1 5 0
սրա
վրայ
հիմնուելով
ենթադրում
է թէ թո֊
իյարները
Եւրոպա
եղած
ժամանակ՝
Հայոց
կողքին
էին
բնակւում։
+ ՑԵՏ, ո
հլ. «բրդոտ պոչ (ինչպէս՝ շան,
աղուէսի,
առիւծի)»
Առակ,
ի զ, 17, Դտ. ժե,
4.
Եւս. քր. «առնի
անդամ»
Ամբ.դատ.
121—2.
որից
ք ա ռ ա ձ ե տ
«
մի տեսակ
զեռուն»
Մագ. թղ. 214. գրուած նաև
ց ե տ
Եղիշ. դտ.*
= Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
§՚1ւ6ճՕՏ–
ձևից,
հմմտ. զնդ.
2383
Ո-
«
յետոյք,
սրբան»,
սանս,
հճձ,
հճձտւճ «բնական
կարիքը
հոգալ», յն.
՜/
յ>00.՝էդգ
«
յետոյք,
նստոյ
տեղի»,
«
բնական
պէտքր
հոգալ»
(
ածանցման
մ էշ
*8
Հօ8օւ)
(
ալբան.
6
յ
՜6
Տ
«
աղբել»,
քրդ.
< ճ ձ յ յ
շսէւե
«
սրբան»
(
Բ օ ե օ ա ^ 1, 571, ՑօւտՁշգ
ա2)։–Հիլբշ.
470։
նՀԲ իբր
ց յ ե ս ւ , յ ե տ ո յ ,
լծ. լտ. և ի–
տալ.
Ը Յ Ա Ճ Յ
«
պոչ»։
Ուղիղ մեկնեց նախ
ւ^աւտւ՜, 1Հսհոտ ս. Տշհ16ւշհ6ւտ 6էւ՜§.
5, 142։
Նոյնը նաև Հիւբշ.
1
Հ.՚Հ
25, 392,
յ՜ստէւ, օւշէ. տա-ճտ 225, ա ւ ւ շ ր
տ ա
10, 177։
Հիւնք.
ց ր տ ե լ
բայից։
^շրտէ,
Յուշարձան
429
ույղուր.
զՏւէ, եաքութ.
չաղաթ.
1
<3է, Կճէ, եսէ,
օսմ.
§օէ
«
յ ե ֊
տո յ ք » ։
+ ԶԵԻ, ո
հլ. (յետնաբար
նաև սեռ.
֊
ի )
«
ձև, կերպ»
ՍԳր. «կերպարանք,
կեղծիք»
ԳԷ.
ես. «զգեստ,
համազգեստ»
Ոսկ. յհ. բ. 38.
որից
զ ա յ ս ձև., զ ն ո յ ն ձև.
«
այսպէս,
նոյնպէս»
Եւս. քր.
ձ և ե լ
Ել՛, իր. 32. Ագաթ,
ձ և ա ն ա լ
Եղիշ.
ձ և ա ց ո ւ ց ա ն ե լ
Ոսկ. յհ. բ. 28. Փարպ.
ձ և ո ղ ա ն ա լ
Եւագր. 53.
ձ և ի չ
Վրք. հց.
տ ձ և
Բրս. հց. Լմբ, պտրգ.
տ ձ և ո ւ թ ի ւ ն
նխ.ղևտ.
ա ն ձ և
Դիոն. Մաքս. Պրպմ.
կ ա ք ա ւ ա ձ և
Եփր.
թգ. Մծբ. Ոսկ. յհ. ա. 1.
կ ա մ ա ր ա ձ և
Ա. եզր.
դ.34.
ծ ա ղ կ ա ձ և
Ագաթ,
զ ր ա ձ և
Ոսկ. ես.
դ ա շ տ ա ձև
Եփր.յես.
բ ո լ ո ր ա ձ և
Ոսկ. ես.
Վեցօր.
լ ե ո ն ա ձ և
Եզն. Ագաթ, ևն։նոր բա֊
ռեր են
ձ և ա բ ա ն ո ւ թ ի ւ ն , շ ա ր ժ ո ւ ձ և , ձ և ա գ ի –
տ ո ւ թի ւ ն , ի փ ւնշ ա ձև , ձ ո ւ ա ձև , ճ ա ւ կ թ ա ձև , շ ր ­
ջ անա կ աձև , ձև ա փ ո խ ե լ , ձ և ա փ ո խ ո լ թ ի ւ ն , ձ և ք ,
տ ա ռ աձև , ձև ա պ ա շ տ
ևն։
= Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
§ ՚ հ Շ Ա –
«
թափել,
հոսել,
հեղուլ,
ձուլել» արմատից,
հմմտ.
յն.
