115
նաև
Բազմ. 1845, 82, Հ. Ծ. Տայեցի՝
Բազմ. 1897, 337, Բասմաշեան՝
անդ, էջ
339,
Աճառ, անդ՝ էշ 394, Հիւնք. էշ
313,
—
Ալիշան,
Հին հալ. 139 կցում է
Խոռ
(
Հայկի
որդին), եգիպ.
Հ
ՈՐ. Օւ՜ԱՏ,
յն. լտ.
Հորա
«
դիցուհի
գեղեցկութեան»,
գւռ.
խորոտիկ
և պրս.
իար
«
արև», իսկ
էշ 338 պրս.
իաւրտատ
ամսանունը։
Յա֊
կորեան, Բանաս. 1900, 37 քաղդ.
ՅՄԱ,
եբր. կյճէ, արաբ. ասոր.
Ձ^ / 2Մ
«
երկ­
րորդ
լուսնային
ամիսը»,
պրս.
Ճ01՜
«
արև»
ևն։ Պատահական
նմանութիւն
ունի չին.
— –
Օրհ
4
«
երկու»։
Հոռոսել
տե՛ս
Հոլոսել։
ՀՈՍ, ի
հլ. «հոսում,
վազելր»
Պիսիդ. Մագ.
որից
հ ո ս ե լ
«
հեղուլ,
վազցնել,
թափել. 2.
ցորենը
երնելով
յարդից
շոկել.
3.
վերևից
ցած
գցել, գահավիժել»
ԱԳր. Ագաթ.Ոսկ.
յհ. ա. 6.
հ ո ս ի շ
«
երնող,
ցնդող,
ցրւող» Իմ.
ժա. 19. «երնելու
գործիք,
հեծանոց»
Ամովս.
թ, 9, Ոսկ. մ. բ. 7.
հ ո ս ա ն ք
ՍԳր. Եփր. ծն.
Ագաթ,
հ ո ս հ ո ս ի լ
«
առատութեամբ՝
ճոխապէս
վազել»
Ոսկ. յհ. ա. 3.
կ ա լ ա հ ո ս
«
ցորեն եր­
նող»
Յայսմ. (ՀԱ 1911, 96),
յ ո ր դ ա հ ո ս
Կոչ.
յ ո ր դ ա հ ո ս ա ն
Եւագր.
մ ե ծ ւ ս հ ո ս ա ն
Եփր. յես.
բ ա զ մ ա հ ո ս
Պիտ.
կ ա ր կ ա ջ ա հո ս
Ոսկ. լս.
ա–
ո ա տ ա հ ո ս
Ակևռ.
ե ր կ ն ա հ ո ս
Արծր.
ե ր ա գ ա հ ո ս
Արծր.
դ ա ռ ն ա հ ո ս ա ն
Անան. եկեղ.
դ ա ր ա հ ո ս
Ոսկ. (քանիցս),
դ ի ւ ր ա հ ո ս
Եփր. յովս. 100.
Պղատ. տիմ.
գ ե տ ա հո ս
Բենիկ.
բ ի ւ ր ա հ ո ս
Ոսկ. լս.
ե օ թ ն ա հ ո ս ա ն
Ոսկիփ.
ծ ո վ ա հ ո ս
Ա–
նան. եկեղ.
հ ո ղ մ ա հ ո ս
նար.
ջ րհո ս
Շիր. կամ
ջ ր ո հ ո ս
Դամասկ, ևն։
ա Ձ բ ւ ՚ Օ է հ , Ճ Տ 1 3 բօ1. 100
արաբ.
Տ611,
պրս.
տԱ
«
հեղեղ»։
Տէրվ. նախալ.
110
հ ո ս ե լ
և
հր ո ս ա կ
դնում է հնխ.
Տւ՜ԱՏ
արմատից,
հմմտ. սանս,
սրու,
յն.
թտս)
թտօոօէ
«
հոսանք, գետ»
ևն։ Հիւնք,
հ ի ւ ­
սել
բայից,
Ըձէանձպ
ՀԱ 1908, 213
հնխ,
թՕՈէՏ–
ձևիցՀ որ տես
ճ ո ւ ն ։
ԳԻՌ,-Տփ,
հ ո ւ ս ի լ
«
հոսիլ»,
ո ո ւ ս ա ն
«
հո­
սանք»,
Խրբ,
հ օ ս ի լ
«
երնել»
(
նոյն
բառն
ու­
նին նաև Բլ, Բն. Պրտ,), Երև.
ֆ օ ս ա ս
«
բուք»,
որից
հ ո ս ա ն ա կ ա պ
«
բքարգել»։
Հետաքրքրա­
կան է մանաւանդ
հ ո ս ե լ ի
Ախք. Արբ. Կր.
