ՀՕՐ
պէս
նաև Գաղիան,
Բժշ. Սալաձ.։ — նՀԲ և ՋԲ
համարում
են «թութիա
չիչէյի,
§ 1 3 Շ 1 Ո է օ էԱ–
ե 6 1 ՜ 0 Տ 0
կամ
§13ԸւՈէ.Օ տ ճ ւ Ձ Ո Օ » ,
Շէհրիմա–
նեան
«
հ ^ Ձ Օ ւ ո է հ ս Տ 0 Ո 6 Ո ւ 3 1 ւ Տ » ,
Տիրացուեան,
Շ Օ Ո է ո ե ս է Օ § 359 թՈ 1 Ո Ա 1 3 Ձ Ա Ո ( ; ս 1 3 է Յ
Լ Յ ա .
րստ
Գաղիան.
«
եղեբորոս»
(
տե՛
ս
ՀԲուս.
§ 1761)
նորայր, Բանաս. 1901, 119 ցոյց
է
տալիս
որ
ոօրոսւ
և
մ օ ա ա
միասին
մէկ
բառ
են կազմում
և միևնոյն
ծաղիկն
են
նշանա­
կում
։
֊
Իրանեան
դիցաբանութիւնից
հայոց
Փոխանցուած
բառեր
են. հնագոյն
ձևերն
են
զնդ.
հ.ՅԱՈքՅէՅ+
(
որի կրճատ
ձևն է
հՅ Ա է ^ Յ է . )
և
ՅւՈՅՐՅէ՚Յէ.
առաջինր՝
որ բուն
նշանակում
է «լիութիւն,
առատութիւն»
(
արմատն
է զնդ.
հ Յ Ա ւ ^ Յ ,
սանս. Տձէ\2ւ, լտ.
Տ Յ ^ Ա Տ ,
յն.
օճօՀ
֊
հ յ .
ո
ղ ք ) )
ջրի պահապան
իգական
մի ոգի
է, րնկճում
է քաղցր,
տալիս
է մարդոց
բա­
րեկեցութիւն։
Երկրորդը՝
որ բուն
նշանակում
է «անմահութիւն»,
բոյսերի
պահապան
իգա­
կան
մի ոգի
է. րնկճում
է ծարալր,
մարդ­
կանց երկար կեանք
է պարգևում։
Զ՛եդ, ձևե­
րը պհլ.
XՕ^^
,
^է ՅՈ131–ճՅէ
ձևերից
անցնելով^
դարձան
պրս.
ձ\ձյձ>
XIII՛ ճ 3(1
«
անուն
հրեշտակի
միոշ, որ վերակացու
է
հոսական
շուրց և ծառոց. 2. մայիս
ամիսը»,
և
^ 1 ճ ^ շ
աԱքճՅ^Ճ
«
յուլիս
ամիսը»։
Պարսիկներից
անցնելով
Արաբներին,
սրանք
ստացան
Օ յ ^ յ Ա Ւ13՜աէ
և
Օ յ յ Լ օ 1^՝ՅՈ1է
ձևերը,
այս
անուններով
նշանակւում
են ՛Հուրանում
(
Բ.
96)
այն երկու հրեշտակները,
որոնք
կախար֊
1 4 0
Հ0<՛
դութեամբ
էին պարապում
և Աստուած
վռրն–
տեց
նրանց
արքա յութիւնից
և
Բաբելոնում
մի շրհորի
մէշ գլխիվայր
կախեց։
(
Ուսուցա­
նէր մարղկան
սատանայ
զմոգութիւն
և
զգի­
տութիւն
հրեշտակաց
երկուց՝
Հարուտի
և
Մ արուտի,
որք դատապարտեցան
բնակել
ի
Բաբելոն)։
Արանց
վրայ պատմուած
միւս
ա–
ռասպելներր
տե՛ս Կամուս,
թրք. թրգմ. Ա.
327։
Հայոց
մէջ պատմուած
առասպելը
յայտնի
չէ. բայց
անշուշտ
մեր մէջ էլ հօրո–
տը ջրի ոգին
էր և մօրոտր
բոյսերի
ոգին,
որոնք
յետոյ
ծաղկի
անուն
դարձան։
Այս
երկու
առասպելական
էակների
վրայ
առանձին
մ են ա գրութիւն
ունի
ՕՅՈ Ո 6 Տ է 6 է 6 1 – ,
Բ Յ Ո Տ
1875։
Ուղիղ
մեկ­
նութիւնը
տուաւ
նախ
Կ.
Կոստանեանց,
Հայոց
հեթ. կրօնը, Վաղարշապատ
1879,
էջ 33, նոյնր
յետոյ
Տէ&Շճշ\նՇէ^
տ ա
12,
244։
Տե՛ս
նաև
Աբեղեան,
ճ ո ո .
\
ք
օ11<Տ§13Աե6,
Էջ 57, 62, նորայր,
Բա­
նաս. 1901,
119։
Վերջինը,
ինչպէս
ն՛աև
Բ6ճ61՜Տ6Ո
Հայ. դր. լեզ. 219
դնում
են
հ ա յ ր
և
մ ա յ ր
բառերից։
ԳԻՌ.-Մշ.
ո օ ր օ դ - մ օ ր օ ղ ,
խ օ ա դ - մ օ ր ո դ ,
Ալշ.
խ օ ր օ դ - մ օ ր օ դ
(
ծաղկի
անուն
է). իսկ
Սլմ.
խ օ ր օ տ - մ օ ր օ ա
գործածւում
է իբր
ած.
ինչ.
ի ւ օ ր օ տ - մ օ ր օ տ ա ղ ջ ի կ Է. խ օ ր օ տ - մ օ ր օ տ
մե ծ անա ՜ ս. —
այս ձևափոխութիլնր
տեղի
ու­
նեցած
է անշուշտ
խ ո ր ո տ
«
գեղեցիկ»
բառի
հետ
շփոթուելով։
ՓՈԽ.֊Քրդ.
Յ յ յ ^ ՏՕւ-Աճ-աօ–
1՜
սճ
«
մի տեսակ
ծաղիկ
է»։
Fonds A.R.A.M