բասել, չարախօսել, վատաբանել
մէկի մա­
սին», Պլ.
հ ա լ ա ձ ի լ
«
կորլիլ, բոլորովին ան֊
երևոյթ դառնալ», որի հոմանիշն է
հ ա լ ա –
ծ ա կ ո փ լ
Երև. Ղզ–>
Հ ա լ ա ն ե լ
տե՛ս
Հոլ(անի)։
ՀԱԼԱՍ,
անստոյգ և նորագիւտ
բառ. մէկ
անգամ
ունի Վստկ.46. «Եթե ի սպիտակ գե­
տինն պատառած
մքռա չլինի, նա լալ է սա­
կաւ մի. բայց թէ լինի, ամենևին
պիղծ է. մի՛
անգ հալաս առներ, նոյնպէս և ինչ որ նօսր
և ալազոտ գետինն, չէ պարտ տնկել»։ Ըստ
հրատարակչի, էշ 250, թոլի
«
տնկել»։
*
Հ Ա Լ ԱԻ
«
զգեստ»
Մամիկ, էջ 37– Մաշտ.
Ոսկիփ. Վստկ. 23, 85. «սարկաւագի
շապիկ»
Օրբել. իզ (հրատրկ. էմ. էջ 80). «շորի կը֊
տոր, քուրջ» Լծ. նար. ի. որից
հ ւ ս | ա ւ օ ր հ ն է ք
Մաշտ. 121—4։
= Փոխառեալ է կա՛մ հին ասուրականից
և կամ ասորի գւռ. մի ձևից, որ աւանդուած
չէ. հմմտ. ասուր. հշլ\&դ\1,
^ 3 1 ձ ե ս
«
ծածկել»,
որից
ՈՅ՝շ1ՁբէԱ, ^ Ա ս թՅ է Ա
«
կերպաս, հա­
գուստ, զգեստ»։ —ԱՃ.
ՆՀԲ լծ.
խ ի լ ա յ ,
արաբ.
<Լտ.1ձ. X^^3է»
ԳԻՌ.-Գոյութիւն
ունի գրեթէ ամեն տեղ
հ ա լ ա վ
ձևով և «շապիկ կամ հագուստ» նշա­
նակութեամբ,
այսպէս՝
Ալշ. Ախց՛ Երև. Մշ.
Շմ. իսկ Եւդ. Սեբ. «հարսի զեգստները», Տփ.
«
հարսի իբր օժիտ բերած
շորեղէնր»,
Մղ–
նաև
«
դաշտան կամ դաշտանի
շոր»։ նոր
բառեր են
ա նհա լ ա ւ , հ ա լ ա լ ա ծ , հ ա լ ա ւ ա ց ո ւ ։
ՓՈԽ.-Վրաց,
3;
>շոօ>30
հ ա յ ա վ ի
«
փեսա֊
ցոլի կողմից նշանածին ուղարկուած
նուէր»,
իմաստի
զարգացման
համար
հմմտ.
խա ­
լ ա թ
«
հագուստ, վերնաշապիկ և նուէր»։
ՀԱ Լ Ե ԼՃԻՏ ՈԻԿ
«
մի տեսակ անծանօթ
բոյս
է». Ախտարք, ո ւնի միայն ՀԲուս. § 1588.
(
տպւած է
հալե&իսաւկ,
իսկ էջ 680 վրիպակ­
ների մէջ ուղղում է
հ ա լ ե լ հ ի ս ա ւ կ ) :
Հ ա լ ի
տե՛ս Խալի և Հաշա։
"
ՀԱԼԻԼԱ
կամ
ՀԼԷԼԻՃ
«
մի տեսակ
բոյս է.
լտ.
1
ա / 1 ՚ 0 Ե 3 1 3 Ո Ա 1 Ո . »
Բժշ. ունին
միայն նո­
րայր, Բառ. ֆր. 840ա և ՀԲուս. § 1590.-
նկարագրոլթիւնր
տե՛ս
Տ61Ճ&Լ
Մխ. հեր.
§ 103, որ և այս
1
Ո ) ՚ 1 ՜ օ ե 3 1 3 Ո Ա 1 Ո – ր
համարում
է
0 0
ա ե ք 6 է 3 0 6 3 6 էՇՈՈ1Ո3113 Շհշ ե ս 1 3 1^6էշ.
