1 3 6
րեանի,
էշ 45. «Լինի
ի նմա
հրիզոն,
որ է
կորեակ»։
Ունի
միայն
ՀԲուս. §
1754։
= 3ն.
ՕթսՀօV
«
բրինձ»
բառն է, որ գրտ֊
նւում է Պտղոմէոսի
աշխարհագրութեան
հա֊
մապատասխան
տեղում
(
տես
և
11
րիդ)։
Ուղիղ մեկնես
ՀԲուս. անդ, որ և հաս­
տատում
է նորայր
ՀԱ 1924,
546։
ՀՐԻ9.ՈԻՄՆ
«
նենգութիւն».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էշ 187. սրանից
է
կազմուած
հ ր ղ ի մ ա ց ,
որ վատ
ածականների
մի
շարքի
մէշ գործածում
է Մանդ. սիր. 23։
ՀՐԻՏ Ա Կ ( ի - ա
հլ. ըստ
նՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
կտակով
ժառանգութիւն
թող֊
նուած
ինչք»
Մխ. դտ. Կանոն, էշ 125. Օր֊
բել, հրտր. էմ. էշ 151. որից
հրի տ ա կ ա տ ա ր
(
իմա՛
ո րի տ ա կ ա կ ա տ ա ր )
Մխ. դտ.։
նՀԲ
յիշում
է յն,
՚/
ՀկւՕւէՕւ
«
ինչք»,
պրս.
օ ^ ձ յ ձ –
X^^1(^Ձ
«
գնած
բանր»,
լտ.
Ո6ք6աէՅՏ
«
ժառանգութիւն»։
ՀՐՁԱԾԵԼ,
անստոյգ
բառ. մէկ անգամ
ու­
նի էծ. կոչ. «Հրձածեալ
և ցրուեալ
զճակատ
բանսարկուին»։
Թուի
թէ
նշանակում
է
«
պատռել»
և այն ժամանակ
պատկանում
է
ոերշւ
արմատին։
Հ Ր Ճ ԻԻ , ի
հլ. «ուրախութիւն,
ցնծութիւն»
Տազ. (գրծ.
ճ ր ե ո փ ւ ք
ձևով),
որից
հ ր Տ ո լ ի լ
Պիտ. Խոսր.
ո ր ո ո ա ւ մ ն
Շիր. Մագ.
հ ր ո ո ւ ա ն ք
Յճխ.
հ ր ս ո ւ ե լ ի
նիւս. երգ.
հ ր հ ա ա լ ի ց
Պիտ.
ևն։ (նՀԲ դնում
է նաև
ՈՐՈ–
ձևով
մի ար­
մատ,
որ հանում
է
հ ր հ ա ի ւ ք
գործիականից,
ինչ որ սխալ է)։
Եազըճեան,
Արևելք
1884
նոյ" 16
սանս.
ՒՄՏ*
Հիւնք.
զ ո ւ ա ր ճ ա ն ա լ
բայից։
1
^6ւ1ւ6է
(
անձնական)
կարծում
է որ
կապ
ունի
պհլ.
քոՇՅ(ՏՈ7հ
«
մեծացում»
բառի
հետ։
Մառ, 1՝ՇԱ.Շ7Ա
X I I , 8.017"
1181. 8 3&
Ս1՛. Շ1Փ. ԼԼ101հ1,
էշ IX վրց.
մ ո ր հ մ ա
«
ուրախութիւն»,
մ ո ր ս մ ո ւ լ ի
«
ու­
րախ»
բառերի
հետ. արմատն
է
ր հ մ ։
ՀՐՃՐՃՈ Ւ Կ
«
կռճիկ,
աճառ,
էճէէ՚ՃՏւ^Օ,
ռուս.
ճբյյԼԱ՚ն».
ունի
միայն
ԱԲ, մէկ
անգամ
գտնում
եմ գործածուած
էծ. նար. կզ. «0–
ճառք. լծ, հրճրճուկ,
այն որ պատեալ
է
զխռչափողն
և որպէս նովաւ
յարմարի
բան և
ձայն». — ՆՀԲ իբր գւռ. բառ
դնում է
հ ր հ հ ը ր –
6
ա կ ։
֊
նման
են հնչում պրս.
Հյ–>՝յ–՜
^
ս
1
՜
յ
Յ Ո
.
վրաց.
քօծշ^Յ
ղ ր ա հ ա
ն Երև. թրք. գւռ.
