Հ Ր ՈԻ
1 3 8
բառից
օտար տ առա դարձութեամբ
ունինք
արաբ.
Օ Լ օ ^ - յ - ձ
ւ31^3. ճւյ՚ՅՈ
(
Ալբիրու֊
նի) կամ կրճատ
ձևով
Ս Ա օ է Յ ւ ՜ ճ Յ յ ՚ Յ Ո
«
Աւելեաց»
(
ԳՂ),
յն.
Փօ՚յբօւքՕ^
(
Ս՚ենանգր),
ասոր.
Րրօ^ճւ^ՅՈ
(
առ
ՒԽքԽ1 3 Ո Ո )
։
Հյ.
ո ր ո տ
< հ ր ո ր 1 Ո < / – դ ա Տ / . *քՐՕւ՚է<՚ք^ՅVՅ^է-
ձևից, րստ
այսմ
յգ, սեռ.
Տ ա տ ի ց
համապատասխանում
է հպրս.
*
ք^ՅV^^է^ՈՅ^Ո = զ&/շ:.
ք ք ^ Յ Յ ւ Ո Յ է Ո
«
մ արտ-ապրիլ»
ձևերին։
—
Հիւբշ.
I 84 — 785։
Հներից Վանակ, տարեմ տ. և Տաթև.
հարց. 201 ստուգաբանում
են
«
հրոտիցն
ըստ
դրութեանն
է, զի
հուր
է
ո տ ի ց ն ,
որ այրէ ի ներքուստ ի վեր
ջերմութիւն
արեգականն»։
Իսկ Տաթև. ձմ. ա.
մեկ֊
նելով այս բառր՝
գրում է.
«
Հրոտից՝
զխորհրդակցութիւն
և զկատարումն
ծա֊
մանակացն
ասէ. մանաւանդ
զգալուստ
հոգւոյն և զերկրորդն
ահագին
փառօք
ըստ
Դանիէլի»։
(
Բայց չի
հասկացւում
թէ որ բառից է ուզում
հանել)։
—
8
ւ՜0Տ–
Տ6է մճտ. 1832, 530
և
ՕԱ
1
ՅԱՈ
6.,
Շհւ-օո.
Յ ա .
էջ 12 դնում են
հ ո ւ ր
բառից։
՛
Ու­
ղիղ
մեկնեց նախ
Լ Յ
§ . (յ6Տ31Ո.
ճեհճ.
էջ 163՝ համեմատելով
պրս.
ք01՜ճւ§ՅՈ,
յն.
Փ00ք>8ւ7(^.,
բայց և երր.
Ձ ՚ ՚ Ո Զ
Փ ո ւ ր ի մ
(
տօնր)։
Ուղիղ են նաև Պատ­
կան.
0
833838.
ԶԲ688.
ձբԱ. ԱէտՇոԱՔՏ՚հ,
էջ 37 և Տէրվ. Նախալ. 94, Ալիշան,
Հին
հաւ.
142
պրս.
փ ր ա ւ ո ր տ
՚
յ
յն.
Հ ե ր ո յ ի դ ,
հնղ.
Րա տրա,
գերմ. \Կօձգ,
ֆրանս.
Զսէհ
դիցանունների
հետ։
Հիւնք.
պրս.
ա ր ա տ
«
անուն
25
™– աւուր
արեգակնա­
յին ամսոյ
Պարսից»։
ՀՐ Ո Ւ ԱՆԴ ԱՆ ( ի - ա
հլ. ըստ նՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
ծովեզերեայ
բարձր
տեղեր,
սարաւանդ»
Պիտ. «երեսբաց
պա–
տըշգամբ»
Զքր– սարկ. Ա.15, Բ. 106, Գ. 34։
նՀԲ
հրաձ/ւ
գահա\֊֊ս1ւդ;
Պասմաճե
ԼԱԱ )
Արևելք 1890 յունիս 1 կցում է
V 6 ^Զ Ո մ ^
բառին, որ ունի
հնդկական
ծագում։
Հիւնք. պրս.
ք31՜\քՅՈ
«
վերնատուն»
–
|– հյ.
ա ն դ
(
պրս.
բառի
ծագումր
տե՛ս
Հ ր ա ­
պ ա ր ա կ
բառի
տակ)։ Պատահական
ն ր ֊
մանութիւն
ունին
յն. ոօտւ, էէթ՚ղա՝/ «լեռ,
հրուանդան»,
սանս.
