յ;ՈԻՐ՝
քրդ.
Ա1՜<
9
^7՛
պրս.
հ ա ր
«
արեգակ» բա­
ռի
հետ։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
Ցւ՜ՕՏՏՔէ.
յճտ.
1834, 3 8 3
ևն բացատրելով
յն.
էէՕօ
ձևով։
Ինճիճեան,
Լնախ. Գ. 165
եբր.
~\՝\)& ա «կրակ»։
ՆՀԲ լծ. քաղդ.
նար,
պրս.
նար,
յն.
՚
ւսՅօ,
լտ.
ԱքՇ
«
այրել»։
Բ6է61՜Ո1.
26, 30, 3 9
յն.
«
Օթ,
եբր.
Աք
«
լոյս» և հյ.
Օ Ր ։ Օւ6ք6Ոե30հ,
Տ61
"1.
յՁհ ր ե .
1843, 4 4 7
–
V/»». հ ա ֊ , ^
սՕբ,
Հ՛/»" Հ/»ւս. Ո^Ո՝, ռռ^. ՈՏԱՈ
«
կր֊
բակ»։
Ուղիղ
մեկնեցին
\\
ՈոճւՏՇհ.
22,
Ց օ է է ւ շ հ .
Ճ Ո Ը Յ 39, Լ Յ
§ . Ս ւ – § .
190,
ա 1 –
16
Ր Տ
^ճա
38, 5 8 3
ևն, Տէրոյենց,
Երե­
ւակ 1858, էջ 179 լծ.
օր
և եբր.
ՕՐ
«
լոյս»,
ուր
«
կրակ»,
Մորթման
2 0
^ 0
26, 5 1 8
յն. և գերմ. ձևերի հետ նաև
բևեռ.
ևհսւ-Ա.
իսկ
2 1
ա Օ
3 1 , 4 1 7
բևեռ.
Խէ\ւհ&\^
= հյ–
վ ա ր ազ, ճ ա ր ;
Տէրվ.
Նախալ. 93 վերի
ձևերի հետ հնխ.
թԱ
«
փչել»
արմատից։
Հիւնք. պրս.
նուր,
ի ա ւ ր
«
արեգակ»,
արաբ,
յ " – , ^31՜ք
«
ջերմ», իսկ
նրասւ =
պրս,
ա ր ա տ
«25
՝
Պ
օր արեգակնային
ամսոյ»։
ի, Խալաթ–
եանց ՀԱ 1902, 309 ասոր. \ ՚, \0 ՇՍ
ս Մ հ ւ ՚ Յ
«
լոյս»
բառից
փոխառեալ։
Պա­
տահական
նմանութիւն
ունին
չին. ) ^
հ ս օ
3
«
հուր, կրակ»,
հհիւս,
հ ) ՚ 1 ՜ Ր
«
կր֊
րակ», գոթ.
ՈՁԱՈ
«
ածուխ»։
ԳՒՌ. — Անկախ
գոյութիւն
ունի
միայն
երկ­
րորդական
նշանակութեամբ,
ինչ. Տփ.
հուր
և Պլ.
հ ո ւ ր ք
«
վէրքի
կսկիծր՝
այրոլցքր»,
Սեբ.
հուր
(
միայն
անէծքների
մէջ
գործածուած),
Ատն.
հուր ու կ է յ ծ ա ն ք
«
հուր ու կայծակ,
երկնային
պատուհաս,,,
Ակն. Երև. Ելդ. Ղղ՛
հ ո ւ ր ք
«
կրակի
ցոլքր»,
Ղզ՛
հ ո ւ ր ք տ ալ
«
ձեռ­
քի մէջփչելով տաքացնել»,
Խրբ. Ննխ.
հ ո ւ ­
րը գ նա ց ,
մ ո ւ ր ը մ ն ա ց
(
առած)
«
նախկին
փառքր կորալ, խեղճացաւ»,
Ախց.
հ ո ւ ր ո ւ ր ՚ օ ց
«
վառվռուն
(
տղայ)»։
Ածանցներից
ունինք
Ոզմ.
խ ր ա խ ա ն գ ՛
«
հրահան»,
Պլ.
հ ր ա հ ր է լ
«
արծարծել,
բորբոքել»,
Ղրդ՛
հ ո ւ ր հ ա ն ք
«
ա–
րեգակ»,
Երև.
Ղրբ–
հո ւ րհր ա տ ե լ , հ ո ւ ր հ ր ա ­
տ ի ն տ ալ
«
փայլատակել»,
Խբ.
