7
Բիւրուց Անմահից
գնդի 10 հրամանատար­
ները, որոնց իւրաքանչիւրը
1000
զինւոր ու­
նէր։ Սրանք էին նաև արքունիքի հետ եղած
յարաբերոլթեանց
հսկիչր, մեծ դահճապետ,
հրամանակատար
արքայի ևն։ (Հազարապե­
տի տիտղոսի և պաշտօնի նկատմամբ
ման­
րամասն
տե՛ս
^Ձպւաւ-է, Բհւ1օ1օ§ստ
55,
227—9,
հյ. թրգմ. ՀԱ
1898,
316—320)։–
Հիւբշ. 174,
Ուղիղ մեկնեց նախ
Լ յ
Օ օ 2 6 ,
յետոյ
Լ յ § . Սւ–§6Տշհ.
978
ևն։
*
Հ ԱԶԱ Ր ԱԻՈԻԽ Տ ,
Ո
հլ. «պարսկական
մի
տիտղոս, որ մեր մէջ իբրև յատուկ
անուն
է գործածուած»
Բուզ. Փարպ. Արծր.։
–
=Պհլ, փոխառութիւն,
հմմտ. պրս.
Ււ323–
ՀՏւ\\. «պարսկական
մի տիտղոս», որից տա֊
ռադարձոլած
են յն.
0
^(*թՏ(ք>Ց7)՛,
ասոր. (ըստ
73
եՁՈ)
է ք Օ է հ323ՐՅքէ»–
Հիւբշ– 174։
Հ Ա Զ Ա Ր Դ Ա Ր ՈԻՆ
«
մի տեսակ
անուշահոտ
ծաղիկ» Սալաձ.։
= Անշուշտ փոխառեալ է պարսկերենից,
հմմտ. պրս.
յ.&
հ3231՜ճՅՈՅ
«
մի տե­
սակ
խոտ»։
Բառս ունի նախ ՀԲուս.
§
1579,
բայց
գրում է սխալմամբ
հ ա զ ա ր դ ա ո ո ։
Վերի
ձևով
ուղղեց
Նորայր, Բանաս. 1901,
117,
ինչ որ հաստատում է նաև գաւա­
ռական
ձևր։ Բայց Նորայր ՀԱ 1924, 552
մոռանալով
իր առաջին
ուզզումր՝
մեկ­
նում է թրք.
հ ա զ ա ր թ ա ր ս ւ
«
անիսոն» և
որ նորից է ուղղում ՀԱ 1926, 71։
ԳԻՌ
Նբ.
հ ա զ ա ր դ ա ր ո ւ ն
«
անուշահոտ ըս–
պիտակ
մանր ծաղիկ, որ ցօղունին
վրայ
փնջաձև կր բա ցոլի. ասոր
սերմ երր
հացի
երեսր կր ցանեն
եփելու ժամանակ ևշատ
համեղ է»։ (Վկայութիւններր
տե՛ս
Նորայր,
Բանասէր 1901, 117. նոյն բառը գիտէ նաև
ՀԲուս. § 1578, բայց սխալմամբ
գրում է
հ ա զ ա ր գ ա ր ո ւ ն ) :
•
Հ Ա Զ Ա ՐՃ Ա Շ Ա Ն ,
որ և
Հ Ա ^ Ա Ր Ք Ա Շ Ա Ն
կամ
Հ Ա Զ Ա Ր Ա Ֆ Շ Ա Ն
«
մի տեսակ
բոյս է» (իբր
սունկ կամ լօշտա՞կ)
Բժշ. ունի միայն ՀԲուս.
§ 1580,
= Պրս.
*
հ3231–03ՏՅՈ
անծանօթ
ձևից, որ
կազմուած է պրս.
է ^
հ 3 2 3 ք
«
հազար»
և
ՕԼյԼ»–
Օ Յ Տ յ Ո
«
լախտ» բառերից,
վերջի­
նը ասւում է նաև
ՕԼԼձ
քՅ§ՅՈ,
Օ ԼԼյ
բՅ$ՅՈ,
որով յառաջացել
են վերի բառի երեք
տարբեր
ձևերր։ — Աճ.
