153
Ոսկ. յհ. ա. 11, 12. բ. 39. Կոչ.
ձ գ տ հ ց ո լ –
ց ա ն ե լ
ՍԳր. Եւս. պտմ. Եփր. ծն. Ագաթ.
ձ գ տ ի լ
«
երկարիլ,
քաշուիլ»
ՍԳր. Եւս. պտմ,
Եփր, ծն, «յօրանջելով
ճապկտիլ»
Ոսկ. Եզն,
Վեցօր. «փափագիլ,
րղձալ» Բառ. երեմ, էջ
190.
ձ գ տ ա լ
Ոսկիփ.
ձ գ տ ո ւ մ ն
նալում, բ. 10,
—
ւ ռ ֊ ի ազդեցոլթեամբ
դարձել է նաև
ձ կ տ ե լ
ևն,
նՀԲ
լծ. թրք.
շէք
«
քաշիր)),
ս ր գ
«
խիտ,
սեղմ»,
ս է օ ք
«
քանդի՛ր»,
ա գ ա գ
«
հեռու»
ևն։
Լ Ձ
§ . Բ6ւ1գգ. §1՝.
83
պրս. ճ\ «աղե­
ղի լար» և եբր.
21
զ
«
սլաք», Տէրվ,
Ճ1 -
էՁՈՈ.
54
և նախալ. 100 հնխ.
յղւ,
«
յօդել,
լծել» արմատից,
որից նաև
լուծ,
յ օ դ , ջո կ
ևն. հյ.
ձ ի գ < * ձ ի ւ գ ։
1
ՀՅ
1՜
ՕԱ–
ՃՇՏ,
I X
Օօք*ք>.
82
կապադովկ.
2 1
^ 3
«
նետ, աղեղ»,
հյ.
շիք.
յն.
(
ՅէՕ<;,
սանս.
կՅւ,
^ՏւճՏւ
զնդ.
2
>՚3,
լիթ.
§1յ՜3։ ^
6
Ա–
1
©է յ ^ Տ Լ
9, 54
գոթ.
§ 3 § 6 1 § Ձ Ո
«
շահիլ»,
§ 6 1 § Ձ Ո
«
ձեռք
ձգել»՜>
Հիւբշ. 469 անա­
պահով է համարում
նախ
նշանակու­
թեան և երկրորդ՝
ձևի
տարբերութեան
պատճառով
(
հա յեր էն ր գալիս է
§ ՚ հ ւ § հ –
ձևից, ի
ս
կ միւսները
պատկանում են
§ հ ւ § ՚ հ
արմատին։
Սակայն
ԲոճօՀպ
1,
550—551
ունի ճշտիլ
§Դւ6ւ§հ–,
§ ՚ հ 6 § հ –
արմատը, որի տակ
(
իշուած
բառերից
ոմանք
նշանակութեամբ
էլմիանում են
հայերէնի
հետ
)։
Հիւնք.
ձ ո ւ կ ն
բառից։
Օտէհօքք
1
Ւ՝
ճ ո շ.
10, 45
յն.
%
դօոտ
«
պատահիլ,
հասնիլ»։
Տ շ հ շ ք է 6 1 օ ՝ ա է 2
8 6
28, 298
սանս.
յ ՚ ւ հ ա Յ
«
թեք.
խոտոր­
նակ»։
ր
^ՅՐՏէ,
Յուշարձան, էջ 421
թրք֊
Օ Շ Խ Ո Ց ե
«
քաշել», 429 թթր.
գ օ § , զ(Ո7
«
վանել,
քշել»։
ԳԻՌ,— Արմատական
ձևով
ունինք Հճ,
ձ՛իգ՛,
Ախց. Կր.Ջղ.
ձ՛իք,
ննխ. Պլ.
ձ ի ք ,
Ասլ.
ձ ՛ ի ք , ձ ՛ ի * ,
Ագլ.
ձի գ ՛ ձ ի յ գ ՛ ,
Գոր. Հմշ.
ծ ի ք ,
Ղրբ.
ծիք՛,
Ռ.
ցիք.
նաև Մշ.
ձ ՚ ի կ ս
«
եր­
կարութիւն».֊-բայական
ձևով
ունինք
«
եր­
կարել»
նշանակութեամբ՝
Զ ղ–
ձ ՚ ք ե լ ,
Երև.
ձ ՚ ք է լ ,
Տփ.
ձքիլ,
Ակն.
ձ ՚ ը ք գ ՚ է լ ,
Շմ.
ծ ի ք ՛
տալ.
Սվեդ,
ձ ՚ ը գ դ ր ց ը ն ի լ .
և «քցել,
նետել»
նշանակութեամբ՝
Ագլ.
ձգիլ,
Մշ.
ձ՛գ՛ել, է ձ ՚ –
գ ՚ ե լ ,
Սեբ.
ձ ը ՚ ք ՚ է լ ,
Ախց.
ցկէլ,
Աչ.
ցքհլ,
Ննխ.
Պլ. Ռ.
ցքէէ,
Ասլ.
ցք է վ ,
Խրբ.
ց ՚ ի լ ,
Տիգ.
ը ց ք է լ ,
Զթ.
ր ՝ * գ ՚ ի լ ,
ը ՝ ձ ՚ գ ՚ Ւ լ ,
Վն.