հ է ր ա ղ ա ն
«
ա–
հագին»,
Վն.
ի ա ւ րնի կ , խ ո ւ ր ն ի խ ր ե ղ է ն =
Բլ.
1 2 6
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
^ Հ Պ Ա
հ ո ւ ր նի կ , հ ո ւ ր ն իհ ր ե ղ է ն
«
շատ
գեղեցիկ,
իբր
թէ հրեղէն
էակ»։
անստոյգ բառ. մէկ անգամ
ունի Եղիշ. խաչել. 288. «Եւ ցուրտ ոչ դուզ­
նաքեայ, այլպարզ հուրաստաց,
նմանեալ
է անպտղաբեր
ձմերայնւոյ»։
ՆՀԲ և ԱԲ հաս­
կանում են «ցուրտ, պաղ»,
մեկնելով
«
ան–
ստաց
հրոյ»։
*
Հ11ԻՐԻ
«
երկնային
երևակայական
սևաչ֊
եայ
գեղուհի»
(
մ ահմ ե տա կանների
հաւատա–
լիքներում),
գործածական
է միայն
արգի
գրականում
։
֊
Արաբ,
V՛՛––՛
«
սևաչեայ
գեղուհի»,
սրանից են փոխառեալ
սպան,
հԱէ՜1,
պրս.
հԱքԼ
վերջին
ձևից յետ դառնալով
արաբ,
–
յ
Ա
յ.տ*
հ ՜ ա - ի / ^ Յ ,
ՔՐԴ՛
հ ս ո ,
թրք՛ հաս, հս–
Ո
և հյ.
հ ո ւ ր ի ։ —
Աճ,
ՀՈԻՐ Պ
կամ
Հ ՈԻՐ Փ
«
սպիտակ
մանանեխի
հունդ»
Բժշ. կամ բացատրուած
անյայտ
«
տալյաթ»
բառով՝
Ամիրտ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1748.
հմմտ.
հ ա ր բ ։
ՀՊ Ա Տ Ա Կ , ի - ա
հլ. «իշխանութեան
ենթա֊
կայ,
մեծաւորի
տակ
գտնուող,
հնազանդ»
ՍԳր. Ոսկ. բ. տիմ. և փիլիմ. որից
հպ ա տ ա ­
կել
Ոսկ. մ. ա.15.
հ պ ա տ ա կ ո ւ թի ւ ն
Ա. կոր.
է. 35. Եզն.
հ պ ա տ ա կ ա ն ք
Ոսկ. յհ. բ. 30.
նոր
բառեր են՝
օ տ ա ր ահպ ա տ ա կ , տ անկ ա -
հպա տ ա կ , ո ո ւ ս ահպ ա տ ա կ , պ ա ր ս կ ա հպ ա ­
տակ, հպ ա տ ա կ ա ս է ր
ևն։
=
Պհլ.
*
հսբ՜Ձէտ1<
ձևից, որ նշանակում
է
բուն
«
լաւ պաշտպանեալ»
(
հս «լալ»
֊\–
բ Յ
«
պահել, պա շտ պան ե լ» բառերից),
իբր զնդ.
հ ս բ 2 է Յ
նոյն
նշ,։ Այս բառր
գործածւում էր
որոշելու
համար այն վիճակր, որ կար իշ­
խանի և ռամիկի
միջև,
առաջինր
իբրե
պաշտպանող,
երկրորդր
իբրև
պաշտպան­
եալ։
Հմմտ, բառիս
պարզ
բՅէտ1<
ձևը՝
Դին–
կարդի այս ներբողի
մէջ, որ ձօնուած է
Արամազդին.
Ճս է 3 1 13 ե Յ Ո ճ Ա Հ , Յ՚ՍԱ 1
Յ
ք31՚–
2 3
Ո ճ , ք 3 է 0 13 Ր Յ հ ք Յ ճ , թ Յ է Օ Ճ Տ ձ հ ւ 1,3 ՅՈ Ա Յ Տ –
էՅե,
թՅՈ31< 13 բ ՚ Յ ՜ է Յ ե
«
Տէր և ո՛չ ծառայ, ՝
հայր և ո չ որդի, տէր և ո՛չ տիրեալ,
բդեշխ
և ո չ հպատակ, պաշտպան և ո՛չ պաշտպա­
նեալ»։
ՆՀԲ «ի
հ ո ւ պ
և
տակ,
յատակ կամ որ–
Fonds A.R.A.M