.
ԼՈՐ
159
Տօնակ.
կ ա ր մ ր ա ձ ո ր ձ
նար. տաղ.
կնա տ ա­
ձ ո ր ձ
Ոսկ. մ. գ. 16.
հ ր ա ձ ո ր ձ
Տաղ,
մ ի ա ձ ո ր ձ
Ոսկ. մ, գ. 37։
8
ս § § 6 I I
7
1, 449
դնում է
նախաւոր
*
դ ո րձ
ձևից և սրանով կապում
հ ա ն - դ ե ր ձ
բառի
ղ ե ր ձ
արմատի Հետ, որ
իրանա֊
կան
փոխառութիւն
չի համարում։
—
Հիւնք.
գ ո ր ծ ե լ
բայից։
Բշէշւ՜ՏՏՕՈ, ճւ՜. Ա.
Խա.
Տէսճ. 132
հնխ.
տ
՚
հօւ
-
տ
՚
հ
ձևից.
հմմտ.
լիթ. շ\ւ՝Կ
\
եՏ
((
մկրատ»,
լեթթ.
1
Մ\ՃՇ
Տ
«
մեծ մկրատ»,
յն.
/
<~0<7.(;
«
ցից»,
՝/
Գ.թձօօա «սրել,
ճեղքել,
հերձել»։
ԽԱՐՏԱԼ
«
սիրտր
տրոփել,
դողալ,
ՅՁ1 բ 6 –
Ո 6 1 3 7հ »
Բանք
աղ. 181։
—
Հմմտ.
ձաՐ տ ալ^
&11
Ի, ո
հլ. «հաւկիթ»
ՍԳր. Վեցօր.
Մծբ.
Փարպ. (Մծբ,
ունի յգ, գրծ.
-
օ է ) .
որից
ձ ո ւ ք
«
ամորձիք»
Վրդն. առկ. 40.
ձ ո ւ ա ն կ
«
ամոր֊
ձիքր ընկած, փոշտանկ»
Վրդ, առակ, 53,
ձ ո ւ ա ր դ
Կիւրղ. ղևտ, նոր դրականում՝
ձ ո ւ ա –
ծիր, ձուաձԱ, ձ ո ւ ա ծ ին , ձ ո ւ ա ր ա ն
ևն։
Այս գաղափարն
արտայայտելու
հա֊
մար՝ գրեթէ
բոլոր հնդևրոպական
լեզու֊
ներում
գտնում ենք մի և րնդհ
անուր
ձև,
հմմտ. լատ.
՚0\
քԱ1Ո,
յն.
0)10
>,
Տւ>0՝է
ձխ֊Հ^
հսլ.
Տւխ,
2
ւ
\
ւՇՇ.
ռուս.
5
աԱ0,
սերբ,
լեհ.
խխ,
չեխ.
V 6 ^ ^ 6 ,
հիսլ. (՝-§§,
հբգ.
61.
անգսք.
3 6
§ ,
պրս.
X ^ 7
Ձ
»
ՔՐԴ՝
զազա
օսս.
Յւ1<՛
«
ձու,
հաւկիթ»
(
Բ օԽ ա ^ 1, 22,
8 6
Ո 1 6 ե ; 6 ք
26,
7
ւ՜ՅԱէ–
ա Ձ Ո Ո
202,
Ց օ ւ տ Ձ շ գ
1082,
\
վճ\ճ&
550)։
Այս
բոլորի
նախաձևր
դրաւս՝ է հնխ.
*
ՕԱ10ա,
որ գերմանական
ճիւդում դար­
ձել է
՚
Օ ^ Օ ա ,
իրանեանում
* 3 ՜
^ 3 –
ևն։
8
ծէէ1Շհ.
Ճ Ո Շ Յ
54
և յետոյ ի\ճ\\^
ՏԱ՚–
66, 273
սրանց են կցում նաև հյ.
ձ ո ւ ։
Հիւբշ.
ճ ւ ՜ Ո Ն
Տէսճ.
էշ 46 և
ճւ՜Ո1.
(
յ1՜31՜Ո. 471
չի րնդոլնում,
որովհետև
հայերէնի
մէշ նախաձայն
ձ
մնում է
առանց բացատրութեան։
8
ս § § 6 1^2 32,
16
ենթադրում
է՝ որ
ձ ո ւ
նախապէս
*
ձ ո ւ ո ւ
ձևն ունէր, այս բառր
բարդուած
է
*
ձ ո ւ
«
ձուկ»
֊
ք – * ո լ
«
ձու» բառերից,
այս֊
պէսով
ձու
նշանակում
է բուն
«
ձկան
հաւկիթ»
(
հմմտ.
գւռ.
հ ա ւ կ իթ ,
որ բուն
նշանակում
է «հալի
ձու» և յետոյ վե–
րածուած է ընդհանուրի)
և արմատր
լի­
նում է *ա<Հհնխ. օ^օա կամ
օ ^ օ ւ ո ։
Հիւբշ. այս մեկնութիւնն
էլ չի
րնդու֊
նում։
Հիւնք. էշ5
ցուլ
բառից, էշ 277
ցաւ բառից։
Բ Յ է ո ւ ե Յ Ո > ՛ Տ ճ 1, 211
հնխ.
