Հ Ա Զ
՝
8
«
զկեռ» (իմաստի զարգացման
համար հմմտ.
յն.
(1
^X0՝;
«
խնձոր» և
տռւ-ււ՚փ՚ւՀ,
«
մի տեսակ
զկեռ»
Ց օ ւ տ Յ օ զ
2 6 6 ) ,
X Ձ 2 ս ^ Յ
1
Ո ձ Ճ յ > ՚ յ
«
լի֊
մոն,
Շւէւ՜ՍՏ
աշձւՇձ»,
X Ձ 2 ն ^ Յ բՁՐՏ1ւյ 3
«
դեղձ,
ձ 1 Ո ^ § ( 1 ձ 1 ա տ բ շ ւ ՚ տ ւ շՁ » (8ւ՜օշե61ւո.
Լ6Ճ. տ^՛՛.
էջ
108—109)։
Ասորերէնում
չկայ
«
սին»
նշանակութիւնը,
ուստի պէտք է ենթադրել
թէ կա՛մ յատուկ էր ասորի մի գաւառականի
և կամ պատահաբար չէ աւանդուած ասորա­
կան գրականութեան
մէջ։—Աճ.
ՆՀԲ լծ. իտալ.
32261՝
Ա01յ
«
ալոճ».
8
օէէ10հ,
Ճ Ո Շ Յ
43
յն. յ^^Օ^ձ^0.,
թօԾԾԶ–
(
ա
«
մի տեսակ սունկ»։
—
Լ ձ § .
1\
շԱզ. §1".
44
ասոր,
^ ; ; Ր ֊ ՚ Ձ շ ա ւ ՚ Ձ
«
եղևին»։
Պատահական
նմանութիւն
ունին արաբ.
0 1
.
նյս> ՃՁ ^ շ Ա ւ ՚ Յ Ո
«
փշոտ մի թուփ է.
Ո1ՏՇԱՏ Ձ0Ա1տէԱՏ»
կամ
«111111
X3
(
Ո\)/ճձ)
Տ1^6տէոՏյ>
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Ա.
838,
Տէ6ատօհո6ւձ6Ր տ ա
12, 20),
թՐՔ՛ 0 յ \
հ62Ձ1՚6Ո
«
հնդիկ եղէգ կամ
ճՁԱբհւՈ6116
ծաղիկը»։
ԳԻՌ.—Մշ.
հ ա զ ա ր ա ն ,
Բղ.
խ ա ղ ա ր ա ն ,
Մկ.
խ է Ոզի ւ Ր ա ն
«
մի տեսակ
ալոճ»։
«
եզան
վյրայ դրուած հարկ», նորա­
գիւտ բառ, որ գործածուած է Անիի 1301
թուի արձանագրութեան
մէջ. «Թոզի
զեզինն
հազրն, զկովին համբրէլէն,
ղոչխաբին
ազրլ–
հակն» (տե՛ս Վիմական տարեգր. էջ 151)։
= Արաբ,
օ
^,ձօտ>
է
3
շ
1
ք 3
«
փարախ, մա­
կաղատեղ,
ցանկապատ»։
Ուղիղ մեկնեց
1
ՀշքՏէ,
Դատաստն. հտ.
II, էջ
12։
Հ ԱԶՐ Ե Լ
«
մազերի
մէջ ծաղիկ
խրել կամ
ծաղիկ անց կացնել»^ անստոյգ
նշանակու­
թեամբ բառ, որ մէկ անգամ գործածուած է
Նար, տաղ. 465. «Ի ծամին խեղեփին
հազրէ
զի նոյն
սէր»։
Այսպէս է մեկնում Աճառ.ճայ. նոր
բառեր
հին մատ. հտ. Ա. 150։ Հացոլնի,
Պատմ. տարազի 197 և Նորայր ՀԱ 1924,
70
համարում են նոյն րնդ
հ ա զր ե վ ա ր դ ;
Հացունին
յիշում է նաև արաբ,
ի ւ ա զ ի –
Րա
«
կանաչ»։
Հ. Գր. Սարգսեան, Բազմ,
1927,
էջ
107
արաբ.
հ ՚ 3 2 Մ
«
ներկայ,
պատրաստ»
բառից, իբր «պատրաստել,
յարդարել»։
ՀԱԼ
Հ Ա Զ Ր Ի
«
մի տեսակ
անծանօթ
ծաղիկ է»,
ժողովրդական
երգից առնելով
յիշում է մի­
այն ՀԲուս.
§
1584։
Թերևս նոյն րնդ
հ ա զ ր ե ­
վ ա ր դ ։
+ ՀԱԼ
«
հալուիլր»
Վրղն. ել. Ոսկիփ. Նար.
խչ. «արծսւթի
հալուելու չափր» Միխ. աս.
501. «
կերակրի
մարսում» Վստկ. 120. որից
հալ հ ա ն ե լ
«
հալեցնել»
Թլկր.