«
հեծանոց,
եղան», որ ունի Խտշ.
հ ո ւ ս է լ ի ,
Սվեդ.
հի ս ս ի լ ա ,
Բլ,
հ օ ռ ս է լ ի ,
Մշ.
հ օ ր ս ը լ ի ,
Ղզ.
հ ո ւ ր ս ր լ ի ,
Երև.
ֆ օ ր ս ը լ ի
ձևերր,
որոնք
ցոյց են տալիս
հ ո ր ս –
արմատը,
սրանից 1՝–ի
անկումով
յառաշացել
է
հ ո ս – ի լ ։
ՓՈԽ.-Ո՛րք. գւռ. Թորթումի
Ւ ւ ծ Տ 6 Ո ե
«
հո­
սանք,
ջրվէժ»,
յատկապէս
նշանակում
է
«
Թորթումի
լճին մէշ թափուող մեծ
շրվէժը»
(
Բիւր. 1898, էջ
627)։
ՀՈՍԻ
«
դաղ, մի տեսակ
լեռնային
շատ
փշոտ
բոյս»
Հին բռ. Դան. ասորի
մեկն,
սաղմ. ձգ. որից
հ ո ս ի կոէօ՛
«
գազի
խէժ» Բժշ,
հ ո ս ն ի
«
ակքան, գազ փուշը» Վանակ,
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1728—9 և յաւել,։ Այս երեքի
համ եմ ատութիւնից
երևում է, որ արմատն է
հոս,
սեռ.
հ ո ս ի
(
որից
հ ո ս ի կ ռ է ժ ) ,
իսկ միւս
հ ո ս ի
և
հ ո ս ն ի
ձևերի
մէշ՝
–
ի
և
–
ն ի ՝
ծառ
ցոյց
տուող
մասնիկներն
են։ Այս
արմատական
հ ո ս
ձևն է ահա, որ գտնում
ենք
գործածուած
Բառ. երեմ, էշ 9,
ա կ ք ա ն
բառի
բացատրու­
թեան
մէշ. այսպէս՝
«
Ակքան,
գաղտ կամ
հոս, դժնիկ կամ
փուշ»։
Կայ հնխ,
բ Շ Ա է ք –
«
խայթել»
արմատր,
որից
կազմ ուած են յն,
եյշւՀՏՕՀ-դ՛
«
դառն»,
ՏԱ.–7150X71 տ;
«
դառնալուն»,
ի ն չ ֊
պէս
նաև յն,
71
տ6՝/7յ,
լիթ.
թԱՏ21Տ,
պրուս.
բ 6 Ա Տ 6 ,
հբգ,
քւՕհսՅ, քաեէ.3,
մբգ,
V ^ 6 հ է 6 ,
գերմ.
Ոշհէշ
«
եղևին»,
իբրև
«
ասեղնաւոր
ծառ»
(1
Հ1ս§6 140,
\
Վ&\–
ձ ֊
622,
ՏօւտՅօգ 3 0 1 ) ։
Հյ.
հ ո ս
«
գազ»
և հնխ.
բ6Աե՛՛–
ձևով և իմաստով
յար­
մար են իրար,
միայն
անհամապատաս­
խան
են
6
Ա
և հյ.
ո»
ԳԻՌ. — Գնձ. նԲ.
հ օ ս ի ,
Ագլ.
հո ւ ս ,
բոլորն
էլ նշանակում են գազ փուշը, որ իբրև կրպ–
չան է գործածլում
և որի ուրիշ
տեսակներն
են
մ կ ն ա հ ո ա , ս ւ ա փ ա հ ո ս ի ։
Հ ո ս ն ի լ
տե՛ս
Սին։
–
ք-ՀՈՎ, ո
հլ. (կայ նաև յգ. սեռ.
հ ո վ ո լ ց ^
«
պազուկ,
ցուրտ, զով» Եփր.դտ. Եզն. Ոսկ.
մ. բ. 20. «հովութիւն,
հովանի,
շուաք,
ստուեր»
Փարպ, ճառընտ.
Գնձ.
«
քամուց
ձևացած
ծալքեր
շորի վրայ» Մագ. թղ. 224.
«
քամի,
հողմ»
Թլկր. 43. որից
հ ո վ ա ն ա լ
Վե­
ցօր.
հ ո վ ա ն ի
«
ստուեր,
շուաք»
ՍԳր. Ոսկ.
ես.
հ ո վ ա ն ա ն ա լ
Ագաթ,
հ ո վ ա ն ա ւ ո ր
ԱԳր.
Մծբ.
հ ո վ ա ն ո ց
«
հովանաւոր
ծածկոյթ
կամ
Fonds A.R.A.M