ի » կ ե լ ,
Զ
ղ
.
գ ՚ ձ ՚ ե լ ,
Ագլ.
գ ՚ ի ձ ի ՚ լ ,
Ալմ.
ք ՚ ր ց ե լ ,
Գոր. Ղրբ.
քցիլ,
Տփ.
գցիլ,
Յղ.
ք ՚ ր ց ի լ ,
Մրղ.
ք ի ց է լ ,
Հւր.
գ ի գ է լ ։
նոր բառեր են
ձ ի գ ի ձ ի գ , ձի գ ն ա լ , ձ ի –
գոլկ, ձի գ ո ւ պ ո ւ կ , ձի գ ց ն ե լ , ձ գ ա նիլ , ձ գ ա տ ա յ ,
ձ գ ե լ ա ն ք , ձ գ ի բ ա ց , ձ գ լ ի կ ն ա լ , ձ գ մ ո ւ ն , ձգոց.
ինչպէս նաև
ջ ր ջ ն ք ե լ ։
Կարևոր բառ է
ձ ի գ
Ռշտ. «արօրի
հաստ
չուան»։ —Միջին
բաղա­
ձայնի
կրկնութեամբ
է Հճ.
ձ ՚ ա գ ՚ գ ՚ ե լ
«
նետել,
քցել»։
—
Կայ և Մշ.
ձ ՚ կ տ ի լ ։
ՓՈԽ.֊֊
Բշճ6քՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 219
ձ ր գ ֊
տ ե լ
բայի արմատր
դնելով
*
ձ գ ո ւ տ < * ձ ի գ ո ւ –
տ ա
«
նետ»,
սրանից
փոխառեալ
է դնում լտ.
Տ Յ § ւ է է Յ
«
նետ» և թրք.
ՏՕ§սէ,
եակուդ.
ս6է.
չուվաշ.
ՏԱ2Ձ
«
ուռենի»։ (Շատ լեզուների
մէջ
«
ուռի»
բառր ծագում է «նետ»
բառից,
հմմտ,
շվէդ,
բւ1
«
նետ,
ուռի»)։
«
անծանօթ
հանքային
մի նիւթ» նո­
րագիւտ բառ, որ մէկ անգամ
դռնում եմ
գործածուած
Խոր. աշխ, հրտր.
Սուքրեանի,
էջ 31. «Յորում
դտանի
սալակ և ձիղկ և
նաւթ սև և
սպիտակ»։
–(–
ՑԻՐ, ի
հլ. «պարգև,
նուէր, րնծայ»
Եզն.
Ոսկ. ա.թես. որից
ձ ր ի
«
նուէր, պարգև» Կոչ.
«
զուր,
րնղունա
յն»
ՍԳր.Ոսկ. եզն.
ձր ե լ
«
նուիրել,
շնորհել»
Սկևռ, աղ. կամ նաև
ձ ի –
րել
Խոսր. պտրգ, 67, Գնձ, Անան, եկեղ. Տի֊
մոթ. կուզ, էջ 139, 209.
ձ ե ր ե լ
Եփր. պհ.
ձր ի ա տ ո ւ ր
ճառրնտ.
ա ուս տա ձիր
Յհ. կթ.
Մագ.
ձ ե ո ա ձ ի ր
Յհ. կթ,
ա ն ձ ի ր
(
գրուած և
ա ն ծ ի ր )
«
ապերախտ»
Պիոն. (հրտր. Պ12.1ԼԻ\
28,
էջ 381), Ոսկ. եփես,
օ ւ ս ր ե ձի ր
Յհ. կթ.
լ ի ա ձ ի ր
Նար. Մծբ.
լ ո ւ ս ա ձի ր
Յիշատ.
կ ա թ­
ն ա ձ ի ր
նար. կուս, 412.
կ ե ն ա ձ ի ր
Նար.
կ ո Ր կ ՝
ն ա ձի ր
նար.
ե ր կ ն ա ձ ի ր
ճառրնտ. Շար,
ս ո ­
գի ա ձ ի Ր
նար,
ն ո ի ւ ա ձի ր
ճառրնտ,
ձր ի ա վ ա րժ ,
ձր ի ա կ ե ր
(
նոր բառեր) ևն։
-
Բնիկ հայ բառ՝ հնխ,
§Ււ6ք–
արմատից,
սրա հետ հմմտ. յն.
՜/
Օ՚Ը՚Հ (սեռ.
՚
լլձձւՀօՀ)
«
շնորհք,
հաճոյք,
ուրախութիւն,
բարեհաճու­
թիւն,
յարգանք,
երախտագիտութիւն,
վար­
ձատրութիւն,
թոշակ»,
^ՕԼԹՒՏՒ;
«
շնորհա­
լի»,
–/0.
ւ.օա «հրճոլիլ,
ուրախանալ»,
^01X00)
«
երկնաձիր
շնորհներով
լցնել», լտ,
Ո0Ո01՝,
հ 0 1 ՜ ( ւ ) է 0 ք
«
քաջալերել,
ոգևորել»,
օսկ.
Ո6-
ք 6 Տ է
«
կամի»,
սանս.
հ Յ ք ^ Յ է ւ
«
ախորժիլ,
Fonds A.R.A.M