/
Հ Ա Զ Ե ՚ Լ Ո Ի Թ ԻԻ Ն
«
ախորժելի՝
համով
լինե­
լը»» Պիտ. մէկ անգամ գործածուած է հետև֊
եալ հատուածում. «Յաւէժ
բարօրութեամբ
յղփանայի
յոգնասեր
մրգոցն
հազեղութեան
ճաշակօք»։ Սրա տեղ այլ ձեռ. ունի
ոա՜ւքէ–
ղ ո ւ թ ի ւ ն ,
ինչպես պէտք է սրբագրել։
ՆՀԲ ուզում է կցել
հ ա ն ե լ ի
բառին, իսկ
ԱԲ թւում է թէ արաբ.
ՒւՅՏՏ
«
ա֊
խորժիլ» (ռմկ.
հ ա զ ր&ել)
ձևից է հա­
նում։
յ
Հ ա զ ի
տե՛ս
Հացի։
Հ Ա ԶԻՄ Ա Թ
«
մի տեսակ վհուկ»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Տաթև. հարց. 388. «Վհուկն
այն է, որ ի
վհաց և յանդնդոց
մեռեալս
կերպարանէն,
դևք ի կերպս մարդկան
երևին, զոր դ-ւակոչ
ասեն և հազիմաթ և նշանագէտ, որ ի գերեզ­
մանս ննջէ և նշանաւոր մարդ
կերպարանէ»։
Քաջունի (հտ. Գ. էջ 133) ունի
հ ա –
զ ի ն ա յ
«
վհուկ», որ և կցում է լտ.
հՅՏ6–
ՈՅ
ձևին։ Բայց ո՛չ այս բառի
համար
որևէ վկայութիւն
ունի, ո՛չ յիշում է այլ­
ուր իր բառարանում և ոչ էլ գտնում եմ
լտ.
հՅ Տ 6 Ո Յ
իբր «վհուկ»,
(
ՅէԱշհՕքՅէ–/՛
լատին֊ֆրանս.
բառարանում
(
Բ յ 1 ՜ 1 Տ
1913).
այստեղ կայ միայն
Ւ ւ Յ Տ € Ո Յ
=
ՅՏ6ՈՅ = 31՜6ՈՅ
«
աւազ.
2.
ամփիթատ–
րոն,
մրցարան»։
Հ ա զ ի ւ
տե՛ս
Հազ։
*
Հ Ա ԸՈ Ր
«
սին պտուղը, լտ.
Տ01՜ԵԱՏ թ1ՇէԱՏ,
տճկ.
ի ւ վ է զ ,
ռմկ.
գ ի լ վ է զ ,
Ննխ.
օ վ ա զ »
Բժշ.
(
ունի միայն ՀԲուս.
§
1588
յաւել.), սրա հետ
նոյն են
հ ա զ ո ր ա ն
կամ
հ ա զ ա ր ա ն ( ի - ա
հի
ըստ ՆՀԲ, թէև առանց վկայութեան)
«
սին
պտուղը» Մեսր. եր. Մամիկ, գրուած է նաև
հ ա շ ո ւ ր ա ն
րստ ՋԲ, որից
հ ա զ ո ր ե ն ի
«
սնենի,
սինի ծառ» Մեսր, եր. Մամիկ.։
= Ասոր.
^ յ 0>*Տ X^2լI^1I.
այս բառը առան­
ձին նշանակում է «խնձոր» և փոխառեալ է
հայերէնից,
բայց զանազան
վերադիրներով՝
նշանակում է տարբեր
բոյս եր. այսպէս՝
XՁ-
2
ա՜3
ՅՈՈ0Ո՝Ո\՝3
«
ծիրան»,
Ճ321ՄՅ
(
Խե31՜3
Fonds A.R.A.M