՜
ԼՇտ «թափել,
հեղուլ»,
՝
Լ®
0
Հ
Հ
«
թափում,
հալում»,
՝)
Լ0~՚է*
«
առատօրէն
թափուած,
անկարգ»,
^օ8օւօ<;
«
առատ
թափուած,
հասարակ,
գռեհիկ»,
՚
ԼԱ՚ՀԱՀ, «թափած, հա֊
լած»,
յօնօՀ
«
հիւթ,
հոյզ,
համ»,
յխէՕՀ,
^Ճ
^Օտ;
«
հալոց, կաղապար՝
հալեցրած մե֊
տաղին ձև տալու
համար»,
յձ՝)՜ղ
«
հալոց,
ձագար»,
«
թափուած
բան (նաև մե­
տաղի
ձուլման
համար)»,
յյյ^Օ.
«
հողէ
աման»,
յՕՀՕ֊եզ
«
բրուտ»,
լտ.
1
սէ1Տ
«
շրամ
անի
կտուցր»,
ք
"
Ա
–
էւ1ւՏ
«
հեշտ
պար­
պելու, որ միջին
չի պահում, ան պէտք»,
ճ֊ով
աճած՝
քսոճօ, քսճւ
«
ձուլել,
հեղուլ,
թափել»,
գոթ.
§1ԱէՅՈ,
հբգ.
§ 1 0 2 3 Ո ,
գերմ.
§16ՏՏ6Ո
«
ձուլել»,
հշվէդ,
§1ԱէՅ
«
կաղապար»,
հհիւս,
§ 1 0 է Յ
«
նետել»,
ալբան,
Ժսէտ, ՃՈ
՜
Տ
«
մեղրա­
մոմ»,
փռիւգ.
^ՏՕււՕ^
«
ակունք,
աղբիւր»
ևն
(
Բ օ է օ ա ^ 1, 563, ՑօւտՅշզ 105
7
, \ \
^1ճ6
325,
ասշշ
181, 1
ւաօսէ–^6ւ116է
384).
աւե֊
լի րնդարձակ
տե՛ս
Տ օ ն
բառի տակ
(
հմմտ.
նաև
ձպ\)։–Հիլբշ.
4697
Հիւնք.
վ ե ց
բառից։
Ուղիղ
մեկնու֊
թիւնր տուաւ ա\\\ճ
^ Տ Լ
9, 54,
Բ Յ –
ԿսՆ&պ
Տ ճ
1, 193
հնխ.
Տ
՚
Ո Բ \ ՚ Օ Տ –
ձե֊
լից, Մառ
14
ՃՒ1
1918, 345
հյ.
դէպ, դ է մ
և վրաց.
ծիւիե
«
հասուն»
բառերի հետ,
ԳՒՌ.֊Ալշ.
Մշ. Ջղ.
ձ ՚ ե վ ,
Պլ.
ձէվ,
Ախց.
Խրբ. Կր. Սեր.
ձ՛էվ,
Վն.
ծեվ,
Մրղ. Շմ. Սլմ.
ծէվ,
Սչ.
ցե վ ,
Ագլ.Հլր. Տփ.
ձի վ ,
Հմշ. Ղրբ–
ծիվ,
Տիգ.
ցի վ ,
Զթ–
<փվ> ձ՛իվ. —
բայական
ձևով Ջղ.
ձ ՚ ե վ ե լ ,
Պլ.
ձէ վ է լ ,
Երև.
ձ ՚ է վ է լ ,
Տփ.
ձ է ՚ վ ի լ ,
Ոզմ.
ձ ՚ է վ ի լ ,
Սլմ.
ծէվհլ,
Շմ.
ծէվիլ,
Հմշ.
ծէվուշ,
Սչ.
ց է վ ե լ ,
Ագլ.
ձ ա վիլ,
Սվեդ.
ձ ՚ ի վ ի լ ,
Ղրբ •
^ Ի ՚ Վ Ր ի
բոլորն էլ հագուստի
համար գործածուած,
նոր բառեր են
ձ և ք
(
ննխ.
ձ է վ ք ,
Սվեդ.
ձ ՚ ի ֆ ք ) ,
ձև ս , ձ և օ ն ք ,
ձ և ո ց , ձև ա տ ել, ձև ո տ ե լ ,
ձ և ձ և ե լ ,
ձև կ ա ր ,
կ ա ր ո ւ ձ և ։
+ Ձ-ԷԹ,
ո
հլ. «ձիթաիւղ,
ձիթապտուղի
իւղ»
ՍԳր. «կնճիթի, կտաւատի և ուրիշ
բոյ–
սերի
իւղ»
Շնորհ. Ոսկիփ,
«
մեռոն»
Յհ, իմ.
Մեկն, ղկ, «ձիթապտուղ»
ՍԳր,, որից
ձ ի թ ե ն ի
ՍԳր. Եզն,
ձ ի թ ա ս տ ա ն
Կոչ, Ագաթ,
ձ ի թ ա ս –
տ ա ն ե ա յ
Կորիւն,
ձ ի թ ա պ տ ո ւ ղ
Ոսկ. եփես.
ձ ի թ ա գ ո ր ծ ո ւ թ ի ւ ն
Փիլ.
ձ ի թ ե լ
Ոսկիփ.
մ ո լ ա –
ձ ի թ ե ն ի
Փիլ,
ն շ ա ձ է թ
Մխ. Բժշ.
ձ ի թ ո ւ ն
«
ձ ի ֊
Fonds A.R.A.M