1 3 4
պ ա տ ո ւ ի ր ա ն
բառերը։
Ըստ
այսմ
հր ա ւ ի ր ե լ
նշանակում
է ո՛չ թէ «կանչել»,
այլ
«
կոչուն֊
քի մասին
յայտարարել,
ծանուցանել»,
ճիշտ
ինչպէս
ն ո ւ իր ա կ ՝
որ նշանակում
է
«
հրա֊
լիրակ»,
բուն
նշանակում
է
«
ծանուցանող,
յայտարարող»։
Սրանցից
տարբեր
են զնդ՛
\՚3
§ճ–
«
գտնել»
և նրանից
ածանցուած
ձևե­
րը։—Հիւբշ.
183։
ՆՀԲ լծ.
հիլրսււոր,
\\7
աԺւՏՇհ. 43
սանս,
թ ւ ^ չ ։
Լ Ձ
§ . Սւ՜§6ՏՇհ. 233
սանս.
բ1՜Ձ\քչ
և զնդ.
ք ' ^ ՁV 6 ^ 6
«
պահպանել,
հա­
ւատալ,
ճանաչել»։
Ւ»\ս\1& Տ^ձ^
42,
256
և
մստէւ, 26ոժտբ.
268
վերջին
զնդ.
ձևիցւ — ԼճԱ.
ճ ա ն Տէսճ.
§ 1335
յար­
մարագոյն
է համարում
զնդ.
I ^ Ձ V Ձ ^ ^ Զ
ձևր։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուել է նախ
Մառ.
3 8 0
5, 320,
որ համեմատում
է
զնդ.
քքՅ–՚՝/ւճ–
«
գիտցնել»։
նրանից յե–
տոյ ա\\շւ– ա ա
7,
յ ո
զ
ն
Դ
.
\
ւ/3.շ8ճ՝. Ալիշան, Հինհաւ.346 իրան.
ֆ է ր ո ւ ն է ր
կոչուած
ոգիների
հետ։
Հիւնք.
հ ր ա պ ո յ ր
բառից։
Թիրեաքեան,
Կարնա­
մակ էջ 134 պրԱ. յ ձ ^ յ ձ
\
ւ–է–\\\ն.Հ
( 7 ) ,
որ
Սիւանդի
բարբառում
«
Հրեշտակ»
նշանակութիւնն
ունի։
Հիւբշ. 183 դնում
է րստ ձևի զնդ,
ք ք Յ
\ ՚ 3
^ 6 3 ՚ ,
առանց
անդ­
րագոյն
հետազօտութեան։
ԳԻՌ.-Ալշ. Երև.
հր ա վ է ր ք ,
Երև.
հ ր ա վ ի –
րէլ,
թուի գրական
Փոխառութիւն։
•
Հ1Փ11ԻՍԿ
«
մի տեսակ
խնկեղէն»
Խոր.
աշխ. 615 (այլ ձ.
ա ի փ ր ի բ ո յ ե կ ) .
ունի
միայն
ԱԲ,
= Իրան ե ան Փոխառութիւն
է. վերջի մա­
սը ներկայացնում
է պհլ.
եօ^՚Մե,
պրս.
ե օ ^ Ձ
«
հոտաւէտ,
բուրող»,
բայց անծանօթ է
մնում
հ ր – ,
հմմտ.
գ ո յի բ ո ւ ա կ , գ ազե ր բ ո ւ ա կ , հ ո շ ի –
բ ո ւ ա կ
ևն։ Թերևս
նոյն է սրա հետ պրս.
1
յ
$ Հ յ ~ – –
X1^ետ/3,
որ տե՛ս
խ է ր պ ո լ է
բառի
տակ։—Հիւբշ.
123։
Պատկ. Խոր. աշխ. 1877, էջ 81 մեկ­
նում է իբր. արաբ*
)
*
յ
x 1 ^ ե ^ V Յ
«
Հիլ,
ՕՅքճՁւՈօասւււ ա ւ ո ս տ » ։
նոյնր նաև
նորայր ՀԱ 1924, էջ 551։
Հրդեհ
տե՛ս Դեհ,
՛
ՀՐ Ե Ա Յ , ի
հլ, «եբրայեցի»
ՍԳր. որից
հ ր է ­
ա բ ա ր
Գաղ. բ. 14. Եւս. պտմ.
