Ձ,ԻԻՆ
1 5 5
ռատ
ձիւն,
բուք))
ՍԳր.
«
փորձանք,
վիշտ»
Ոսկ.
մ. ա,
15,
բ.
8
(
հմմտ.
գւռ.
Գլխուն
ձիւն բերել. Աս ի՜նչ
ձիւն եկաւ գլխուս).
ձ ի ւ ­
ն ա թ ա ղ
Ագաթ,
ձ ի ւ ն ա խ ա ղ ա ղ
Ագաթ,
ձ ի ւ ն ա ­
ս ո յ զ
Ագաթ,
ձ ի ւ ն ա խ ա ռ ն
Կաղանկտ.
ց օ ղ ա ­
ձիւն
Համ ամ. առկ.
ձ ի ւ ն ձ ի ւ ն ի կ
«
մի տեսակ
թռչուն» Տաղ. (Ամ ատ. Հայոց բառ ու բան,
էջ
417).
ձ ի ւ ն ա ծ ա ղ ի կ
Մխ. առ. ք-մշ. (Տի–
րացուեան,
Շօոէոեսէօ § 52
համարում
է
տշւԱտւ
հււօ1ւՁ Լ, § 491 V^ես^ոս^ո 13ոէՅՈՅ
Լ, § 518 ետաՏ-թՇաաւՏ Լ).—
նոր բառեր են
ձիւնել, ձի ւն ա ս պ ի ա ա կ , ձ ի ւ ն ա զ ո ւ ն զ , ձ ի ւ ն ա ­
գնդ ա կ , ձի ւն ա հ ա տ , ձիւնահալէ՛
են։
֊֊–
Բնիկ
հալ բառ
հնխ.
§՚հւ^01՜Ո
նախա­
ձևից,
ընդարձակ
մեկնութիւնբ
տես
ձ մ ե ռ ն
բառի տակ։ — Հիւբշ.
470։
Առաջին
անգամ
ուղիդ
մեկնեց
Ր^1ցբ
յ՜օէհ, Ճտ13 բօ1.
էջ
104՝
համեմատելով
յն.
՝՝
րձ՝1
ձևի հետ։
նոյնր
յետոյ
6
ւ՝0Տ–
Տ6է յճտ. 1834, 383
ևն։ նՀԲ դնում է
ռուս.
ՇՈհՐե,
գերմ.
ՏշՈՈ66,
յն.
յա՝,։
Հնդևրո պա կան
զանազան
լեզուների
հետ
ուղիղ
հ ա մ եմ ա տութիւննե
ր
ունին
Բշէշոո. 23, ՝տոճւտշհ. 13, Տօէէւշհ. 20–
Ի\<3
1850, 357
ևն։ Մորթման
20.40
26, 512
թերևս
բևեռ.
շաԱՅւ՜ճւ։
Հիւնք,
ս ի ւ ն
բառի՞ց, թէ յն.
՝/
ա՝ւ,
\
Հ.^Տ\,
Յու­
շարձան
429
թթր.
«
ձիւն»։
ԳԻՌ.-Ագլ.
ձիւն,
Ասլ.
ձ՛իւն,
Գոր.
Ղրբ.
Մրղ. Մկ. Շմ. Սլմ. Վն.
ծիւն,
ննխ. Պլ. Տփ.
ձուն
(
ննխ. պահուած
է միայն մի քանի
դարձուածն
երում, իսկ սովորաբար
ջնջուած
է՝ տեղի տալով
բ ո ւ ք
բառին, որ ստացել է
«
ձիւն»
նշանակութիւնր),
Ալշ. Ախց՛ Ակն,
Կր. Մշ. Ջղ. Սեբ.
ձ՛ուն,
Երև.
ձ՛ուն,
ձ ՛ ի ն ,
•
Հմշ.
ծուն,
Ռ. Տիգ.
ց ո ւ ն ,
Ոզմ.
ձ ՚ Է օ ն ,
Խրբ.
Հճ.
ձ ՛ ի ն ,
Բ.
ձ՛օն,
Զթ–
ծ ր ՝ ն ,
ձ ՚ ր ՝ ն ,
Սվեդ.
ձ ՛ ա յ ն ։
նոր բառեր են
ձի ւ ն ա գ ն դ ի , ճ ի ւ ն ա թ ա –
թախ,
ձի ւ ն ա կ ո լ ո լ ,
ձիւնափւսրւոուկ,
ձ ի ւ ն –
հ ա լ ք , ձն ջ ր ի կ , ձն ւ ո ր , ձն վ ա ո ե կ , ձն ա կ , ձն ա –
կ լ ոն դ ր ա կ , ձն ա շ ա ա , ձնա տ ա ր ,
ձ և հ ո ր ։
9.
ԼԵԼ
«
հողը
ակօսել», մէկ անգամ
միայն
ունի Ոսկ. ա. տիմ.
ժդ, էջ
122,
որի դէմ երկ­
րորդ ձեռագիրն
ունի
ց ե լ ո ւ լ ։
է՛ստ
այսմ շատ
անստոյգ բառ է։
նՀԲ իբր
ցելուլ,
լծ. լտ.
տս100
«
հեր­
կել»։
86
էէւժւ.
