1 1 9
տալ,
Սվեդ.
հ ի դ դ ի լ
«
գէշ
հոտիլ»։
1
Հ
1\՚
Օ
1
Յ
ու֊
նի
խ օ ն թ ը ն ա լ
ձևը։ նոր բառեր են
հո տ ա ւ ո ր ,
հո տ ի կ , հո տ - ծ ո տ , հո տ ո վ , հո տ ո տ , հո տ ու կ ,
հ ո տ ո լ կ - ա ւ ն լ
«
օշինդր»,
հոտուտ.—
գլռ.
ճո տ –
րալ
ձևին համապատասխան
գտնում ենք
մհյ.
հ ո տ վ ր ա լ
(
նորայր,
Բառ. ֆր.
Տ6Ոէ1Ր) :
ՀՈՏԻՆԱԿ.
անստոյգ
նորագիւտ
բառ, ան֊
յայտ
նշանակութեամբ,
մէկ անգամ
գրտ֊
նում եմ գործածուած
Յովսիմ.
24. «
Եւ
յ ո ր ֊
ժամ
նայեցայ,
ահա
շունք երկգլխեանք
և
հոտինակք
վարէին
զշունքն և
փախստական
առնէին»։
"
ՀՈ Տ Ո Տ
«
մի տեսակ
դեղ աչքացալի
հա­
մար»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1736. որ և
հ դ ո ւ դ
Մխ. բժշ. 67. կայ յատկապէս
սրա մի
առանձին
տեսակր՝ որ կոլւում է
հ ո տ ո տ մ ա –
քի, յ օ գ ա գ մ ա ք ի
Ասար., ՀԲուս. § 1737։
֊
= Արաբ. ^ձյՀ–,֊»
հսՏՅՕ,
յատկապէս
վերշին
տեսակը
կոլւում է արաբ.
<Լ–
^ ձ յ ֊ օ ֊
Ուղիղ
մեկնութիւնր
տուաւ նախ ՏՇ\–
ձ&\ §
182,
որ և
հո տ ո տ
դնում է
«1
^ՇաՈ7
ա ճ ւ Շ Ա ա » .
մանրամասն
պատրաստու­
թիւնը և տեսակները
տես
անդ։
Ուղիղ
է նաև նորայր
ՀԱ 1924, 75։ Ախալ է
մեկնում
ՀԲուս. § 1736՝ իբրև արաբ.
ո ս ո ո ւ տ
«
յասմիկ»։
ՀՈՐ. ո
հլ. «շրհոր,
գուբ, խոր փոս» ԱԳր.
որից
ջրհոր
ՍԳր.
ձ ի ւ ն ա հ ո ր
«
մէշը
ձիւն պա­
հելու
հոր»
Արծր. էշ 291.
հ ո ր ե լ
«
ցորենը
մի խոր տեղ թաղել
ամբարել»
Վանակ,
տա­
րեմ. Տաթև.
ձմ. ա.
Տ ո ր ո ն
«
ցորենի
հոր»
Վստկ. էշ 30, 31։
աՁբւ՚Օէհ, ճտ. բօ1^§1. 91
արաբ, և
պրս. հա;
նՀԲ յիշում
է եբր.
սլօր
«
հոր»։
նորայր,
Բառ. ֆր.
(
տԱօ
բառի
տակ) արաբ,
հի ւ ր ի
«
շտեմարան
ցորե–
նոյ»։
Հիւնք.
խ ո ր
բառից։
1 '
օ է Ո Յ Տ Ըհ շ ե ,
0 1 6
Ձ1է6Ո
7
Խ - Ձ Լ
II.
19—20
թրակ.
<Յէթօ;
«
գետնափոր
տուն»,
Յէթօ
«
հոր»։ Աարգսեան,
Բիւր. 1898, 484 ար­
մատը
դնում է
ՈՐ
«
խորութիւն»,
որից
ո ր ո գ ա յթ , խո ր , ձոր, ծ ո ր ծ ո ր ։
Բ. նա–
լաթեանց
ՀԱ 1902, 399 ասուր.
^ԱՐՐԱ,
եբր.
"1
Ո
ՃՕէ",
որոնք տալիս են հյ.
խ ո ո
(
տե՛ս
այս բառր)։
յ 6 1 1 Տ 6 Ո
ՀԱ
1904, 276
փոխառեալ
է դնում
ասուր,
հ՜աս, բաս բառից,
որից նաև եբր.
