1 1 3
ՀԱՅ
Հ Ո Մ Ա ՆԻ ( – ն ա յ , – ն ե ա ց )
«
սեղեխ,
այր՝ որ
տռփեալ
է առ կին օտար» ՍԳր. եփր.չես.
304. «
համախոհ,
գործակից ի չարիս» Եպիփ.
ծն. նար. էջ 222. Արծր. որից
բ ո զ ա հ ո մ ա ն ի
Ոսկ. մ. բ. 12.
բ ա զ մ ա հ ո մ ա ն ի
ճառրնտ.
(
գրուած
նաև
բ ա զ մ ա հ ո մ ե ա ն
Ոսկ. եփես.
833).
նոր գրականում
կազմւած
է
իգական
հ ո մ ա ն ո ւ հ ի ։
•
Հիւբշ.
1
Հ2
23, 19
համարում
է հա–
կառակր
թ շ ն ա մ ի
բառի,
իբրև թէ
թ
ո
շ –
ն ա մ ի
կազմուած
է
դ ժ –
մասնիկով, իսկ
հ ո մ ա ն ի ՝ հ ո մ –
մասնիկով։—
Հիւնք.
ի մ ն
անորոշից։
1
Հցւ՜տէ,
Յուշարձան
408
սու֊
մեր.
ա ո Ա Ո Յ
«
հաւաքոյթ»
բառից։
ՀՈ ՄՆԻ
«
մի տեսակ
բոյս, որ դեզ է
փոր֊
լուծութեան»
Բժշ.
ունին
միայն
ՀԲուս. § 1714
և Քաջունի,
Գ. 144,
ՀԲո
ւս. անդ՝
նոյն է կարծում
հյ.
հուն,
հ ո ն ի
բառի հետ. մինչդեռ
Ւժշկարանի
բացատրութիւնից
(—
Հա՛ն
իր տակովն,
սրբէ և կտրատէ
զբազուկն...)
յայտնի
է թէ
տակ
ունեցող
խոտեղէն
է և ո՛չ թէ
ծառ։
ՀՈՅ
«
երկիւղ, սարսափ». մէկ անգամ
գոր֊
ծածուած
է Ա. մկ. գ.25
ա հ
հոմանիշին
կից.
«
Սկսաւ ահն և հոյն երթալ առաջի
Յուդայ և
եղբարցն»։
Սրանից են կազմ ուած
հ ո յ ա կ ա պ
«
զարմանակերտ,
հրաշակերտ»
ՍԳր Ագաթ.
Եւս. քր. և պտմ. (գրուած
ի ւ ո յ ա կ ա պ
Արծր,),
հ ո յ ա կ ա պ ե ա լ
Պիտ,
հ ո յ ա ն ո ւ ն
Պիտ.։ Կայ նաև
հ ո յ կ ա պ
անստոյգ
բառր, որ մէկ անգամ ու­
նի Սեկունդ.
(
Օ Ձ Տ
Լ 6 0 6 Ո Ա Ո ճ ճ 1 6 Տ 6 Ո է Շ Ո –
2 6
Ո Ճ 6 Տ
ԲՒոԼ
Տ շ օ ս ո ճ ս տ ,
\\
^16Ո
1895,
էջ 39
և Մատեն. մանր
ուսումն. Տաշեանի,
Ա. հա.
էջ 240).
«
Զի՞նչ
է մշակ... ծառոց
տնգիչ,
աղքատութեան
հոյկապ,
բժիշկ
հողմոց», այս
կտորը
չունի
յոյն
բնագիրը.
Տաշեան,
անդ՝
էջ 55 թարգմանում
է բառս
«
Քտ61՜, Հ\>՝61շհ6է
ճ61՜ ճ.1՝Ոաէհ Տ Ո է հ օ ե շ Ո 1Տէ,
յորմէ բարձեալ է
աղքատութիւն
իւր», ՆՀԲ «պատի
չ և դար­
մանիչ»։
—
Հոյակապ
բառի մէջ իմաստի
դար֊
գացման
համար
հմմտ.
ա ն
և
ա ն ա գ ի ն
«
սար­
սափելի. 2. մեծ, խոշոր,
վիթխարի»։
ՆՀԲ
հ ո յ , հ ո յ ն
(
ւ\ յօդը
արմատական
կարծելով)
«
թերևս
որպէս
ախոյենի
կամ
խոյի»,
իսկ
հ ո յ ա կ ա պ
«
ի բառէս
8 - 4 8 8
խո
լ, խոյակ կամ հոյ կամ հոյն»։
Հիւնք.