29.
հ ա լ ե լ
«
տա­
քութեամբ
լուծել» ՍԳր. «կերակուրը
մարսել»
Կիւրղ. ղևտ. Երզն. մտթ. Լմբ.
ժղ. «հոգսե­
րով մաշուիլ»
Կոչ. «քամուց
ցցուիլ
անհե­
տանալ (փոշին)» Անան, զղջ.
հալուկ
«
մետաղ
հալեցնելու
քուրայ»
ՍԳր. եզն.
«
ստամոքս»
Արծր. հրտր. Պատկ. էջ
22.
հ ա լ ա ծ ո յ
«
ձու­
լուած»
Բ. մնաց, դ.
2.
հ ա լ ա ն ք
«
հոգս, մտա­
տանջութիւն»
Ոսկ. մ. ա.
22,
հ ա լ ո ւ ն
Փիլ.
հ ր ա հ ա լ ե լ ի
Լմբ. Շնորհ,
հ ր ա հ ա լ ո ց
Բենիկ.
դ ի ւ ր ա հ ա լ
Իմ. ժթ. 20.
հ ա լ և մ ա շ
Մխ. բժշ.
դ ժ ո ւ ա ր ա հ ա լ
Սոկր.
թ ե ր ա հ ա լ
Վրդն. երգ.
ե ր ա գ ա հ ա լ
Վեցօր.
174.
ս ա ո ն ա հ ա լ
Ագաթ.
տ հ ա լ
«
անմարս»
Եղիշ. միանձ.
161.
տհա ­
լ ո ւ թ ի ւ ն
Պիսիդ. վեցօր. տող
956։
= Բնիկ հայ բառ. մեկնութիւնը տե՛ս
հ ե –
ղուլ
ձևի տակ։
ՆՀԲ լծ. թրք.
խ ա լ լ
(
իմա՛ արաբ.
^ց11
«
հալել, զտել, լուծել»)։
Հիւնք.
ա ղ
բա­
ռից՛
Ր^Ձքտէ,
Յուշարձ.
407
սումեր.
ՏՁ–
1
ձ1
«
թոքախտ»։
Միւսներր տես
հ ե ղ ո ւ լ ։
ԳԻՌ.-Ալշ. Մշ. Ս՛չ.
հ ա լ ե լ ,
Գոր. Երև. Ննխ.
հալէլ,
Ախց. Ասլ. Զթ–
V
Շ մ
՝
Պ
Ի
1
Ւ
՚
6
ա
ւ Ի ւ >
Տփ.
հ ա ՚ լ ի լ , հ ա ՚ լ վ ի լ , հ ա ՚ լ չ ի լ ,
Հմշ.
հալուշ,
Տիգ.
հ ա լ է լ ,
Խրբ. Ղրբ–
հ ա փ լ ,
Ագլ.
հ ա ՚ յ լ ի լ ,
Ջղ. Վն.
խ ա լ ե լ ,
Մկ. Ոզմ.
խ ա լ ի լ ,
Սլմ.
խ ա –
լել,
Մրղ.
խ ա լ է լ ,
Հճ.
հ ա լ լ ե լ ,
Սեր.
հ ա լ լ է լ ,
Սվեդ.
հ ա լ լ ի լ ։ —
Ն ո ր
բառեր են
ա նհ ա լ ե լ , հ ա ­
լուկ, հ ա լ խ ո ն ի լ , հ ա լ հ ա լ լ ի ն ե լ , հ ա լ հ լ ի լ , հ ա լ –
հը լ ո ւ կ , հ ա լ հ լ ո ւ ք , ձ ն հ ա լ ք , հ ա լ մ ա ն , հ ա լ մ ր ի լ ,
հ ա լ ո ց ,
հ ա լ ա ո ե լ ,
հ ա լ ա ա հ ա լ ,
հ ա լ ո ւ ե ն ի ,
հ ա լ ք , ի ս լ ա հ ա լ ( > է խ ա լ , ա խ ա լ ) ։ —
Նոր ոճեր
են
հալ ա ն ց ն ի լ
«
հալիլ փճանալ»,
հալ
ը ն կ ն ե լ
«
հալելու սկսիլ»,
հ ա լ գ ն ա լ
«
սիրով խանդա­
ղատիր),
հ ա լ ի ա ն ե լ
«
մանրամասն պատմե­
լով լալ հասկացնել»։
Այս վերջինը ատրպ.
թրք՛
է ^ Ա ^ ՚ ^ յ Ա .
հտւԱ
Շէտշձ
«
իմացնել,
հասկացնել, բացատրել»
բառն
Է,
որ
Ք ^ Տ Ձ ՜
ւ՜ՕՏ՚ե
1, 512
դնում
Է
արաբ.
յ Ա .
Ւ)31
«
վի–
Fonds A.R.A.M