1 1 8
մարում։
Հիւնք,
«
հովիւին
հանած
հ ո ՛ ,
հ ի ՛ լ
ձայներէն»։
ԳԻՌ
Ալշ. Երև, Հմշ, Մշ.
հօ վ ի վ ,
Սվեդ,
հո ւ վ է վ ,
Մկ. Վն,
խօ վ ի վ ,
Ոզմ,
խօվէվ.
Չրս.
հօվիգ.
նոր բառեր են
հ ո վ ո ւ ա ր լ ս ծ
Խրբ. «հո­
վիւ»,
հ ո վ ի ւ խ ա ր ա ն
«
մի տեսակ
թռչուն»
Մշ.։
–
|–Հ11Տ, ո
հլ. «հոտ»
ՍԳր. լայնաբար
կամ
փոխաբերաբար
«
դոյզն
նշմարանք,
հետք»
(
այսպէս՝
պատերազմի,
ջրի հոտ ևն) ՍԳր.
Կոչ. Եփր. ծն. որից
հ ո տ ի լ
«
նեխիչ և նեխու­
մից գարշ հոտ արձակել»
Յհ. մա. 39. Ոսկ.
մ. բ. 9 և յհ. ա. 24.
հ ո տ ա ր ա ն
«
բուրաստան»
Խոր.
հ ո տ ե ղ
Վրգն. դան.
հ ո տ և ա ն
Երգն. ոտ.
ա ն ո ւ շ ա հ ո տ
Ագաթ. Եզն.
չ ա ր ա հո տ ՚
Ոսկ. ա.
տիմ. բ.
ժ ա ն տ ա հ ո տ
Եզն. Ոսկ. յհ. բ. 27.
ժ ա հ ա հ ո տ
նիւս. բն.
խ ա նձ ր ա հ ո տ
Ագաթ.
ղ ա ղ ր ա հ ո տ ո լ թ ի ւ ն
Իսիւք.
դ ի ւ ա հ ո տ
Ան ան.
եկեղ.
դ ա ո ն ա հ ո տ
Խոր.
դ իշ ա հ ո տ
Մամիկ.
շ ա ր ա ւ ա հո տ
Կորիւն. Ագաթ. Մծբ,
գ ա րշ ա ­
հ ո տ
Բրս, մրկ,
գ ե հ ե ն ա հ ո տ
Վրղն. պտմ.
հ ո ­
տ ա ռ ո ւ թ ի ւ ն
(
նոր բառ) ևն։ Արմատի
կրր֊
կրնուած
ձևն են ներկայացնում
հ ո տ ո տ ի լ
ՍԳր. Ագաթ,
հ ո տ ո տ ե լ
Օր, դ, 25. Տոբ. զ. 19.
հո տ ո տ ա լ
Մխ. երեմ. Վրդն. ծն.
հ ո տ ո տ ե լ ի ք
Ա. կոր. ժբ. 17. Ագաթ,
բ ա ղմ ա հ ո տ ո տ
Վրդն.
սղ.
յ ա ր ա հ ո տ ո տ
Վրդն. երգ։
—
Հոտ
և
բ ո յ ր
բառերի
իմաստի
զանազանութեան
վր
ա
յ
տե՛ս Փէչիկեան,
Բազմ. 1925, էջ 139 — 140,
Գրաբարի
մէջ
բ ո ւ ր ե լ
յատուկ է թէ՛ լալ ևթէ
վատ
հոտի
համար,
մինչդեռ
աշխարհաբա­
րում
միայն լալ հոտի համար
է. իսկ
հ ո տ ի լ
թէ՛ գրաբարում
և թէ ժողովրդական
զանա­
զան բարբառներում
յատուկ
է միայն
վատ
հոտի,
Պօլսի բարբառում
թէ՛ լաւ և թէ վատ
հոտի. օր.
Գ է շ կհոտի. Վ ա ր դը ա ն ո ւ շ կ հ ո տ ի ։
= Բնիկ հայ բառ, հնխ. օձ– «բուրել, հոտ
արձակել»
արմատից,
հմմտ. յն,
68
յւ՜/յ
(
ատտ.
<33|17|), 6օՕ)8^
«
հոտ,
բոյր,
անու­
շահոտութիւն»,
՚6
Լ(0
Լ<Հ
*
օ8յ<օ)
«
բուրել»,
ՏԱ-աձ-ղշ,
«
անուշահոտ»,
8
սՅս)87)Շ
«
ժան­
տահոտ»,
0––
գըօ.եա
«
հոտոտել»,
լտ. օ\ՇՕ
«
հոտիլ»,
օ ճ օ Ր
«
հոտ,
բոյր»
(
իտալ.
օձօքՇ,
ֆրանս. օձշա, սպան.
օ1օՐ
«
հոտ»),
ալբան.
Ձ1 Ո 6 2 Տ (*0ձ1ՈՅ + 2 տ )
«
հոտ, դառն համ», լիթ.
ս ճ շ ա ,
Ատէւ
«
հոտոտել»,
լեթթ. Աօձս
«
բու­
րել», լիթ.
8(1
ւՈ13Տ
«
հոտ»
(801
ՏՅ(պ 684,
7
ւ–ՁԱէա. 202,
Գյ&\ձշ
537,
Ցշա տ - Խ^ 24, 5.–
ո օ ս է – ^ 6 ւ 1 1 6 է 665, Բ օ ե օ ա ^ 1,
174)։–
Հիւբշ.