հ ր է ա կ ա ն
Տիտ. ա. 14. Եւս. քր. Ոսկ. յհ. ա. 30.
հ ր է ա ­
կ ո ղ մ ն
Ագաթ,
հ ր է ա ն ա լ
Ոսկ. գաղ. ^էիւրղ.
եբր.
հր է ա պ է ս
Եւս. պտմ.
հ ր է ա ր է ն
ՍԳր.
Ոսկ. ես. գաղ. և բ. կոր.
հ ր է ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր.
Ոսկ. ես.
Հ ր է ա ս տ ա ն
ՍԳր. ևն։
֊
Ասոր.
^
յօ Օգ*, ւհ Ա՜ձ՚Յ^
3
կամ
^ ս 6 3 ) ՚ 3 ,
եբր. յգ.
^ Յ հ ս ձ ւ ա ,
արամ.
^9
Ո
ա
63
^6,
արաբ,
ձյո-յ
՝/8
ւն.սձ,
պրս.
Հ
Հ ֊ , ֊ .
յՅհ ս ճ ,
յ ս հ ս ճ ,
յն.
՚1
օս8օ1օ;
«
հրեայ»։
Հյ. բառր
յառա֊
ջանում Է
*
հ ո ւ ր ե ա յ
ձևից, ուր
–
ե ա յ
հայերէն
վերջաւորութիւն
է (հմմտ.
ք ր ի ս տ ո ն - ե ա յ ,
պ ա շ տ օ ն - ե ա յ , Հ ր ա շ - ե ա յ , ք ա ղ դ ե ա յ , քաւդե՜այ
ևն)։–Հիւբ.շ.
309։
Ուղիղ
մեկնեց
նախ ա\\–Հ
ք 2 Մ ւ
6, 266—7։
ՓՈԽ.-Վրաց.
՚
շյքոօ–
ոլրիա,
Յ ՚ յ - ծ օ .
հ ո ւ ր ի ա
«
հրեայ»,
–
<զ(դոձ\ձֆ–Հօ
Հոլրիւսս–
տ ա նի
«
Հրէաստան»,
օսս.
ա ք Յ § ,
թուշ.
ԱՈ\\ք
«
հրեա
յ»
։
ՀՐ Ե Ա ՇԻՐ
«
մի տեսակ
ազնիւ քար կամ այլ
նիւթ», նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գբա­
նում եմ գործածուած
Խոր. աշխ. հրտր. Սու–
քրեանի,
էջ 43. «Լինի անդ
(
Հնդկաստան)
հրեաշիր և դահանակ
և անագ
ազնիւ»։
նոյն
տեղր Խոր. մատ. հրտր. 1865, էջ 615 խառն
և տարբեր
է. բայց կայ
հ ր ե շ ե ր է ՝
գազան­
ների
շարքում։
ՀՐԵԼ
«
մղել,
քշել»,
ունին
միայն Բառ.
երեմ, էջ 187, որից նաև ՓԲ և ԱԲ. հնից
չու–
նինք
վկայութիւն,
բայց կայ միջ. հյ. ըստ
նորայր, Բառ. ֆր. 975 ա։
Հիւնք.
խ ր ե լ
բայից։
ԳԻՌ—Կր. Պլ. Ռ.
հրէլ,
Ասլ.
հրէ՝լ,
Զթ.
6
1–՝
յիլ» հ ը ՝ ր ի լ
ևն։
՛
ՀՐ Ե Շ Տ Ա Կ , ի-ա
հլ. «սուրհանդակ,
թղթա­
տար, պատգամաւոր.
2.
առաքեալ,
մարգա­
րէ, նախակարապետ.
3.
կանխայայտ
նշան.
4.
երկնային
հրեշտակ»
ՍԳր. Ոսկ. ես, «ոգի,
բարի դև» Պղատ. օրին, գրուած է նաև
հ ր ո շ –
տ ա կ
Վեցօր. էջ 33, 94, 199 (երեք
անգամ),
հր իշ տ ա կ
Եփր, ա. կոր. 59, 61. գաղ. 131.
որից
հ ր ե շ տ ա կ ո ւ թ ի ւ ն
«
պատգամաւորութիւն»
ՍԳր.
հ ր ե շ տ ա կ օ ր է ն
Կո>.
հր ե շ տ ա կ ա պ ե տ
Ցուդ. 9. ա. Թես.դ.15. (որ և գրուած
հ ր ե շ –
Fonds A.R.A.M