ՀԱԿ
1 2
ՀԱԿ
շենք՝
հա կ ա ա կ ա ն ա ն ա ւ , հա կ ա ա ռ ա ջ ա ր կ , հա­
կ ա դ ա շն ա կ ց ա կ ա ն , հ ա կ ա գ դ ե ց ա թ ի ւ ն , հա կ ա ­
թ ո յ ն , հ ա կ ա թ ո ռ , հ ա կ ա կ ա ր ծ իք , հ ա կ ա կ ղ ե ­
րա կ ան, հ ա կ ա կ ր ո ւ թի ւ ն , հ ա կ ա հ ա ր ո ւ ա ծ , հ ա –
կ ահր է ա կ ա ն , հ ա կ ա մ ա ն կ ա վ ա րժ ա կ ա ն , հ ա ­
կ ա մ ա ր տ ո ւ թի ւ ն , հ ա կ ա յ ե ղ ա փ ո խ ո ւ թ ի ւ ն , հ ա ­
կ ահեղա փ ո խ ա կ ա ն , հ ա կ ա ն ե խ ե լ , հ ա կ ա ն ե ­
խ ա կ ան, հա կ ա պ ե տ ա կ ան, հ ա կ ա ա ո ողջ ա պ ա -
հա կ ան, հ ա կ ա ս ա հմ ա ն ա դ ր ա կ ա ն , հա կ ա ս ա ­
կան, հ ա կ ո ւ ղ ի ղ
և այլն։
ՆՀԲ
հ ա կ ե լ ՝
լծ. թրք.
է կ մ է ք , է կ ի լ մ է ք
«
ծռել, ծռիլ»,
հ ա կ ա ո ա կ ՝ հ ա կ ա ռ ա կ
կամ
հ ա կ ա ռ ե ա լ » Տէրվ.
նախալ.
109
դնում է հնխ.
ՏՏւԿ.
«
հետևիր և
Տ Յ §
«
հա֊
կիի յ
ա
րիլ>
յամել» արմատներր. առա֊
շինից հանում է սանս.
ՏՁ(5,
ՏՅՏՕ,
յն.
Խգօ.1,
լտ.
ՏՇզա
«
հետևիր և
Տ001ԱՏ
«
րն֊
կեր», լիթ.
Տէ\ճ\,
իսկ երկրորդից՝ սանս.
Տ Յ յ յ ,
երկուսից դնում է հյ.
հա կ , հ ա կ ա ­
ռակ, հա կ իլ , դ ա կ ա տիլ, հ ա ն գ չ ի լ , հ ա ն ­
գիս տ , հ ա ն գ ո յ ց , յ ա ն գ , յ ա ն կ , յ ա գ չ ե լ ,
յ ա ն գ չ ե լ , յ ա ն կ չ ե լ , յ ա ն կ ո ւ ց ա ն ե լ ։
Հիւնք.
հ ա հ
բառից։
8
ս § § 6
1
Հ2 32, 12
համա֊
բում է բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
բչյե>
ձևից,
հմմտ. հսլ.
թ Յ ե ^
«
նորից,
դարձեալ»,
ՕթՁեօ, ՕբՁև^, 0 բ Յ * 6
«
յետս
կոյս, հա­
կառակ»,
բՁՇ 6
«
աւելի», սանս.
ՅթՅՈՕ,
ՅթՅՕՁ–
«
հակադիր,
յետևը
գտնուած,
արևմտեան»,
ՁթՁ1<Ձ–
«
հեռուից եկած,
մեկուսի», զնդ,
Յ թ Յ Տ
պրս.
Ււ32
«
նո­
րից, յետս, յաճախ», բելուճ.
բՅԱ
«
յա­
ճախ», լտ.
ՕթՁՇԱՏ
«
ստուերոլմ գրտ–
նուած
(
այսինքն
արևին
հակադիրի,
հրգ. ճն&Կ,
Յեսհ
«
հակադարձ,
հակրնդ֊
դէմ», հհիւս.
«
յետևր,
թիկունքր»։
Այս մեկնութիւնր
յիշում է Հիլբշ. 462
կասկածով, րնդունում է
^6ւ116է ^ Տ Լ
10,
270.
այսպէս նաև
\\
^ձ1
Ճ
շ
540
և
Բօ–
եօա^ 1, 50
հնխ.
ՅբՕ, բ օ –
«
դէն» ար­
մատի տակ. բայց կան զանագան
ձայ­
նական անպատեհութիւնն եր, որոնք ան­
ստոյգ են դարձնում
այս մ ևկնութիլ֊
նր։–
Տշհ6քէ61օաւէշ 8 8
28, 305
և 29,
56
հ ա կ ի լ =
ք
ա. ԱՈՇԱՏ,
յն.
և՚Հ%Խ, իռլ.
603
էե
«
կարթ», սանս.