ե օ Ր
«
հոր»։
(
Մառ.
Օշօօտ.
7 3
ճ յ տ Ա 8 ,
էշ 4
ե
Բ Բ – ^ 2 հա,
՝
Ո Ձ Ետ՜,
ասոր.
ե 3 1 ՜ 3
«
հոր»
բառերի
արմատր
դնում է
սեմ.
Ե՛՛ք
(
ե \ \ Ո ՚ ) ,
որի յաբեթական
հա­
մապատասխանն
է
(՝
^>ԳԳՀ),
սրա­
նից վրաց.
^3*^3 փ ր ե
«
հոր»,
փ ւ լ ՚ ր ա
«
փորել», լէ յիշում
հյ.
ն ո ր
բառը)։
Անդ֊
րիկեան,
Բազմ. 1905, 512
փ ո ր ե լ
բա­
յից։
Պատահական
նմանութիւն
ունի
ճապոն.
֊
Հ՛ 1^
հօա
«
փորել»։
ԳԻՌ.-Ալշ.
Մշ.
հոր,
Շմ. Պլ. Ռ.
հօՐ,
Ասլ.
հԷօՐ,
Ագլ. Տիգ. Տփ.
հուր,
Սվեդ.
հիւր,
Զթ–
հ ի ւ յ , հիւր,
Գոր.
վէր,
Ղրբ–
վ ը է
ր
»
Կր–
ֆա՝.
Ախց– Երև.
ֆ օ ր ,
Աեբ.
ֆ է ր
(
նշանակում
է
միայն
«
ջուլհակի
հոր», իսկ բուն
ջրհորը
կոլւում է
ղօղ ա ) .
Հճ,
ֆ ո յ ,
Ջղ. Սլմ. Վն.
խ ո Ր
(«
ցորենի
հոր» իմաստով
խ ո ր
յիշուած
է
1800
թուից՝
Դիւան, հտ. ժ. էշ 128), Մկ.
Ոզմ.
խ ո ւ ր ,
Մրզ.
խուՒր.—
ննխ. չգիտէ
հ ո ր
բառր,
բայց
ունի
ջ ը ր հ օ ր , ջ ո ւ րհօ ր ,
ջ ը ր ֆ օ ր
«
շրհոր».
(
քաղաքում
գործածլում
է
խ ո լ յ ր
<թրք–
զպս) ,
—
նոր բառեր են՝
հ ո ր ա ­
գործ, հո ր ա ծ , հո րհո տ , հ ո ր ա հ ա մ , հ ո ր ա ն ո ց ,
հո ր ա պ ա ր ա ն , հո ր ա ջ ո ւ ր , հ ո ր ե զ ն ր , հ ո ր ն տ ո ւ հ ,
հ ո ր ո ւ կ ։
ՓՈհԳ — Կիւր. Հա «հոր»,
հա,
ՕՐ
«
լիճ»,
ագ.
01՛,
ա, յօւ «լիճ»,
ուտ.
1
Հ"ԱՐ
«
հոր»,
վրաց. ՀՂ
Հ
Ղ–
ՈՐա,
(
ո(5>ց որ ե
«
քարէ տաշտ,
որի մէշ անասունները
ջուր են խմում,
գուռ»։
Տե՛ ս նաև
ջրհոր (ջուր
բառի
տակ)։
ՀՈՐ, ի
հլ. «մէկի
աղջկայ
ամուսինր,
փե­
սայ»
Փիլ. ժա. էջ 187. «Հորք
փոխանակ
որդւոց են աներոցն
և փոխանակ
հարց հո­
րիցն
աներքն»,
(
լուսանցքի
վրայ
մեկնուած
է «փեսայ»),
այս երկուսից
դուրս
ուրիշ վը–
կայութիւն
լկայ։
նՀԲ
հիւր
բառից կամ
հ օ ր
սեռակա­
նի՞ց։
նման է հնլում
յն. •ՀՕ-՚Հ Հ «փե­
սայ»,
բայց կապ
լունի, որովհետև
ցե–
ղակիցներր
(
հմմտ.
յն.
1
ՀԴՂ.՝)Հ0.
«
տի֊
րուհի»,
լիթ.
թՅէտ
«
փեսայ»,
սանս.
թտէ–
Ո1
«
տիրուհի»,
գոթ.
հՈ1ք>քՅէ>Տ
«
նշանա–
ծր»)
ցոյց են տալիս, որ հնխ.
արմատն
է
բօէ–։
Fonds A.R.A.M