թ ք Յ \
ք
Յ Ո Յ –
«
ան­
դունդ»։
*
ՀՐ11ԻՇԱԿ
«
ալիւրով
և շաքարով (կամթէ
ռուպով և կամ մեղրով) և իւղով
պատրաս֊
տրւած
ուտելիք, տճկ.
հ ա լ վ ա » ,
ունին
միայն
ՀՀԲ և ՋԲ. հնից աւանդուած
չէ և կայ
միայն
նոր գաւառականն
երում։
Բառիս վկա
յութիլ–
նբ գտնում եմ այժմ
նաղաշ
Ցովնաթանի
տաղերում,
հրտր. Չօպանեան,
Փարիզ 1910,
էջ 92. «Զենէք
թազայ
գառն ու շիշակ
եփէք
եղաձու և հարուշակ»։
(
Հրատարակիչր
սխալ­
մամբ
ուզում է ուղղել
հարիսայ)։
= Պհլ.
*
յ՚–Հյ
– ՛
յ ւՐՕՏՅե
հոմանիշից, որ
թէև չէ աւանդուած,
Բ
ա
յց
ունինք պհլ.
^^Շ/
3
<Ժ
Ձ––ՕՏՁ1<
«
հալվա»
(
ք 2 ա
18,
281),
որի հետ հմմտ. պրս.
ձ ձ - յ ^ Յ
քՅքԱՏՅ,
ձ.յԼյ^տ\
Յււ՜ՄՏՅ,
յ | Յ՜քքՄՏՅ
«
ալիւրով,
կարա­
գով և մեղրով
պատրաստուած
մի տեսակ
քաղցրեղէն.
հալվա»,
որից փոխ առնուած է
նաև
քրդ.
1՜16\\
քւ՚Աշ1<
«
ճմուռ, կարագով
տաք
հաց» (ըստ
յ՜ԱՏէւ,
Օւօէ.
.(
Աւ՜ճշ,
էջ
447)։–
Հիւբշ.
185։
Ուղիղ
մեկնեց նախ ԳՂ՝ համեմատե­
լով պրս.
ֆ ի լ ր ի ւ շ է
«
հրուշակ»
ձևի
հետ։
Հիւբշ–
20.40
35
(1881),
էջ
661
պրս.
քՅքՄՏՅ։
Հիւնք. պրս.
(
ձԼձ,յ տ 131՜
ԱՏ
31(
«
ձաւար»։
ՏէՅշ1<61ե6Ր§
՝
^/21\Ի\
18
(1904), 281
պհլ– ձհ՜ՕՏձԿ «հալվա» բա­
ռից։
ԳԻՌ.-Ջղ.
խ ա ւ շ ա կ ,
խ ո ւ ր ո ւշ ա կ ,
Ագլ.
հ ր է ՚ շ ա կ ,
Պռ.
հիւրիշէկ.
այլուր
գոյութիւն
չունի այս բառր. բայց
ձևից
երևում է, որ
շատ
հին է և փոխառութիւնը
տեղի է ունե­
ցած
պահլաւական
շրջանին։
ՀՕՊՕՏ.
անծանօթ
մի բոյս. Բժշ. ունի մի­
այն
ՀԲուս. § 1758. թերևս
նոյն
ընդ
հ ո տ ո տ ։
֊(–
ՀՕՏ, ի
հլ. «ոչխարի, նաև ուրիշ
չորքո­
տանիների, փխբ.մարդոց
խումբ»
ՍԳր.
Ոսկ.
յհ. բ. 17. որից
հ օ տ ա պ ե տ ո ւ թ ի ւ ն
Բուզ.
հ օ –
տ ա րսւ ծ
«
հովիւ»
Փարպ.
հ օ տ ե ր ե ց
«
հովիւ»
Վկ. արև. էջ 90. Փիլ.
հ օ տ ա ժ ո ղ ո վ
Մծբ.
հ օ ­
տ ա ր ա ն
«
փարախ»
Երգն. քեր. և
այլն։
= Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
թՅ –
արմատից,
ցեղակիցներն
են՝ յն.
ւ ա ՚ յ
«
հօտ»,
7։
օւս,1ց՝ւ
«
հովիւ»,
սանս.
թՅ^Ա–
«
հովուեալ»,
լիթ.
թ6–
ա ս
«
հովիւ»,
պրս.
օ ^ է յ
բ՜ճձՏւ «հօտ», այս
բոլորի
արմատն է
բ Յ – ,
որի վրայ տե՛ս
հ օ –
Fonds A.R.A.M