ՅՈՍՅէւ
և հյ.
ա ն ­
կ ի ւ ն
բառերի
հետ։
Ւ^ՅքՏէ,
Յուշարձան
400
ասուր.
հՁզԱ
«
յարիր, 427 թթր. շ\(,
«
ծռել», իսկ էշ
423
հ ա կ ա ռ ա կ
ստու­
գաբանում է
հ ա կ + կաո–|–ակ
և
կ ա ռ
ձևի
դէմ դնում է թթր.
«
դէմ,
րնղղէմ»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ բառ. 212 պհլ.
Ձ § , ձ1<
«
թշնամի, հակառակորդ» կաս­
կածելի
բառից։
ԳԻՌ.-Տփ.
հ ա կ տ ա լ
«
հակուիլ՝
ծռիլ»
(
յատկապէս
կշիռքի
նժարի համար է աս–
ւում), Երև. Տփ.
հակ,
Զթ՛
հօ գ , հոգ,
Հճ.
հօ գ ,
Ջղ.
խ ա կ
«
բեռան հակ,
բարձուած
բեռան
մէկ կողմր, թայը», Շմ.
հա կ ,
Ղրբ՛
հ ա ՚ կ ն ը ,
Ագլ.
հ օ ՚ կ ն ո
«
պայուսակի մէկ աչքը», Այն.
Վն.
հ ա կ ա ռ
«
յթւմառ՝ հակառակ մարդ», Մկ.
խա կ ա ռ,
Նբ.
հ ա կ ա ռ կ ա ն գ նիլ ,
Երև.
հ ա կ ա ռ
ը ն գ ն է լ ,
Վն.
հ ա կ ա ռ ի յ ն ա լ ,
Ալշ. Մ շ.
հ ա գ ա ռ
կ է ն ա լ
«
հակառակիլ,
մէևի հետ
բռնուիլ,
կռուիլ».-Ջղ.
հ ա կ ա ռ ա կ
«
րնղղէմ» և
խ ա կ ա
ո ա կ
«
դռան փականք»
«
հակառակ»,
բայց
աւելի փխբ. «սատանայ»
նշանակութեամբ
ունին Ախց. Երև. Կր. Շմ. Ոզմ. Սլմ.
հա կ ա ­
ռակ,
Ալս. Մշ. Ննխ. Պլ. Սչ. Տիգ.
հա գ ա ա ո գ ,
Ասլ.
հա գ ա ռ ա գ , հ ա գ ա ռ ա յ ,
Զթ–
հա գ ա ռ օ գ ,
հա գ ա ռ ո գ ,
Տփ.
հա կ ա ր ակ,
Հճ.
հա գ ա րօ գ ,
մի­
այն
հ ա կ ա ռ ա կ ի պ է ս
դարձուածի
մէշ ննխ.
հ ա գ ը ո գ է լ
«
հակառակիր
Ղրբ՛
ն է ՚ ր հ ա կ ,
Ապ.
ն է ՚ հ ր ա կ
«
ներհակ, հակառակասէր»,
Ջղ՛
ն ե րհ ա կ ե լ
«
հակառակիր։—Շրշմամբ
ունինք
հ ա հ ա կ ա ռ ո ւ թ ի ւ ն
(
Ակն. Պլ. ևն), իբր գրական
հ ա կ ա հ ա ռ ո ւ թ ի ւ ն
ձևից փոխառեալ։ —Նոր բա­
ռեր են
հ ա կ ա ռ ա կ ո լ
«
ի հեճուկս»,
հ ա կ կ ա լ
«
մաճ կամ բեռր պահելու փայտ»,
հ ա կ ա հ ա ­
կ ա անել, հ ա կ ո ւ ն տ ալ
«
երկու կողմ կաղալ,
յերկուս հետս
կաղար։
ՓՈԽ.-Թրք. գւռ. Եւդ. և Կս.
ՒւՅ§
(
Յուշար­
ձան 329 բ),
հ 6 7
(
Բի-Բ՛ 1898, 713) «հակ,
բեռան
հակր»։ Ուտ.
հ ա կ ա ր ա կ
«
բնաւորու­
թեամբ հակառակ», օր. հՏւճճՀՅ^ձ ձձՏւՈ\ճ1
«
հակառակ
մարդ»։
ՀԱԿԱՀ-11ԻԹԻԻՆ.
անստոյգ նորագի ււո բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած Ոսկ.
պօղ. ա, 160. «Գիտես զվարդն ի պտղոյն և
ի հակահութենէ
րնտրել, և զմանուշակն և
զշուշանն ճանաչես և զիւրաքանչիւր
ինչ ի
ծաղկանցն»։ —Բնագրում
չկայ այս բառր.
Ոսկեբերանի
հրատարակիչր
ուզում է կար֊
Fonds A.R.A.M