ՃՅքէճՅքէ
հոմանիշները,
որոնք
բոլոր
թւում
են բնաձայն։
—
Աճ.
ԳԻՌ.— Գործածւում
է զանազան
ձևերով.
1.
ղ ր ո ղ ր ս ա ն
Ղրբ՛։
ղ ր ղ ր ս ա ն
Երև.,
ղրէւղրս
Ավ.,
ղ ր ղ ս ա ն
Ագլ. Գոր. Ղրբ
2՛
ո ո ս ի կ
Իգդ–
—3.
խ ո հ ի կ
Կ.,
խ ր ճ ո ւ կ
Կ.,
խ ո ճ ա կ
Մշ.,
խ ո ն ճ ի կ
Խրբ.,
խ ո ն չ ո լ կ
Բլ.-4.
կ ո նի կ
Զթ–
Երև. Կր. Պլ. Վն.,
կ ր նի կ
Ալշ. Բլ. Մշ.,
կ ը ո –
ճ ա կ
Խր. ննխ. Աչ.,
ք ո չ ի կ
էնկ.
կււկՑիկ
Ոզմ.
—5
ղ ո թ ի կ
Տիգ.,
կ ո կ ո թի կ
Վն.,
խ ռ խ ո թ ի կ
Խ.–.
*
Հ1՚ՇԱԿ,
որ և
ո արշա կ , արշակ.
մի
տե­
սակ
անծանօթ
բոյս,
թուի «ծուաղ»
Բժշ. ու­
նի միայն
ՀԲուս.
§
1156։
Ըստ իս՝
֊
արաբ.
ւ ձ — յ ֊ *
֊ ֊ – . ֊ –
Ղ կամ
հ Մ § Ձ զ
«
վայրի
կանգառ»
(
Տ է 6 1 Ո Տ Շ հ Ո 6 ւ ճ 6 ; –
՝
Գ17.\Լիւ\
12, 9 )
Աճ.
Հ Ր Շ Տ Ե Լ
«
վախենալ»
Հին բռ. Բառ,
երեմ,
էշ 188. մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
նոր վկ. էշ 512 (Ժէ դարից).
«
Ել ի
հորն
իշուցեալ
հողափակեն
զնա և
քստմնեցու–
ցեալ
հրըշտէին
զնա»։
Տեղից
երևում
է՝ որ
նշանակութիւնն
է «սարսափեցնել,
վախեց­
նել», որով
չեզոքն
է
ՈՐջսւիլ
«
վախենալ,
սարսափիլ»։
ՀՐՈՊԱԳԻՆ.
անծանօթ
և անստոյգ
բառ,
որ
մէկ անգամ
գտնում
եմ գործածուած
Աիւնե–
ցոլ Ադամ գրքում,
էշ 308.
—
«
Պէսպէս
պար֊
գևքն
աստուածային
բաշխեալ
բնութեանց
դոյեղինին,
իր զանազան
յոյժ
հրոպագին՝
տպալորեալք
ի միասին»։
—
Ըստ իս պէտք
է
ուղղել
հ ր ա շ ա ղ ի ն
(
տ. իմ Հայ. նոր
բառեր
հին մատ. Բ. 151),
ՀՐՈՍ, ի
հլ. «ասպատակող
զօրք»
Բուզ.
Եղիշ. գ. էշ 48. «աղշիկ
փախցնելու
ժամա­
նակ
առևանգողին
օգնական
կտրիճը»
Կա­
նոն, էշ 66. Մխ. դատ.
էշ 199. որից
հր ո ս ա կ
Խոր. Յհ. կթ. Մագ.
հր ո ս ա ն ո ւ է ր ,
Յհ. կթ.
հ ր ո ս ո ղ
Յհ. կթ.
հ ր ո ս ո ւ մ ն
Յհ. կթ.
հ ր ո ս ա ­
կ ա խ ո ւ մ բ
(
նոր բառ),
հ ր ո ս ա ն ա լ
«
մէկ
կողմ
դիմել» Վստկ. 172.
—
գրուած
է նաև
խ ր ո ս ա կ
Արծր.
հր ա հ ո ս ա կ
Մագ.
Օրբել. Սիմ. ապար.
70.
իսկ
հո ս ա կ
Խոր. Ա. 11 պէտք է համա­
րել սխալ
գրչութիւն։
նոյն
բառն
է
հ ր ա հ ո –
սակ
«
դեսպան
կամ նամակ»
Բառ. երեմ, էշ
Fonds A.R.A.M