հ ո յ ՝
պրս.
հ ա յ ,
իսկ
հ ո յ ա կ ա պ ՝ խ ո յ ա կ
բառից։
Պատահական
պէտք է
համարել
պրս.
ԼՀյձ
հՕ՜7>
հ ս յ «վախ,
երկիւղ»
(
բնաձայն
բառ կամ
միջարկութիւն)։
ՀՈՅ
«
ցից կամ ցեց», այսպէս
ունի Բառ.
երեմ, էջ 184, երկու իմաստներից
մին ան­
շուշտ սխալ է։
Հ Ո ՅԶ , ո
հլ. «ծառից
վազած
հիւթ,
խէժ»
Վեցօր. 101, 186. ունինք նաև
հ ո յ ծ
Բառ.
երեմ, էջ 185 և
հ ո յ ժ
ՀՀԲ սխալագիր
գրչու–
թիւններր.
նոր գրականում
նշանակում
է
առհասարակ
«
քամուած
հիւթ»,
որից
հ ո ւ զ ա ­
թ ա ղ ա ն թ ։
8
ւ–0ՏՏ6է մճտ. 1834, 369—405
իրար
լծորդ է դնում
հ ո յ զ , խ է ժ , խ ո յ զ ։
ՆՀԲ
լծ. թրք.
0 2
«
հիւթ»
և
§ 0 2
«
ար­
ցունք»։
Հիւնք. տճկ.
0 2
«
հիւթ»։
ր^ՅքՏւ,
Յուշարձան
408
սումեր.
Ա2Ա
«
միս,
ճարպ», 421 թրք.
^ՅՏ , 1Տ, 12
«
թաց»,
^Աշ-աշե
«
լողալ»,
Թիրեաքեան,
Բազմ,
1913,
341
թրք.
0 2 ։
ՀՈՅԼ, ի
հլ. (ՆՀԲ դնում է նաև
ո
հլ. թէև
առանց
վկայութեան)
«
խումբ
(
կենդանինե­
րի,
մեղուների,
զօրքի,
մարդոց,
վկայու­
թեանց)»
Պղատ. օրին. Պիտ. ՚էևոնլ..
Յհ. կթ.
որից
հ ո յ լ ի հ ո յ լ
«
գունդագունդ»
Նար. տաղ.
մ ի ա հ ո յ լ
Վեցօր. 71, 174.
բ ա զ մ ա հ ո յ լ
Վեցօր.
189.
Պիտ. Յհ.իմ. եկ. Մանդ,
ե ր կ ն ա հ ո յ լ
Անան. եկեղ.
Մ աշտ.
մ ա ր դ ա հ ո յ լ
նար.
յ ո գ ­
ն ա հ ո յ լ
Անան. եկեղ. գրուած է նաև
հոլ
նա­
նայ,
որից
հ ո լ ե ա լ
«
հաւաքուած,
խմբուած»
Սհկ. կթ. արմաւ,
հ ո լ ո ն ե ա լ
«
միասին
հաւա­
քուած»
Շար. լէ. Անկ. գիրք առաք.
336։
ՆՀԲ
նո՛յն ընդ
ք ո յ լ ք ,
լծ. և
բ ո լ ո ր ,
յն.
օճօՀ, օյ).օՀ,
թրք.
ուլու, քիւլլիւ, հա լ գ ,
հ ա լ խ , գօլ»
Ցօէէւշհ.
ճ ո Շ Յ 79, 312
սանս.
եհաՎ։
յստէւ,
Օւշէ.
1
<
ԼՄՃ6
371
քրդ.
§ս1ս1<
«
պար
մեղուաց»։
է՝\–ճ
I
4
82
յն.
ոձճւՀ,
լիթ. բւԱտ֊֊լեթթ.
ա1տ
«
ամ­
րոց» ևն բառերի հետ յիշում է նաև
լիթ.
թւ1է1
«
թափել»
և հյ.
հ ո լ ե լ
«
դիզել»։
(
Նոյնը
կրկնում են
Տոճ261ւՈ, Լ3է^ւ63ս
^ 1 Օ ( 1Յ Տ ,
իդ-լա,
Բւ^Յ
և
Բօեօա^ 2,
51,
որոնց
դէմ է խօսում
և
մերժում
աւ\\&է
8
Տ Լ
֊
V87, Էջ 229), Հիւնք.
յ ո յ լ
Fonds A.R.A.M