Ճ.Ո03
83, 396,
Լ Զ
§ . Ս.–
§6ՏՇհ. 494
սանս.
Ո 3 1
«
վարել»,
Ո Յ
1
Յ –
«
արօր»։
Հիւբշ. Խտ.
Տէսճ.
էջ
13
խրնդ֊
րական է գտնում այս մեկնութիւնբ,
իսկ
ճւ՜Ո՜ւ.
0
ւ
՜
ՁՈ1.
4 7 1 ՝
անստոյգ
է համա­
րում։
՝
Դյ&\ձ<–
328,
ինչպէս նաև
8 0 1
Տ ՅՇզ
9 3 2
և
ԲօԽւ-Ո^ 1, 629
իրար են միաց­
նում լտ.
քսւ՜ՇՁ
«
երկճիւղ կեռ, խելակ»,
լիթ.
211՜
ե16Տ
«
մկրատ»,
լեթթ.
2
Մ Կ
1
Յ Տ
«
մեծ մկրատ»,
գոթ.
§Ա$՝3
«
մանգաղ»,
սանս.
Ւ
1
Յ
1
Յ–
«
արօր» և հյ.
ձ յ հ լ ,
իբրև
հնխ,
§՚Ւ161–
«
կտրել»
արմատիցն
Տ Խ ՆԻ
«
մի տեսակ
բոյս, լտ.
յսՈւթ61՜ԱՏ,
գիհի»1
Ռոշք. որից
առնելով
ունին
միայն
ՀԲուս. §
1783
և Քաջունի
Գ.
169,
ԶՂ,Ս"1յԼ
«
դիտել,
նկատել,
պշուցեալ հա­
յիլ»,
ունի
միայն
ՀՀԲ.
նոյնր
գիտէ Բառ.
երեմ.
190
«
դիտել կամ գիտել»
իմաստով,
որոնցից
մին կամ միւսը սխալ
է։
–
ք-Ձ-ՄԵՌՆ
(
յգ.
ձ մ ե ր ո ւ ն ք ,
սեռ.
ձ մ ե ր ա յ ն ո յ ,
գրծ.
ձ մ ե ր ա յ ն ո վ ,
ներդ,
ձ մ ե ր ա յ ն ի ,
յետին
են
սեռ,
ձմ ե ր ա ն ,
յգ. սեռ.
ձ մ ե ր ա ն ց )
«
ձմեռ»
ՍԳր.
«
բուք,
փոթորիկ,
ալեկոծո
ւթիւն» Ոսկ.
մ. ա.
24.
Եփր. բ. տիմ.
ածանցման
մէջ
մտնում է
ձ մ ե ռ ն
և
ձ մ ե ր –
ձևով. ինչ.
ձ մ ե ռ ­
ն ա ս ո ւ ն
Ագաթ,
ձ մ ե ր ա կ ա ն
Եւս. քր.
ձ մ ե ր ա ­
յ ի ն
Սերեր,
ձ մ ե ռ ն ա ն ի ն ջ
«
ձմեռբ
քուն մր֊
տած» (արջ) Վրղ. առ,
15.
ձ մ ե ր ա ն ո ց
Ագաթ.
ձմ ե ր ա տ ո ւ ն
Երեմ, լզ.
22.
ձ մ ե ր ե լ
Ա. կոր ժզ.
6.
Գծ. իե.
12.
Եւս. քր.
ձ մ ե ր ո ց
Ագաթ. Եզն.
կ ա ր ւ ս ձմ ե ո ն
Վեցօր.
186,
Կոչ.
309.
Ոսկ. մ.
ա.
12.
սխալ
գրչութիւններ
են
ձ մ ե ռ ա յ ի ն ,
ձ մ ե ռ ա ն ո ց , ձմ ե ր ն ա կ ա ն , ձ մ ե ր ն ա յ ի ն
և նման
ձևերր։
(
Արդի
լեզւում
առաջին
երկուսր սո­
վորական
դարձան
)։
Առանձին
տե՛ս
ձ մ ե ­
ր ո ւ կ ։
֊
Բնիկ
հայ բառ.
ցեղակիցներն
են՝ սանս.
^
յ֊վ
(\՝
Ո61ՈՁՈ
«
ի ձմերան,
ձմերայնի»,
-
Հ
^ ք
7
^ ՜ հ61ՈՁՈէՅ–
«
ձմեռ»,
(
ՀԼՀ
հւ–
1
X1 Զ–
«
ցուրտ.
2.
ձմեռ.
3.
ձիւն»,
հինդուստ.
Հ
Ս \ յ . ^ ձ
Ւա՚^ՁՈէ
«
ձմեռ»,
դնչ.
հհ/՛
«
ձիւն», \ՇՈէ, \ՇՈձ «ձմեռ»,
զնդ.
2
^ 3
(
Հյց–
»–
Հ >յ
շ^Յա,
սեռ.
- /
x ^ "
> ^
յ
շ ՚ ո ւ օ )
«
ձմեռ»,
^՜^Լք"
21
Ո13-
«
սառնամանիք,
ձմեռ»,
>յւ)–»>–յ
23)՚
ՅՈՅ–
«
ձմեռ»,
պհլ.
Fonds A.R.A.M