ՑՈԻԿ
1 6 0
Ա11ԻՆ
–֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
§ հ ս –
ձևից,
որի
վրայ
աւելացել
է
-
կն
մասնիկր.
հմմտ.
մուկն, արմուկն։
Տեղակիցներից
կան
միայն
յն.
է^Ցձ^
լիթ.
շւատ,
լեթթ.
21
^Տ,
շ ս V 6 ,
հպրուս.
Տ Ա շ Ա ւ Տ
(
եզ.
հյց.),
ՏԱՇ1<ՅՈՏ
(
յգ.
հյց.)
հոմանիշներր,
որոնց
նախաձևր
գրր֊
ւում է
ց ք հ ^ Ա –
(
րստ
յ ՜ Օ Ո Յ Ո Տ Տ Օ Ո )
կամ
§ ՚ Ո 2 Ա –
(
րստ
8 3 1
"
է հօ 1 օ 1 Ո 3 6 ) :
Միւս
լեզուներր
ներ֊
կայացնում
են տարբեր
խմբակցություններ,
ինչ. լտ.
բ1ՏՇ1Տ,
հիռլ.
13
Տ0,
գոթ.
հտետ,
ա֊
րիական
ւ Ո Յ է Տ ^ Ձ – ,
հսլ.
1
՜
>՚եՅ,
որոնք րստ
ՒՃՇւԱշէ
Տ Տ Լ
22, 48
թուի թէ Փոխառեալ
են
զանազան
ո չ ֊ հ ն գևրո պա կան
լեզուներից
( 1
ք Յ Ա է ա Յ Ո Ո 373, Ց օ ւ Տ Յ Շ գ ,
էջ
387)։–
Հիւբշ.
471,
ՒԱՅթւ-օէհ,
Ճ Տ 1 3
բօ1.
էչ 100, 134
լեզդ,
ավար.
ԼԱՅ,
Ենիսէյ կք,
է 1 § ,
լիվ.
21
աՇ։
ՆՀԲ
«
որպէս թէ
ձուիկ,
լի ձուօք»։
Բօ–
էշՈՈ. 23
երր.
3"1
Ճ Յ §
«
ձուկ»
բառի
հետ։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
85
էէ1շհ.
Խ\–
Շ Յ 54՝
համեմատելով
լիթ. ձևի
հետ.
նոյնր
կրկնում են կամ
ընդարձակում
ա Ո 6 ք
Տ \ \ ™
48, 430,
Բւշ1<
1
Հ2 22,
384։
Մորթման
2 0
ա Օ
31, 417
բևեռ.
շ ւ ե ս ա ^ —
ձ ի ւ ն ք , յն. %ե%՝)ՕՀ,
«
կարապ»
բառից։
Ւ^ՅքՏէ,
Յուշարձան 415 ճապոն.
Տ Յ Ա Յ Ո Յ ,
մոնգոլ.
ւ1շ1§ՅՏԱՈ,
կալմուկ.
ճ 2 3 § Յ Տ Ա Ո
«
ձուկ»,
Մառ. ՈհՈ 1917,
329
ավար.
<յԱ՚3
«
ձուկ»
բառի հետ, իսկ
1926, 391
ջուր
բառից է հանում,
նոյնր
տե՛ս և
Շթ6
,
Ա. ո 6 թ 6 ^ 8 « > Ւ ; .
4 1 ։
ԳԻՌ,-Ջղ.
ձ՛ուկն,
Ագլ.
ձուկնբ,
Աժտ.
ծակնր,
Ղրբ–
ծակնր, ծիւկնը,
Շմ.
ծիւգ՚նը,
Ախց. Կր.
ձ՛ուկ,
Տփ,
ձագը,
Ննխ, Պլ.
ձագ,
Ալշ. Ակն. Երև. ևրբ. Հճ. Մշ. Սեբ.
ձ՛ագ,
Գոր.
ծիւկնը,
Հմշ.
ծագ,
Հլր.
ձիւգ,
Մկ. Վն.
ծիւկ,
Մրղ.
ծիւկ՛,
Սլմ.
ծիւկ՛, ծիւնէՈ,
Ռ.
Տիգ.
ցուգ,
Սչ.
ցուգը,
Ասլ.
ձ՛իւգ, ձ ՚ ի ւ յ ,
Սվեդ.
ձ ՚ Է օ գ ,
Ոզմ.
ձ ՚ է օ ւ կ
(
յ հ օ ս Ա ) ,
Զթ–
ծօգ, ձ ՚ ո գ ։
Նոր բառեր են
ձկնակ, ձկնաճոա, ձկնաման,
ձկնամէջք, ձկնամիս
(
այս բառր գիտէ ար֊
դէն Բառ. երեմ, էշ 216),
ձկնապան, ձըկրն–
խոտ, ձկնձու, ձկնոտ, ձկնկուլի
«
մի տեսակ
չրային
թռչուն»
(
իսկ Շլ.