ց ՚ հ ս
«
ձուլել»
արմատից, իսկ ՀԱ 1906,
23
ձև.
բառի
այլակերպութիւնն
է
համա֊
բում։
Բ 6 ճ 6 1 ՜ Տ 6 Ո ,
Հայ. դր. լեզ. 116 նո֊
րից է կցում
հնխ.
010
ձևին,
ենթադրե­
լով որ
010
համանմանութեամբ
դարձել
է ԼՕԼՕ, որից էլ
ձ ո ւ ։
Հայերէնի հետ կապ
ունի" արդեօք վրաց.
<յ՚շ)
ձ.1լ
«
անա֊
սունների
էգր». օր.
ձ ո ւ ձ ա ղ լ ի
«
էգ
շուն»։
ԳԻՌ,֊Տփ.
ձու,
Երև. Ջղ.
ձ՛ու,
Ոզմ.
ձ ՚ օ ւ
կամ նաև
խ ա վ ի ծ օ ( ՚ Հ հ ա լ ի ձ ո ւ ) ,
Ագլ.
ձի ւ
և
ձի լ վ ,
Մկ. Մրղ, Շմ. Սլմ. Վն.
ծիւ,
Գոր. Ղրբ.
ծիոլ,
իսկ Ալշ. Ասլ, Մշ. Պլ, Ս չ, ևն առհասա­
րակ
գործածում
են
հ ա ւ կ ի թ
բառր,
ձ ո ւ
ձևր
պահուա ծ է
ձ ո ւ ա ծ ե դ
բառի
մէշ, որի
զանա­
զան
ձևերն են՝ մհյ,
ձ ո ւ ա գ ե դ
(
րստ
նորայր,
Բառ.
ֆրանս.
0 1
Ո 6 1 6 է է 6 ) ,
Մշ.
ձ ՚ վ ա ձ ե ղ ,
Պլ,
ձ վ ա ձ է ղ ,
Ասլ.
ձ վ ա ձ է ՝ ղ ,
ննխ.
ձ վ ա ձ յ է ղ ,
Երե.
Սեբ.
ձ ՛ վ ա ձ է ղ ,
Ախց.
ձ ՚ վ ա ծ է ղ ,
Մրդ.
ծի վ ա –
ծէղ,
Աչ,
ց ե վ ա ձ ե ղ ,
Տփ.
ձ ւ | ա ձիղ ,
Հճ.
ձ ՚ վ ա –
գեղ,
Սլմ. Վն,
ծ վ ա գ ե ղ ։
նոր բառեր
են
ձո ւ ա ն ,
ձո ւ ա պ ա ն, ձուաւոեղ, ձո ւ ա հո ա , ձ ո ւ ա խ ե ղ դ ,
ձուի, ձո ւի կ , ձո ւ ո ա , ձվջուր, ձ ո ւ ի կ ն ա լ , ձ ո ւ ե –
րես, ձո ւ ա ց ա իւ , ձո ւ ա գ ող, ձ ո ւ ա ի ւ ա շ ո ւ ։—
Հ ե ­
տաքրքրական
է Ջղ՛
ծ ա ււլա տ ա կ ՝
որ շրջուած
է
*
ձո ւ տ ա պ ա կ
ձևից։
Ջ ո ւ լ ի լ
տե՛ս
Զոխիլ։
+ 9.ՈԻԿՆ, ն
հլ. (ձկան,
ձկամբ,
ձկունք,
ձկանց)
«
ձուկ»
ՍԳր. «ձուկ
կեն ղան ակե ր պր»
Շիր.
որից
ձ կ ն ո ր ս
ՍԳր.
ձ կ ն ո ր ս ո ւ թ ի ւ ն
Ա֊
գաթ.
ձ կ ն ա ք ա ղ
Վեցօր. 175
ձ կ ն ա հ ա ն
Ոսկ.
մ. գ. 17.
ձ կ ն ո ց
«
տան
մէշ ձուկ
պահելու
աւաղան» Ոսկ. ա. տիմ.
155.
ս ղ ո ց ա ձ ո ւ կ ն
Խոր. հռիփ, Մխ, առակ,
ձ կ ն ա տ ե ա ն ք
կամ
ձ կ ն ա տ ե ս ա ն ք
Բուղ,
ձ կ ն ա ւ ո ր
11
սկ,
յհ, ա.
1,
ձ կ ն ի կ
Վեցօր.
ձ կ ն ա մ բ
«
թաթառ» (նո֊
րագիւտ
բառ. գործածուած
է
միջնադարեան
գրուածքն
ե րոլմ՝ րստ
Ալիշան,
Հին հալ,
էջ 65),
կ ա ր թ ա ձ ո ւ կ ն
Շիր,
վ ի շ ա պ ա ձ ո ւ կ ն
Կղնկտ.
ա ղձ ո ւ կ ն
«
տառեխ»
նոր. վկ. էջ 4<
(
նորագիւտ բառ), նոր գրականում՝
թր ա ձո ւ կ ,
վ ա ն ա ն աձո ւ կ , ա ր ծ ա թ ա ձո ւ կ , օձ ա ձո ւ կ ,
ձ կ ը ն –
կ իթ , ձ կ ն ա բ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
ևն։
Fonds A.R.A.M