կամ
է 6 Ո ա Ո 31ւՅ ՇԱ Ո ՈՅ 1^0X5.
= Պրս. ձկԼճ
հ31113,
արաբ.
*
Լ±&
եձՈ–
1
Ձյ ՝
նոյն նշ. առաջինր տալիս է
հ ա լի լա
ձևր,
երկրորդը՝
հլէլիհ.
արաբերէնից է նաև վրա^.
ծշոօշյւշՏ;)
ալիլեշա։—
Հիւբշ.
279։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՀԲուս. անդ։
Հ ա լ ի ո ն
տե՛ս
Հիլիոն։
Հ Ա ԼԻՔ
«
մի տեսակ անծանօթ
բոյս է» Գա–
ղիան։ նՀԲ մեկնում է «կեռաս, յն. «–/.2.0&010՝,
լտ. ՇՇՈւՏԱա», աւելացնելով նաև թէ
ուրիշ֊
ներր կարդում են և մեկնում
«՚
ւ՚-ՏթՕէէւօ՝,»,
պտուղ
եղջերենւոյ և հյ.
հոյնյյ<
ՀԲուս. §
1592
ըստ Ռոշքեանի
դնում է «լտ.
Շ6քՅէ13,
որ կը կոչուի նաև
հ316Ո13
և է խոտ լուծո­
ղական», իսկ § 1593 յաւել, «սին
պտո՞ւղը»։
Քաջունի Գ. 133 դնում է
հ ա լ ի ք է(եւ§31՚ք63Ա,
մի տեսակ
պինդ կեռաս, լտ.
թքԱՈԱՏ 3\Դ–
Առւ»,
հ ա լ ի ք վ ա յ ր ի (էաՅհՅԽԵ–», հ ա լ ի ք
«
խոտ
որ մի տերև ունի, արմատն է վարակոտ և
մեծ. ի կերակուրս դեղ է փորալուծից. լտ.
Օ^Տւճճ»։
Ունինք նաև արաբ.
<ձՍԱ է13՜1ւԿ
«
մկնդեղ» (Կամոլս, թրք. թրգմ. Գ. 124)
ե
^ յ Ա * ^Տ1ւգ
«
որթատունկ»
(
անդ. Բ.
888),
Հ Ա ԼՀ Ա ԼԷՄ
«
անստոյգ
մի բոյս»
Բժշ. ունի
միայն ՀԲուս. § 1594,
Հ Ա Լ Հ Ա Ս ՚ԻՃԷ
կամ
Հ Ա Լ Հ Ա ԻԻՃԷ
«
շուշմիր,
ՇՅէճՅՄւՕաՍա,
հիլ» Վստկ. 197, 206. ունի
միայն ՀԲուս. § 1595,
= Թուի թէ կազմուած է պրս.
լ^-յ֊ձ
հ"ւ1.
֊–
ք֊հաւիհ
բառերից, տե՛ս այս բառերր։ — Աճ.
Քաջունի, Գ. 133 դնում է պրս.
հ ա յ լ ,
ՀԱԼ11՚ԼԻ
«
կեռասի և վարդի
գոյնի
մէջտեղ
կարմիր գոյն.
տՇ31՜ՈՅէ, ՈՅՕՅքՅէ».
ունի մի­
այն նորայր, Բառ. ֆր. 672 ա և 840 բ, իբր
միջին հյ. նոյնր յիշուած գտնում եմ Թորո–
սեան, Տետրակ համառօտ բառարանի, Նախ­
իջևան 1794, էջ 9. «Ալ ըռէնկ
գոյնն
հալողի»,
այս
նոյն բառն է, որ գտնում եմ նաև գրուած
կամ տպուած
հ ա լ ո լ ղ ի
ձևով՝ Այրիվ– 8ա.
«
Հանդերձ նասիճ հալուղի և պարեգօտ
շոլշ–
թարի»։
ԳԻՌ.
—
Հալողի
Եւդ. «վարդագոյն,
բաց
կարմիր», Սեբ. «արեան ճապաղիք»
(
Հալո–
Fonds A.R.A.M