ղ ը վ ա ն մ ա գ
«
գոռոզանալ»։
ԱԲ
նոյն է
դնում
ի ա ւ պ ա ն ի լ
ձևի հետ, որ
միայն
«
խոպանանալ»
է նշանակում
և
այստեղ
գործ
չունի։
լՀձէՏէ (տե՛ս
ՏՇ1<\֊\,
Մխ.
հեր. § 109) դնում է արաբ.
Հ^Հ-
Շ–
՚\
>3^ե
«
կասկած,
տարակոյս»
բառից, որ
իմաստով չէ
յարմար։
*
ՂՐԱՍ՝
«
գիծ,
գիր»,
ունին
միայն Բառ.
երեմ, էջ 193, ՀՀԲ և ՋԲ,
֊
Յ ն .
ղբօ,\ւ\).Ա
«
գիր»։
ՀՀԲ և ՋԲ համարում
են յն.։
*
ՂքՅ>Ա
(
սխալմամբ
գրուած նաև
ղ բ ր ք ա յ ,
խ բ ր ք ա )
«
անմեռուկ,
փրփրեմ,
դանդուռ»
Բժշ. (իբր արաբ,
անուն
թոյսիս).
ունի
մի­
այն ՀԲուս.
§
1818։
֊
Արաբ.^^^^.
XՅ^քՅ
նոյն
նշ. այս բառն
է՝ որ այժմ Պարսկաստանում
գործածական
է ճտԱտւ
ձևով։
Ուղիղ
մեկնեց
ՀԲ ուս։
ՂՓ Ա Յ
«
հաւ
թխսմայր ». ունի
միայն Քա­
ջունի,
Գ. 151։
Ղփչուո
տե՛ս
Խափչուր։
ՂՕՂ–
անստոյգ
բառ. մէկ անգամ
ունի
ճառրնտ.
«
Թիւնօք
գազան
իբրև
զղօղ
շանց»։
նՀԲ
մեկնում է «ղօդանջիւն,
հաջումն
շանց կամ գրելի
շ ող ,
որպէս ռմկ.
շ ո ­
ղ ի ք ,
այսինքն
լորձունք
խածանօղ
շան»։
ՂՕՂԱԼ «1Ո61-16,
սարեակ
թռչունր».
ունի
Fonds A.R.A.M