ձկլկուլի
«
շերեփուկ
գորտի».
(
Բ օ ե օ ա ^ 1, 664, Ը ա օ ս է
–
^ 6 ւ 1 1 6 է
735)։
Այս բառի հետ պատահական
նմա֊
նութիւն
միայն
ունի արաբ.
^յ^յլԼձ^–
ՏՅ–
զազա,
որի վրայ տե՛ս
ս ն գ ո ւ ր ) »
Տ Ո Ի ՚ Լ ք
«
ձկնկիթ,
խավիար»,
գործածու­
թեան
տեղը
անյայտ է, չկայ նաև արդի գ ա ֊
ւառականների
մէջ. 1788֊ին
գիտէր
Կ. Սա–
րաֆեան,
Բանալի
գիտու թ. Սանկպետ. էշ 64,
213,
գրուած՝
(
քծուղպ
(
ս,յա)
կամ
խաւիար
1-1
ՒՓՅ»,
որից՝ էջ 213
«
ծ ո ւ ղ պ ն ա ւ ո ր
կամ
խա–
փ ա ր ա ւ ո ր » ։
Տաշեան ՀԱ 1925, 73 հանում է
ձ ո ւ
բառից։
ՑՈԻՆԻ.
անստոյգ
բառ, որ մէկ անդամ
ունի
Ոսկ.
ես. 352. Ի՞ւ իւիք
ձաղ ինչ կամ
ձունիս արարի
զձեզ։
ՆՀԲ
համարում
է
նոյն րնդ
ձ օ ն ի »
Թոռնեան,
Հատրնտ,
Ա. 325
թերևս
«
ծաղր, խաղք
րնել»։
Զ11ԻՆՑ (ո
հլ. րստ ՆՀԲ, բայց առանց վը֊
կայութեան)
«
քուրշ, պատռած
հնացած
շոր»
Վրք.
հց, բ, 340 (երկու
անդամ
գո՛րծած­
ուած),
նոյն է նաև
ց ն ց ո տ ի
(֊
տւոյ,
֊
տեաց)
Ոսկ.
յհ. բ. 14 և մտթ. բ. 25.
ց ն ց ո տ ա ւ ո ր
Մանդ,
էշ 105 (գրուած է
ցնո տ ա ւ ո ր ,
այլ օր
ց ն ո ւ տ
և
ց Ր տ ո ւ տ ) , ց ն ց ո ւ տ
ճառրնտ.
ց ն ց ռ ­
տել
«
անարգել»
Մ ա գ.
ց ն ց ո տ ի կ
Վրք, հց,
ց ն ց ո տ ո ւ մ ն
ճառընտ,
բոլոր
վերջիններր
են­
թադրում են
ց ա ն ց
արմ ատ ր, առաջինին
են
վերաբերում
նաև
խ ո ր ձ ո ւ ն ձ
«
տեռատեսների
կապած
շորր, ապարահի
քուրջ» Վրք, հց, բ,
135,
ձ ն ձ ի
«
մազէ զգեստ»
ՀՀԲ, «փիլոն կամ
վիռոն»
Հին բռ, = Բառ, երեմ, էջ 190,
«
ջնջոց
ալերան»
Քաջոլնի
Գ, 150 (գրուած
ձ ն ծ ի
ձևով),
֊ ֊
Ն ո յ ն է վրաց.
ձո-ձո
ձ ո ն ձ ի
«
հին
զգեստ,
քուրջ»,
որից
8
Ը(1
Ր76
ԺԸ
ւ ւ ե ձ ո նձ ե
«
հնոտավաճառ».
բայց
յայտնի չէ թէ ո րը
որից է փոխառեալ։
—
Աճ.
Հիւնք.
ց ն ց ե լ
բառին է կապում
ցլւււ–
ց ո աի,
որ ընդունում է նաև Տէրվ. Մա­
սիս 1881 մայիս 6։ Վափանցեան,
Տե–
զեկ. ինստիտ. 2, 97
ձորձ,
բառից։
ԳԻՌ. — Լ.
ձունձ
«
կապերտ»
(
Ազգ.
հանդ,
թ. 207). հմմտ. նաև Ագլ.
ձ ն ձ ն ա տ ե ղ
«
ծալ­
քատեղ,
անկոզիններր
դարսելոլ
դարան», ի ֊
մաստի
զարգացման
համար
հմմտ. թրք.
բ Յ –
Խտ = ռմկ.
փ ա լ ա ս
«
կարպետ.
2.
ցնցոտի»։
Fonds A.R.A.M