468,
նՀԲ լծ. լտ.
օ ՚ ա օ ո ,
յն.
օւոս՚ի՛, օ ս մ ի ,
թրք.
գօգու, գ օ խ ո ւ ։ Բշէշո՜Ո. 21, 26, 3 8
լտ.
օճօւ՜։ ^ ա ճւ տ շո. 2 2
լտ.
բսէւճստ,
ք06ւ60։
Պատկ. ԱՅՇտա. էջ 11 զնդ.
ԵՅՕ–
6
Ձ,
պրս. նպ, լատ.
բսէՕՐ
«
նեխիլ»։
Հիւբշ. ձառ.
Տէ.
էջ 39 վերի
մեկնոլթիլ–
նր կասկածելի
է գտնում,
նախաձայն
& ֊
ի պատճառաւ
և սպասում
է
"
ոտ
ձևր։
Տէրվ. նախալ. 93
հ ո գ ի , հուր, փտիլ,
փ չ ե լ
ևն, լտ.
բ ս է 6 ք 6
«
փտիլ,
հոտիլ», յն.
« 0 ( 0
«
հոտիլ»
և այլ բազմաթիւ
ձևերի
հետ
դնում է հնխ.
բ ս
«
փչել,
հոտիլ,
փտիլ»
արմատից։
ի\շւ\\շէ
^ Տ Լ 7, 162
լա.
օճօէ–։
Մառ.
3 8 0
5, 316
զնդ. նսճ
–
>հյ.
բ ո յ Ր
բառերի
հետ։
1
Հ31 տէ,
Յու­
շարձան 427 ույղուր,
Ա, ^ւէ,
ալթայ.
V I I
«
հոտ»
(
արևել.
թրք՛
յ.յ |
\
ճ «հոտ,
Բ".Ր»>
–
Յ ^ յ Լ յ ք
1
Ժ 1 Ձ տ Ց գ
«
հոտո­
տել»)։ Մառ. )ՀձԱ 1917, 323
բ ո յ ր
բա­
ռից։ Պատահական
նմանութիւն
ունին
ուտ.
3(1
«
բոյր,
բուրում,
հոտ»,
Յ Ճ Օ Յ
«
հոտաւէտ»,
ՅՃՇ Տ Ա Ո
«
նեխիլ,
հոտիլ»։
ԳԻՌ
Շմ.
հօ տ ,
Ալշ. Մշ.
հո դ ,
Խրբ. Պլ.
Ռ. Սչ.
հօ դ ,
Ագլ. Տփ.
հուտ,
Տիգ.
հուդ,
Ասլ.
հ է օ դ , հ է ծ * ,
Զթ՛
հ ի լ դ ,
Սվեդ.
հ ի լ դ ,
Ղրբ՛
վըէ տ ,
Գոր.
վէտ,
Կր.
ֆոտ,
Ախց. Երև
ֆօ տ ,
Հճ.
ֆ օ դ ,
ննխ.
ֆօ դ ,
Ակն.
ֆ է օ դ , ֆ է դ ,
Սեբ.
ֆէդ,
Ջղ. Ալմ. Վն.
խոտ,
Մկ. Ոզմ.
խու տ ,
Մրղ.
խ ո ւ 1 ՚ տ ։ —
Այս
բոլորը
նշանակում
են
թէ՛ լաւ և թէ վատ
հոտ( իսկ Հմշ.
զանազա­
նելով
երկուսը
գործածում
է
հ է օ դ
«
վատ
հոտ» և
հ օ մ
(
իմա՛ ւ\ամ) «բոյր,
լալ հոտ»
իմաստով։
—
Բայական
ձևերից
հետաքրքիր
են Մշ. Պլ.
հ օ դ ի լ ,
Հճ.
հի դ ե լ ,
Զթ՛
հի դ ի լ ,
Ագլ.
հ ա ՚ տ ի լ
«
հոտիլ,
նեխիլ»։
—
Հոտոտել
ձևի հա­
մար
ունինք Տփ.
հօ տ օ տ իլ ,
Ասլ. Խրբ. Պլ. Ռ.
հօ դ վ ը դ ա լ ,
Զթ՛
հօ դ վ օ դ օ լ , հօ դ վ օ դ ո լ ,
Հճ.
հ է դ –
վ ը դ օ լ ,
Սվեդ.
հի դ վ ը դ ի լ ,
Սչ.
հ օ դ ՚ ֆ ը դ ա լ ,
Պլ.
հ օ դ մ ր դ ա լ ,
Հմշ.
հ օ դ մ ր դ ո ւ շ ,
Մշ.
հօն տ ն տ ա լ ,
Տիգ.
հ օ ն թ ը թ ա լ ,
Մն.
հ ն թ ն թ ա լ ,
Ակն.
հ օ դ –
վ ըր ա լ , ֆ օ դ վ ըր ա լ ,
Սեբ.
հ օ ո մը ր ւ ս լ ,
Ղրբ՛
վ ր թ –
վթալ,
Վն.
խօ տ օ տ ա լ,
Սլմ,
խո տ խ տ ա լ,
Ոզմ.
խու տ տ ալ,
Մրղ.
խոլՒտոլԻտալ, խա– ա խ ոմ
1
–
Fonds A.R.A.M